Share

Chapter 17

Xyrica’s POV:

I can’t believe I was confronted that way, kasalanan ko ba talaga kung ganito ako at mahirap akong pakisamahan? Kahit naman ganito ako ay wala naman akong natanggap na reklamo nina Michiaki.

“Kung makapagsalita parang kilala ako,” I murmured tapos naghanap bakanteng upuan na malapit lang sa Cafeteria para hindi mawala.

Hindi man ako nakahanap ng bench, nakahanap naman ako ng isang puno na may malamig na lilim. Kinuha ko ang cellphone ko at sinubukang tawagan sina Michiaki, kagaad niya namang sinagot ang tawag.

“Kumusta kana? Namimiss kana nina Alver,” sabi ni Michiaki.

Dinig ko ang boses nila parang nag-aaway pa kung sino ang gustong kumausap sa akin.

“I’m good, kayo ba? Malinis ba ang bahay?” Tanong ko.

“Syempre naman, bakit ngayon ka

Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status