CHAPTER 8

Mag-dadalawang linggo na rin mula noong maging bodyguard siya ng anak ni Mr. Mabisco at hanggang ngayon, wala pa ring update sa kaso. Bumagal ang imbestigasyon dahil wala pa rin silang makuhang ebidensiya na makapagtuturo kung sino ang pumatay sa biktima. Walang naiwang fingerprints sa crime scene at sa katawan nito.

Pagkalason ang ikinamatay ng biktima, nakumpirma rin na ang ginamit na lason ay Cyanide na nakita nila Norman pero walang na-detect na fingerprints sa bote at sa kutsilyo na ginamit sa paglaslas. Kahit ang fingerprints ng biktima ay wala roon. Nakakapagtaka ring sira ang CCTV sa buong floor ng opisina ni President Divine at sa parking lot. Iniimbestigahan na rin ito pero hanggang ngayon ay wala pa ring malinaw na lead.

Wala namang kakaibang banta sa buhay ni Ms. Divine. Payapa naman ang pagiging bodyguard niya rito. Wala ring kakaibang ginagawa si Mr. Alejo at hindi na niya ito muling natyempuhang kausap si Fatima. Naitanong niya rin kay Christine kung mayroon ba siyang kilalang Fatima na kaibigan ng ama nito, wala raw itong kilalang ganoon.

Walang alam ang kaibigan sa kasamaan ng ama nito. Ano na lang kaya ang mararamdaman nito kapag napatunayang si Mr. Alejo na ama nito ang salarin?

“Grinders Café tayo.” Utos ni Ms. Divine nang makapasok ito sa loob ng kotse habang siya naman ay sumakay sa passenger seat.

“Okay po, Ma’am.”

Mabilis silang nakarating sa naturang café shop dahil malapit lang ito sa Mabisco Corporation. Pagkatapat na pagkatapat pa lang nila sa shop ay bumaba agad ang babae, mabilis din siyang bumaba para sundan ito nang pigilan siya nito.

“Diyan lang ako sa loob, hindi mo na ako kailangang samahan. I’ll just meet my friends.” Sabi nito at pumasok na sa loob.

Sila naman ni Kuya Liam— ang driver ni Ms. Divine— ay sa parking lot naghintay.

“Hanggang kailan ka bodyguard ni Ms. Divine? Pulis ka ‘di ba?”

“Opo. Hanggang sa mahuli lang po ang gumawa non kay Ms. Aileen.”

“Kilala niyo na ba ang pumatay?”

“Wala pa pong lead kung sino. Walang ebindensiyang makapagtuturo, ang hinihintay na lang po namin ay magpakita siya kay Ms. Divine. Mahigpit po ang seguridad ngayon ni Ma’am, hindi kasi natin tiyak kung kailan ito gagawa ng kilos.” Ani niya at tiningnan ang relo, wala pa namang kalahating oras nang pumasok ito sa loob ng café shop.

“Wala namang death threat si Ms. Divine, wala rin akong napapansing kakaiba. May iilang beses lang siyang lumabas ng hating gabi na, nakikipagkita sa kaibigan.”

“Lumalabas siya? Wala siyang nasasabi sa’kin na umaalis siya.” ani niya.

Sinabi na niya ritong sasabihin sa kaniya ang lahat ng lakad nito. Sa umaga man o sa gabi.

“Iilang beses lang naman, Raven. Importante rin yata dahil kahit patulog na si Ms. ay sinasadya niya pa rin. Wala namang nangyayaring masama, kasama ako ni Ms. Divine, nag-uusap lang naman sila at may mga dokumentong pinapapirmahan sa kaniya.”

Napatango-tango siya. “Pero Kuya Liam sa susunod pong lalabas si Ma’am ay sabihan niyo po ako, kahit pa dis-oras na ng gabi. Hindi natin alam baka may hindi magandang mangyari.”

“Pasensiya ka na, Raven, utos din kasi sa’kin ni Ms. Divine na ‘wag nang sabihin sa’yo dahil baka maabala ka pa namin. Pero hayaan mo, babanggitin ko na sa’yo sa tuwing may lakad siya sa gabi.”

