Bigla akong napatalikod nang makita ko ang tatlong rosas na hawak ni Damien. Iyon ang kanyang sinasabi na gusto niyang ibigay sa akin at gano'n na lang ang pagkabog ng puso ko dahil pinapakilig niya na naman ako.
Napapakagat na nga lang ako sa pang-ibabang labi ko para pigilan ang sarili na mapangiti. Kinukurot ko nga din ang mukha ko na baka nananaginip lang ako pero nakaramdam ako nang sakit.
"Hey, is there something wrong?" Tanong ni Damien. Hindi pa din ako humaharap dahil nahihiya akong makita ni Damien ang pamumula ng mukha ko.
"Wala," ani ko na hindi makasagot nang diretso. Ang lakas talaga nang kabog ng puso ko.
"So, why can't you face me. Turn around, Sabrina." Utos ni Damien kaya napahinga ako nang malalim. Bakit ba ako mahihiya? Ewan ko din ba, talagang hanggang ngayon ay nahihiya pa din ako kay Damien.
(Sabrina's POV)Kasalukuyan pa din akong nakatunganga sa harapan ng mga hindi ko kilalang bisita ni Damien pero may namumuo ng ideya sa utak ko kung sino at ano sila sa buhay ni Damien.I am a keen observer too and based from my observation, they must be his friends. Kung paano siya tratuhin ng kanyang mga bisita ay alam kung matagal na silang magkakilala."Gusto niyo bang ipatikim ko ang bala ng baril ko sa bibig niyo?" Kalmadong tanong ni Damien habang pinaiikot ang baril niya sa kamay kaya't ako man ay hindi din maiwasang kabahan.Nakakatakot tignan ni Damien kapag may hawak na baril. Nananayo ang balahibo ko sa buong katawan ko."Masyado namang mainit ang ulo mo bossing. Tinatanong lang naman namin kung namiss mo ba kami." Napanganga ako nang marinig ko iyon mula sa tatlong lalaki sa harapan ko.Pero ang mas napansin ko, bakit tinawag nila
(Sabrina's POV)Nanatili pa din akong nakatayo at nakaharap kay Damien. Siya naman ay ganoon pa din ang reaskiyon na tila ba hindi siya makapaniwala sa sinabi ko kanina lang."Gusto pa kitang ligawan Sabrina kahit na nagkaaminan na tayo. Kahit sinabi mo na hindi na kailangan pang ligawan kita ay kailangan ko pa ding gawin iyon. Kahit na tayo na, hindi ako magsasawang sabihin sa iyo na mahal kita at ikaw lang ang babaeng nagparamdam sa akin nang ganito. Pinukaw mo ang nagtatago kung kasiyahan, Sabrina." Biglang hinawakan ni Damien ang kamay ko kaya't sobrang lakas nang pagkabog ng puso ko.Iyong tipo na, gusto na nitong lumabas sa dibdib ko sa sobrang lakas nang kabog. Nakakatuwa lang isipin na iyong Damien na kilala sa nakakatakot na presensiya niya ay biglang naging maamo sa akin.Kaya't ramdam ng puso ko na mahal niya nga talaga ako. Hindi ako nag
(Sabrina's POV)Isang araw din ang lumipas at wala kaming ibang ginawa kung hindi magsaya sa mansion ni Damien. Nagdesisyon kasi siya na hindi muna papasok kaya napagpasyahan niya na manatili sa bahay at siyempre ano pa bang ginawa namin.Imbis na sa kaniyang kuwarto siya tumambay ay sa kuwarto ko na siya nanatili buong araw. Hindi ko naman siya matanggihan siyempre, ano pa bang dapat naming gawin?Manood ng telebisyon, humalakhak, kumain at nagkuwentuhan. Pero siyempre may nangyari din sa amin. Nahihiya nga ako pero kailangan ko na yatang masanay lalo na at girlfriend niya na ako at boyfriend ko siya.Ilang minuto akong nanatiling nakapikit at walang balak na imulat ang mga mata ko. Actually, kanina pa talaga ako gising at medyo ayaw pa bumangon ng katawan ko. Pero dahil umaga na at sigurado akong gising na si Damien ay bumangon na ako.Una kung ginawa ay pumuntang ban
