“BLACKFIRE is a curse...” paulit-ulit na umaalingawngaw sa utak ni Eleand ang sinabing iyon ni Kharyn. Wala nang dapat na makaalam sa nangyari sa kanya. Aksidente lang ang lahat at wala siyang alam sa mga naganap. The blackfire from his hand was triggered because he was careless. Kaya mas kailangan niyang mag-ingat ngayon para hindi na maulit ang kanyang pagkakamali.
Damn! Malamang malaki ang kinalaman ng kanyang diwatang ninuno sa klase ng mahikang taglay niya ngayon. Naniniwala siya na espesyal ang pagkatao niya dahil sa dugong diwatang nanalaytay sa kanya. Wala pa siyang makitang pruweba pero sapat na ang mga kakayahang nagagawa niya. Kahit sina Althy at Rade ay nagsasabing magaling siya. Kahit hindi alam ng dalawa na isa siyang mortal.
Nagpatuloy ang kanyang pag-aaral ng Vatranum at naging matiyaga naman ang dalawang diwatang nagtuturo sa kanya. Pero ni minsan ay hindi niya binanggit sa dalawa ang insidenten
MAAGANG nagising si Eleand kinabukasan. Bihira niyang makita si Enkille nitong mga nakaraang araw kaya ibang diwata ang nag-aasikaso sa kanya pati sa kanyang pagkain. Mas mainam na ang ganito dahil walang makakaalam ng kanyang sekreto kung palagi siyang mag-isa sa sariling silid.Nagbilin ang magpinsan sa kanya na huwag gumamit ng damit panlamig para hindi sila masyadong makakuha ng atensyon kapag nasa Argia na sila. He chose a simple gray tunic accented with silver. Kulay itim naman na pantalon ang napili niyang damit pang-ibaba at itim na leather boots ang sapin niya sa paa. Hindi na siya nagdalawang isip na magsuot ng kapa, sanay na naman siyang kasali iyon sa uri ng pananamit sa mundong ito. He chose the crimson cloak with a silver brooch.Paglabas niya sa silid ay bumungad agad sa kanya ang nakangiting magpinsan. They were both dashing in their white tunic ang blue cloak. Hindi naman pahuhuli ang itsura niya sa dalawa. Halos magkakasing
HINDI nagdalawang isip si Eleand na tunggain ang alak. It tasted like beer! Kaya hindi na siya nag-alinlangan kahit makarami siya ng inom. Tila humahagod sa kanyang lalamunan ang bawat patak ng alak na kanyang iniinom.Panay ang tawa nilang tatlo habang pasuray-suray na naglalakad sa labas. Halos palubog na ang araw nang matapos sila kaya kailangan na nilang makabalik sa templo. Kapag may nakaalam tungkol sa ginawa nilang ito ay hindi niya alam kung ano ang kaparusahang naghihintay.“Thank you for letting me experience this.” wika ni Eleand na bukal sa kanyang loob.“No worries Eleand. We are friends now.” ani Rade. He was tipsy. Pero sa kanilang tatlo ito ang medyo matino pa. Silang dalawa ni Althy ay panay tawanan at sigaw sa daan. They were really drunk. Wala naman sa kanilang pumapansin. Normal lang siguro ditong may makikitang diwatang lasing.Minsan pang nagulat si Eleand nang bigla silang maglaho
HUMIHINGAL silang tatlo nang makarating sa templo. Sa loob ng silid ni Eleand sila dinala ng Vanire na ginawa ni Rade. Gayun na lang din ang panlalaki ng kanilang mata nang makita si Enkille na nakaupo sa kama na wari at naghihintay sa kanila.“Where the hell have you been?” Mapanganib na tanong ni Enkille. Tumayo ito at wari ay pinag-aralang ang itsura nilang tatlo. Hindi naman magawang tumingin ng deretso ng dalawang diwata sa galit na mukha ng babae.“You’re drunk!” Nanlalaki ang matang wika ng babae, “You’ve been to Argia! What a fool! Hindi niyo ba alam na nagkakagulo ngayon ang buong Erganiv dahil nawawala ang mgaparte ng susi sa lagusan na nakatago sa magkakaibang kaharian?”“I’m sorry...” mahinang usal ni Eleand.Bumaling si Enkille sa magpinsan. “Kayong dalawa, leave us alone. Saka na tayo magtutuos.”Tumango naman ang dalawa at biglang naglaho sa h
