Prologue

"Wifey, anong nangyari? Tinawagan ako ni Patty na naka-confine ka kahit gabi na, pinuntahan agad kita." Hindi ako nakasagot sa tanong niya, umiyak lang ako ng malakas. Naaawa ako sa nangyari sa baby namin, hindi ko masabi sa kanya ang lahat. "Wifey, I'm asking you please answer me."

I can feel that he is nervous because his hand that was holding mine is shaking.

"Hubby, pasensya na.."

"Why you say sorry?" Kumunot ang noo nito at nagtaka.

"I lost our baby. I'm sorry Calvien because of me wala na ang baby natin." Kahit kinakabahan ako at nanginginig, nagagawa ko pa ring sabihin sa kanya. Haharapin ko ang kahihinatnan nito dahil kasalanan ko, wala ako' kwentang Ina.

Nakita kong napailing siya. Natigilan siya at lalong nanginginig ang kamay niya..

"Nagbibiro ka ba?" napahilamos siya sa mukha. "Sagutin mo ako nagbibiro ka ba, Ashera?" Umiling ako bilang tugon. "Shit... bakit? Anong dahilan?"

Naninikip ang dibdib ko nang bigla niya' bitawan ang kamay ko. Lumayo ito sa akin at sinuntok ang pader. "Shit.. shit.. shit.. Ashera fvcking answer me. Anong nangyari?" Pulang pula ang leeg niya, alam kong pinipigilan niyang sumigaw. Hindi ko naman siya masisisi dahil siya ang ama ng bata.

"Sorry. Hindi ko alam na buntis ako kaya sumabak ako sa operation namin." Natatakot akowng sumagot at umiwas ng tingin. Natatakot ako sa magiging reaksyon niya, baka masaktan pa ako sa susunod na sabihin niya.

""What the fvck!! Ashera how come you don't know that's your body." Mahina niyang tanong ngunit pagalit ito. Nakatitig siya sa akin ng nakakamatay.

"I'm sorry." This is my only answer to him.

Nagulat ako nitong sigaw. Kaya nag-echo ang kwarto.

Muli niyang kinalma ang sarili na nag-inhale exhale.

"Shit! Sagutin mo ako ng totoo, alam mo bang buntis ka bago ang operasyon?" Hindi ako sumagot, yumuko lang ako at tumahimik. "Silent means yes."

Tumingala ako sa kanya, he threw me a blood shut stare and I saw a disappointment on his face.

"Alam mo buntis ka bakit mo tinuloy?"

"Dahil iyon ang trabaho ko.."

"You're even concerned about your job rather than our baby? From your own flesh and blood?" His jaw tightened and he clenched his hand.

"I'm sorry."

"You know I understood everything from being mafia queen, assassins and serial killer. Even postponing our wedding I understood but this now? I don't know how to understand you."

Sumakit ang puso ko sa sinabi niya. First time ko siyang makitang galit na parang gusto niyang pumatay. First time kong matakot sa mga mata niya.

"I'm sorry.." Hindi ko alam kung bakit sorry lang ang lumalabas sa bibig ko.

"Your sorry is not enough. Your sorry will not bring back our baby's life." Lumayo ito sa akin.

"Saan ka pupunta?" tanong ko nang sinubukan nitong lumabas.

"I will distance myself, so you can realize what you did" He did not turn to me and I could feel the coldness of his voice.

"Iiwan mo ako?" Muli akong umiyak at nadoble ang sakit sa puso ko ng bigla itong nanlamig sa akin. Nawala ang sweetness niya.

Hindi niya sinagot ang tanong ko, sa halip ay lumabas na lang siya nang hindi man lang ako sinusulyapan.