(Sabrina's POV)Iniwan na lang bigla ako ni Damien at nauna siyang sumakay sa kotse. Mabuti na lang at pinagbuksan ako ni Scott ng sasakyan. Na sa kabilang kotse sina Hayden, Sean at Neil kaya hindi kaming lahat magkakasama sa iisang sasakyan.Napabuntong naman ako sa hininga ko nang mapadako ang tingin ko kay Damien na ngayon ay seryoso lang at na sa ibang direksiyon ang tingin niya. Kay aga pa, mainit na agad ang ulo niya."Damien," mahinahon kung sambit sa pangalan niya pero hindi pa din siya lumilingon. Hindi naman maiwasang mainis ako pero pinigilan ko lang kasi ayokong magalit sa kaniya kaya hinabaan ko pa ang pasensiya ko. "Please talk." Dagdag ko pa pero hindi talaga siya umiimik.Kaya naman nainis na talaga ako at biglang tinanggal ang seatbelt na nakakabit sa katawan ko at biglang sumigaw."Stop the car, Scott!" Sambit ko at bi
(Sabrina's POV)Isang malakas na buntong hininga ang pinakawalan ko kaya naman nagtataka akong tinignan ni Damien. Magkasalubong na ang dalawang kilay nito at alam ko na naghihintay ito sa paliwanag ko."I was thinking of what Scarlet said, Damien." Sabi ko sa nalulungkot na boses. Nag-aalala lang kasi ako na paano kapag tinuloy niya ang sinabi niya. Paano kung sa susunod niyang pagbalik 'dito ay tuluyan niya nang mabawi si Damien sa akin."Don't worry about her, Sabrina. She can't touch you unless you're beside me. I will definitely wrench her head away from her body." I just grimaced to what Damien said. I know that what he said is he meant it. However, I won't allow him to do that."Don't do that, Damien. I don't want to see you kill." I said seriously and he hold my hand."Of course, I won't
(Sabrina's POV)Pagkatapos ng eksena sa restaurant kanina ay nag-aya na si Damien na umuwi na daw kami sa mansion niya. Bigla itong nawalan nang gana kaya pumayag naman ako. Sa mga nangyari kanina ay nawindang din ako.Kasalukuyan kaming nakasakay sa kotse ni Damien pauwi sa mansion niya. Tahimik lang siya at na sa unahan ang kaniyang buong atensiyon. Hindi ko naman maiwasang malungkot. Sinira ko ata ang mood niya at hindi ko sinasadya iyon."Damien," sambit ko sa pangalan niya kaya napalingon ito sa gawi ko at ngayon ay naghihintay sa kadugtong nang sasabihin ko. "I'm sorry." Paghingi ko nang tawad at kasabay no'n ay iniyuko ko ang ulo ko.Bigla namang hinawakan ang kamay ko at dahan-dahang itinaas ito saka halikan ang likod ng kamay ko. Napakagat naman ako sa ibabang parte ng labi dahil sa kilig."Hindi mo kailangan humingi nang tawad
(Sabrina's POV)"Open your eyes, Madame." Utos ng nag-aayos sa akin. Ngayon naman ay dahan-dahan kung binuksan ang mga mata ko at parang hindi ako makapaniwala nang makita ko ang sariling repleksiyon sa salamin. Bigla kung hinawakan ang mukha ko at hindi pa din ako makapaniwala na nagmukha akong tao nang ayusan."You look so beautiful, Madame." Puri sa akin ng isa sa mga nag-aayos sa akin kanina. Tatlo sila at akala ko talaga noong una ay babae sila ngunit nalaman ko na beki pala ang mga ito."Sigurado akong mas mahuhumaling si Sir Damien sa beauty niyo lalo na at masusuot ninyo ang damit na binili niya." Sabi ng isa na mas kinagulat ko."Damit?" Tanong ko sa kanila. Bigla naman silang napangisi kaya't napalunok ako. Kinakabahan ako sa kung anong klaseng damit ang ipapasuot sa akin ni Damien.Pinanood ko ang tatlo nang may inilabas silang isa
(Sabrina's POV)Walang humpay sa pagkabog ang puso ko habang tinatahak namin ni Damien ang daan sa pangyayarihan ng business party na tinutukoy niya. Kinabahan pa din ako hanggang ngayon at nag-aalangan na tumuloy."We're here," ani Damien kaya parang nabuhay ang buong kalamnan ko. Napaupo ako nang tuwid at napatingin sa paligid. Isang malaki at magarang hotel ang nakita ko. Sa labas nito ay maraming sasakyan na ang nakaparada. "Stay close with me, Sabrina." Dagdag na paalala ni Damien kaya tumango lang ako bilang tugon sa kaniya.Napatigil pa ako nang matulala ako sa kaguwapohan na taglay ng lalaking mahal ko. Hindi nakakasawang tignan. At parang gusto ko ata na batukan ang sarili dahil sa kakaisip no'n. May mas importante akong dapat unahin at hindi ang kung ano-ano."Bumaba na tayo Damien." Sabi ko at ang lakas pa ng loob kong mag-aya huh. Napangiti na l