Angelica's POV
Wala akong maramdaman na kahit ano sa pag-alis ko sa lugar na iyon. Walang kahit na anong awa o pagsisisi akong naramdaman sa nagawa ko sa pamilyang iyon, puro galit lang ang natira sa akin.
"Sa wakas dad. Naipaghiganti na rin kita," usal ko sa aking sarili habang nagmamaneho.
Patungo ako ngayon sa taong kikitain ko ngayon pero bago 'yon ay may dadaanan muna ako. Kinuha ko ang cellphone ko at nag-dial ako sa aking telepono.
"I'm already here, baby." Napangiti ako sa sinabi nito.
"Alright. Malapit na ako," sagot ko rito ng hindi natatanggal ang ngiti sa aking labi.
"Okay, baby. Take care!"
"Hi dad, kumusta ka riyan?" mahinang sambit ni Angelica.Narito siya ngayon sa sementeryo kung saan nakalibing ang kaniyang ama. Ilang araw bago pa siya nakadalaw dito at siya lang mag-isa.Umupo siya sa at saka hinawi niya ang mga dahon sa lapida ng kaniyang ama at saka niya nilapag ang mga bulaklak na kaniyang binili. Nagsindi na rin siya ng puting kandila at tinirik iyon. Nakangiting pinagmasdan niya ang lapida ng kaniyang ama."Pasensiya ka na ngayon lang ulit ako nakadalaw sa 'yo. Tinupad ko lang iyong pangako ko sa 'yo na hindi ako magpapakita sa puntod mo hanggat hindi kita naipaghihiganti. And look dad, nandito na ako. Sana masaya riyan kung nasaan ka man, medyo natagalan lang ako sa pagdalaw.""Oo nga pala, dad. May kasalanan din ako sa 'yo, napatay ko si Romnic. Ihingi mo na lang ako ng tawad sa kaniya kung sakaling magkita kayo riyan, ha?" Hindi napigilang matawa ni Angelica sa kaniyang sinasabi at unti-unting bumu
ANG PAGTATATAPOS5 years later ..."Nasaan na ba si Alex? Magsisimula na," saad ni Trixie sa kaniyang mga kasama.Napalingon silang lahat sa babaeng halos masira ang pinto dahil sa lakas ng pagbukas nito. Hingal na hingal ito na para bang tumakbo ng ilang kilometro."Ayan na pala si Alex, e," tumatawang usal ni Alicia kay Alex na nakasalampak na sa sofa at naghahabol ng kaniyang hininga."Anong nangyari sa 'yo, te?" usal ni Trixe."Hinintay ko pa si Angelica." Hinihingal nitong sagot."Ha? Gaga ka, alam mo naman sumusulpot lang iyon pag gusto niya.""Ay, hindi puwede 'yon. Alam niyang importanteng araw ito.""Hintayin na lang natin siya, baka mamaya nandito na rin iyon." Napabuntong hininga na lang si Alex sa sinabi ni Venuz at hindi na nagsalita pa."O siya, umupo ka na roon pa
Hello ka-Nerdys, Gusto ko lang magpasalamat sa inyo, lalo na sa 'yo na sumuporta sa aking akda hanggang dulo. Lubos ang aking pasasalamat sa pagsubaybay ninyo sa journey ng buhay ng mga taong nasa loob ng aking kwento na ito. Nawa'y patuloy ninyo akong suportahan sa mga susunod ko pang akda. I am truly grateful to have you, guys! Sa mga matyagang nagke-claim ng rewards, at lalo na sa gumagastos para mabasa ang mga lock chapters ng aking kwento, maraming salamat! Sa inyong mga pagboto ay akin ring ikinagagalak ng lubos-lubos. Nawa'y napahanga ko kayo sa ating bida na si Angelica na parang kabute madalas. HAHAHA Hanggang sa muli aking mga ka-Nerdy! Maraming salamat, Nagmamahal, _iamlezy / Bebe
KABANATA I"Excuse me, Ms. Nerd!" tahimik lang akong kumakain nang biglang may tumapik sa balikat ko. “Hm?” tanging sagot ko lang sa kaniya paglingon ko.In fairness, hindi naman siya dirty tignan and guess what? First day of school may na-encounter agad akong isa yata sa mga mean girls ng mga unibersidad.“Anong hm? Are you deaf? Can you please get out of my table?!” Ano daw? May pangalan na pala ngayon ang lamesa sa cafeteria. Hanep ah!“Really, eh?” I said with a sarcastic tone, sino bang tinatakot niya? Ako? Asa naman.“Oh oh, someone wants to fight you back,” other mean girls said. Alipores yata ito ng babaeng nag mamay-ari daw ng table na pinagpwestuhan namin, natawa na lang ako sa isip ko. Me? Wants to fight? Nah, such a waste of time.“Sis, I think we need to go na,&rdqu
