Kaagad kung dinala si Nanay sa ospital na pinakamalapit sa lugar namin, pero dead on arrival na ito nang makarating kami rito. Labis ang pagtatangis ko ng sandaling 'yon. Hindi ko lubos akalain na iiwan kami ni Nanay ng ganun kabilis.
Hindi ko akalain na sa edad kong bente dos ay makakaranas ako ng ganito. Ako ang nag-aasikaso ng mismong burol ng sarili kung Nanay. Hirap na nga ang buhay na meron kaming magkakapatid, mas mahihirapan pa yata akong buhayin sila sa pagkawala nito.Sa unang burol ni Nanay, dagsa ang mga taong gustong makiramay sa'amin. Tatlong araw lang kaming pinayagan ng mga barangay, dahil pandemic hindi pwedeng tumagal. Sa mga gabing nagbabantay ako rito, halos manlumo ako, marahil hindi ko alam kung saan ko nga ba kukunin ang lahat ng gastusin.Ilang gabi rin akong tulala at wala sa sarili. Dalawang gabi na rin akong puyat at nag-iisip.Nang ikatlong gabi ng burol nito, nabalitaan yata ni Mamu sa mga ilang konektado sa'amin ang pangyayari. Kaya nung gabing rin na 'yon, kaagad siyang pumunta para damayan ako. Kasama niya rin ang assistant niyang si Zebby.Pagka kita ko sa'kaniya napayakap ako bigla. Pakiramdam ko hindi ako nag-iisa ng gabing 'yon."Mamu," napahagulgol ako ng iyak habang yakap yakap niya ako."Sssssh!ssssh! Tahan na! Sige na, hwag ka ng umiyak ako ng bahala sa lahat. Tutulungan kita sa abot ng makakaya ko." sambit nito habang hinahagod ang likuran ko.Napanatag ako sa gabing 'yon at nakatulog ng matiwasay.Kinabukasan ang araw ng libing ni Nanay. Habang binibihisan ko ang bunso naming kapatid na si Monina, walang tigil ang patak mg luha ko. Ngayon pa lang hindi ko alam saan nga ba ako magsisimula, paano ko sila pag-aaralin pa."Ate, naiyak ka?" tanong nito."Ah! Hindi, napuwing lang ang ate." sagot ko sabay punas ng mga luha ko na pumatak."Hwag kang iiyak ate. Nasa heaven na si Nanay, hindi niya tayo pababayaan." sagot ng pitong taong gulang kung kapatid. Napayakap na lang ako kay Monina, habang pinipigilan ang pag-iyak ko."Ate! Mara! Tapos na po ba kayo, nandyan na ang funeraria. Ilalabas na raw po si Nanay." singit ni Monica ang pangalawang nakababata kung kapatid."Sige na Monica, susunod na kami ni Monina." sagot ko.Lumabas na ito ng kwarto at matapos kung ayusan si Monina, lumabas na rin kami.Pinasakay ni Mamu sa kotse niya ang dalawa kung nakakabatang kapatid at ako naman ay sumakay sa karo ni Nanay. Ilang minuto lang ang byahe nakarating kami ng East Cemetery, isa itong exclusive Cemetery. Hindi ko inaasahan na rito pinili ni Mamu ilagak ang labi ni Nanay. Maging ang ilang kapit-bahay naming Maritess ay nagulat.Nagkaroon muna ng misa at isa-isa kaming pinahawak ng bendita para bago ilagak ang kabaong ni Nanay sa lupa. Hanggang sa matabunan ng lupa ito. Nagpaiwan muna ako sandali rito at nagsi alisan na ang mga nakilibing. Hindi pa rin talaga kasi nagsi-sink-in sa'akin ang lahat."Nanay! Bakit mo kami linisan ng ganito kaaga?" mga tanong na naglalaro sa isipan ko. Waaaah! Malakas na sigaw ko, para makarating sa kalangitan. Hindi ko kailanman sinisi ang nasa itaas sa pagkawala nito. Ayon sa doctor matagal ng may taning ang buhay ng Nanay ko, pero ni isang d***g wala akong narinig rito. Kung maaga ko lang sana nalaman na may cancer ito, sana, sana ginawa ko ang lahat lahat mabuhay lamang siya. Pero wala akong magagawa kung hanggang doon na lang talaga ang hiram na buhay na ipinagkaloob sa'kaniya.Binalikan ako ni Zebby, ipinapatawag na raw ako ni Mamu. Nag huling sulyap muna ako kay Nanay bago ko tuluyang linisan ang lugar na 'yon."Paalam Nanay, mahal na mahal po kita. Hwag muna iisipin ang dalawa kung kapatid. Hindi ko sila pababayaan kailanman." usal ko sa puntod nito.Sumakay na ako ng Van, na kung saan nag hihintay na sa'akin sila Monica at Monina."Tara na," narinig