Chapter Four

Tapos na akong mag enroll at hindi ko alam kong saan kami ngayon papunta. Ayaw ko namang magtanong dahil naiinis parin ako sa kanya. Basta ang alam ko lang tumawag sa kanya si Trinity at magkita daw sila kaya heto pati ako isinama hindi man lang tinanong kung gusto kong sumama, napaka walang modo talaga.

A few minutes later we stopped in front of an Italian Restaurant. The design is very elegant and the colors is very fresh from the eyes. The glass wall is not tinted. From here, I can see few couples happily eating. I frown because of the thought that I will eat here. 

Tss...Ano namang kakainin ko dito? Pasta? Really? Mabubusog ba ako niyan? And how about my dress? Naka jeans lang kaya ako, pwede bang pumasok diyan ng naka jeans lang? Puro naka formal ang mga nakita kong kumakain dito. 

Napairap ako ng wala sa oras at ng ibaling ko ang tingin sa kanya nakatitig pala siya saakin, napalunok tuloy ako ng wala sa oras. 

'Yong tingin niya kasi parang may gagawing kababalaghan at hindi pa ako ready sa mga ganyan. 

"Why are you staring at me?"

Napataas ang kilay kong tanong sa kanya at nakipaglaban ng titigan pero siya ang unang umiwas. Malalim siyang humugot ng buntong hininga at tinignan ako ng nakikiusap. 

"Can we just talk gently and stop arguing? Honestly, I am already tired  having arguments with you every damn time we see each other." 

Natigilan ako sa sinabi niya, inalala ko kung meron bang pagkakataon na nagka usap kami ng maalumanay pero wala akong maalala. Kung hindi nagpaparinigan, nagsisigawan naman kami. Tumango nalang ako para matapos na ito. Sa totoo lang nakakapagod rin palang makipagsagutan lalo na kong sa taong mahal mo. 

Akmang tatanggalin ko na ang seatbelt ko ng mauna na niyang gawin 'yon. Nanlaki ang mga mata ko at hindi agad nakahuma sa ikinilos niya. Sandaling nagtama ang paningin namin pero agad din akong umiwas dahil tumaas ang mga balahibo ko sa klase ng tingin niya. 

"Just let me, " anas niya mismo sa may malapit sa tainga ko.

Shit! Kinilabutan ako sa boses niya. Hindi siya iyong kilabot na may takot kundi iyong parang may mga paro parong gustong mag tumbling sa sikmura mo.

Sobrang lapit niya, tumatama ang hininga niya sa may leeg ko kaya naman hindi ako nakakilos at nanigas nalang sa kinauupuan ko. 

I stayed still. Kung gagalaw kasi ako siguradong mahahalikan niya ang leeg ko. Ito ang unang beses na nagkalapit kami ng ganito. Naamoy ko ang pabango niyang nakakahalina. Napalunok ako at ninamnam ang bango niya. Ano kayang brand ang gamit niya? Parang gusto ko nalang siyang amuyin magdamag, nakaka adik kasi. 

"Chanel," napamulat ako ng mata ng marinig ko ang boses niya. Nagtama ang paningin namin at napansin kong naka balik na pala siya sa dati niyang pwesto. At nakalas na pala ang seatbelt ko. Shit! Hindi ko namalayang napapikit pala ako. Ano kayang iniisip niya? Para naman akong tanga na may papikit pikit pa. 

Nakaka hiya, parang gusto ko nalang maglaho sa kinauupuan ko lalo na ng makita ko ang isang mapaglarong ngisi sa labi niya.

"What?" tanong ko ng mahamig ko ang boses ko. 

"Nothing! I just realized that you are very beautiful." 

Weh! Anong kabalbalan itong pinagsasabi niya? Excuse me lang pero dati na akong maganda. 

"Ang ganda mo pala kapag nakapikit." nakangiti pang dagdag niya. 

Ano daw? Maganda lang ako kapag nakapikit? E kung sampalin ko kaya siya sa pisngi side by side? Nang iinsulto ba siya? 

"Excuse me lang pero maganda ako kahit saang anggulo tignan, " mayabang  kong sagot. 

He shake his head and lick his lower lip. Punyetang lalaking 'to, inaakit ba niya ako? 

"Yeah, " he rasply said and looked at me again like he want to ravish me. 

