“You're not going in?” Tanong ni Laarni kay Kyre. Nasa tapat na sina Kyre at Laarni ng bahay ng huli. Nasa loob pa rin sila ng sasakyan ni Kyre. “No. I still have something to do, sweetie,” pagtanggi ni Kyre. “Okay,” tanging sagot ni Laarni at akmang lalabas na ng pigilan siya ni Kyre. “Why?”“Pack your things, you'll move in with me tonight at my condo,” sabi ni Kyre. “What? Hindi ako pwedeng lalayas na lang basta-basta dito sa bahay. Magtataka si mommy,” reklamo ni Laarni. “But, sweetie, I want to be with you all the time,” giit ni Kyre. “Can you give me some time? Maybe the day after tomorrow,” pakiusap pa ni Laarni. “Alright, the day after tomorrow then,” pagsang-ayon ni Kyre. Wala naman sigurong masama kung pagbigyan niya ang asawa. Tulad ng sabi niya dati, lahat gagawin niya para mapasaya ang asawa niya.“Oh, thank you,” napayakap pa si Laarni dahil pumayag ang lalaki. “Anything for you, sweetie,” sagot ni Kyre at hinalikan si Laarni sa noo. “Okay, pasok na ako. S
Game day nila ngayon nila Laarni. Out of town ang laro nila kaya medyo malayo ang venue. To her surprise ay sumama pa talaga sa kanya ang asawa niyang si Kyre. Ewan niya pa at sumama pa ito kung may trabaho naman itong naiwan. “Hindi mo naman kasi kailangan na sumama pa,” sabi ni Laarni kay Kyre na katabi niya ngayon sa bus. Oo, sumama talaga si Kyre sa kanilang sinasakyang bus patungo sa Tuguegarao kung saan gaganapin ang game nila. Ayaw din ng huli na hindi mapanood ang laro ng kabiyak kaya sumama siya.“I just want to see you play, sweetie,” sabi ni Kyre sa asawang si Laarni.“Hindi naman ako maglaro lagi. Sub lang naman ako,” gii din ni Laarni. “It’s okay. As long as I see my wife playing,” sagot nito na agad namang tinakpan ni Laarni ang bibig ni Kyre.“Pssst, baka marinig ka,” sita ni Laarni sa kanya.“Why, mas okay ngang malaman nila na we’re married,” sabi pa ni Kyre.“Napag-usapan na natin to, diba?” sabi naman ni Laarni. Napa buntong hininga na lang Kyre. Wala siyang
Nasa gymnasium na sila Laarni ngayon. Maraming tao ang narito ngayon marahil ay minsan lang may dumadating atleta na maglaro dito sa Tuguegarao. Dito gaganapin ang lalo nila versus Harolian Diggers. Ang Horolian diggers ang depending champion last season kaya hindi nakapagtataka na medyo kabado sila. Alas dos pa lang ng hapon ay narito na sila sa gym para mag-warm up. Sila ang first game ngayon kaya hawak nila ang mga naunang oras. Hindi basta-basta ang kalaban nila. Kaya pinag-aralan nilang mabuti ang mga galaw nila. Si Kyre ay nag-paiwan muna sa hotel suit nila ngunit nangangakong susunod at manood ng laban nila. Wala namang problema kay Laarni yon mas gusto nga niya yon upang hindi siya mawala sa focus. Kapag nandito kasi yon ay puro tukso ang abutin niya sa mga kasamahan nila. Kaya naman ay nakahinga sila ng maluwag ng pinili nitong magpaiwan. “Lani,” tawag ni Coach Johnny sa kanya. “Yes, coach,” sagot ni Laarni dito. “Alam kung bago ka palang sa team pero gusto kung aralin m
Papasok si Laarni sa dining table kung saan nandoon ang mommy Ethel niya. Dito kasi ang sinabi ni ate May, ang kasambahay nila nang tanungin ni Laarni kung nasaan ang mommy nito. "Good morning, mommy kong maganda," bati ni Laarni sa kanya pagdating niya sa dining table.Yumakap pa siya sa likod ng mommy at pinaghahalikan sa pisngi. Ganito kasi siya bumati sa mga magulang. Kahit sa daddy Ramon niya ganitong- ganito siya kung babati. Ang sweet na bata itong si Laarni sa magulang. Pinanggigilan pa ni Laarni ang mommy niya bago nito pinakawalan. "Good morning din sa maganda kong anak. Anong meron at maaga kaya yatang nagising?" tanong niya ng mommy Ethel ni Laarni nang makaupo siya sa upuan paharap sa ina nito."May training kami ngayon mom," sagot ni Laarni sa mommy niya na nakangiti."Kakapanalo nyo lang kahapon ah? Training agad. Wala man lang pahinga?" tanong ng mommy Ethel niya. "Kailangan namin yon mom eh. Para may energy kaming maglaro. Tapos may lakas kaming pumalo, mang-b