kong utos ni Mamu sa driver nito.Sa buong byahe hindi ako kumakausap ng kahit sino sakanila. Tulala lang ako at nakatingin sa kawalan. Hanggang sa naradaman kung niyakap ako nila Monina at Monica kaya napaluha ako habang nakatingin sa mga tanawin. Pinunasan ko muna ang luha na pumatak sa'aking mga mata gamit ang tissue na pasimplemg inabot ni Mamu sa'akin. Alam niyang naiyak ako ng sandaling 'yon. I uttered, Thank you.Sa bahay muna kami tumuloy para magpahinga at ayusin ang mga gamit ni Nanay na naiwan. May nakita kasi akong maliit na box mga papel, sa kalumaan hindi na halos mabasa ang nakasulat. Hindi ko siya pinasama sa kabaong nito, dahil malakas ang pakiramdam ko na kakailanganin ko ang box na 'to.Kinabukasan. Maaga pa lang dumating na si Zebby at ang driver ni Mamu. Pinapasunod na raw kami. Nagtataka ako, dahil wala naman kaming usapan na ililipat niya kami ng tirahan. Pero dahil, kilala ko naman si Zebby, sumama na rin kami rito. Dinala niya kami sa malinis, mabango at maayos na apartment. Sinabi raw ni Mamu rito, na simula sa araw na 'yon. Dito na kami titira, kaya tuwang tuwa ang mga nakakababata kung kapatid."Thank you, Zebby!" wika ko bago siya umalis."Hwag ka sa'akin mag thank you, Mara napag utusan lang ako."Nino?" tanong ko.."Basta. Soon you'll know.." huling wika nito bago kami iwan.Ewan ko ba bakit bigla akong kinabahan sa huling sinabi niya. Bakit secret kung si Mamu ang nag-utos nito. Pero, dahil masaya ang mga kapatid ko pinagsawalang bahala ko na lang ang mga agam-agam ko ng mga oras na 'yon. Nakipag kulitan ako sa dalawa at ipimangako ko sa'kanilang dalawa na hinding hindi ko sila iiwan at pababayaan.Ngunit, yon ang akala ko.. Dahil sa pag lipat pala namin mag sisimula ang kalbaryo ng buhay ko..Two weeks later. Nagulat na lang ako nang pumasok ang mga armadong lalaki sa apartment namin. Gusto kung mag sisigaw at manlaban, pero paano babae ako at mahina. Samantalang sila ay ubod ng lakas at armado pa.Kinuha ako ng limang armadong lalaki at hiniwalay sa dalawa kung kapatid. Marahas nila akong pinasok sa loob ng Van."Ateeeeee!" malakas na sigaw nila Monina at Monica na narinig ko bago tuyang umalis ang Van.Habang nasa loob ako ng Van walang tigil ang pag-iyak ko at pagdarasal na sana ligtas ang mga kapatid ko. Na sana may tumulong sa'kanila.Dinala ako sa isang masukol na lugar at hindi ko kabisado. Hanggang sa lumabas ang isang lalaki na tinatawag nilang Boss."A-anong kailagan mo sa'akin?" tanong ko sa pagalit na boses."Mga inutil. Sino tong babae na 'to?" tanong ng lalaking nakasuot ng kalahating maskara.."Boss! Hindi ba siya ang hinahanap mo?" pakamot na sambit nito."Tan*a! Bob* .. Alam mo ang ayaw ko sa lahat ay walang silbi." saad nito. Sabay baril sa ulo ng isa sa mga lalaking dumukot sa'akin.. Halos panlamigan ako ng buong katawan sa nasaksihan ko.Lumapit ito sa kinaroronan ko. "Wala kang nakita!" wika nito habang nakatutok ang baril sa ulo ko.."O-oo!" nauutal at nanginginig kung sagot."Pakawalan na yan at itapon nyo kung saan. Hanapin nyo ang anak ni---Hindi ko na narinig ang huling sinabi nito, dahil tinangay na ako palabas ng mga tauhan niya. Tinulak nila ako palabas sa magubat na lugar. Sabay tinapunan ng upos na sigarilyo, bago pasibatin ang kulay itom na Van na walang plaka...Nagpapasalamat ako sa itaas na hindi niya ako pinabayaan..Habang nanunuod ako ng balita ng araw na 'yon. Tamang tama na pinaparangalan ang isa sa bagong bago na magaling na NBI agent ngayon. "What's his name?" tanong ko sa secretary ko. Habang tina-tap ko ang mamahaling lamesa na nagmula pa sa U.S.A"Ace Villadolid, boss!" mabilis na sagot ng secretary nito. "All right. Find my vacant schedule this week. I wanted to meet him personally. I think his the one." sagot nito sabay higop ng kinuha niyang tasa na may lamang coffee mula sa lamesa."Noted boss." muling sagot nito sabay labas ng pintuan.Naiwan naman akong nag-iisip.. Medyo tumatanda na rin ako at hindi ko pa rin nahahanap ang tagapagmana ko. Nasaan ka na kaya hija. Katerine! habang hawak ko ang alive living doll na paborito nito na ipinabili pa talaga sa Australia. Alam ko sa puso ko na buhay pa kayong mag-ina ko.. ---Matapos akong parangalan nang iba't-ibang awards. May isang tao ang hindi ko inaasahan na pupunta sa headquarters. Pinatawag ako kaagad ni Chief sa labas. Naabuta
