Kabanata 3

10 Years Later..

When Kattie's received a call from her Dad’s secretary.

"Hello, Miss Kattie, your Dad is looking for you." bungad nito.

"W...What? Pardon, please." ulit ko baka nabingi lang kasi ako sa sinabi nito.

"Yes, you heard it right, Miss Kattie." sagot ng secretary ni Dad. Napangiti ako at sa sampung taon ngayon lang naka aalala ang Daddy ko. Akala ko nakalimutan na talaga niya ako sa nakalipas na taon.

"Thank you, Lian." ani ko

"Alright see you at the airport Miss. Kattie." huling sagot niya bago maputol ang tawag.

Nakangiti ako pagkatapos naming mag-usap ni Lian. Inayos ko na lahat ng kailangan ko bago ako lumipad pabalik ng Pilipinas.

Nang nasa airport na ako at dumiretso sa immigration at pinakita ang ticket at passport ko at ni Kendrick ang aking anak. Sampung taon ang nakakaraan ng palayasin ako nila Daddy sa Mansyon at hindi ko alam na buntis ako. All along I thought I'm alone but when my son arrived he was the best thing that ever happened to me. Siya ang naging lakas ko at kasiyahan sa panahong tinalikdan na ako ng mundo.

Maya maya lang biglang may lalaking lumapit sa amin.

"I won't fly with these children. I thought this was an airport but it seems a playground." ani ng mayabang na lalaking lumapit sa amin at tumabi.

"Excuse me sir, my son is not a toddler he is ten years old." wika ko at ayoko sa lahat na pinapakiaalaman ang anak ko. Kantiin na nilang lahat ako hwag lang ang anak ko, kundi makakatikim sila sa akin.

"Mr. Miller, we're late. Kindly book now a flight to Canada." utos ng medyo may edad na tao mula likuran niya.

"Hmmm! Mr. Bryan, don't tell me what to do. Okay." saway niya sa lalaki. Napaka OA naman talaga nito.

Maya maya lang nagulat ako ng lumapit si Kenjie sa lalaki at bigla niya itong tinawag na; "Dad! Yeah! Daddy, I found you." paulit ulit na sinasambit ng anak ko sabay yakap sa lalaking estranghero na ngayon lang naman nakita ng anak ko.

"Son, Ken come here. He is not your Dad." tawag ko sa anak ko.

"No. Mom, he was my Dad. Look at his arms we have the same birthmark." makulit na wika ng anak ko.

"Excuse me Miss. Maybe it is just a coincidence. So, many people living has a same birthmark. Kindly get your son. I'm sick and tired about the issue everyday that I have a child. I think this is your modos i guess." mayabang na wika nito. Biglang nagpanting ang tainga ko sa narinig.

"Excuse me sir. I think you're delusional too." sagot ko at sabay kuha ko ng water bottle na hawak ng anak ko at mabilis kong binuksan sabay buong tapang na itinapon sa mukha ng bweset na lalaking kaharap ko sabay walk out.

While Mr. Bryan ask Mr. Miller about; "Sir Miller, are we going now?" tanong nito habang pinupunasan ang mukha niya ng tissue.

"No! We're going to them." sagot nito sabay lakad at iniwan lang ang kan'yang katiwala.

Nang malapit na si Kattie at Kenjie sa waiting area. Natalisod ang anak niya sabay hindi sinasadyang nakapulot ng pera. Agad kinuha ni Kenjie ito at ibabalik sana sa mag-asawang nakaupo sa upuan.

"Excuse me Mr. I think this is yours." wika ng anak ko sabay hila naman ng bastos na lalaki ng pera.

"You thief. Where are your parents.. I just want to talk to them." mariing tanong ng lalaki at ganon na lang ang gulat ko ng makita kong sino siya. The guy who broke my heart 10 years ago. It was Nicholo, my ex-fiance with my sister traitor Eden.

"Don't you call my son a thief. You don't even know him." sigaw ko.

"You are a fraud." pahabol na sagot ko.

Sasampalin sana ako ni Eden ng may humawak sa kamay ko.

"Darling, sorry I'm late. By the way what do you want to eat?" tanong ng estrangherong lalaki na nakakabweset kanina.

"Dad! I Miss you." segunda naman ng anak kong si Ken na tuwang tuwa at akala talaga niya Daddy niya ito.

Humilig ako sa bweset na lalaki at um-acating na parang totoo kaming mag-asawa. "Darling, I think at the fine dining restaurant. What do you think son?" sagot ko sabay baling na tanong sa anak ko. Wala na akong maisip na isasagot kasi at biglaan ito.

