Kabanata 34

Kabanata 34

Inamoy ko ang bigay niyang roses sa akin nang pumasok ako sa aking kwarto. Naririnig ko ang tawa ni Felecity sa labas at talagang nasisiyahan siyang narito si Yohan. Kinagat ko ang labi ko at kahit papaano ay nagpapasalamat ako sa presensya niya dahil narinig ko ulit ang malakas na tawa ng anak ko.

Natatakot ako sa totoo lang. Hindi lang sa akin, kundi para sa anak ko na walang kamuwang-muwang sa ganitong mga bagay. Paano kung sa isang araw, hindi na pala kami? Paano kung isang araw, wala nang Yohan sa buhay namin? Masasaktan ang anak ko at iyon ang ayaw ko na mangyari.

“Gusto ko sa beach! Last naming punta ay yong kay Tita Trixie! Nakapunta ka na po ba sa beach?”

Tahimik na pinakikinggan ko ang boses ni Felecity. Napangiti ako at saka inilagay ko na lang sa flower vase ang bulaklak na bigay niya at napaupo na lamang sa kama. Inilagay ko ang palad ko sa tapat ng dibdib ko at pinakiramdam ang mabilis na pagpitik nito.<