Kabanata 4

"Nevermind! Alam mo Nicholo hindi ko akalain na tanga ka! Wala kang balls.." panunuya ko sa kanya para malaman niya ang katangahan niya.

"Kattie, until now you're such a freaking liar. Bakit ka pa ba bumalik dito? At talagang sinama mo pa ang anak mo ng bunga ng kataksilan mo sa akin. Disgrasyadang babae--" hindi ko na siya pinatapos pa para insultuhin niya ang pagkababae ko.

Slap...

Isang nakabibinging sampal ang ginawad ko rito. Hindi ko hahayaang laitin niya kaming mag-ina. Wala siyang alam kasi tanga siya. Tanga siya dahil nagpaniwala siya sa sulsol ng ahas kong step sister. Bagay na bagay silang dalawa ni Eden parehas silang basura sa paningin ko.

"Damn you!!" bulyaw niya. At doon na lumabas ang magaling kung ahas na evil step sister.

"Kattie, what's wrong with you?? Bakit mo sinaktan ang fiance' ko???" galit na galit na sigaw ni Eden na gustong sumugod pa sa akin ngunit mabilis siyang inawat ni Nicholo.

"Stop it babe. Don't waste your energy to her. Halika pumasok na tayo sa loob ng makapag usap na tayo sa nalalapit nating kasal." saway nito.

"Wow! Congratulations!" bati ko sabay palakpak. "Ikakasal na pala ang ahas. Ay mali aso kasi sanay ka naman kumain hindi ba ng mga tira tira ko???" pang-aasar ko rito. Kitang kita ko ang pamumula ng mukha niya. At tama yan gustong gusto ko yan dahil kulang pa yan sa lahat ng atraso niya sa buhay ko. Hindi ko malilimutan ang gabing pinahamak niya ako. Ang tanga ko lang dahil buo ang tiwalang binigay ko sa kanya.

"What did you say?? Sumosobra ka ng babae ka! Bakit ka pa ba bumalik balik dito? Bumalik ka kung saang lupalop ka ng mundo naroon. Hindi ka namin kailangan dito." sigaw niya at halatang nababaliw na siya.

"Bakit masakit bang marinig ang katotohanan? Eden, na naghihintay ka lang ng buto na tira tira ko. At isa pa sampid ka lang naman sa pamilya namin. Hindi ka tunay na anak ng Daddy. You don't have any flesh of blood running in my Dad's blood. So, paano mong nasabing hindi ka sampid? In the first place you're not legally adopted." wika ko at malaking sampal sa pagmumukha niya iyon.

"Anong sinabi mo, bawiin mo iyan. Legal akong tagapagmana ni Daddy. Isa akong Johnson." sigaw niya at sa pagkakataong ito naghihysterical na siya. Hindi ko alam kung matatawa ako sa kanya. Wala siyang kaalam alam sa lahat.

"Hindi ko na babawiin pa ang mga sinabi ko." natatawang sagot ko sabay walk out.

"Mommy, who are they?" tanong ng anak ko. Sa sobrang galit ko muntik ko ng maalala na kasama ko pala si Ken. He heard everything mabuti na lang talaga hindi siya masyadong maalam sa tagalog.

"They are nothing son. Shall we go now? Your Mamita Ellie miss you so much." yakag ko rito.

"Really? I miss Mamita too, Mom." nakangiting wika ng anak ko.

"Yes, son." nakangiting sagot ko at pinapasok ko na siya sa loob ng sasakyan. Pinaharurot ko na rin palayo ng Mansyon. Maling mali na nagpunta pa ako sa lugar na iyon. Hindi na nila ginalang ang anak ko lalo na si Dad apo niya ang anak ko. Pero, ngayon kakalimutan ko na rin rin siya. Kakalimutan kong may Daddy pa ako..

Habang nagdadrive ako muling pumasok sa akin ang lalaking nakasabay namin sa plane.. Hindi ko lubos maisip na magku krus muli ang landas namin. Pero, hindi ko pwedeng ipaalam sa kanya dahil ayokong kunin niya sa akin ang anak ako. Masaya na kami ni Kendrick na dalawa lang, nabuhay at napalaki ko siya ng maayos ng walang katuwang sa buhay kaya alam kong hindi ko siya kailangan..