“Salamat po Kuya Liam—” napatigil siya nang dumating si Divine. Nagmamadali ang babae at parang balisa.

“T-tara na!” wala sa sariling anas nito. Nagkatinginan sila ni Liam at sabay na nagkibit-balikat. “Umalis na tayo!” sigaw nito at winagwag ang hawak na envelope, kaya naman sumakay na silang dalawa.

“S-saan po tayo, Ms. Divine? Sa opisina na po ba?”

“Hindi, ‘wag! I mean, sa bahay na lang. G-gusto ko ng magpahinga!” balisang sagot nito. Tiningnan niya ang babae sa side mirror. Mukha itong takot, problemado, at galit. Ano kayang nangyari sa meeting nito at ng kaibigan?

Nang makarating sila sa mansiyon ng mga Mabisco ay nagmamadaling bumaba ang babae at agad na pumasok sa loob. Bumaba na rin siya para sa loob tumambay. Mamaya pang 6 ng gabi ang tapos ng trabaho niya at baka umalis pa mamaya ang amo niya.

“Gusto mo bang magmeryenda muna, Hija?” tanong sa kaniya ni Manang Fe.

“Busog pa po ako Nanay Fe. Mamaya na lang po siguro.” Magalang na sagot niya.

“Ah, Raven, naiwan pala ni Ms. Divine sa kotse kanina. Pwede bang ikaw na ang mag-abot sa kaniya?” ani Kuya Liam at inilapag sa mesa ang isang brown envelope.

“Sige, Kuya, ako na bahala rito.” Nagpasalamat ito at umalis na.

Kinuha niya ang envelope at tiningnan iyon. Bukas na ito, sa papel na nasa loob ay nabasa niya ang Test Result. Test result? Ano ‘yun? Sa kuryosidad ay kinuha niya ang papel at tiningnan iyon.

DNA test result of Mr. George Mabisco Jr. and Ms. Divine Mabisco. At ayon sa resulta ay 99.9 % hindi tugma ang DNA nilang dalawa.

Negative ang resulta. Ibig bang sabihin hindi magkadugo ang dalawa? Hindi anak ni Mr. Mabisco si Divine? Pero bakit? Paano?

Ito ba ang dahilan kaya problemado si Ms. Divine? Kung ito nga, ibig sabihin alam na nito ang tungkol sa kanilang mag-ama?

Tinakbo niya ang kwarto nito para makausap ang babae tungkol sa nakita niya. Kailangan niyang kumpirmahin kung totoo ito o baka gawa-gawa lang. Kung sakaling gawa-gawa lang iyon ay kailangan nilang alamin kung sino ang naninira sa pamilya Mabisco, baka rin konektado ito sa patayang naganap.

Sa ilang araw niyang pagtatrabaho sa mga Mabisco ay napag-alaman niyang hindi biro ang pamilyang pinagsisilbihan niya. Mayaman at makapangyarihan ang pamilyang iyon, bagamat mabubuti ay mayroon pa ring mga kaaway. Madalas ay kakompitensiya sa trabaho. Marami na ring nagtangkang sirain ang pangalan ng Mabisco sa industriya, pero wala pang nagtatagumpay na mapabagsak ito.

Nang nasa tapat na siya ng kwarto nito ay kumatok siya ng tatlong beses bago pinihit pabukas ang seradura.

“Ms. Divine—”

“—tantanan mo na ako, pwede ba?!” sigaw nito ang bumungad sa kaniya. Muntik na siyang mapatalon dahil sa lakas ng boses nito. “Hindi ko ‘yun ibibigay sa’yo!” maingat siyang sumilip para makita ang babae, akmang tatawagin niya ulit ang atensiyon nito nang galit itong sumigaw. “Ano bang kasalanan ko sa’yo? Bakit mo ba ginagawa sa’kin ‘to?” huminga ito nang malalim bago muling kinausap ang nasa kabilang linya. “Fine! I’ll give you half of my shares, just fucking shut up! Don’t you fucking dare tell them the truth! I am a Mabisco, walang ibang dapat makaalam ng pesteng DNA test na ‘yon!” ani nito. “Siguraduhin mo lang dahil sa oras na may makaalam nito ay ilalabas ko rin na ikaw ang pumatay kay Aileen! I have evidences that can prove your crime!” Nang matapos ang tawag ay galit nitong binato ang cellphone sa dingding at malakas na sumigaw habang nagbabasag ng gamit.

