The Entanglent With The Russo Brothers

บทที่ 1

องค์ชายองค์หญิงผู้สิ้นวาสนา (?)

               แคว้นต้าเซี่ย

               ณ วังหลวง

               ยามวิกาลก่อนออกเดินทาง

               ภายในตำหนักขององค์หญิงสี่

               แม้ตำหนักแห่งนี้จะกว้างใหญ่โอ่อ่าเพียงใด หากยามนี้กลับเงียบสงัดวังเวงชวนให้ขนหัวลุก อันเนื่องมาจากไร้เงาของนางกำนัลและขันที

               ท่ามกลางความเงียบงันนั้น เด็กสาววัยกำดัดดวงหน้างดงามอ่อนหวานทว่าซีดเซียวไร้สีเลือด ค่อยๆ ปรือตาขึ้น สายตาที่แสดงออกถึงความมึนงงสับสนกวาดมองไปรอบๆ ห้อง

               เครื่องเรือนแต่ละชิ้นทำจากไม้ถูกแกะสลักลวดลายวิจิตรสวยงาม ม่านข้างเตียงปักลายอย่างประณีตงดงาม แต่มองอย่างไรก็ให้รู้สึกแปลกนัก เพราะบรรยากาศของห้องนี้เหมือนหลุดมาจากยุคโบราณไม่มีผิด

               คิดมาถึงตรงนี้ ดวงตาที่สับสนพลันเบิกโพรงอย่างตกใจ

               ยุคโบราณ!?

               พลันนั้นเอง จู่ๆ ศีรษะก็เจ็บแปลบ ก่อนความทรงจำของใครบางคนที่ไม่ใช่ของเธอจะถาโถมเข้ามาในหัว

               เด็กสาวยกมือแตะขมับด้วยความเจ็บปวด

               เจ้าของร่างนี้นามว่า ‘เซี่ยหยู่’ องค์หญิงลำดับที่สี่แห่งราชวงศ์เซี่ย กำเนิดจากหวงกุ้ยเฟยและองค์จักรพรรดิ

               องค์หญิงเซี่ยหยู่มีน้องชายที่คลานตามกันคนหนึ่ง นามว่า ‘เซี่ยอวี้’ องค์ชายลำดับสาม เด็กคนนั้นอายุ 5 ขวบ

               ด้วยอายุที่ห่างกันมากพี่น้องคู่นี้จึงไม่ค่อยสนิทกันนัก

               หวนนึกถึงเหตุการณ์ในวันนี้ จู่ๆ จักรพรรดิก็เรียกองค์หญิงเซี่ยหยู่กับองค์ชายเซี่ยอวี้เข้าเฝ้าที่ท้องพระโรง

               ยังไม่ทันได้เอ่ยถาม ขันทีคนสนิทของจักรพรรดิก็สั่งให้สองพี่น้องคุกเข่ารับราชโองการ

            “ฟ้าดินยิ่งใหญ่เหนือสรรพสิ่ง เคราะห์ร้ายซ้ำซากมิอาจคลี่คลาย พายุทำลายไร่นา แผ่นดินแห้งแล้ง ประชาชนทั่วแคว้นต้าเซี่ยต่างโอดครวญ โหรหลวงตรวจฟ้า เห็นลางร้ายผูกพันชะตาองค์ชายสามเซี่ยอวี้ หากไม่รีบแก้ไข ราชวงศ์ต้าเซี่ยย่อมสั่นคลอน…

            เพื่อปลอบประโลมความทุกข์ยากของประชาชน จักรพรรดิทรงประกาศพระราชโองการส่งองค์ชายสามลงใต้ ฟื้นฟูดินแดน โดยให้องค์หญิงสี่เสด็จตามไปด้วย…องค์หญิงสี่ องค์ชายสาม โปรดรับราชโองการ”

               จบคำประกาศ ขุนนางในท้องพระโรงต่างฮือฮา บางคนสมเพช บางคนสะใจ และส่วนน้อยที่แสดงออกถึงความสงสาร

               เซี่ยหยู่อยากจะหัวเราะดังๆ

               ขับไล่เด็กน้อยคนหนึ่งแล้วฝนจะตกตามฤดูกาลหรืออย่างไร

               ขี้เยี่ยวไม่ออกก็โทษคนอื่น นิสัยแบบนี้อย่าเรียกตัวเองว่าจักรพรรดิ ต้องเรียกตัวเองว่าหัวหน้าอันธพาลนิสัยท็อกซิกถึงจะถูก!  