Waahh! Huwag mo akong titigan ng ganyan nag iinit ako.

"Pwede bang lumabas na tayo? Nag iinit ako--este ang init dito sira ata aircon mo."

"What? I just buy this car yesterday, it's impossible that the aircon is already ruined," pagpapaliwanag naman niya. Ininspeksiyon naman niya agad ito. 

"See? Hindi ito sira, baka ikaw ang may diperensiya," akusa niya

Na bwisit ako sa sinabi niya. Okay na sana e kaso bumalik nanaman ang pagiging mapag akusa niya. 

"Ah basta, mainit dito," giit ko pa at akma ko na sanang bubuksan ang pintuan ng marinig ko ang ibinulong niya. 

"Ako rin nag iinit."

Sa narinig ko'y mabilis kong binuksan ang pintuan at pabalabag na isinara.

My gosh! Ano daw? Punyetang lalaki na 'yan, iba naiisip ko. Hayss! Hinawakan ko ang dib dib ko at humugot ng malalim na hininga. 

Narinig kong bumukas ang pintuan ng kotse kaya lumingon ako. Bakit ganyan siya makatingin? Naguguluhan ako sa inaasta niya ngayon. Bakit parang bumait siya na ewan? Hmp. Bahala na nga. 

Nauna na akong naglakad papunta sa pintuan. Pero nang malapit na ako biglang hinawakan niya ang kamay ko, as in holding hands mga mare at iginaya ako papasok. Siya na ang nag bukas ng pintuan kaya naman sumunod na ako kahit nga ba gusto ko pa munang mangisay sa kilig. Pero syempre hindi ko ipinahalata, ano ako bale?

Ang lambot ng kamay niya, gusto ko sanang pisilin pero pinigilan ko. Pasimple ko nalang itong binitawan ng maramdaman kong parang magpa pawis ang kamay ko. 

Iginala ko ang paningin ko at nakita kong nakatingin ang iilan sa amin. Kung makatingin naman sila parang ngayon lang nakakita ng tao.

Hindi ko sila masisisi dahil mala greek god naman kasi talaga sa kagwapuhan itong kasama ko tapos isa pa akong dyosa, perfect combination talaga. Napangisi tuloy ako sa naisip ko. 

"Good afternoon Maam/Sir. Do you have a reservation?" nakangiting tanong ng lalaking waiter na sumalubong saaamin.

"Yes I have! The name is Klein Isaac Dometry!" Pasupladong sagot ng katabi ko. 

Anyare dito? Parang kanina lang nakikipag ngitian pa siya, ngayon nama'y bumalik nanaman sa pagiging suplado. May dual personality ata itong lalaking ito. 

"Okay sir, someone is waiting there already. Please follow me and I will lead the way" nag a alangang sagot ng waiter. Na intimidate siguro sa klase ng pagsagot ni Klein. 

Pero ano daw? May naghihintay na daw doon? I'm sure si Trinity na 'yon, buti naman at maagang dumating. Akala ko magpapahuli nanaman na parang VVIPP. 

"Thank you." 

Nakangiti kong sabi ng makita kong walang balak magpasalamat itong katabi ko. Alanganing ngumiti pabalik ang waiter bago kami iginaya sa upuang nakareserba. 

"Tss," narinig kong sabi ng katabi ko habang naglalakad kami. 

Hindi ko nalang pinansin at sumunod na ako sa waiter. Malayo palang ay nakilala ko na ang babaeng mag isang naka upo sa pang apatang lamesa. Panay tingin sa cellphone niya at mukhang naiirita na, kanina pa siguro ito naghihintay. Hindi ko na problema kong maaga siyang dumating, ano 'yon excited lang kumain sa ganitong restaurant? ? Siguro ngayon lang ito makaka kain sa ganitong lugar. Sabagay, mahirap nga pala siya. Bakit ko naman kasi nakalimutan. Hayss!

Malapit na kami sa kinauupuan ni Trinity ng magpaalam ang waiter. Sakto namang bumaling ang tingin niya saamin, dali dali siyang tumayo ng makita kami. Nakangiti siyang nakipag beso kay Klein, habang ako naman ay isang "Hi Chanel" lang ang sinabi habang buong kaplastikang ngumiti saakin. Hindi ako ngumiti pabalik, what for diba? Wala ako sa mood makipagplastikan ngayon. Palihim kong pinag aralan ang suot niya, naka white dress siya, three inches above the knee, Naka black stiletto with matching makapal na make up. Tss.. mas makapal naman ang make up niya kaysa sa akin. 

