Allen’s POV:Hindi ko alam kung ano ang ginawa ni dean Steinfeld upang matagumpay na nailabas sa hospital ang pain na ginawa nina Xyrica para sa kanya. Matapos ko kasing bigyan ng babala sina Xyrica at Dawn ay hindi na ako umalis pa sa tabi ni dean Steinfeld. Dahil dito ay napag-utusan niya akong maghintay sa kotse habang siya naman ‘yung papasok sa loob.Wala namang sinabi si dean Steinfeld kung ano ang paraan na gagamitin niya. Hindi man lang siya nagdalawang-isip sa ginawa niya kahit alam niyang maraming CCTV sa loob ng hospital. Nagtaka na lang ako noong nakalabas siya sa emergency exit, tapos buhat niya na ‘yung pain sa bisig niya.Tinulungan ko siyang buksan ang pinto ng sasakyan, at nag-alok akong tulungan siya. Kaso hindi siya pumayag kaya bumalik na lang ako sa loob ng kotse at umupo sa driver’s seat. Naisip ko kasi na baka gusto niya munang makasama ‘yung pain habang natutulog.“Drive fast, but safely. Ayaw kong madisgrasya tayo… lalo na’t kasama natin si Celeste,” utos sa a
Xyrica’s POV:Pagkatapos ng tatlong linggong paghihintay ay nahatulan na rin si dean Steinfeld sa lahat ng masasamang nagawa niya sa pamilya namin, pati na rin sa kapatid ni Miss Ludwig. Habambuhay na pagkakakulong ang naging hatol ng hukom para sa kanya at bawal din siyang magpiyansa. Hindi ito ang gusto kong ending para kay dean Steinfeld, pero pinili ko ‘yung daan kung saan ay kailanman hindi ako matutulad sa kanya.Mabilis na kumalat ang balita sa paaralan tungkol kay dean Steinfeld dahil sa tulong nina Michiaki. Nalaman ko ring awtomatikong natanggal na nila si dean Steinfeld sa trabaho. Ito na rin ang pagkakataon na titigilan ko na ang pagtawag kay Lucas Steinfeld ng ‘dean’… kasi sa totoo lang, hindi naman siya karapat-dapat na tawaging dean.Sa kabila nang lahat ay nagpapasalamat pa rin kami ng mga kapatid ko kasi naging maayos naman ang proseso. Naging witness kami ng mga kapatid ko laban kay Lucas Steinfeld at kasama namin doon sina miss Ludwig at Allen.Para naman sa naging
Xyrica’s POV:Pagkatapos namin makita ang mga senyales na magigising si mama ay kaagad namin siyang dinala sa hospital. Dahil sa nangyari ay hindi na ulit bumalik sa opisina sina tito Leo at nurse Dawn.Mabuti na lang talaga at may kasama ako rito sa bahay… maliban sa nurse na pumalit kay nurse Dawn sa pag-aalaga kay mama. Hindi ko siguro alam kung ano ang gagawin ko kay mama kung ako lang mag-isa.Narinig siguro ng Panginoon ang mga panalangin namin kasi naging maayos na ‘yung sitwasyon ni mama. Walang anumang komplikasyon ang nakita sa lahat ng test na binigay ng doktor. May mga tests nga na hindi na sana kailangan, kaso iyon ‘yung gusto ng mga magulang ni Michiaki. Wala naman kaming magawa kundi sundin ang gusto nila kasi alam kong para rin naman ang lahat sa ikakabuti niya.Pagkatapos ma-discharge ipinagpatuloy niya ang physical therapy na pinag-uutos ng doktor sa kanya. Ako ‘yung sumasama kay mama sa clinic habang ginagawa naman nina Joy at nurse Dawn ang mga gawain nila. Minsan