               อย่างไรก็ตาม องค์ชายสามยังเยาว์วัยเกินกว่าจะเข้าใจราชโองการ แต่ก็ฉลาดพอจะจับสังเกตจากสีหน้าของทุกคน เมื่อเห็นบรรยากาศตรึงเครียด องค์ชายเซี่ยอวี้จึงเบะปากแล้วร้องไห้

               น้ำตาเม็ดโตทั้งบริสุทธิ์และไร้เดียงสาขององค์ชายน้อยเซี่ยอวี้สั่นสะเทือนหัวใจของใครหลายคน

               แต่ทว่า ราชโองการฉบับนี้ต้องการลดทอนอำนาจของหวงกุ้ยเฟยและตระกูลซินที่เป็นบิดาของพระนาง ต่อให้มีใจอยากช่วยองค์หญิงองค์ชายทั้งสองพระองค์ แต่กลับไม่มีใครกล้าเอ่ยวาจาใดออกมา  

               ขนาดหวงกุ้ยเฟย ถึงไม่ได้ถูกถอดออกจากตำแหน่ง หากก็ไม่สามารถออกจากตำหนักได้ จึงไม่อาจออกมาปกป้องบุตรรักทั้งสอง 

               เรียกได้ว่าแผนลดทอนอำนาจตระกูลซินครั้งนี้ ถูกจักรพรรดิวางกลยุทธ์ไว้อย่างแยบยล

               ขันทีคนสนิทได้แต่แสดงสีหน้าจนใจ ก่อนจะบอกให้องค์หญิงเซี่ยหยู่รับราชโองการแทนองค์ชายสาม

               หากใครจะคาดคิด บัดนี้องค์หญิงสี่ช็อคจนหมดสติเสียก่อนแล้ว

               ..

               ..

               หลังจากมีราชโองการ ตำหนักขององค์ชายและองค์หญิงก็สับสนอลหม่าน

               เหล่านางกำนัลและขันทีเก็บกวาดข้าวของเตรียมหนี ทุกคนต่างหาทางรอดให้กับตัวเอง 

               เพียงไม่นาน ภายในตำหนักขององค์ชายน้อยก็ว่างเปล่า เหล่านางกำนัลกับขันทีใช้จังหวะวุ่นวายขโมยของมีค่าขององค์ชายจนเกลี้ยง ข้างกายองค์ชายตอนนี้จึงเหลือแค่แม่นมกับเสียงร้องไห้โฮของเด็กชาย

               “อย่าไป…อย่าทิ้งข้า! ฮือออ!”

               องค์ชายน้อยร้องไห้โฮเหมือนใจจะขาด ไม่รู้เลยว่าทำไมนางกำนัลกับขันทีที่เป็นเพื่อนเล่นถึงได้ทอดทิ้งเขาไปทีละคน

               เด็กน้อยร้องจนหลับ แต่ก็สะดุ้งตื่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า เมื่อตระหนักว่าพรุ่งนี้เช้าต้องออกจากวัง น้ำตาใสก็ร่วงเผาะบนแก้มกลมป้อมอีกครั้ง

               ในด้านขององค์หญิงสี่ ยามนี้ยังหมดสติด้วยอาการช็อค

               ..

               ..

               ย้อนกลับมาปัจจุบัน

               องค์หญิงเซี่ยหยู่…หรือแท้จริงคือเซี่ยหยู่ หญิงสาวจากศตวรรษที่ 21 ตื่นขึ้นมาในห้องที่เงียบสงัดและมืดมิด

               จากอาการช็อคอย่างรุนแรง วิญญาณขององค์หญิงเซี่ยหยู่ตัวจริงออกจากร่างตั้งแต่ตอนนั้น ทำให้ ‘เซี่ยหยู่’ หญิงสาวผู้มีชีวิตแสนจะธรรมดาและอยู่ในวัย 31 แต่ก็กลับยังไม่ได้แต่งงานเข้ามาสวมร่างนี้แทน 

               พอคิดมาถึงตรงช่วงท้ายๆ เซี่ยหยู่ก็ทอดถอนหายใจออกมาอย่างเจ็บปวด

               ยังไม่ทันได้วางแผนว่าจากนี้จะทำอย่างไรต่อ เสียงแจ้งเตือนประหลาดพลันดังขึ้นในศีรษะ

               [ติ๊ง! ระบบคลังสวรรค์ไร้ขอบเขตกลับมาเปิดใช้งานอีกครั้ง]

               เซี่ยหยู่เบิกตาโพรงอีกรอบ รีบยกมือขึ้นมองข้อมือของตัวเองตามสัญชาตญาณ 

               เมื่อเห็นกำไลหยกที่เป็นสมบัติเอาไว้ดูต่างหน้าของคุณตาจากโลกเดิมยังอยู่บนข้อมือ เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

               กำไลหยกยังอยู่สินะ…

               หลังจากเงียบไปพักหนึ่ง ดวงตากลมโตของเธอก็กระพริบตาปริบๆ วินาทีต่อมา ดวงตาคู่นั้นพลันเปล่งประกายและเต็มไปด้วยแผนการ