Whenever Love

SHANELLE

Gabi ng Linggo ay titig na titig ako sa isang blangkong puting canvas sa balkonahe ng condo. Nakalatag sa marble table na nasa harapan ko ang mga coloring at painting materials. Naisipan kong magpinta para mawala ang mga iniisip ko.

Whenever I paint, I would always think of colorful things --- like happiness and a beautiful world. But for the first time in my life, holding a paintbrush right now, dark pain and drab loneliness are my inspirations to do art.

Nasaktan ako sa pakikipagkaibigan. Nasaktan ako sa eskwelahan. Nasaktan ako sa mismong sarili ko. Nasaktan ako sa pag-ibig. Nasaktan ako sa mga salitang binitawan ng mga tao sa paligid ko.

Nasasaktan ako sa lahat, pero hindi ko magawang magreklamo. Para akong nakakulong sa kulungan ng kalungkutan. Para akong nakakadena sa sakit na walang hanggan.

Isang ngiti ang dumating sa labi ko. Sa pagkakataong ito, isang malungkot na ngiti at walang buhay.

Sinimulan kong kuhanin ang painting brush at nilunod ito sa black acrylic color