Hello!! my readers ba ako?
Nang magtagpo ang mga mata nina Shaine at Xander, na may banayad at nakangiting tingin, bigla na lang bumilis at parang nalito ang tibok ng kanyang puso.“Xander, tamang-tama ang dating mo. Paki tulungan mo naman si Shaine na subukan ang mga damit at alahas na ito kung bagay sa kanya,” masayang sabi ni Cassandra.Tumango si Xander, pumasok sa silid, at tumingin sa mga alahas na hawak ng mga kasambahay. Pagkatapos ay lumapit siya kay Shaine.“Sigurado akong babagay sa iyo ang mga alahas na ‘to.”“Sang-ayon ako. Sa kutis at ganda ni Shaine, kahit anong isuot niya ay bumabagay,” nakangiting dagdag ni Cassandra habang hinawakan at marahang pinisil ang kamay ni Shaine.“Samahan ka muna ni Xander sa pagsukat. Bababa muna ako sa kusina para tingnan ang mga niluluto,” sabi pa ni Cassandra.Tumango si Shaine, “Sige po, salamat, Tita.”Nagbilin pa ng ilang bagay si Cassandra kay Xander bago siya umalis kasama ang ilang kasambahay. Iniwan nila ang mga damit at alahas sa sofa at sa ibabaw ng dres
Ngayong Christmass Eve, may bagong "manugang na lalaki" ang pamilya—si Tyler, at bagong manugang na babae—si Shaine. Dobleng saya ang naramdaman, at punung-puno ng ligaya at kasabikan ang buong pamilya Zapanta.Sa kauna-unahang pagkakataon, naging high-profile ang pamilya Zapanta, at nagsagawa sila ng engrandeng fireworks display na nakaakit ng buong lungsod para panoorin ito.Matapos ang fireworks at piging, sina Dianne at Tyler ang naghatid kina Darian at Danica pauwi sa Weston Manor.Buong araw na sabik at masigla ang dalawang bata, kaya pagkapasok pa lang sa sasakyan ay agad na silang nakatulog.Pagdating sa bahay, ipinakiusap nilang linisan ng yaya ang mga kamay at paa nina Darian at Danica, bihisan ng pantulog, at hayaan nang matulog agad.Pagod na rin sina Dianne at Tyler dahil sa buong araw na gawain.Pagkatapos maligo, binuhat ni Tyler si Dianne papuntang kama, kinumutan ito, yumuko at hinalikan siya habang mahina niyang ibinulong,"Asawa ko, Maligayang Christmass Eve.""Hmm~
Ano kaya ang maaaring magpalungkot at magpasama ng loob kay Dianne—na kung mababanggit mo pa ay magagalit pa siya?Sa isang iglap, may hinala siyang nabuo sa isip.Pero umaasa siyang hindi iyon totoo.“Sige, sabi mo eh. Hindi ako galit,” tumango siya.“Si Manuel ay hindi patay. Matagal ko na iyong alam. Kaya hindi mo na kailangang magsinungaling pa sa akin,” ani Dianne.Tumingin si Tyler sa kanya gamit ang madidilim na mata, ilang segundong natahimik, saka tumango. “Mahal ko... patawad...”“Hindi mo kailangang humingi ng tawad,” mabilis na putol ni Dianne.“Dahil pinsan ko siya, tapos na ang lahat sa amin. Wala na. Hindi na ako makikipagrelasyon sa kanya. Hindi kita sinisisi kung bakit mo naisipang magsinungaling sa akin gamit ang ganung dahilan.”Tahimik lang na nakikinig si Tyler sa kanyang mga salita. Pero hindi siya nakaramdam ng ginhawa. Bagkus, lalo pang kumunot ang kanyang noo at dumilim ang kanyang mga mata.Kasabay nito, ang kaba at takot sa puso niya ay lalong lumalim.Ngayo
"Ayos, ayos, ang galing naman niyan!""Anak, huwag mo nang alalahanin ang ibang bagay. Ang importante, samahan mo lang si Shaine at isama siya pauwi. Kami na ng mommy ang bahala sa lahat.""Sinasabi ko sa’yo, dapat mapasaya mo ang magiging asawa mo. Kapag hindi ko siya nakita sa Bisperas ng Pasko, ikaw lang ang sisisihin ko."Napangiti si Xander nang walang magawa."Opo, mahal kong ina."Sa kabilang linya, agad binaba ni Cassandra ang tawag at masiglang ibinalita kina Sandro at Cassy ang magandang balita.Tapos na ang mga pagsusulit ni Cassy at bakasyon na niya. Natuwa rin siya nang malamang uuwi ang magiging ate niya sa bahay nila."Bakit hindi mo rin tawagan si Shaine? Kumustahin mo siya para mas mapalapit ka sa magiging manugang mo. Imbitahan mo na rin siya sa bahay para sa Pasko." mungkahi ni Sandro."Oo nga! Bakit hindi ko 'yon naisip? Tatawagan ko na siya ngayon!" sagot ni Cassandra na halos hindi na mapakali."Mom, gusto ko rin sanang makausap ang magiging ate ko," sabay alok n
Gabing ‘yon, nanaginip si Shaine ng isang napakagandang panaginip.Nagising siyang natatawa.Pagdilat niya ng mga mata, umaga na pala.Ang mga sulok ng labi niya ay nakaangat pa rin, at tila may masayang alon sa puso niya na hindi pa humuhupa.Lahat ng mga alaala sa panaginip ay may kinalaman kay Xander.Bagamat kalahating buwan pa lang silang magkasama, sa sandaling ito ay napagtanto ni Shaine na nahulog na talaga ang loob niya rito — nang tuluyan.Babae.Talaga ngang isang nilalang na madaling lamunin ng damdamin.Konting lambing lang mula sa isang lalaki, handa na silang ibigay ang lahat.Ibinaba niya ang kumot, bumangon, at binuksan ang kurtina.Hindi niya namalayang nagsimula na palang umulan ng niyebe sa labas.Ang mga snowflake ay marahang bumabagsak, at tila pilak na kumot ang bumalot sa paligid.Binuksan niya ng kalahati ang bintana at inilabas ang kamay.Ang malamig na hangin ay agad pumasok at ang mga snowflake ay dumikit sa kanyang palad—agad ding natunaw sa init ng balat
Lumampas na ng alas-otso ng gabi.Kumain na sila sa eroplano, at kung hindi siya tinawag ni Xander, baka hindi na siya bumaba para kumain.Pero dumating siya.“Pwede mo ba akong bigyan ng labinlimang minuto pa para ma-check namin ng mga kasamahan ko ang mga impormasyon?” tanong niya.Tumango si Xander, sabay turo sa sofa sa tabi niya. May ngiti sa labi habang sabi, “Pwede ba akong umupo habang naghihintay?”Ngumiti si Shaine. “Siyempre naman!”Hindi siya nagsayang ng oras. Nang makaupo na si Xander, bumalik agad siya sa ginagawa at ipinagpatuloy ang pagsusuri ng mga dokumento kasama ang kanyang mga kasamahan.Nakaupo si Xander sa may bandang pahilis mula sa kanya. Kitang-kita niya ang seryoso at tutok na hitsura ni Shaine habang nagtatrabaho.Kapag tungkol sa trabaho ang usapan—lalo na sa karerang mahal niya—napaka-propesyonal talaga ni Shaine. At sa tuwing nakikipag-usap siya sa mga kasamahan niya, tila ba mas lalo siyang kumikislap sa galing at kumpiyansa.Pareho sila ni Dianne.Kum