Kabanata 4

Kinabukasan ay gumanda na rin ang panahon, may klase na rin kaya nagmadali na akong nagasikaso, dadaan pa kasi ako ng cafe para magbukas at tulad ng dati ay ang inaasahan kong staff muna ang mamamahala noon habang wala ako. Hindi pwedeng si Katelyn dahil pareho kaming may pasok, sa tuwing walang pasok ko lamang siya pamamahalain doon at kapag wala rin ako at may inaasikaso.

She cooked breakfast for me and for her. Mabilis akong kumain at nagmadali na rin umalis. As for now, she's earning my trust.

Hinahayaan ko siya na maiwan sa bahay, alam ko namang mapagkakatiwalaan ko siya, but even lambs have teeth, hindi pa rin ako nakakasiguro sa kaniya.

Pagkabukas ko sa cafe ay dumating na rin ang binilinan ko kaya agad na rin akong pumasok. Malapit na rin mag-start ang first-class ko ng dumating ako kaya nagmadali akong naglakad sa hallway.

Pagpasok ko ay naroroon na ang instructor namin.

Hindi ko na lang sila pinansin at dere-deretso nang naupo sa upuan ko, pagtingin ko ay naroroon na rin si Katelyn sa katabing upuan at nakangiti sa kin ngunit tulad pa rin ng dati ay hindi ko iyon pinansin.

Nag-focus ako sa klase hanggang sa dumating ang health break. My instructor called for my name, so I remained inside while my classmates were on their way to the cafeteria.

"Miss Mcdemort I have seen your grades from the prelims. You remained at the top of this class. I am impressed."

"Thank you."

"And because of that, I want you to be our representative in international academic competitions in France."

"W-what?" Oh, come on! I have lots of things to do! I can't be in another country while I am facing chaos in my identity.

"Sorry, I can't accept it."

"But you're our only chance to win."

"You have no idea what I've been going through right now, I can't accept this kind of responsibility. Huwag n'yo akong piliting pasanin ang bagay na ito, wala akong panahon para rito, give it to those students who's more deserving than I am. Excuse me." Pagkasabi ko noon ay agad na akong naglakad palabas sinalubong ako ng nababahalang tingin ni Katelyn.

"A-anong sabi?"

"Nothing." Pagkasabi ko noon ay naglakad na ako papalayo sa kaniya. A minute later, she's already beside me. She really knows how to pester me.

Tahimik akong naglakad papunta sa cafeteria, hindi ko maiwasang hindi makasalamuha ng ibang tao, kaya sinubukan kong walang madikitan na kahit sino at nagtagumpay naman ako.

Bakit ba ang dami laging tao rito. It's not the only one here.

Pagka-order ay hinintay ko ang pag-serve ng pagkain ko at nilibot ang tingin, saka lang nanlaki ang mata ko ng makitang nasa loob lang din ng cafe na ito ang nag-iisang nilalang na ayokong makita.

He really can get everyone's attention without doing anything. Kung alam lang ng mga taong ito kung anong klaseng halimaw ang lalaking 'yan, ewan ko lang kung magwapuhan pa sila sa isang 'yan.

Seryoso siyang nakatingin sa akin ng magtama ang paningin namin. Agad akong umiwas at sakto namang dumating na ang order ko.

"Reign, anong meron sa inyo ni Sage?"

Narinig kong bulong ni Katelyn habang pilit na nakikisabay sa akin, hindi ko napansin na nakasabay pala siyang mag-order sa 'kin kanina dahil naka-focus ako kay Sage.

"Nothing. I don't know him."

"But the way he stares..."

I shrug my shoulder, as I walk towards the corner of the cafeteria, na kung saan mas kokonti ang tao. Umupo ako roon at umupo rin naman siya sa harap ko.

"Aren't you going to stay away from me?"

"No."

"Katelyn?"

"I am working for you, so I'll stick with you." Hindi ko pinansin ang sinabi niya at nagsimula nang kumain.

Nangangalahati pa lamang ako sa pagkakain ng may lumapit sa table namin at napunta sa amin ang attention ng lahat.