"Did you wait here for too long?" Tanong ni Klein habang ipinaghihila niya ito ng upuan.

"Not that long naman, halos magkakasunod lang tayo,"mahinhing sagot niya. 

Magkatabi silang umupo habang ako naman ay umupo sa harap ni Klein. 

Hindi ko na hihintaying ipaghila niya ako ng upuan dahil baka abutan na ako dito ng madaling araw ay nakatayo pa rin ako. Mas mabuting iiwas ko na ang sarili ko sa kahihiyan kaysa mag assume nanaman ako. Iyong nangyari kanina ay bunga lamang ng kanyang pagka gutom kaya siguro gan'on ang inasta niya. Ngayong 'andito si Trinity nawalan na naman siya ng pakialam saakin.

"Good afternoon, Maam/Sir! May I have your orders?" 

Hindi ko namalayang nasa tabi na pala namin ang waiter. Inabot ko ang ibinibigay niyang menu at nagpasalamat. Tumingin tingin ako sa menu pero wala akong makitang gusto ko. Bakit kasi dito pa kami kumain? Gusto ko sanang kumain ng kanin pero wala namang ganoon dito.

"I will have two Penne with vegetables sauce, two orders of lasagna and two lemonade for our drinks, "

Narinig kong sabi ni Klein. Dalawa lang? How about me? Hindi man lang nag order ng para saakin?

Nag iisip parin ako kong ano bang kakainin ko ng tanungin ako ni Klein. 

"Chanel, have you decided what to eat?"

Buti naman at naalala pa niya akong tanungin, akala ko nakalimutan na niyang kasama niya ako.

Hindi ko pinagkaabalahang sagutin ang tanong niya, ni hindi ko rin siya tinignan. Sinabi ko nalang kong ano iyong alam kong masarap. 

"I will have one order of your Italian spaghetti and one glass of raspberry mojito. Chocolate amaretti casatta cake for my dessert. That's all, Thank you. 

Nakangiti kong ibinigay ang menu sa waiter. 

"How about your dessert Sir/Ma'am?" tanong ng waiter sa dalawa

"Two ricotta and cinnamon trifle with salted amaretto, Thank you!" Narinig kong sagot ni Trinity. 

Umalis na ang waiter pagkatapos no'n. Pero maya maya'y bumalik ulit ito para magserve ng wine.

"This is Aperitivo wine Maam/Sir, our exclusive wine for today. You can enjoy drinking it while waiting for your lunch."

"Thank you" narinig ko nanamang sagot ni Trinity. 

Patuloy lamang ang scroll ko sa cellphone ko. Nag uusap naman silang dalawa pero wala akong balak makinig, puro lang naman mga walang kwentang bagay ang pinag uusapan nila. May pahampas hampas pa at patawa tawa siyang nalalaman, wala namang nakakatawa sa pinag uusapan nila. Ano naman kayang nakakatawa sa tanong niya kung babagay daw ba ang school uniform niya sa kanya? At pareho pa pala kami ng eskwelahan? Siguro si Klein ang magpapa aral sa kanya. Ambisyosa talaga. Gustong gusto ko nang umirap pero pinigilan ko. 

Pagka dating ng pagkain namin, mabilis kong nilantakan ang spaghetti, wala akong paki alam kong para akong patay gutom sa paraan ng pagkain ko, gutom na kasi talaga ako. Past one o'clock na kaya. Tinignan ko si Klein at Trinity, marahan silang kumakain. Ang hinhin ng paraan ng pagsubo ni Trinity, may papunas punas pa siya ng table napkin sa bibig niya, wala namang dumi.

Tinikman ko ang Chocolate Amaretti Casatta Cake at ang sarap pala, ang lambot sa bibig. Nang maubos ko lahat ang dessert ko ininom ko ang Italian Raspberry Mojito ng ilang lagukan lang. Grabe ang tamis, parang gusto ko ulit mag order ng isa pa pero pinigilan ko, siguro babalik nalang ako ulit dito ng ako lang mag isa. Magpapa alam ako kay Daddy, baka sakaling payagan niya ako. 

"Are you done eating Chanel?"

