Kaibigan

Gilda Point of View

        Napangiti ako habang naglalakad sa may palengke. Bakit pakiramdam ko ay ang ganda ganda ko ngayon?

        Grabe kasi naman. Kung makikita niyo lamang ang gada ng kutis ko ngayon baka gustuhin niyong lumangoy sa dugong bath tub.

        Pakiramdam ko nag niningning ako ngayon. Ang aking buhok. Kahit hindi ko na shampuhin at gamitan ng conditioner ay napakaganda.

        Napakagat ako sa aking labi. Kung patuloy ko lamang gagawin ang itinuro sa akin ni Maria ay hindi ko na kailangan pang intindihin kung ano ang aking itsura dahil mananatili akong palaging maganda at sariwa habang patuloy akong naliligo sa bath tub ng dugo.

        Kung iisipin ay hindi naman masama. Wala naman kaming natatapakan na ibang tao. Nag iinarte lang talaga ako.

        Kasi naman. Grabe ang itsura ng bath tub. Nakakapang hina ng laman! Inuuuod at ang lansa lansa. Parang gusto ko uli masuka ngayon!

        Napahawak ako sa aking ulo. Hindi naman ako nababaliw hindi ba? Yung reyna nga naliligo sa dugo eh. Sa dugo pa ng tao. Hindi naman big deal ang paliligo ko roon. Isang ordinaryong mamayan lamang ako.

        Pero paano kung may makaalam? Paano kung malaman nilang ginagawa ko ang bagay na iyon?

        Baka tawagin nila akong baliw. Baka kutyain nila ako. Baka hindi na ako kausapin ng mga kaibigan ko.

        Relax, Gilda! Hindi mo naman kailangan ipaalam sa kanila iyon. Tama na ikaw at si Maria na lang ang nakakaalam.

        Ngunit paano kung ilaglag niya ako? Sabagay? Ano naman ang mapapala niya? Isa pa ay napakabuti niya sa akin. Para na nga niya akong isang anak.

        Hindi! Malabo na traydurin ako ni Maria. Ang lahat ng gagawin niya ay para sa ikabubuti ko. Hindi siya gagawa ng ano mang ikapapahamak ko! Tama iyon nga!

        Pero…

        Naisip ko lamang. Alam ba ni Lola Teresa ang ginagawa niya? I mean? Kung alam niya okay lang sa kanya? Hindi man lang niya sinisita si Maria? Ibig sabihin ba noon…

        Hindi! Imposible. Kung alam niya bakit hindi niya ginaya si Maria? Bakit kulubot na ang kanyang mga balat at kitang kita na ang kayang katandaan?

        Tama, kung alam niya edi sana fresh an fresh din siya ngayon. Pero baka naman ayaw niya lang talaga. Baka maarte rin siya katulad ko at ayaw maligo sa sang katerbang dugo.

        Hindi lang siya mapilit ni Maria dahil alam ni Maria na masungit ang lola.

        Siguro naman hindi niya ako pagbabawalan maligo kung sakali hindi ba? Kung sakali lamang. Hindi pa ako sigurado kung ipagpapatuloy ko ang pagliligo sa dinguang tub tulad ng ginagawa ni Maria.

        Gaya nga ng sabi ko kanina ay nasusuka pa rin ako at nasusulasok sa amoy. Apakalansa!

        Pero kung iisipin natin. Bigla na lamang nawala ang lansa sa katawan ko. Sa itsura ko ngayon parang pati pawis ko mabango.

        Paanong nangyari iyon? Sa loob lamang ng magdamag ay nawala ang amoy ko sa katawan?

        I mean imagine na lamang naligo ka sa dugo ng mga isda habang may uod uod pa. Napakalansa noon pero bigla ka na lamang bumango.

        Napailing iling ako. Pasasakitin ko lamang ang ulo ko kakaisip kung pwede ko naman itanong kay Maria ang mga bagay  na ito.

        Sya nga pala! Kailangan ko ng magpaload. Naubos ko na ang data ko.

        “Nay,” tawag ko kay Maria. “Mag papaload lang po ako.”

        “Sige, bilisan mo lamang,” sagot sa akin ni Maria.

        Tumango naman ako at binagtas ang daan sa tindahan nila Carmen.

        Pagkadating ko roon ay wala si Carmen. Isang lalaki lamang ang nagbabantay sa kanilang tindahan.

        “Paload po,” ani ko sa binata na nagbabantay kaya napatingin ito sa akin.

        Nakita ko na napatulala siya.

        “Bakit po?” tanong ko.

        “A-ah wala naman,” aniya sa akin at binigyan ako ng papel at ballpen. Sinulat ko roon ang aking phone number at ibinalik sa kanya ang papel.

        “Ngayon lang kita nakita,” aniya sa akin. “Bago ka rito? Galing kang maynila?”

        Bakt alam nila agad na bago ako? Galing agad maynila? Paano pag galing akong ibang bansa.

        “Opo,” sagot ko at napasulyap sa mukha ng binata.

        Medyo kamukha niya si Carmen. Kapatid niya ba ito?

        “Kapatid po kayo ni Carmen?” tanong ko sa kanya.

        Napatingin naman siya sa akin.

        “Oo, paano mo nalaman?” tanong nito sa akin.

        “Magkahawig po kayo,” sagot ko.

        Ngumiti naman siya sa akin. Anong nginingiti ngiti niya?

        “Ah…” aniya sa akin. “By the way ako nga pala si Popoy. Kuya ako ni Carmen.”

        Napatango naman ako.

        “Ah, ako po si Gilda, kaibigan ako ni Carmen,” sagot ko naman sa kanya at nakipag kamay sa inaaabot niyang kamay.

        “Gilda,” tawag niya sa pangalan ko kaya naman binigyan ko siya ng tingin na nagtatanong kung bakit. “Hmmm… Gilda, parang narinig ko na ang pangalan mo pero hindi ko  na matanadaan. Saan kayo nagkakilala ni Carmen? Hindi niya nasabi sa akin na may bago pala siyang magandang kaibigan.”

        Napangiti naman ako sa kanya at hinawi ko ang buhok na nakaharang sa aking mukha.

        Ganito ba talaga ang epekto ng secret paliguan namin ni Maria. Ngumiti ako sa kanya.

        “Dito lang din,” ani ko sa kanya. “Noong nagpaload ako nagkakilala kami.”

        Ramdam ko na titig na titig siya sa akin.

        “May kamukha ka,” aniya sa akin at napahawak sa kanyang baba. “Hmm… Saan ko na nga ba nakita ang mukhang iyan.”

        Kamukha? Ah! Si tatay Dan! Marami ang nagsasabi na kamukha ko nga siya.

        “Si Tatay Dan?”

        “Yung future wife ko!”

        Sabay naming sabi. Nagulat ako sa sinabi niya at mukhang nagulat din siya. Nawala ang kanyang ngiti na kanina ay dala dala niya.

        “Dan? Dan Houssein?” tanong niya sa akin.

        Ganitong ganito ang reaksyon ni Carmen noong malaman niya kung sino ang kapamilya ko.

        Ganoon ba talaga sila natatakot sa aming pamilya?

        “O-oo,” ani ko sa kanya at nawala na rin ang ngiti ko sa labi.

        “Ito ang bayad,” sabi ko at binaba sa may basket. “Sige una na ako.”

        Tumalikod na ako at dire diretsong lumakad. Bigla na lamang sila nadidisappoint kapag naririnig nila na kamag anak ko si Lola Teresa at si Tatay Dan.

        Ganoon ba talaga kalala ang chismis sa kanila?