"Okay. Mr. Bryan prepares the car my wife and son are hungry now." sagot ng bweset na lalaki na sinakyan ko na din ang trip niya.

Naglakad kami na parang totoong mag-asawa hanggang sa makasay kami ng sasakyan.

Masayang masaya ang anak ko ng biglang nagsalita ulit ito at hindi ko nagustuhan.

"Thank you." sagot ko.

"Okay, nothing to worry about. I just helped you since I saw you earlier." sagot niya. By the way, are you Mr. Sparks ex-fiance." tanong niya sasagot na sana ako kaso mas kumunot ang noo ko sa pahabol niyang sambit; " The woman who cheated her after spread a legs to another man before the wedding."

Hindi na ako nakatiis at nasampal ko siya sabay hagis ng tatlong libo.

"Stop the car." utos ko.

Nang tumigil ang sasakyan bumaba kami ng anak ko sabay sabi ko na; "That was my repayment for the ride. Thank you." wika ko sabay pabagsak na sinira ang pintuan ng sasakyan nito.

Habang si Mr. Bryan naman ay natatawa sa naging reaksyon ng boss niya.

"Look what she did? Did you see it?" tanong niya sa katiwala.

Ngiti lang ang sinagot nito at pinaharurot na ang sasakyan papalayo ng lugar.

Five hours Later..

Nang makarating ng Mansyon si Kattie kasama si Ken.

Nakita niyang nakaupo ang step-Mother niya at inalok siya ng pagkain.

"Let's eat sweetie." yakag nito sa kan'ya, siguro kong maayos sila baka pumayag pa siya kaso hindi.

"Hmmm! Don't act like you are kind to me." sarkastikong sagot ko. At totoo naman 'yon tama na ang bait baitan acting niya at hindi oobra sa akin ang mga 'yon. Ngayon pang nabuhay ako ng kami lang ng anak ko.

"Is that you greeting your Mom?" tanong ng baritonong boses na pababa ng hagdan. It was my Dad. Ang taong tumalikdan sa akin sa mga panahong kailangan ko siya. Hindi ko nga alam kong bakit pinapunta niya pa ako dito para saan pa.

"Hi! Hija, long time no see. I Miss You." wika nito. Pero, napaplastikan ako sa ipinapakita ng sarili kong Ama sa akin ng oras na 'yon. Sampung taon hindi niya ako hinanap at ngayon lang.

Maya maya lang lumapit ang anak ko dito.

"Lolo!" masayang wika ng anak ko at lalapit sana sa lolo niya kaso biglang umiwas ito. Napakunot ang noo ko sa ginawa nito sa anak ko.

"Hmm! Don't call me Lolo. I don't accept you as my grandchildren." wika nito. Doon na ako sumagot at hinawakan ko ang kamay ng anak ko.

"So, what do you want for me Mr. Johnson?" tanong ko at hindi ko na siya tinawag na Daddy, para saan pa never naman siyang nagpaka Ama sa akin. Hindi nga niya ako pinagpaliwanag pa. Useless ang lahat.

"Bastos kang bata ka. Lumayas ka dito." maawtoridad na wika niya.

"Yeah! We're leaving right now. Hindi mo kami kailangang ipagpatabuyan pa katulad ng ginawa mo sa akin 10 years ago. Wala kang kwentang Ama" mabigat ang binitiwan kong mga salita dito.

Nakita kong nagkulay pula ang pisngi nito at alam kong galit siya pero, wala akong paki alam. Nag walk-out ako palabas ng pintuan ng Mansyon.

Hindi ko alam na sinundan ako ng gagong si Nicholo.

"W..Wait Kattie, let's talk." wika niya.

Napatigil ako at isang malakas na sampal ang iginawad ko sa kan'ya.

"Para saan pa matagal na tayong tapos, Nicholo. Lalaking walang bayag na basta basta na lang akong iniwan at hindi kinausap." mayabang na wika ko at ininsulto ko talaga siya, dahil gago siya at deserve niya 'yon.

"Please, tell me everything." tanong niya habang hawak ang mukhang nasampal ko.

"Do you want to know the truth. T...The truth is--" sinadya kong bitinin ang sasabihin ko para makita ko ang reaksyon nito.

"What is the truth, Kattie?" pagalit na tanong niya.

"I... I was set up." naiiyak na wika ko.

"Set you up? Then who???"

Natigilan ako at hindi agad ako nakabuka ng bibig.