Chapter Three

THE CEO'S OBSESSION | CHAPTER 3

____

TULAD nang inaasahan ni Lucy, pinagalitan nga siya ni Mr. Aragon. Kahit na ano ang gawin niyang espleka na may naisip lang siya kaya siya natawa sa harap ng sinasabi nitong CEO ay hindi nito binili ang dahilan niya.

Palibhasa s****p! Galit na bulong ni Lucy sa sarili niya dahil sa lahat ng narinig niya kay Mr. Aragon. Hindi pa ito nakuntento at pinagbantaan pa siya nitong tatanggalan ng scholarship kung hindi siya umayos sa ugali niya.

'Sino ba siya sa tingin niya? E, kahit nga katiting wala naman siyang ambag sa eskwelahan na 'to! At ako pa talaga tinakot niya? Baka si Lucy Pearl 'to!' Mapait niyang bulong sa sarili niya.

Inis na inis pa rin siya dito lalo na sa lalaking nangangalang Michael Archangel - 'Anghel ang pangalan, pero mas demonyo pa kay Lucifer ang ugali ng lalaking iyon! Bakit hindi? Tama bang ikulong niya ako sa rooftop ha?' galit niya pang dugtong.

Isang pagsinghap pa ang pinakawalan ni Lucy Pearl sa sarili- at heto nga alam niyang pag-uwi niya sa boarding house niya stress na naman siya. Isang buwan na siyang delay sa bayad niya sa kasera nila. Gumagawa naman siya ng paraan sadyang hindi lang sapat ang paraan na ginagawa niya dahil wala siyang mapagkukunan ng pera ngayon, nahihiya naman siyang humiram kay April dahil alam niyang kapos din ito.

'Mangutang na lang kaya ako kay Angelo?' Natatawang tanong niya sa sarili.

'Isa pang unggoy na iyon! Kung makatawag sa pangalan ko Lucifer talaga ang bigkas at diin! Bwisit!'

Sunod-sunod na pagsinghap ang pinakawalan niya nang malapit na siya sa kanila- hiling niya na lang ngayon na sana umalis na lang ito para magbinggo o mag tong its na madalas naman nitong ginagawa.

'Bahala na si Batma!' Mapait na bulong ni Lucy sa sarili niya- may pera naman siya kung tutuusin kaso nga lang tinatabi niya iyon para sa kakailanganin niya sa binabayaran niyang pagpapa-xerox ng mga notes niya kapag wala siyang libro.

MASAYANG nakahinga nang maluwag si Lucy nang pumasok siya sa boarding house nila na walang kahit na sino ang nakakita sa kaniyang kapamilya ng kasera nila.

Mabuti na lang at hindi tuluyang sinumpa niya ang araw na mayroon siya ngayon-pagod siyang umupo sa plastik na upuan niya sa ginawa niyang mini study table ng maliit na silid na iyon.

Malungkot siyang ngumiti nang pasadahan ng tingin ang sarili- talagang nag-iisa na siya sa mundong 'to.

'Sarili ko na lang ang kasama ko sa lahat ng pagkakataon! Kaya sana, huwag niyo naman ako masyadong gawing warrior niyo.. kasi minsan malakas lang ako tingnan pero mahina rin ako!' tanging nasambit ko sa sarili ko nang napatingin ako sa larawan ni Hesus Kristo katabi ng salamin ko.

Napabuntong-hininga siya nang maalala ang mapait na nakaraan ng buhay niya- bata pa lang siya nang iwan siya ng nanay niya sa lola niya at sumama ito sa ibang lalaki. Hindi niya rin nakilala ang tatay niya, dahil hindi rin alam ng lola niya kung sino ito hanggang sa mamatay ito nang limang taon pa lamang siya at simula n'on kung kani-kaninong kamag-anak na siya nakikitira. Hanggang sa maglakas loob siyang mamuhay mag-isa mula nang 'di niya kinaya ang panunumbat at pangmamata sa kaniya ng tiyahin at mga pinsan niya. Isama pa ang madalas na pangmamanyak sa kaniya ng tiyuhin niya.

'Bata pa lang ako sinubok mo na ako eh! Pero hindi ako nagtatampo sa iyo, nagtatanong o higit sa lahat nagagalit sa iyo.. mahal pa rin kita kahit na hindi ko alam kung mahal mo ako dahil sa pangalan kong kaaway kayo!' Tumawa nang mapait si Lucy nang maalala ang pangalan niya at kung ano ang kwento sa likod n'on- ang natatandaan niyang kwento nang magdalaga siyang madalas sabihin nang katiwala ng tiyahin niyang kilala ang lola niya; nanay niya na raw nagbigay n'on dahil ayon dito malas daw siya sa buhay ng sarili niyang ina at sinira niya ang kinabukasan nito idagdag pa raw ang walang hiyang ama niyang bumuntis dito.

Naramdaman ni Lucy ang luhang kumawala mula sa mga mata niya.

'Mabuti na lang talaga maganda at matalino ako 'no? Kung hindi baka magalit talaga ako sa inyo.. at kwestyunin ko kayo..' Natatawa niyang biro sa larawang nasa harap niyang nagsisilbing lakas at kaibigan niya sa lahat ng panahon.

'Tulungan niyo ho ako maging malakas.. at sana may mga taong dadating sa buhay kong magpapaalala sa akin mahalaga ako, na may silbi ang buhay ko kaya patuloy akong humihinga at lumalaban pa rin kahit ang hirap-hirap na!' madamdaming dugtong pa ni Lucy.

Pinahid niya ang mga luha gamit ang palad niya-umupo siya ng tuwid buong tamis na ngumiti sa salamin.

'Magiging isang magaling na nurse ako, at balang-araw magtratrabaho ako sa isang institusyon na maraming-maraming lola at ako ang mag-alala sa kanila tulad ng hindi ko nagawa sa lola ko.. tulungan niyo ho ako..' Buong tatag at tiwalang sinabi niya sa sarili- tumingin muli siya sa larawan ng pinagkukunan niya ng lakas.

'Amen..' dugtong ni Lucy.

____

PINAIKOT-IKOT ni Michael ang ballpen sa mga daliri niya habang pinagmamasdan ang dalagitang na-engkwentro niya sa universidad na pinama ng lolo niya sa kaniya at sa kapatid niyang si Angelo.

Lucy Pearl Sandoval- 2nd year Nursing student, pinasadahan nya rin ng tingin ang mga marka nito sa files na nasa harap niya. Matataas ang lahat ng grades nito at mukhang consistent ang dalaga, kaya siguro scholar ito.. iyon ang naging bulong ni Michael sa sarili.

Mukha lang itong pasaway, pero mukhang mabait naman' aniya pa.

Napako ang mga mata niya sa profile nito- December 25, 1989 ang birthday nito. Hindi siya halos makapaniwala dahil ito rin ang birthay niya 1996 lang siya at mas matanda nang anim na taon dito.

'You look so interesting, Young lady..' tanging nasambit ni Michael sa sarili niya habang ang mga mata'y nanatili sa magandang mukha nito sa screen niya.

'I want to know you more... I have this feeling na may mga buhat-buhat ka sa balikat mo at gusto kong tulungan kang bitiwan iyan..' Wala sa sariling sambit ni Michael sa sarili niya.

Lucy Pearl - Michael Archangel, sounds devil and angel huh! Biro nya sa sarili niya.

'See you tomorrow, young lady.. have a great day..' dugtong pa niyang may ngiti pa rin sa labi niya nang maalala ang hindi inaaasahang paghaharap nila sa rooftop kanina.

___