My Billionaire Husband Doted his First Love

The light is dimly lit. Quiet. A woman sitting on one of the chair in a four-seater dining table. Nakaharap ito sa mesang may nakahandang pagkain, nakasinding kandila, at preskong mga bulaklak. Naghihintay.

“Bakit kaya wala pa sila?” Bulong niya pagkatapos tingnan ang oras. Mag-ika-sampu na ng gabi.

Napatingin siya sa nga pagkaing inihanda sa mesa para sa kanyang mag-ama. Lumamig na ang mga ito dahil dalawang oras na ang nakalipas mula nang inihanda niya ang mga ito. Maaga pa kanina ay inihanda na niya lahat ng paborito nila para kanilang pagsaluhan. Kaarawan niya at wala pa rin siyang ibang inisip kundi ang mga pagkaing paborito ng kanyang mag-ama. Isa nang magandang regalo na makita ang mga itong masayang kainin ang kanyang mga inihanda.

Siya si Lilian, isang mabuting ina at katuwang sa buhay. Piniling tumigil sa pagtatrabaho para matuunan ng pansin at alagaan ang kanyang mag-ama.

Pero napalis ang kanyang nararamdamang saya at pag-asang uuwi ang kanyang mag-ama para samahan siya para sa kaunting salu-salo na kanyang inihanda nnag maalala ang nakita kanina sa kanyang mobile phone.

“Marco Santander, a billionaire and a CEO of Santander Group of Companies, is already married and has a five year old son?”

Headline ito ng isang article na dumaan sa kanyang feeds sa social media. May kalakip itong larawan ng kanyang mag-ama kasama ang isang babae; si Winona, ang unang babaeng minahal ni Marco bago siya.

Napabuntonghininga na lamang siya nang maalala ang nakita at mapait na ngumiti. Saglit lang at muling napawi ang ngiting iyon nang tumunog ang kanyang mobile phone. May mensahe ang kanyang kaibigan na si Jane. Binuksan niya ito at nagdulot ng kurot sa kanyang puso ang nakita.

“Bes, ang mag-ama mo nasa restaurant kung saan kami kumain ni Joseph kanina. Nakauwi na ba sila?”

Ang mensahe ni Jane ay may kasamang larawan ng kanyang mag-ama kasama si Winona. Suot ng babae ang kwintas na para sana’y nasa kanya.

“Oo bes, kakarating lang nila,” pagsisinungaling niya.

Pagkatapos tugunin ang kaibigan ay ilalapag na sana niya ang kanyang mobile phone nang may nag-pop up sa kanyang notifications. Binuksan niya ito at isa ito sa kaibigan ni Marco.

Naikuyom ni Lilian ang isang kamay nang makita at mapanood ang video kung saan masayang isinuot ni Marco ang kuwintas kay Winona, at ang pag-abot ng kanilang anak ng isang maliit na regalo sa babae. Agad nito iyong binuksan, isa itong customized mug na may nakalagay pang; happy birthday, Mom. Napaismid si Lilian sa isiping, paano tinanggap ni Winona ang mga regalo gayong kitang-kita na hindi ito para sa kanya.

Pakiramdam ni Lilian ay nagkagutay-gutay ang kanyang puso sa sobrang sakit na nararamdaman ng mga oras na iyon. Ang kuwintas na pag-aari ng kanyang ina na minsang ipinangako ni Marco na tubusin sa sanglaan at ibibigay sa kanya ay suot na ngayon ng babaeng tila inaagaw ang kanyang mag-ama mula sa kanya. Huminga siya nang malalim at kinalma ang sarili. Ikinurap ang mata para hindi tuluyang tumulo ang nagbabadyang mga luha.

Hindi ka pa ba sanay? Hindi tanong kungdi isang sermon para sa sarili dahil hindi na ito bago sa kanya.

