Xyrica’s POV:
I can’t believe I was confronted that way, kasalanan ko ba talaga kung ganito ako at mahirap akong pakisamahan? Kahit naman ganito ako ay wala naman akong natanggap na reklamo nina Michiaki.
“Kung makapagsalita parang kilala ako,” I murmured tapos naghanap bakanteng upuan na malapit lang sa Cafeteria para hindi mawala.
Hindi man ako nakahanap ng bench, nakahanap naman ako ng isang puno na may malamig na lilim. Kinuha ko ang cellphone ko at sinubukang tawagan sina Michiaki, kagaad niya namang sinagot ang tawag.
“Kumusta kana? Namimiss kana nina Alver,” sabi ni Michiaki.
Dinig ko ang boses nila parang nag-aaway pa kung sino ang gustong kumausap sa akin.
“I’m good, kayo ba? Malinis ba ang bahay?” Tanong ko.
“Syempre naman, bakit ngayon ka
Xyrica’s POV:Habang naglalakad kami papunta sa dorm na matutulugan namin ni mister Demsford ay dumaan kami sa Acerola or Cafeteria at tumungo sa isang mataas at malaking building.“I know you’re not feeling well para magtour sa ngayon pero isisingit ko nalang ito para bukas ay sa ibang building naman tayo. Wollemia ang tawag sa building na ito at ito ang classroom ng mga may advance skills na kagaya natin. Your physical skills will decide kung sa anong year level at section level kayo makakapasok,“Para kay Cyborg, automatic na siya na magiging kaklase ko kahit wala siyang test na nagawa dahil transferee siya galing sa isang kilalang paaralan. Para naman sa iyo, miss Dela Vega… dahil na patunayan mong magaling ka ay makakasama mo kami sa iisang section,“Pero huwag kayon
Xyrica’s POV:I opened my eyes and I see myself in a familiar room but I can’t seem to remember whether or not I have been here before. I stood up and walked around, then I went outside the room.“This is weird. Bakit ako napunta sa lugar na ito? Parang kanina lang ay natutulog ako sa Willow House,” nagtatakang sabi ko sa sarili ko.This strange feeling of familiarity keeps bugging me and as I walked down in the hallway I found myself a staircase. I went down and immediately heard poeple’s laughter. Sinundan ko ito hanggang sa nakapunta ako sa sala.“Can someone please tell me where I am?” Agad kong tanong ng makita ko ang mga taong nagtatawanan.Tumingin silang lahat sa akin at agad kong nakita sina lolo at lola. I was shocked and my body feels like it has been nailed from
Cyborg’s POV:Pumasok ako sa office ni nurse Dawn at kaagad kong nakita ang desk nameplate niya na may nakalagay na Dawn Mae Crimson. Sa tingin ko ay galing siya sa isang maranyang pamilya kasi makikita naman sa mukha at tindig niya.“Umupo ka muna,” sabi ni nurse Dawn.Nakaupo siya sa upuan niya at may hinahalungkat sa drawer ng desk niya. Umupo ako at hinintay na matapos muna siya bago ako magtanong sa kanya kung bakit kailangan niya akong makausap. Inabot siya ng tatlong minuto sa paghahanap ng bagay na hindi ko naman alam kung ano nang hindi niya talaga makita ay tumigil na siya at tumingin sa akin.“I’m really sorry kung pinaghintay kita saglit, Cyborg. Hinahanap ko kasi ang file na gustong mahanap ni doctor Luciano, importante kasi ito. She wants to see it as soon as possible,” sabi ni nurse Dawn.&nb
Cyborg’s POV: Pagkatapos naming kumain ay sinamahan kami ni Van sa Thornesbrook building. Hindi naman ito mahirap hanapin kasi nasa kaliwang parte lang ito ng Willow House at malalakad lang ang convenience store na nasa likod ng Acerola building. “Si miss Dela Vega ay sa room nineteen at ikaw naman Cyborg dito sa room twenty,” sabi ni Van at tinuro ang mga rooms namin. “How are we supposed to open the door?” Tanong ni miss Dela Vega. Pagtingin ko sa pinto ay may digital door lock ito na kulay itim. Ngayon ay naiintindihan ko na kung bakit nasa ibang building ang mga top students kasi sosyal naman pala kung ikukumpara sa mga rooms na nasa Willow House. Gaya nitong door lock, hindi na kailangan ng susi. “Bukas nalang natin tawagan ang mga staff upang makahingi tayo ng tulong sa pag-reset ng password sa door lock. Sa ngay
