Chapter 17

MAGKATULONG na naghanda sila ng makakain ni Pierce. Normal naman 'yong ginagawa nila. Minus lang 'yong mga kulitan at asaran nila. Panaka-naka niyang tinitignan ang ama at ang lolo ni Pierce na masayang nagkukwentuhan sa labas ng bahay habang nagkakape.

Halos patapos na rin naman sila. Ililipat na lamang niya ang mga nalutong ulam sa plato at mga mangkok. Si Pierce naman, busy sa paglalagay ng mga baso at plato sa mesa. Pinunasan niya ang mga basang kamay gamit ng tuwalya at lumapit kay Pierce.

"Sasabihin na ba natin?" mahinang tanong niya rito.

"Huwag muna, pakiramdaman muna natin sila."

Bumuntonghininga siya at malungkot na tinignan sa mga mata si Pier.

"I'm sorry," aniya.

She felt awfully guilty about their situation. Ang alam kasi ng ama niya ay buo na ang pagpayag niya na maikasal sa lalaking gusto nito para sa kanya. But life gave her a little detour in Pierce's life. At ayaw na niyang bumalik sa boring at cynical niyang buhay.