Tiningnan ko siya ng walang gana at agad na binalik ang tingin sa kinakain ko, maging si Katelyn ang ay nagpalipat-lipat ang tingin sa ming dalawa.

"How sweet that my girlfriend isn't eating with me. Don't you miss me, babe?" Malakas kong naibaba ang kubyertos na gamit ko at gumawa iyon ng ingay na pumuno sa buong cafeteria.

Umangat ang tingin ko sa kaniya at pilit na nilabanan ang klase ng tingin na binibigay niya sa akin. His menacing eyes sent too much tension through my body.

Para bang pinapahiwatig nito na hawak niya ang buhay ko.

"I didn't notice that you were here, I'm sorry." Malumanay na sagot ko ngunit may diin doon. He smiled, but behind it was the fact of how dangerous he was.

"It's okay, you know, I could always understand you." Fvck. Can you please stop it?

'Lady, your dear step sister is watching. Can you act a little longer?'

Agad akong napaayos ng upo at napatingin kay Katelyn na takang taka. I look at her, assuring her that she will know it soon.

"Katelyn, I have to go. See you later." Agad akong tumayo at hinawakan na ang kamay niya saka hinila papalayo.

"Does this mean you're coming with me now?"

"Dream on, Frost. I am just escaping from the scene you started," I groaned. He pulled his hand away, and that made me turn to face him.

"Can't you just say thanks for helping you?"

"Why would I if I know that helping thing is a dangerous game you're playing? Do you think you can fool me?"

"You're really hard as a rock. Don't make me do things that would make you suffer, Reign. You know what I'm capable of. I can kill without mercy."

"You're always been the devil that I know, huh? At sinong papatayin mo ako? Go on. I won't mind, minsan na akong namatay." mariin na sabi ko, puno ng panghahamon sa kaniya.

"Hindi ikaw pero..."

Agad siyang napatingin sa isang direksiyon at ng sundan ko ito nakita kong nakatingin siya kay Katelyn na nakatanaw samin.

"It's your choice, Mcdemort." Pagkasabi niya noon ay agad siyang lumapit sa akin, ramdam ko ang init ng hininga niya sa gilid ng tenga ko, kung may makakakita sa amin iisipin nilang hinahalikan niya ako roon, his hands made its way on my nape before I felt his lips touch my ear.

"I have control of everything, Reign. One word, one word from you, and I can make things as peaceful as you want."

Halos manindig ang balahibo ko dahil sa sunod niyang ginawa. He kissed my ear and he bit my earlobe. It heated my body and made my heart beat unusually. Pagkatapos ay bumaba ang halik niya sa pisngi ko down my jawline and on my neck. Ramdam ko ang pagdikit ng malamig at matalas niyang ngipin sa balat ko na siyang kinanindig ng balahibo ko.

Halos manigas ang katawan ko sa mga ginawa niya, nanginig ang kamay ko at gusto ko iyong padapuin sa mukha niya pero 'di ko alam kung bakit hindi ko magawa. It's like my whole body was suspended from moving even a bit.

He stopped right before our lips met when he leaned closer, isang pilyong ngiti ang sumilay sa mga labi niya at lumayo na, nakita ko pa ang biglaang pagpula ng mata niya na agad din namang nawala kasabay ng pag-urong ng mga pangil niya.

"See you when I see you, babe." Isang ngisi ang pinakawalan niya bago tumalikod at maglakad papalayo.

Ramdam ko ang pagusbong ng galit ko sa kaniya. Until now, I couldn't accept what he was doing to me. He's a demon, and I am not like him. I loathed his kind. These are manipulative people who want everything under their control.

Ayoko ng kinokontrol ako sa mga bagay na dapat ay ako ang nagdedesisyon. And he just did it. He's trying to control me at lalo lamang siyang nagsisikap na kontrolin ako dahil nakikita niyang hindi ako ganun kabilis mapasunod sa kagustuhan niya.

Well, I will never give him the satisfaction he was looking for.

Lalayo at lalayo ako kung kinakailangan at hindi niya ako mapipigilan.