Sᴇᴀsᴏɴ 2
Xyrine Jean's POV
ᴀғᴛᴇʀ 3 ᴍᴏɴᴛʜs
"Insan, s'ya na naman ba iniisip mo?"
Mula sa pagkakatigig ko sa singsing na binigay sa'kin ni Spade ay napatingin ako kay Ella."Mag papaka-ipokrita lang ako kapag sinabi kong hindi," tugon ko saka ako ngumiti ng mapakla.
Tumitig ako ulit sa singsing.
Almost three months na rin pala simula nung umalis s'ya. Almost three months ng walang communication at almost three months nang paghihintay.
Spade, sabi ko sa'yo ay handa kitang hintayin ng one month pero 'yung three months? sana sinabi mo
Xyrine Jean's POV Montreal University "Insan, alam mo bang bukas na 'yung 20th birthday celebration ni Monique?" "Hindi." "Grabe, alam mo bang lahat ng kilalang business tycoon pati pulitiko sa Pilipinas, e pupunta?" "Ang swerte lang ni Monique kay Mr. Montreal no? balita ko nga rin mali-legalized na 'yung pagiging Montreal n'ya sa wakas e." Legalized? muntikan na akong matawa sa narinig ko. "Aahh! gusto ko talagang pumunta, kasi bulong-bulongan din sa Montreal na may i-aanounce daw na mahalaga si Mr. Montreal, at 'yon daw ang dahilan kung bakit inabot ng 3 months sa america sila Monique." Napatingin ako bigla sa kan'ya. Sana lang ay walang kinalaman si Spade sa iaan
Xyrine Jean's POV "Spadeee!" Napangiti ako ng humarap s'ya sa'kin. Lalapit na sana ako sa kan'ya pero bigla s'yang tumalikod. "Spadee!" sigaw ko ulit pero hindi na s'ya lumingon. Humakbang na ako papunta sa kan'ya pero bawat hakbang ko ay lalo s'yang lumalayo. Nang subukan kong tumakbo ay bigla s'yang naglaho. "Spaadeeeeee!!!" Napabangon ako ng maramdaman kong may tumulong luha sa mata ko.Pagmulat ko ay sumalubong agad sa'kin ang isang madilim at tahimik na lugar. Nang bumangon ako ay du'n ko lang na-realized na napapalibutan ako ng mga taong naka-itim. Mga taong may nakakatakot na aura, Mga taong halaang ang kalukuwa, Mga taong walang ibang inisip kung hindi ang kumitil at pumaslang ng tao. Nakayuko pa rin ako ng maramdaman kong tumulo ulit ang luha ko. "This doesn't seems familiar to you?"napatingin ako sa nagsalita. "Gantong ganto rin 'yon, XJ, 13 years ago. Nakaupo ka d'yan sa kama na 'yan habang may hawak na manika, nakayuko at umiiyak. Natatandaan mo pa ba?" tumulo u
Xyrine Jean's POV 1 week na ang nakakalipas mula nang na-aksidente ako. Noong una ay dinala ako sa hospital pero ginawa lahat nila uncle julyo para makuha ako at madala sa Head Quarters ng BBO. Kahit may benda pa sa ulo ay napagdesisyunan ko nang pumasok. Napatingin ako sa repleksyon ko sa salamin. Napayuko na lang ako ulit ng may nakita akong luhang tumulo sa Mata ko. Naiinis ako...Naiinis ako kasi kahit anong pigil ang gawin ko para hindi bumagsak ang luha ko ay bumabagsak pa rin ito. Tumingin ako ulit sa salamin at mariin tinitigan ang itsura ko dito. 'Yung dating hangang bewang kong buhok ngayon ay hangang leeg ko na lang. ["PAG TUMALIKOD AKO, HINDI NA TAYO MAG-KAKILALA."]