SHAPESHIFTING was never easy. Para kay Eleand ay higit itong mas kumplikado kaysa pag-aral niya ng mahika ng apoy. Natatakot pa rin siya sa maaring kalabasan. Paano kung hindi na siya makabalik sa dati niyang anyo?Pero nasa aklat na hawak niya ang sagot sa kanyang mga katanungan. Matiyaga sina Atlhy at Rade sa pagtuturo sa kanya kahit ang dalawa ay hindi naman nagagawa ang shapeshifting.“Bakit ko ba kasi kailangan itong gawin?” Inis na reklamo niya isang araw habang nagsasanay sila sa paborito nilang lugar. Mabuti na lang at muli nang tumubo ang mga halaman at namulaklak na ulit simula nang aksidente niyang masunog ang paligid.“It’s an additional power. Isipin mo na lang kung nakakalipad ka ‘di ba?” positibong wika ni Rade.“Masuwerte ka nga dahil gifted ka, nakakaya mong aralin ang lahat ng mahika. Alam mo ba na noong panahong nakikipaghalubilo pa ang mga mortal sa mga diwata, the humans would tr
“SHIT! Your wings are distracting me.” Inis na hinawi ni Althy ang pakpak ni Eleand. Magkakatabi silang tatlo habang nasa likod ng isang malaking bato.They were hunting a white lion. Ito ang napili ng dalawa para raw may thrill. Naroon sila sa masukal na kagubatan na sakop ng Rehiyon ng Taglamig. The glacier was thick and the snow was falling heavily. Binalot na lang ni Eleand ang sarili ng manipis na pulang apoy para hindi siya lamigin.“Deal with it!” pinanlakihan niya ng mata ang lalaki.Tumawa naman si Rade at napapailing. “Be quite, paano natin mahuhuli ang leon kung maingay kayo?”“Teka, sigurado ba kayong hindi diwata ang isang ‘yan?” nag-aalinlangang taonong niya. Naalala kasi niya si Harewyn na biglang nag-anyong tao noong nasa Temple Ruins sila ni Winzi.“No, that is wild animal not a faerie.” siguradong wika ni Rade.Sa totoo lang ay wal
“PAANO ito nangyari?” nag-aalalang tanong ni Zanti. The black smoke from his hand soothing Eleand’s body. Parang unti-unting nanumbalik ang kanyang lakas.“There were creatures, four of them wearing back hood and their eyes were bloody read. There was also a red smoke from their hands. They almost killed Althy and Rade, malalakas sila.” Napapailing na wika niya. Naupo siya nang tuwid nang maramdaman niya ang karagdagang lakas.“Damn, good thing you burned them to ash.” Nangtatangis ang mga bagang ni Zanti.“How did you know?” takang tanong niya.Nagbaba ito ng tingin bago sumagot, “We know the progress of your magic training. Alam namin ang kakayahan mo sa paggamit ng apoy.”Napatango-tango si Eleand. Tahimik niyang pinagmasdan si Winzi na abalang ginagamot ang dalawa gamit ang magkabilang kamay nito. Nakapatong ang mgay palad ni Winzi sa magkabilang dibdi
SUMABAY si Eleand sa almusal ni Navi at asawa nito. Nakilala niya si Nikola, ang dukesa ng Croea. Nakapaganda nitong diwata. Her complexion was fair and her hair was golden blonde. Kulay abo ang mata nito katulad ng asawa nito, at tsinita din.“Sana maging masaya ang pananatili mo dito, Eleand.” magiliw na wika ni Nikola.“Certainly, I will.” Ginantihan niya ng ngiti ang babae.Pormal na nagsimula ang pag-aaral ni Eleand ng Gaoitherie. Dinala siya sa malaking library ng kastilyo ni Navi. Binigay nito ang aklat sa dapat niyang matutunan. Dalawang makapal na aklat ang mga iyon.“Dito mo aralin ang lahat ng mahikang nakapaloob sa aklat. Sabihan mo lang ako kapag handa ka na. Titingnan ko kung hanggang saan ang kakayahan mo sa elemento ng hangin.”“I’m a fast learner, don’t worry.”“Mabuti naman.” Tinapik siya nito sa balikat bago s
SANAY na ang mata ni Eleand sa magagandang tanawin dito sa Erganiv pero napasinghap pa rin siya nang tumambad sa kanya ang templo ni Alva. It was a castle designed with bricks made of ruby. Ancient symbols glowing in red, and it was floating near the main door. Malamang isa iyong proteksyon sa templo. Hindi na siya nagtaka sa mataas na hagdanan bago marating ang malaking pinto na may anim na kawal na nakabantay. They were wearing a silver armor with crimson cloak.The gigantic trees around had a combination of red and yellow leaves. Malalaki ang mga bulaklak na parang sunflower pero kulay pula. Kitang-kita rin niya ang malaking ilog na kulay asul ang tubig. May isang kahoy sa hindi kalayuan ang nakaagaw ng atensyon niya, the leaves were yellow green and glowing. Literal na lumiliwanag iyon kaya kahit may distansya at kitang-kita niya.“That is the Nizu River, it stretches from Gwiazda passing here then to the Great Sea in Alsache.&rdqu