Nana Celia's POV Mag-aalas sais na nang mapansin kong wala pa pala si Ms. Louelle. Hindi ko alam kung anong ginagawa ng batang iyon pero sana naman ay di siya mapahamak. Baka kapag nalaman ng ama nito na nasa poder ko siya'y kung ano ang mangyari. Isang malaking pagkakasala ang pag-alis ng walang pahintulot lalo pa at anak siya ng leader. Leader ng isang mafia. Oo, anak si Ms. Louelle ng isang mafia boss. At takot ako sa batang yun kahit na sabihin nya na wala akong dapat ikatakot. Kilala ko ito, ako na halos ang nagpalaki dito ng ilang taon bago napagdesisyunan na umuwi ng Pilipinas. Hindi maitatago na prinsesa ito ng Mafia na kinabibilangan. Sana lamang ay maging maayos ito. Inaayos ko ang ilang gamit na meron siya at napansin na kokonti lang ang damit na pambahay at pang-alis nito. Halatang naglayas talaga. Napabuntong-hininga ako. Nang inaayos ko na ang higaan niya'y humahangos namang pumasok si Susan sa loob. "Nana Celia, pinatatawag po kayo ni Sir Anghel sa salas," kinakabaha
Louelle's POV Nang makauwi na kami ni Dale sa mansion ng mga Soriano ay inihatid lang niya ako sa quarter's bago pumunta sa Mansion. Napansin ko naman na maayos ang mga gamit ko. Inayos siguro ni Nana Celia. Nagpahinga muna ako ng konti at iniisip ang nangyari kanina. They bullshitted me bigtime and I won't allow them to do it again. Narinig ko naman na bumukas ang pintuan ko at nang lumingon ako'y nakita ko si Nana Celia na pawisan at namumutla. "Nana, ano pong problema niyo?" Nag-aalalang tanong ko. Para kasi itong nakakita ng multo. Nagmamadali itong lumapit sa akin at hinawakan ang kamay ko. "Ms. Louelle, totoo bang nagkita na kayo ni Sir Dale?" Kabadong tanong nito. Tiningnan ko si Nana Celia. She's nervous and shaking. Bumuntong-hininga ako. "Hindi niyo kailangang isipin ang pagkikita namin, Nana," wika ko na hinawakan ang kamay niya. "P..pero paano kapag----." "Nana, kilala ko si Dale. Hindi niya ako ilalaglag," I said pacifying her. Talagang kabado ito dahil alam d
Third Person's POV Alas sais pa lang ng umaga ay gising na si Louelle. Maganda ang gising niya kaya naman naisipan na niyang bumangon. Naghilamos siya at nagtoothbrush bago nagbihis ng damit na pantrabaho. Bago siya lumabas ng kwarto ay tumingin muna siya sa salamin, nilagyan ng ponytail ang buhok at ngumisi. "It's showtime!" She said bago lumabas ng kwarto matapos kunin ang kailangan. Dumaan muna siya sa kusina para i-check si Nana Celia. Wala naman ito doon kaya dumerecho na siya sa mansion. Nangako kasi siya kay Nana na tutulong na sa pag-aasikaso kaya ginawa na niya. Nang makapasok siya ay si Ate Susan lang nakita niya. Seryoso itong nagpupunas ng mga vase at picture frames sa gilid ng receiving area. "Ate Susan, si Nana Celia po?" Tanong niya kay Ate Susan na mukhang nagulat sa kanya. "Mahabaging langit, ginulat mo naman ako, hija!" Sabi nito sa medyo mataas na boses. May punto kasi ang pagsasalita. "Naku, ay maagang umalis iyon at malayo ang pupuntahan. May inutos sa kan
Anghel's POV Les. My Angel. Iyon siya sa mundo ko. Siya ang babaeng nagligtas sa amin ng mga panahong nagmamayabang ako sa kakayahan ko. Muntik ko na siyang makalimutan kung hindi lang dahil sa nerd na iyon. But never! Kailangan kong malaman at kumpirmahin kung si Les nga ba talaga ang Angela Patricio na iyon. I have to know! Nagmamadali akong magshower para matanggal nandin ang glye sa buhok ko at nagbihis ng uniform namin. Bumababa na ako at napansin na wala na sina Elrick sa living room. Kaya dumerecho na ak sa garahe. I chose my newest collection. The red Lambhorgini. I drive it outside saktong nakasunod sina Elliot sa akin. Nilagay ko na sa tenga ko ang earpiece ko para tawagan sila. "Details," tanong ko habang nagdadrive. "Angela Patricio, 17 years old. Anak nina Enrico at Alyana Patricio. Isang business mogul galing Japan pero mga pure Filipino. Hindi literal na lumaki doon pero tatlong taon na silang naninirahan sa Japan. I also heard na si Enrico Patricio ay myembrong is