She knows? At wala siyang balak ipaalam ang katotohanan. Bukod pa roon ay alam nito kung sino ang pumatay sa kaibigan pero nanatili itong tahimik.

Maingat niyang sinara ang pinto at nagmamadaling umalis. Hindi niya mapaniwalaan ang mga narinig. Akala niya ay si Mr. Alejo ang pumatay kay Aileen. Sino ngayon ang tinutukoy ni Divine?

Nasa baba na siya nang masalubong si Nanay Fe. Nagpaalam siya ritong uuwi na at tawagan na lamang siya kung may kailangang lakarin si Divine.

Kailangan niyang makapag-isip ng tama! Kailangan niyang kumalma sa mga narinig at nalaman niya ngayong araw.

Pumara siya ng taxi at nagpahatid sa bahay nila. Inalok pa siyang ihahatid na siya ni Kuya Liam pero magalang niyang tinanggihan ito. Mas gusto niyang mapag-isa para mas makapag-isip siya ng maayos.

Ang kailangan niyang gawin ngayon ay alamin kung sino ang kausap ni Divine at hanapin ang sinasabi nitong ebidensiya. Kapag nahuli na niya ang kriminal ay makababalik na siya sa station nila.

Kailangan na ring putulin ang pagpapanggap na ginagawa ni Divine sa mag-asawang Mabisco. Hindi tama ang pagsisinungaling nito at lalong hindi iyon deserve ng mga Mabisco.

Lutang siyang nagbayad at bumaba sa taxi nang huminto ito.

“Saan ako magsisimula at paano ko ilalabas ang katotohanan?” tanong niya sa sarili habang naglalakad.

“Magsimula ka sa pagtingin sa dinaraanan mo at ilabas mo ang susi ng gate para makapasok tayo.” Napatalon siya sa gulat nang may sumagot sa kaniya.

Nang lingunin kung sino iyon ay mas lalo siyang nagulantang. Anong ginagawa nito sa bahay ng Papa Toper niya?

“Inspector?”

“Hindi pa ba tayo papasok?”

“Pero… ano, bakit? Anong ginagawa mo rito?” magulong tanong niya. Limang araw na noong huli niya itong maka-usap noong gabing ‘yon. Pagkatapos non ay wala na siyang naging balita rito, kaya bakit ito narito ngayon?

“I’m here because my father lives here.”

“F-father?”

“Yes. And as his biological son, I have all the rights to be here. Now, pwede na ba akong pumasok sa… bahay ko?” para siyang tangang tumango-tango rito at iminuwestra rito ang gate.

Naglakad ang lalaki patungo sa gate at marahan iyong tinulak pabukas, hindi naman ito nakalock dahil nasa loob ng bahay ang Papa Toper niya, nang mabuksan ay pumasok na ang lalaki.

“What the fuck in the world is happening today? Can’t this day get even worst?” malalim siyang bumuntong hininga bago lakas-loob na hinakbang ang paa papasok sa gate.

“—pinag-isipan kong mabuti ang mga sinabi mo sa’kin noong nakaraan. Hindi ba’t gusto mong makabawi at patunayan ang sarili mo sa’kin? Napagdesisyunan kong bigyan ka ng pagkakataong gawin ang mga ‘yun.” Nakangiting ani nito at sumulyap sa kaniya bago muling hinarap ang ama.

Bakit hindi niya gusto ang ngiti nito? Kakaiba ito sa mga ngiting nakita niya noong nasa station pa siya. Para ring baliw ang isip niya na sinasabing delikado ang hatid ng binata.

“Napagpasyahan kong tumira kasama kayo. Kaya simula sa araw na ito ay dito na ako titira, okay lang naman iyon ‘di ba… papa?” ani nito na nagpanganga sa kanila ng papa Toper niya. Nagkatinginan sila at parehas gulat sa sinabi ng lalaki.

