Chapter 3- Her first kiss

AMARA

Mabilis na lumipas ang mga araw, ngayon na ang flight ni Andrew. Present ulit ako request nyang ako ang maghatid sa'kanya sa airport. Ayoko sana kasi baka maiyak lang ako, kaso wala siyang choice dahil kailangan na rin nitong umuwe sa'kanyang pamilya na alam ko namang nami-miss na rin siya.

Out of nowhere bigla nya akong niyakap, ramdam ko ang pag bilis na aking puso at bago pa kami mag iyakan minabuti kong magpaalam agad sa'kanya. And the next thing he did, he stolen a kiss on my cheeks. Mabilisang dampi ng labi at tumalikod na ito at naglakad palayo. I'm stun and still shock. My heart still beating faster and faster..

Lingid sa kaalaman kasi ng binata ay mahal na din siya ng dalaga, kaso nga lang hindi niya muna masagot ang binata sa ngayon , dahil sa pangako niya saka'nyang lola at ayaw niyang suwayin ang bilin nito, dahil sobrang mahal na mahal niya ito.

Umuwe ako ng apartment na malungkot. Wala kong gana ng araw na 'yon. Naninibago ako at nasanay sa pressence nya. Hanggang sa nakatulugan ko na ang labis na pag-iyak.

Kinabukasan nagising ako sa ingay ng ringtone ng cellphone ko. Wala naman akong paki kong sinong poncio pilato at tumawatawag. Dahil masama ang pakiramdam ko at ayaw ko munang bumangon. Naka ilang ring lang rin naman 'to at tumigil na din. I feel sleepy, kaya minabuti kong matulog muli to regain my strength. Feeling ko I lost my energy, mag damag ba naman akong umiyak. Nakakainis lang 'di ko alam bakit ako nagkaka gan'to, daig ko pa 'yong mga LDR (Long Distance Relationship) couple. Mga napapanuod ko sa t.v kapag nagpapa alam na aalis ang isa sa bida. Haixt.

Naalimpungatan siya ng makitang pasado ala singko na at wala pa siyang tanghalian. Dali- dali siyang bumangon at naghilamos. Pag sipat niya sa kaniyang wall clock. Gayon na lamang ang gulat niya ng makita na ang daming misscall ng kaibigan.

Laking pang hihinayang ang nararamdaman ko na 'di ko man lang naabutan ang mga calls niya. Nag bukas na lang ako ng e-book at nag log-in ng aking account at nag simulang mag type ng messages na iiwan ko para sa'kanya.

On the other hand. Andrew is still waiting to her. Nakailang calls na rin ang ginawa niya, pero hindi man lang sinasagot ng dalaga.

Nagtatampo pa din siguro ang kaibigan, sa isip niya. Nahiga siya at kinuha ang tablet niya at nag log-in na lang sa e-book at laking tuwa niya na mabasa ang messages ng kaibigan. Dali-dali naman siyang bumangon at nag-reply dito.

"I'm good. I miss you Amara." basa ko sa laman ng messages nito. Halos mapatalon ako sa saya sa'aking nabasa.

"I miss you too Andrew. I hope bumilis na ang mga araw at bumalik ka na dito.

Naluluha ako habang tina type ko ang messages na para sa'kanya. Mukhang ramdam niya ang pangungulila ko.

"Don't be sad Amara. Maybe soon nandyan na din ako. Stay safe and take care.

Nag send naman ito ng kiss emoticon.

Label na lang talaga ang kulang sa dalawa. Hindi naman mapilit ni Andrew ang kaibigan. Kahit gustuhin man niyang maging nobya na ito nirerespeto pa din niya ang hiling ng kaibigan.

Nang makapag usap ng maayos nagpaalam na din sila sa isa't-isa.

Naluha na naman ang dalaga.

Haixt! Bakit ba kasi ang tagal ng oras. Gusto ko na lamang matulog ng matulog para naman bumilis man lang sa isip ko.

Dumating ang araw ng pasukan. Hanggang nakasanayan na din ni Amara na wala ang presensiya ng kaibigan. Tuloy pa din naman ang kanilang komunikasyon.

Dahil sa pagiging matamlay ko at walang gana sa pag-aaral nauungusan na ako ng classmates ko. Wala naman akong pakialam dito. Basta para saakin makatapos lang ako at magkaroon ng diploma ay ayos na. Magiging masaya na din ang lola para saakin.

Napansin naman ng professor ko ang pagiging matamlay ko ng mga ilang araw. Pinatawag niya ako sa office at kinausap.

"Ano ba nangyayari sayo Amara,?" tanong nito habang nakaupo sa swivel chair at nakatingin sa akin ng seryoso.

"A-ah! wala po maam," tipid kong sagot, dahil ayoko pang humaba ang discussion namin dito. Mukhang hindi na convince ito sa sagot ko kaya may sunod pa siyang katanungan.

"Are you sure,?" tanong niya muli sa akin. Para hindi na rin siya mag tanong I simply replied her that "Yes! Maam".

She's been worries about my grades and I really appreciate it.

She said nagbabaan ang mga grades mo, naungusan ka ni Madison. Sayang ang nasimulan mo. May problema ka ba,?" nagtatakang tanong niya sa akin.

"W-wala po talaga maam. Baka magaling lang talaga siya kumpara sa akin,” sagot ko at sinabayan ng ngiti tanda na ayos lang talaga sa akin, ano bang magagawa ko kong naungusan niya na nga ako. Besides I'm not competing with anyone.