Elliot's POV Haysst. Di ko na alam ang gagawin ko. Hindi ko alam kung paano aayusin ang pagmumukha nitong lider namin. Hindi naman sa kailangang ayusin pa pero kanina pa madilim awra nito. At ngayong lunch na pinagset sila sa canteen ng table ni Elrick para makapag-usap. Hindi ko alam kung bakit pero bakit sa canteen? I mean may tambayan kami pwede namang doon sila private na mag-usap. Nakaupo na si Anghel doon habang hinihintay si Angela Patricio. Sana nga ito na si Les na matagal ng hinahanap ni Anghel. Anghel is maybe in love with her for all those years na hinahanap niya. We owe her a lot alright. Kung hindi dahil sa kanya baka patay na kami ngayon pero di sapat yun para mainlove kami sa kanya. Di tulad ni Anghel. Nakaabang lang naman kami mga fpur tables away from them. In case na may hindi magustuhan si Anghel. Maya-maya lang ay dumating na si Angela Patricio may kasamang dalawang alipores na akala mo'y mga Clown sa sobrang kapal ng make-up. Balak sana ng dalawa na makiupo s
Louelle's POV Pakiramdam ko lumilipad ako. Parang umiikot ang mundo ko nang magmulat ako mg aking mga mata. I felt quite disoriented by this feeling. Medyo malabo pa ang paningin ko, tanging napansin ko lang ay ang liwanag at puti. D*mn! Langit na ba ito? In the middle of my disoriented facade, I heard a familiar voice. "Almost 3hours na ah. Bakit hindi pa siya gumigising," I heard the voice of Dale. Or am I just dreaming. "Sir, huwag po kayong magpanic," narinig kong turan ng isang di pamilyar na boses ng babae. "Maswerte po na pumutok ang blood clot sa ulo ni Ms. Magbanua dahil kung hindi po ay baka magkaroon siya ng internal bleeding," paliwanag ng sa tingin ko ay doktor kay Dale. "How about her scans?" Tanong ni Dale, medyo focus na ako kaya kita kong magkatabi ang dalawa at nakafocus sa kung ano. "Her scans are okay, wala namang bleeding sa utak niya. All we have to do is wait, Mr. Soriano," mahinahong wika ng doktor. "But---," Dale wanted to say but I cutted it off by
Gabe's POV Madilim ang awra ni Anghel habang naglalakad kami sa lobby ng ospital. We learned that Ms. Nerd is here. Hindi ko alam kung bakit nga kami nagpunta dito samantalang magkaaway naman ang dalawa. Magkakasunod kaming lima na naglalakad. Mukha namang alam ni Anghel kung saan pupunta. Tapos na naman ang mga klase namin kaya pwede na kami magpunta kahit na saan. Sumakay kami sa elevator para makarating sa 3rd floor kung saan pinindot ni Anghel. Siguro nandun yung kwarto ni Louelle a.k.a. Ms. Nerd. "Anghel, why are we here?" Hindi na napigilang tanong ni Simon na tumabi na sa akin. Lalong dumilim ang hitsura niya. "I just want no complications. Baka isisi pa niya sa akin ang pagiging stupid niya," sabi nito bago tumigil sa isang kwarto. Tahimik lang doon parang walang tao. Kumatok si Elliot pero walang sumagot. Unti-unti ni Anghel buksan ang pinto. Hindi namin tuloy alam kung tulog ba o gising ang tao dito. Pero direcho lang ang pasok ni Anghel na para bang kwarto niya iyon.
Louelle's POV Hindi ako pinapansin ni Dale. Nung gabi nagdala lang siya ng pagkain tapos umalis na din. Ni hindi nga kami nag-usap eh. Tsk. Tapos ngayong umaga nandito naman si Nana Celia na alalang-alala sa akin. Tumawag daw si Dale na nandito ako sa ospital. Mukhang magtatagal pa ang inis sa akin ni Dale kung ganun. Hayst. "Nana, wag ka na po mag-alala. Ayos lang ako. Di naman malala itong injury ko. Pwede na akong lumabas ng ospital," sabi ko sa kanya dahil hindi ako mapakali dito. Ni hindi nga ako nakatulog eh. "Louelle, hija, hindi pa pwede. Mahigpit na bilin ni Master Dale na magpapagaling ka," malumanay na sabi sa akin ni Nana. "Pero, Nana, ayaw ko na dito," ungot ko. Hindi ako sanay na nakahiga lang. "Hija," tawag niya sa akin. Nasasanay na din siguro ito sa akin. "Please po. Promise magbabait ako sa bahay," sabi ko nagpuppy eyes pa. Ayaw ko man magpacute pero kailangan. Gusto ko ng lumabas ng ospital. Sa totoo lang hindi ako fond na nagpupunta sa ospital, it's just a