Laging priority ni Marco si Winona. Mula nang bumalik ito sa lugar nila. Dito na nakabuhos ang atensyon ng lalaki. Ayon pa dito, isang taon na lang ang ilalagi nito sa mundo kaya gusto ni Marco na sulitin ang mga araw na natitira para dito. Ang masakit, pati ang anak nilang limangtaong gulang ay tila nakuha na rin ni Winona ang loob. Mas kinakampihan pa nga niya ito kaysa kanya na sarili nitong ina.

Naghintay pa siya ng ilang saglit nang marinig ang pagbukas ng kanilang main door. Alam niyang sina Marco na ang dumating. Tumayo siya at lumabas ng dining area.

“Bakit gising ka pa?”

Agad na tanong ni Marco sa kanya nang mamataan siya nitong galing sa dining area. Ni hindi man lamang siya binati nito sa kanyang kaarawan, at anibersaryo ng kanilang kasal.

“May pag-uusapan tayo.” Seryoso niyang tugon.

“Justine, mauna ka na sa taas. May pag-uusapan kami ng mommy mo.” Utos ni Marco sa anak na nasa paanan na ng hagdan. Ni hindi man lamang ito lumapit sa ina para batiin ito.

“Yes, Daddy!” Humakbang na si Justine pero tumigil at nilingon ang ina. “Mommy, happy birthday. Huwag ka na po magagalit, sinamahan namin si Tita Winona kasi may sakit po siya.”

Bahagyang nginitian ni Lilian ang anak. “Sige, matulog ka na.” Naalala pala nito ang kaarawan niya at siguro ganon din si Marco pero mas inuna pa nilang makapiling si Winona kaysa kanya.

Umakyat na rin si Justine na hindi man lamang nakapag-goodnight sa kanya. Dahan-dahan nang nawala ang lahat na itinuro niya dito dahil sa halos wala ng oras niya itong makasama. Sa bawat araw na gusto niyang ihahatid at susunduin sa school ang anak ay inuunahan siya ni Marco na parang sinasadya nitong hindi siya pwedeng makapaghatid at sundo sa anak.

Nabalot sila ng katahimikan nang makaalis si Justine. Ilang minuto ang nakalipas nang binasag ni Marco ang katahimikang namagitan sa kanila.

“Pwede ba bukas na natin pag-usapan kung ano man ‘yan, Lilian? At kung galit ka dahil hindi kami nakauwi, well, sorry pero ilang beses ko ba dapat sabihin sa ‘yo na wala kang dapat ipag-alala dahil ginagawa ko lang ito sa mga nalalabing araw ni Winona.” May halong inis na paliwanag ni Marco.

Humugot muna nang malalim na paghinga si Lilian bago tumugon. “Kahit sa araw ng anniversary natin? Bakit ba kailangang pati ako magsakripisyo gayong hindi ko naman siya kaano-ano?” Hindi na nagawang itago ni Lilian ang sama ng loob na nararamdaman.

“Pwede naman nating i-celebrate ‘yon sa ibang araw ah. Problema ba ‘yon?” Inis na tugon ni Marco.

“Oo! Problema ‘yon dahil mas inuuna mo ang babaeng ‘yon kaysa tungkol sa ating dalawa. Mabuti pa nga siya, mas inakalang asawa mo ng mga tao samantalang ako, ni hindi mo magawang ipakilala. Pati anak natin, parang kayong dalawa na rin ang naging magulang.” Hindi na pinigilan pa ni Lilian na ilabas ang kinikimkim na sama ng loob at galit sa asawa. Halos anim na taon siyang naghihintay para pakasalan ng lalaki pero binabalewala niya ito at hindi man lang siya kinakausap tungkol dito kung hindi niya uunahan. Dumating na rin sa puntong napagod na sya at pinili na lang na maghintay pero mukhang wala ng pag-asa pang mangyari ngayong bumalik na ang babaeng una nitong minahal.

“So, anong gusto mong mangyari? Alam mo ang rason kung bakit hindi kita maaring ilantad sa ngayon, Lilian.” Niluwagan ni Marco ang suot na kurbata bago naisuklay ang mga daliri sa sariling buhok dahil sa umiinit na kanilang sagutan.

“Maghiwalay na tayo.”