Nalula si Laarni sa dami ng tao dito sa Mall of the East Arena. Dito gaganapin ang final game one nila ngayon. Di nakapagtataka na halos three fourth ng mga tao na nandito ay fans ng kabilang team na siyang makakalaban nila Laarni ngayon, ang Dela Torre University. Depending champion ang University na ito kaya di nakapagtataka na maraming fans ang mga ito. Samantalang ang team naman nila ay kapwa estudyante ang nandito o kaya naman ang pamilya ng bawat team nila para suportahan sila. Speaking of family, nilibot ni Laarni ang paningin upang hanapin kung nandito na ba ang magulang niya. As usual, magkatabi na naman ang mga ito. Ang sweet na naman nilang nag-uusap na akala mag-asawa pa. Napailing na lang si Laarni at natatawa dahil sa mga kalokohan ng magulang niya. Ngunit natuon ang paningin ni Laarni sa isang matangkad na lalaking lumapit sa pwesto ng mommy at daddy niya. Magiliw na nakipag kamay ang daddy niya dito ganun din ang mommy. Pagkatapos ay itinuro ng daddy niya ang pw
"Ano? Gusto mo akong kalaro?" Pagkaklaro ni Laarni sa kanya. Tumango lang siya bilang sagot. Kaya naman ay tinapon ni Laarni sa kanya ang bolang hawak nito. May dala kasi siyang bola dahil balak niyang mag practice sa bahay mamaya. "Tara, punta tayong court, doon tayo maglaro tayo," sabi naman ni Laarni sa lalaki. Buong akala ni Laarni ay susunod ito sa kanya. Nagulat na lang siya nang bigla na lang siyang hinila ng lalaki at kinaladkad patungong sasakyan nito. "Hoy, saan mo ako dadalhin?!" Nagpumiglas si Laarni habang hawak ito ni Mr. Mendoza. "Sabi mo, maglaro tayo. Shit!" Pinasan lang naman ng lalaki si Laarni at deniposito sa passenger's seat ng sasakyan niya. Ang gara naman ng sasakyan niya naka-Porsche pa. Umikot naman ito at sumakay sa driver's seat. "Akala ko ba maglaro tayo? Bakit mo ako kinadkad dito?" Pabalang na tanong ni Laarni sa kanya."When I say playmate, it's not literally playmate," pa-misteryosong sabi niya. "Eh, ano pala? Paki-explain po," sabi naman ni La
Habang kumakain sila ay na-open up ang usapan tungkol sa nalalapit na pagtatapos ni Laarni. Kung anong plano after niya kapag graduate na siya. Kahit na kasama pa nila si Kyre ay tuloy-tuloy ang usapan. Hindi alintana ang presensya ng binata."Ahm, I have an offer po sa isang company to play pro under their team po. Kaya if ever, ipagpatuloy ko na lang ang paglalaro after ko maka-graduate po," sagot ni Laarni"Wala kang plan mag trabaho sa company natin, anak?" tanong ni Ethel sa anak. "Gusto ko pang maglaro mommy. Pwede po yon?" pakiusap ni Laarni sa ina. "Pag okay sa daddy mo. Sige pagbigyan kita," sagot naman ni Ethel."Daddy, okay naman sayo diba?" Lambing naman ni Laarni sa ama. "Sige, anak. Bata ka pa naman. Basta kung gusto mo ng magtrabaho, sabihan mo lang mag-retire ako. Ibibigay ko sayo position ko," biro ni Ramon sa anak. "Daddy naman, ang bata mo para mag retire kaya n'yo pa nga akong bigyan ng kapatid eh," ganteng biro ni Laarni sa kanila."Magtigil ka, Laarni. Paglu
Nasa school bus na lahat ng teammates ni Laarni patungo sa Mall of East Arena para sa Game 2 ng final game nila. Ang ingay nila sa loob ng bus. May nagkakantahan, nagbiruan, may naglaro pa nga sa loob ng bus. Parang di dumaan sa pagkatalo noong unang game nila versus Dela Torre University. Natahimik lang sila ng sunod-sunod na pumasok ang mga coaches ng team. "Ready na for the game 2, girls?" tanong ni coach Kerby sa mga players. "Ready na coach! Ready na matalo," lahat sila napatawa sa sagot ni Shamma sa coach nila. "Ai, talo agad? Di pa nga nagsimula ang game 2, pinaghinaan na kayo ng loob?" pagpapagaan ni coach Kerby sa mga players niya. Ayaw niyang panghinaan Ng loob ang mga ito. Aminado naman talaga sila na mahirap kalabanin ang Dela Torre University. Mabuti nga at naka one set pa sila last game versus sa kanila. Hindi sila madaling kalaban sa totoo lang. "Eh, coach, ano bang gawin namin para manalo kami sa kanila? Hindi effective yong pa tumbling-tumbling at pa swimming-sw