"Oh! siya kong yan na ang desisyon mo, hindi na kita pipilitin. Nang hihinayang lamang ako sa nasimulan mo,” sabi nito.

"Ayos lang po ako ma'am. Kong siya ang magiging suma- cumlaude, masaya po ako para sa kaniya dahil deserve niya po yan maam," mahabang litanya ko at sabay paalam sakanya. Ayaw ko ng tumagal sa loob, baka kong ano pang isipin ng ibang makaka kita sa amin.

Hindi namamalayan ni Amara ang bawat paf lipas ng mga araw. Nakalimutan niyang sunduin si Andrew sa airport. Dahil super hectic ang schedule niya, dahil na rin na may thesis nang ipina pagawa ang professor nila at heto nga punong abala siya sa lahat, dahil siya ang naatasang bilang maging leader ng kanilang grupo. As if naman tumulong 'yong mga ka-group niya, bakit kasi sa dinami-rami ng classmate niya 'yong kinaiinisan pa niya ang naging ka group niya. Wala naman kasing ginawa 'yon puro papogi at online games ang alam. Sumasakit lang ang ulo niya pag iisipin pa 'to..

Busy ako kaka gawa ng thesis namin ng bigla akong makarinig na ring ng doorbell. Wala naman akong inaasahang bisita ngayon. Sumilip ako sa bintana at bigla akong napaluha sa aking nakita. Nasa harapan lang naman ng bahay ko si Andrew at kumakaway . I can't explain my feeling right now. Sa tagal ng wala siya sa tabi ko, super namiss ko ito at pati na rin ang mga bonding namin.

Lumabas ako ng bahay at nagmamadali akong binuksan ang gate na nakasara at nagulat ako sa pag yakap niya sa akin at sinuklian ko rin naman ito ng mahigpit na yakap rin. Bigla na lang itong nag salita na; "Hmm! Hindi mo man lang ako sinundo sa airport," pagtatampo na sambit ni Andrew.

.

"Ah! pasensiya na sobrang hectic lang talaga nang schedule ko ngayon." pag hingi ko naman ng despensa para mawala na din ang tampo nito sa akin. Ang hindi ko inaasahan ang sunod niyang pang sinabi; "Hmmm! siguro may iba ka na at nagagawa mo ng kalimutan ako," pagtatampo pa din na sabi nito.

Syempre, I denied it kasi wala namang iba.

"Hindi naman sa ganon, talagang busy lang ako patawad na,” sabi ko at nag cross my heart pa ako, tanda na totoo ang sinasabi ko. Mukha naman na convince ko siya sa mga sinabi ko, ngunit hindi ako naging ready sa sunod na sinabi niya; "Okay, hindi na ako magtatampo sa isang kundisyon." wika niya.

"Huh? Anong kondisyon naman 'yon?" curios na tanong ko. Halos malaglag ang mga panga ko sa sinabi nito. "Kiss muna," sabi ni Andrew. Paulit-ulit na pumasok sa isipan ko.

Out of nowhere nagulat naman ako sa sinabi nito. Hindi ko alam kong gagawin ko ba ang hiling nito. Napabuntung hininga na lang ako. I simply kiss him, ayon lang naman sana kaso ang mokong biglang pinalalim ang halik na binigay ko. Natigil lang kami ng nakarinig ng kahol ng aso. Gosh! nakakahiya bigla akong namula, dahil nadarang ako sa halik niya. Nagtatakbong pumasok ako sa loob ng apartment at super hiyang hiya ako sa nangyari at wala pa akong mukhang ihaharap dito.

Samantalang naiwan naman si Andrew sa labas ng gate at naglakad para sundan na din ang kaibigan.

Sa loob ng apartment kulay kamatis pa din si Amara.

"H-hindi ko dapat ginawa 'yon." habang kinakausap ang kaniyang sarili.

Biglang sulpot naman ni Andrew sa harap ng kaibigan sa gulat nito bigla niya na lang nasambit

.

"Ay! bakla." hindi niya natapos ang sasabihin.

"Sinong bakla,?" tanong nito, sabay sabing "halikan kaya kita diyan ng malaman mo kong sino talaga ang bakla,” naiinis na saad nito.

"Baklang kabayo kasi 'yon,” paliwanag ko at baka totohanin na naman nito ang sinabi.

"Bakit ka ba sulpot ng sulpot ha." pagtataray ko, nagulat kasi ako sa biglang pag pasok niya. Hindi pa nga ako nakaka get over kanina, gusto na naman niya akong halikan..

"Iniwan mo lang naman ako sa labas ng gate,” nakasimangot na sabi nito saakin, tila 'di maipinta ang itsura.

"Eh! bakit mo ba kasi ako hinalikan,?" tanong ko, at nag-aantay ng maayos niyang sagot.

"W-wala gusto ko lang." pang aasar nito.

"Nagustuhan mo ba,?" tanong nito.

"Mag tigil ka nga r'yan, Andrew at mabuti pang umuwe ka na nga nakakainis ka talaga." pagpapalayas ko sa'kanya, nakakainis kasi mga pinagsasabi niya.

"Ang sama mo naman, hindi mo na nga ako sinundo sa airport tapos papalayasin mo pa ako." pagtatampo nito saakin, sabay nalungkot ang mukha.

Haixt! heto na naman ako at ang lintik na puso ko. Bakit nga ba ang bilis kong mahabag sa'kanya. Para mawala ang tampo nya niyaya ko na lang syang kumain. Nag baked kasi ako ng lasagna kanina Nakita ko naman nag ningning ang kaniyang maliit na mga mata.