Tinignan ko si Klein, tapos na pala silang kumain, hindi ko napansin. 

"Yes, kanina pa," labas sa ilong na sagot ko. 

"Okey! Let's go then." 

Naglapag siya ng pera sa lamesa at tyaka tumayo, inalalayan pa niya si Trinity na tumayo. Hindi ko na talaga napigilang umirap, Para namang hindi kayang tumayo kong aalayan niya. 

Hindi ko na sila hinintay at nauna na akong lumabas. Sa kotse ko nalang sila hihintayin.

Wala pang limang minuto ng makita ko silang parating na. Nakangiti pa silang dalawa, ano kayang pinag uusapan nila? 

Tumunog ang sasakyan niya hudyat na tinanggal niya ang lock nito. Doon na ako sa backseat sumakay, ayaw ko nang umasa. Siguradong si Trinity ang uupo sa harap. Nakita ko pang pinagbuksan niya ito ng pintuan at inalalayan pang umupo. Nang makapasok silang dalawa, si Klein pa mismo ang naglagay ng seatbelt niya. Gusto ko nanamang umirap pero pinigilan ko, nakaka ilang irap na kasi ako sa araw na ito.

"Is it okay kung uunahin natin si Trinity na ihatid?" tanong niya saakin

"No! Ako na unahin niyo, may gagawin pa kasi ako,"tinignan ako ni Klein sa may salamin. 

" Anong gagawin mo?" Seryoso niyang tanong saakin.

" Basta."

Sinabi ko nalang 'yan Para huwag na siyang magtanong pa. 

"Hayaan mo na Klein kung gusto niyang mauna, may oras pa naman ako." 

"No! Mas lalayo pa tayo kung siya uunahin ko, mas mauuna nating madadaan ang bahay niyo." 

"Pero may gagawin din daw siya, unahin nalang natin siya," pagpipilit ni Trinity. 

"I said no! Ako ang masusunod, ikaw ang mauuna, mas importante ang gagawin mo." 

See? May patanong tanong pa siya saakin kung sino ang mauunang ihatid niya kong hindi rin lang naman susundin ang sasabihin ko? Sarap lang niyang bigwasan, nanggi gigil ako. Hindi nalang ako umimik para hindi na hahaba ang usapan, wala ring silbing hiningi niya ang opinion ko kung hindi rin naman niya susundin. 

Wala kaming imikan sa sasakyan at wala akong balak makipag usap sa kanila. Ipinagpatuloy ko nalang laruin ang snake snake sa cellphone ko. 

Hindi ko namalayang andito na pala kami sa harap ng bahay nila Trinity. Masyado kasi akong nakatutok sa linalaro ko. Tinignan ko ang bahay na pinaghintuan namin, simple lang siya, bungalow style na kulay blue ang bubong. Wala silang bakod kaya kitang kita dito mismo yong bahay nila. 

"Salamat sa paghatid saakin, mag ingat kayo pauwi," bineso niya si Klein 

"No problem, I was the one who invited you over lunch so it is my obligation to take you home".

Nginitian pa ito ni Klein at kinawayan bago niya pinaandar ang sasakyan. Tss..Hindi talaga ako pinaupo sa unahan? Bahala siya diyan na mag mukhang driver. Wala nanaman kaming imikan hanggang sa huminto kami sa harap ng gate namin. Bumisina siya at maya maya pa'y kusang bumukas ang gate. Pinasok niya ang sasakyan hanggang sa garahe namin. Pagkahinto ng sasakyan akma ko na sanang bubuksan ang pintuan ng mag salita siya. 

"Thank you Chanel." nakangiting sabi niya. 

Ano to? Bakit may pangiti ngiti nanamang nalalaman? 

"What for?" Nakataas ang kilay na tanong ko. 

"Kasi hindi ka nagmaldita ngayon, pinakitunguhan mo nang maayos si Trinity." 

Ni hindi nga kami halos nag usap, ganoon ba 'yong pinakitunguhan ng maayos? 

"Pagod na kasi akong magmaldita, bukas naman," nang aasar na sagot ko.

Tinignan ko ang reaksiyon niya pero ngumiti lang siya. Bakit ba ngiti ng ngiti ito? Napapantastikuhan na ako sa inaasta niya. 

Nang hindi na siya sumagot, walang sali salita na lumabas na ako ng sasakyan at pumasok sa bahay.