KABANATA 22.2

BAKAS ang hirap sa mukha ni Dustin habang inaangat nito ang kanyang paa. Wala mang pagbabago dahil hindi naman umangat kahit kaunti pero kitang-kita naming lahat 'yong effort niya dahil sa pagdaing nito.

"That's fine. Don't force yourself if you still can't do it. Marami pang mga araw. Magagalaw mo rin iyan nang hindi na masakit. Kailangan lang ng practice at pahinga," ani ni Doc.

I bit my lower lip while looking at his face. Tagaktak na ang pawis niya mula sa sentido pababa sa prominente nitong panga. Naituro ko tuloy iyon.

"What?" anito dahil naramdaman niya iyong hintuturo ko.

"Pinagpapawisan ka kasi," puna ko.

Iniwas niya ng kaunti ang ulo niya sa akin at tinawag si Mara.

"A-ako na," sabi ni Mara na nakangiti pa nang kunin ang towel sa ibabaw ng lamesa at pinunas sa noo ni Dustin.

I frowned.

Hinahayaan niya si Mara na magpunas ng pawis niya?

"Ikaw? Hindi ka ba nahihirapan?" biglang tanong ni Dustin kaya napakurap-kurap ako at napatingin kay Betty na ngumunguya ng mansanas.

"Apple