Nang walang sumagot ay nagpalipat-lipat ang tingin nito sa kanilang dalawa. Nakataas ang kilay nitong nagtanong. “Bakit hindi ba pwede? Ayaw niyo ba?” himig galit na tanong nito.

“Hindi. Hindi. Ano… nagulat lang ako.” mabilis na kabig ng ama. “S-sigurado ka ba riyan, anak?”

“Wala ako rito kung hindi ako sigurado.” Walang modong sagot nito. Napanganga siya.

“G-ganun ba? Maraming salamat at binigyan mo ako ng isa pang pagkakataon, anak.” Masayang bulalas ng ama, pilit nagpipigil ng luha.

Nagkibit-balikat ito. “Sana lang ay hindi ako nagkamali ng desisyon. By the way, saan ang kwarto ko? Gusto ko na kasing magpahinga.” Maangas na anas nito.

“Ahh… ano, kwarto? Dito, halika at ituturo ko sa’yo.” Aligagang sagot ng ama niya.

Mabigat na lang siyang napabuntong hininga nang makaalis ang dalawa. He’s up to no good! Ramdam niyang may kakaiba, may binabalak ang binata. Kung ano man iyon ay sana hindi iyon ikasakit ng ama niya!

Naabutan pa siya ng ama na nasa sala. Lumapit ito sa kaniya at magaan siyang nginitian. “Ayos lang naman sa’yo na rito sa atin tumira si David ‘di ba?” alanganing tanong nito.

Ngumiti siya pabalik sa ama. “Walang kaso ‘yun sa’kin, Pa. Ang akin lang ay huwag siyang gagawa ng ikasasama mo. I’m after your happiness, Papa. Ayoko lang na masaktan at mapahamak ka, huh.”

“Huwag kang mag-alala, walang gagawin si David na ikasasama ko.” Sagot nito at sinapo ang pisngi niya. “Naku, ang laki-laki na talaga ng batang gusgusin noon!” biro nito bago panggigilan ang pisngi niya.

“Papa! Aray, huwag yung pisngi kooo!” sigaw niya na ikinatawa lang nito.

Matapos siyang apihin ng ama ay umakyat na siya sa second floor, gusto muna niyang ipahinga ang utak niya. Pakiramdam niya ay nasagad ang lahat ng energy na meron siya sa araw na ito.

“Close pala talaga kayo ng ama ko, ‘no?” ani ng kumag na nagkatawang-tao at nabigyan ng pangalang David.

“Na ama ko rin.” Asik niya.

“Sa papel.” Bato nito.

“Na nakasama ng matagal.” Laban niya na nagpatahimik dito. “Salamat sa pagbibigay ng pagkakataon kay Papa Toper. Malaking bagay na ito para sa kaniya.” sabad na lang niya.

“I just gave him a chance, not my forgiveness. So don’t thank me. It’s still up to him if I can forgive him or not.”

“Salamat pa rin dahil sobra sa hiling ko ang binigay mo. Hindi mo lang siya basta pinakinggan, you also gave him a chance.”

“Okay,” sagot nito at tinalikuran na siya.

Ang sungit talaga! Papasok na sana siya sa kwarto nang tawagin siya nito.

“Ano pala yung sinasabi mo kaninang magsisimula at ilalabas ang katotohana?” tanong nito.

“Ahh.. Iyon ba? Hmm…” hindi niya sigurado kung sasabihin niya rito o huwag na muna.

“Huwag mong sabihing kumikilos ka ng mag-isa tungkol sa kaso? Hindi mo kailangang itago kung may nalalaman ka, buhay ng anak ni Mr. Mabisco ang nakataya rito. Makapangyarihan ang lalaking iyon, Raven. Hindi mo alam ang kaya nitong gawin kung ang nag-iisang anak nito ang mapapahamak!” ani nito bago siya tuluyang iwanan.

Alam naman niya iyon. Hindi niya lang magawang sabihin dito ang mga nalalaman niya. Kailangan niyang manatiling bodyguard ni Divine para malaman niya kung sino ang kriminal. Baka kapag may iba pang nakaalam na hindi totoong Mabisco si Divine ay magkaroon ng problema.

Sasabihin naman niya itong lahat kay Inspector David, hindi pa lang sa ngayon. Konting panahon pa!