Maya maya lang nakarating na kami ng Tagaytay kung saan nakatira si Tita Ellie ang kaisa-isang kapatid ng Mommy ko. Kaya siya ang takbuhan ko kapag nag aaway kami ng Daddy lalo na nang muling nag asawa ito. Hindi ko matanggap noong una kaya tila pinaunawa sa akin ni Tita Ellie ang lahat. Buong akala ko mabait ang step Mom ko at step sis ko ayon pala hindi. Nagtatago sila sa pagbabalat kayo nila na parang tupa ayon pala mga tigre na anumang oras ay lalapain ako. Katulad ng ginawa nila kaya napatalsik ako sa Mansyon at sobrang sakit sa akin ng malaman na ang Daddy ko na siyang dapat ang maging kakampi ko ay siya pang nagtalikdan sa akin.

Sa lalim ng iniisip ko hindi ko namalayan na nasa tapat na kami ng bahay ni Tita Ellie at kung hindi pa ako tinapik ng anak ko hindi ako babalik sa reyalidad.

"Mommy, I think we're here now." aniya. Kaya napalingon ako sa labas at tama ang anak ko nasa tapat na nga kami ng gate ng bahay ni Tita Ellie. Siya lang ang nakatira dito dahil hindi nag asawa si Tita Ellie simula ng namatay ang fiancee niya. Si Tito Ronaldo, her first and last boyfriend.

Bumaba na kami ng kotse inalalayan ako ng anak ko. Imbes na ako ang aalalay sa kanya siya ang umalalay sa akin. Napaka sweet talaga ng anak ko.

Hindi alam ni Tita Ellie na darating kami ngayon sinadya kong hindi ipasabi sa kanya para ma surpresa namin siya. The last time na nagkita kami e, 5 years old pa lang si Kenjie bago kami mag migrate sa America...

Nag doorbell ako at lumabas ito. Nanlaki ang mga mata niya. "Kattie, hija ikaw ba yan???" gulat na gulat na wika nito at napatakbo pa palapit sa amin.

Nang mabuksan niya kami ng anak ko niyakap ko siya at napatingin siya sa anak ko. "Is this Ken???" tanong nito ng kumawala sa pagkakayakap sa akin.

"Yes, Tita Ellie." nakangiting sagot ko.

"Wow! Ang laki na ng apo ko. Dati rati ang liit pa nito ng huling kita namin ah. Ngayon pa binata na siya...

Nakatulala ang anak ko at tila iniisip ang sinabi ng kanyang Lola..

"She said that you're already big boy now." wika ko.

"Ay! Sorry! Apo english spokening dollar ka pala." biro ni Tita Ellie. Mas lalong napanganga ang anak ko.

"Shall we??" aya ko sa kanila.

"Ay! Oo tara sa loob at nagluto ako ng kare-kare na paborito mo hija. Namiss kasi kita kaya parang kasama na rin kita. Hindi ka naman nagpasabi ng nasundo sana kita." ani nito.

"Naku! Hindi na kailangan Tita Ellie, kaya ko naman saka gusto talaga kitang isurpresa." wika ko.

Nang makapasok kami sa loob napangiti ako at tila hindi nagbago ang itsura ng loob ng bahay nito sa limang taon nang huli ko itong nabisita. Medyo nagtagal rin kasi kami ng anak ko dito sa bahay niya noon. Siya lang ang nasandalan ko ng panahong down na down ako at halos kamuhian na ako ng sarili kong ama. Siya ang nandyan para turuan akong lumaban at bumangon para sa anak ko. Kapag naaalala ko ang lahat ng iyon naiiyak ako ng sobra at napapa isip na napaka swerte ko na kahit maagang nawala si Mommy nandyan si Tita Ellie para maging Mommy ko rin..

Nang nasa hapag na kami at nakukwentuhan habang nakain. Tahimik ang anak ko at hindi man lang namamansin marahil wala siyang maintindihan sa usapan namin ng kanyang lola. Kaya maya maya lang nagpaalam na rin ito at naiwan na lamang kaming dalawa ni Tita Ellie..