Xyrine Jean's POV "Sabi na nga ba, simula pa lang ay pinaglalaruan na talaga s'ya ni Spade." "Nakakaawa naman s'ya." "Kung hindi lang sana s'ya mahirap katulad ni Monique ay baka minahal pa s'ya ni Spade." "Such a loser." Papabayaan ko na lang sana ang bulongan sa paligid ko nang biglang tumayo si Ella at hinarap silang lahat. "Kayo! Kung wala kayong matinong sasabihin manahimik na lang kayo!" Hinawakan ko s'ya sa braso. "Ella, tama na," awat ko sa kan'ya. "Hindi Xyrine, sobra na kasi sila eh! Walasilang alam sa mga nangyayari pero kung makapagbulungan sila ay parang alam na alam nila ang mga nangyari!" "Tama naman sila, masyado na akong nakakaawa." M
Xyrine Jean's POV "Tinatangap ko na." Seryoso kong saad habang nakatingin ng diretso sa mga mata ni Uncle Julyo. "After 13 years hindi ko akalain na ngayon mo lang sasabihin 'yan." "Andito na ako sa sitwasyong wala na akong pagpipiliin." "Sigurado ka na ba?" "Wala ng bagay na mas sigurado pa ako maliban sa bagay na 'to, Uncle." "Oras na tangpapin mo ang bagay na ito ay hindi kana pwedeng umatras." "Kung 'yon lang ang paraan para ipamuka sa mga taong tumapak sa'kin kung sino ang binanga nila, wala na akong magagawa." "Then say goodbye to Montreal clan, dahil isa ka na ngayong tunay at ganap na GUEVARA." &nbs
SPADE'S POV (AN: This scene happened before the washroom incident of Monique and Xyrine. Chapter 38) Dahan dahan akong lumapit sa kinaroroonan n'ya. Napangiti ako ng s'ya nga ang nakita ko. Lalapit sana ako pero nag-aalangan ako at agad na tumalikod. "Spade ...." Dahan dahan akong lumingon sa kan'ya. Napangiti ako nang makita ko s'yang nakangiti. Malayong malayo sa itsura n'ya sa t'wing nagkikita kami. "Sabi ko, kalimutan mo na ako eh." Lumapit ako at umupo sa tabi n'ya.Hinawi ko ang buhok na nakaharang sa mukha n'ya saka ko s'ya matiim na tinitigan. "Ang tigas talaga ng ulo mo, sabi ko naman sa'yo 'wag ka matutulog dito sa maze ng naka palda eh." Ngumiti ako ng mapakla. Tinititigan k
Xyrine Jean's POV "This complication is result of his traumatic head injury." "Kung ganun bakit kakaiba 'yung amnesia n'ya? 'Di ba dapat makakalimutan ng isang taong may amnesia ang lahat ng memories n'ya, pero bakit sa case ni Spade, napagpalit n'ya ang memories ng dalawang tao sa mga muka nila? Ang gulo doc!" naguguluhang sambit ni Ella "In some cases, It's possible. Maaring 'yung isa sa mga taong involved ay labis ang emotional attachment n'ya. For examples, sobrang minahal n'ya o di kaya lagi n'yang iniisip o madalas n'yang nakakasama (Xyrine) bago mangyari ang insidente at dahil nga sa head injury n'ya, ang lahat ng alaala n'ya sa taong 'yon ay nalipat sa ka una-unahang taong nakita n'ya na may opposite feelings s'ya before. (Monique)."
Xyrine Jean's POV Walang ekspresyon kong tinitigan ang sarili ko sa salamin. Naka-black sando, black cap, at fitted black pants lang ako — Karaniwang suot ko noong assassin pa ako. Kinuha ko ang katanang nakasabit sa pader sa kwarto ko at mariin 'tong pinagmasdan. Nu'ng magsimula akong pumasok sa Montreal akala ko ay hindi ko na 'to kailan man magagamit pa. Halos isumpa ko ang araw ng malaman kong magiging estudyante na ako at hindi na magiging assassin pa. Nakakatawa, dahil ngayon ay tila ba nadudurog ang puso ko, isipin pa lang na kailangan kitang gamitin dahil assassin na ako ulit. Nahuhulog na ako sa lalim ng iniisip ko ng mapagpasyahan kong sa wakas ay isukbit 'yon sa likuran ko. Huminga ako ng malalim.Siguro nga, ito na talaga ang buhay ko. Ang pumatay ng tao.