KABANATA IIIsang boring na araw na naman ito para sa akin. Naglalakad ako ng makita ko si Venuz na tila tulala maglakad papunta sa classroom namin kaya binunggo ko lang ito ng braso ko, tila gulat na gulat siyang napatingin sa ‘kin. “Oy, ikaw pala sis!” napailing na lang ako dito.“Puyat ka na naman, ‘no?” Madalas kasi siyang ganiyan pag napupuyat, tulala.“Oo sis. As usual, movie marathon na naman mag-isa,” alanganing tawa nito at nag peace sign pa siya sa ‘kin.Napailing na lang ako sa kaniya at hindi na nagsalita pa dahil alam niya naman na hindi ko rin forte ang magsalita nang magsalita.Tahimik lang kaming naglalakad nang may biglang sumabog, nakita ko rin na nagsisitakbuhan ang ibang mga estudyante. Hinawakan ni Venuz ang estudyanteng tumakbo patungo sa amin.
KABANATA IIITHIRD POV“How’s the investigation? Do you get any clue?” sambit na tanong ni Kurt.Nagsama-sama sila ngayon sa kanilang secret hideout na silang lima lamang ang may alam. Walang ibang nakakapasok dito, dahil sa higpit ng sekyuridad nito. Kung titignan sa labas ay para lamang itong simpleng kubong bahay, pero sa loob nito ay kabaligtaran.“Not yet,” sagot sa kaniya ni James.Sa kanilang lima, si James ang angat ang kaalaman pagdating sa technology – Techie kung kilalanin. Nagtitipa siya sa kaniyang kompyuter at mabusising pinapasok ang website na kanilang kailangan.“Himala tumagal ka ng kalahating oras diyan sa computer mo,” komento ni Steve na nasa gilid na pinapaikot sa kaniyang mga daliri ang dagger na kaniyang pagmamay-ari.Si Steve naman a
Third Person POV“Please welcome, Miss Sanchez!”Isang babae ang lumabas sa entablado na naka-bodycon dress na talaga namang bumagay sa kaniyang balingkinitang katawan. May suot pa itong killer heels, ang kaniyang make-up ay tama lamang sa kaniyang mala-anghel na mukha. Ngunit, sa loob nito ay wala lamang. Hindi nababakasan ng kaba at nakangiti itong humarap sa entablado.Maraming ilaw na galing sa camera ng mga media at photographer. Iba’t-ibang klaseng media personality ang dumalo sa kaniyang press conference sa gabing ito.Ang press conference na ito ay napapanuod hindi lamang sa bansa nila, kundi pati na rin sa ibang bansa. Inaabangan ng karamihan dahil hindi lamang sa impluwensya ng Sanchez Family, kundi sa babaeng nakatayo ngayon sa entablado at nakangiting nakaharap sa kanila ngayon.“Okay, we can start now,”
Angelica’s POV“Sis, hintayin mo naman ako,” habol hininga na sabi ni Venuz sa 'kin habang nagmamadali maglakad.“Ang bagal kasi,” naiirita kong sabi sa kaniya. Paano naman kasi, alam naman niyang nagmamadali ako dahil may kutob ako na hindi magiging maganda ang araw ko ngayon.“Ito na.”Sumakay na siya sa sasakyan. Papasok kasi kami ngayon, sa amin na siya natulog dahil lunes ngayon at tinatamad daw siya umuwi sa kanila kahapon.Pinaandar ko na ang sasakyan pagkaupo na pagkaupo niya. Kita ko naman sa gilid ng mata ko ang pagkagulat niya sa ginawa ko, pero wala na akong oras para intindihin pa iyon. Ayaw ko sana pumasok pero hindi pwede dahil may kailangan akong gawin.Kalahating oras lang ay nakarating din kami agad sa eskwelahan. Wala naman nakakita sa amin dahil private park ko ito