Araw ng Sabado at abala ako sa pag-aasikaso para mag-apply ng trabaho. Naikot ko na ang kahabaan ng Makati pero wala pa rin akong nakikitang trabaho. Kailangan kong mag trabaho, dahil gusto ko ng makuha ang mga kapatid ko kay Mamu. Nabalitaan kung pinagta trabaho niya ang mga ito. Sinabi pa niya na kung hindi ako magpapakasal sa Indiano na 'yon, hindi ko mababawi ang mga kapatid ko. Akala ko mabait siya, ayon pala may masama siyang balak sa'akin. Kailangan kong maka ipon ng malaking pera para matubos ko sila sa masama at tusong babae na bakla na 'yon.Hanggang sa mapadpad ako sa Forrester Company, kaagad akong nag tanong sa guard kung may vacant sila kahit janitress papatusin ko na magkatrabaho lang. Natuwa naman ako ng sinabi nitong nag hahanap ng bagong secretary ang boss nito. Kaagad akong nag sabi sa guard na mag-a-apply ako, binigay niya sa'akin ang isang form at pinasasagutan. Nang hiram pa ako ng ballpen rito para masagutan ko lamang ito ng biglang dumaan ang isang lalaki na t
Halos hindi pa rin ako makapaniwala na sa'akin ipinamana nito ang katungkulan niya sa lipunan. Ilang linggo na ang nakakaraan ng nailibing namin nang matiwasay ang amo ko. Nandito ako ngayon sa puntod niya para dalawin ito, dahil wala naman siyang ibang kamag-anak na gagawa nito. Sinisigurado kung ring malinis lagi ang puntod niya, biglang pasasalamat ko na rin sa kaniya sa lahat lahat.Matapos kung magpaalam rito. Sumakay ako sa kotse na isa sa mga pagmamay-ari rin nito. Hindi pa rin ako sanay na pinapalibutan ako ng isang libong PSG. Dati rati kabilang lang ako sa mga ito, ngayon ako na ang pino protektahan nila. Suot ko ang business suit ko at ready na ako makipag transaction sa mga Elite's Family. Nagtaka man sila nung una dahil wala naman silang nakikitang anak ni Mr. Williams. Mabuti na nga lang magaling gumawa si Anderson ng kuwento kaya napaniwala silang lahat ako ang anak ni Mr. Williams. Na nagbabalik para humalili sa namayapa kung ama. Alas-dos ng hapon ang usapan namin n
Maaga pa lang ng tawagan ako sa HR ng Forrester Company. This is it pancit! Ito na ang sagot sa lahat ng problema ko, wala pa man ay iniisip ko na at pinapasok sa isip ko na positive ang mangyayari sa'akin. Heto lang ang tanging paraan ko para makuha ko sa masamang damo ang mga kapatid ko. Ayokong nakakaranas sila ng ganyan sa murang edad. Ayaw kong danasin nila ang dinanas ko ng noong bata pa lamang ako. Na sa murand edad ay nakikipag sapalaran na sa kalye makatulong lang sa pang araw-araw na gastusin sa bahay. Kung minsan naiisip ko kung hindi ba naglalabada si Nanay, buhay pa siguro ito. Pero hanggang sana, sana, sana na lang talaga ako. Matapos akong maligo at makahanap ng susuotin pinili ko talaga ang damit na presentable para sureball na makakapasa ako sinuklay ko ang mahaba kung buhok na hanggang baywang at hindi ko na inabalang ipuyod man lang hinayaan ko siyang bumagsaka lang. Lumabas na ako ng apartment at nag hintay na may dumaang tricycle, kung sinu swerte nga naman ako du