Celeste Maekawa Crimson’s POV:I felt an immediate rage surging from the pit of my stomach while watching Lucas with handcuffs entering from the other side of the glass. The perpetrator who wrecked the family I once desired is sitting across from me. I never thought that this day would come.“Mayroon lamang kayong labinlimang minuto para makapag-usap,” paalala ng pulis na kasama ni Lucas. Pagkatapos ay iniwan niya na kaming dalawa upang makapag-usap.“Is this one of Xyrica’s tricks to fool me again? Sa tingin ba ninyo’y mauuto ninyo ako sa pangalawang beses?” Lucas asked while smirking. Even after all this time, his smugness never faded.“Xyrica has done her job, Lucas. So tell me, why would my daughter waste her talent for the second time on a pitiful person like you?” I nonchalantly asked as I kept giving him unsympathetic looks. “My daughter must’ve done her best to fool you, knowing you’re on your toes this time. Anyway, hindi ako naparito upang makipagkumustahan sa ‘yo…”“Narito
Xyrica's POV :Hearing the sound of car engines racing makes my heart beats fast because right now, I am betting all that I have in this game. Just one more round and I’m the winner.“Weaklings… they can’t even catch up with me,” I said asI steppedat theacceleratorpedalto make my car go faster and to cross the finish linefirst.People may see this as a simple race but for me, this is a stepping stone to my goal which is finding the real reason why my parents died. It sounds stupid because people won’t see the connection between my goal and the race, but I’m doing this to build a name for myself. I can’t just expect people respecting me without a title, connection and money because the world does not work like that.“Oh,I can see Black Demon’s car taking the lead. Th
Xyrica's POV :Kararating ko lang at bago ako bumaba ay sinigurado ko munang nasa bag ko ang spare key sa bahay. Buti naman at nasa bag ko lang kaya nagtungo na ako sa pinto at binuksan ito.“What the— why is this house a mess?”I immediately asked myself as I opened the door.“Clearly I'm talking to an air, right now. Ang mga damit, magazines, tapes, mga box ng inorder nilang pizzas, unwashed cups at kung ano-ano pa ay nagkalat!”Nakakainis na talaga ang mga lalaking ito, palibhasa ay mayayaman kaya inaasahan nalang palagi na may magliligpit ng mga kalat nila.“Michiaki, Warren, Klent, Jhin, JL, Alver, Yuan, Kris, Allen!”I shouted from the top of my lungs angrily calling their names.“You are so dead right now.”What did they do
Xyrica's POV :“Teka kuya, may dalawang lalaki pong kukuha nitong boxes na nasa trunk. Sila na rin po ang magbabayad sa iyo,” sabi ko sa driver at pumasok na sa loob ng bahay.“I'm home,”sabi ko.Pagkapasok ko sa bahay ay amoy scented candles na. Walang mga basurang nagkakalat, pati mga alikabok ay natanggal na rin. Bumungad din sa aking harapan si Michiaki na shirtless.“Saan na ang mga pinamili mo Xyrica?”Tanong ni Michiaki.“I was about to call you guys. Alver at Kris, pakikuha naman ng mga pinamili ko. Nasa trunk ng Uber na na-booked ko,” sabi ko. Kinuha ko ang wallet na nasa bag ko at binigyan sila ng five-thousand. “Ibigay ninyo ito sa Uber driver at huwag ninyong kalimutang magpasalamat sa kanya.” 
CHAPTER 4 Xyrica's POV : Pagkatapos kong magluto ay tinawag ko sina Michiaki para ihanda ang mesa ng pagkakainan. Nauna naman ang iba sa paghuhugas ng kanilang mga kamay at umupo sa pwesto nila habang ang iba ay kinuha ang mga plato at baso na gagamitin. Matitino naman ang mga lalaking ito pero bago pa man ay dapat magalit muna ako. “Here's your brunch. I hope you willlike itkasipinaghirapan kong lutuinito,”sabi ko sa kanila at inilapag ang chicken stew sa lamesa. “Buti naman at makakakain na kami. Salamat Xyrica,” masayang sabi ni Klent, nauna pa siyang kumuha ng kanin sa kanilang lahat.