Xyrica’s POV: I can’t believe miss Ludwig had to wake me up at five in the morning just to resume the tour. I needed an excuse but she was fast enough to grab my hand and push me inside the bathroom. Lumabas ako sa banyo para kunin ang susuotin ko ngayong araw at saka ang mga bagay na kakailanganin ko sa morning routine ko. She used mister Demsford’s master card so she can enter my room at habang nasa bathroom ako ay nag-uusap naman ang dalawa. “May araw rin kayong dalawa sa akin,” I said to myself. I can’t believe I would start my day having to feel pissed off, early in the morning. I’m not a morning person and I can’t even call it morning because the sun have not rise yet. “We can hear you,” boses ni mister Demsford. I can clearly hear the both of them laughing. I groaned then said, “I
Xyrica’s POV:We have finished the tour around six in the morning and miss Ludwig decided to send us back to Thornebrook since she got some things to take care of. Gusto niyang magkita nalang daw kaming tatlo sa entrance ng Wollemia Building around eight o’clock para may kaunting oras pa para makahanap ng mauupuan.Nandito kami ni mister Demsford sa kwarto ko at nakaupo siya sa swivel chair na nasa study table tapos binuksan ko na ang air conditioner para lumalig dito sa loob. Agad akong humiga sa kama at nag stretch ng katawan ko.“May nahanap ka bang hearing devices sa kwarto mo kagabi?” Tanong ko kay mister Demsford.He shook his head then I sat up straight, looking curious as ever. Ang ibig sabihin ay ako talaga ang pakay nila?“I searched everywhere but I couldn’t find anything. Sino kaya ang may
Xyrica’s POV: I can’t believe I’m letting a stranger hug me as if we have seen each other for years. I did not hug her back and instead of waiting for her to introduce herself, I arched a brow and asked her who she was. “I’m sorry. I got excited kasi kaya I forgot to introduce myself. My parents named me Amina Clyborne, my name is in Arabic and it means ‘an honest and trustworthy being’ but you can call me Ami if you like. Mas prefer kasi ng lahat ang Ami kasi mas maikli ito,” sabi ni Ami, she was wearing a luxurious dress and brand is called Burberry if I’m not mistaken. Although I do not own any luxurious items, updated naman ako sa mga bagong collection nila dahil kay Yuan. Maganda naman pero hindi naman talaga ako baliw na baliw sa mga items para gumastos ng malaki para sa isang damit na sa isang beses lang susuotin. “I’m sorry, what? Your surnam
Cyborg’s POV: The classes for today is over and I felt miss Dela Vega’s stare passing through my bones simula noong subject namin sa Laboratory kasi atat na talaga siya sa update ng investigator namin. May kasalanan naman ako dahil hindi ko pa na-check ang email ko since kanina. Pero may rason naman ako kung bakit… mahirap na at baka makita pa sa iba ang email so mas mabuti na kung ako lang ang makakita para walang makaalam. Ngayon na nasa Thornesbrook na ako at nakahiga na sa kama ay agad kong binuksan ang isang email ko na para sa mga ganitong bagay. I’ve got a lot of emails for safety purposes kasi hindi ko alam at baka may hacker na nagmamatyag sa akin nang hindi ko namamalayan. “Let me see,” I said while logging my email in, then checked any new emails. At sakto… kasi may email na pala akong natanggap kanin