Habang nagda drive si Brown pabalik ng Palasyo. Hindi maiwasang asarin niya ako sa babaeng maarte kanina. Inis pa rin ako sa'kaniya, dahil muntik ng umalis ang ka-business meeting ko sa kadaldalan niya at siya lang naka sampal sa'akin. Badtrip!!"Sir, ang ganda ng chicka babes kanina ano. Yong mata niya, ilong, katawan. Type mo ba boss?" tanong nito. Sinamaan ko siya ng tingin, sa lahat ng bodyguard ko si Brown ang pinaka malapit sa loob ko. Siya lang nakakapag biro sa'akin ng ganyan. "Saan banda? Kung siya na lang ang babae matira sa mundo, papakamatay na lang ako. Mark my word! Hindi ko magugustuhan ang tulad ng babae na 'yon. Napaka tabil ng dila, at mukhang leon, nagger ang mga ganiyang babae." sambit ko. "Talaga boss, pero iba 'yong tingin mo kanina ha!" pang-aasar nito."F-uck you Brown, tigil tigilan mo nga ako sa mga kabaliwan mo." iritang sagot ko. Imbes na magalit ito tinawanan lang ako. Baliw talaga! Pero thankful ako kasi super trusted ko siya sa lahat ng oras. Naglak
Pag akyat ni Ace sa office ni Stevenson. Tinanong siya nito kaagad."Oh! Bakit byernes santo ang mukha mo Ace? Nagka iringan na naman ba kayo ni Zach?" tanong nito."Uhm! Oo, e' napaka gag* kasi. Sagabal sa operasyon ng team ko." pagsisinungaling ko. Hindi kasi nila alam na wala na ako sa NBI. Buong akala nila na active pa ako sa headquarters. Wala silang ka-ide-idea na isa akong makapangyarihang Mafia sa mundo. Kailangan kung itago miski sa'kanila, dahil ayokong madamay ang mga malalapit na tao sa buhay ko. "Ganon' ba, 'di bali makakalimutan mo 'yan pag nasa party na tayo." ani ni Stevenson.Lingid sa kaalam nito. Babae ang nakasagupa ni Ace. Isang tigreng babae na ayaw na ayaw niya na sanang makita. Nang maalala niya na sinabi nito na dito siya nagwowork. Gustuhin man niyang mag tanong sa kaibigan kaso hindi niya nakuha ang pangalan ng babae. Pero, teka nga bakit pa? Wala naman akong pakialam doon. Hindi na kami magkikita pa."Sabagay, marami bang babae?" pag-iiba ko ng usapan."Ba
Nang maka inom ako ng gamot, medyo um-okay ang pakiramdam ko. Bumangon ako at inabot ang cellphone ko na nakalagay sa desk. Nasumpungan ko na lang ang sarili ko na nagse-search ng pangalang Maja. "Ang dami namang Maja dito. Tsk! Paano ko mahahanap ang babae na 'yun." usal ko. Hindi ko tuloy namalayan na nakapasok na pala sa kwarto ko si Brown at nakiki usyoso. "Boss! Dami naman nyan. Seryoso ka talaga, gusto mong hanapin ang babae na 'yun. At bakit? Anong meron sa'kaniya." usisa nito."Pwede ba, Brown. I just searh her to say thank you. Kung 'di dahil sa'kaniya baka napahamak na ako." sagot ko."Ayun lang ba talaga boss?" pang-aasar nito."Oo. Ano pa ba dapat? Sure ka bang Maja talaga. Anong surname?" tanong ko.Nakita kung bigla nagkamot ng ulo 'to. Sabay sabing; "Hindi ko natanong boss. Pero kapag nakita ko siya makikilala ko." wika niya."Ewan ko sayo, Brown. Lumayo ka na nga lang muna at baka samain ka pa sa'kin." banta ko rito. Pero, hindi ko naman gagawin 'yun sa'kaniya, sapa
It's Saturday. Off ko ngayon sa work at kailangan ko na ring mamili ng mga stocks ko. Hindi na ako nag atubiling mag palit ng suot ko. I'm wearing a crop top and shorts. Hindi naman siguro masama, well in-fact sa Mall naman ang punta ko at hindi sa simbahan.Palabas na ako ng apartment nang makasalubong ko na naman si Dale. 'Tong, lalaki na 'to, medyo nakakahalata na talaga ako. Bakit ba parati na lang siyang nakakasabay ko. "Hey! Mara, saan ka punta?" tanong nito."Dyan lang sa tabi-tabi." sagot ko."Hatid na kita. Mukha namang may lakad ka." ani nito kasabay nang mapanuri niyang tingin na tumigil sa dibdib ko.Napatakip tuloy ako ng dibdib. Alam ko namang nagmamalaki ang dibdib ko ngayon. Well , cup C ang size ng bra ko kaya nagmamalaki nga talaga ito. "Oops! Mata mo, kung saan-saan nakatingin gusto mo bang dukutin ko yan," biro ko rito. "Ayy! Sorry, ano na papahatid ka ba?! tanong nito."Hindi na Dale. Nakakahiya naman sa'yo." wika ko.Bang! Bang! Bang! "Ano 'yon? putok ba 'yon