magdusa ka daw, West. Yung luluha ka ng dugo T.T Your comments and feedback are always appreciated—they truly mean a great deal. Thank you for reading, and I hope you have a wonderful day~✨🫶🫶🫶
CABIN ROOM.Nang makabalik sina Amber at West ay agad na dumiretso si Amber sa banyo para maligo, nilinisan ang sugat at nagbihis ng pulang satin nightgown.Paglabas niya ng banyo habang pinupunasan ang buhok ay nakita nito si West na komportableng nakaupo sa sofa, may laptop na nakapatong sa kandungan. Tahimik na nagtitipa at nagtatrabaho.Hindi na nagulat si Amber kung paano nabuksan ng lalaki ang pintuan. He was always like that. Persistent. Overbearing. As long as he wanted something, he didn’t bother asking if you agreed. He simply acted. Hindi na nag-aksaya pa ng oras si Amber para pansinin pa ang lalaki. Wala na siyang enerhiya na makipag-away pa.Hindi niya pinansin ang lalaki at diretso ang lakad sa pintuan para maghanap ng ibang kwartong pwedeng pagtulugan. But just as she opened the door, a hand slammed it shut, pinning her against it.“Bitawan mo ako,” wala emosyong saad ni Amber.Lumapit pa lalo, isiniksik ang mukha sa leeg niya at huminga ng malalim—mainit ang hininga
BILANG PASASALAMAT ng may-ari ay mag-offer ito na lutuan sila ng libre ng isang authentic italian dinner.Hapit-hapunan na rin naman kaya hindi na nakatanggi pa si Amber lalo na kung pagkain lang naman ang pag-uusapan.Kinuha niya ang tinidor at kutsilyo at agad na tinakam ang lobster pasta. And the moment she tasted it, her eyes widened. “Ang sarap!” she muttered.The pasta was rich, buttery, and perfectly seasoned. Now she understood why the owner had so much confidence in his cooking skills.Magsasandok pa sana ulit si Amber nang bigla iyon kinuha sa kanya at pinalitan ng vegetable salad.She looked up, feeling betrayed and annoyed.“Hindi ka pa tuluyang gumagaling,” mahinahong saad ni West at kalmado nang tinatakam ang kanyang lobster pasta. “You should avoid seafood for now.”Nanlilisik ang mga mata ni Amber at siyang paghigpit ng hawak nito sa kanyang tinidor at kutsilyo.She was injured.She was hungry.She was being robbed.But she held it in.Then the crab dish came out.Ng
Napairap si Amber. “I would rather be alone in the cabin than lose my patience to be with you.”Napailing si West. “I promise you, this date will be fun.”“Ayoko,” mabilis na tugon ni Amber, saka tinanggal ang kamay ng lalaki at mabilis na naglakad palayo.“That isn’t the right way, madam,” West chuckled. “Gusto mo talagang mag-gala ano? Pero okay lang naman if you want to stay in the cabin, I have plenty of time to spend the night with you.” He winks.Mas lalo lang uminit ang ulo ni Amber sa narinig. “Wala ka bang ibang gagawin?” she thought for a moment. “Right, France! May sinasabi siya kanina e. Don’t you have to deal with Darius?”West smiled. “Worried?” Mas lumawak pa ang ngiti ni West. “Don’t worry, I told you na gagawin ko ang lahat para protektahan ka. And nakaayos na ang lahat so marami akong oras para ipasyal ka.”“Isa pa, matagal na rin ang huling pasyal nating dalawa. Don’t you miss it?”Tumaas ang kilay ni Amber. “Maybe if I were still under your spell, we could go along
As the ship neared port, tahimik lang na nakatayo si Amber sa open deck, pinagmamasdan ang tanawin ng lungsod. The colorful buildings of Naples glimmered from afar, habang ang manipis niyang puting damit ay sumasayaw sa ihip ng hangin.Naples.She had just learned the truth—that Darius had kidnapped her from London and brought her to Italy. The island they’d been on was Sicily.Sobrang layo.Biglang may mahabang coat na ipinatong sa balikat niya. She instantly recognized the familiar scent of cold sandalwood. A strong arm wrapped around her waist."Ang lamig. Bakit hindi ka nag-jacket?" bulong ni West, hinahaplos ang braso niya habang ang baba nito'y nakapatong sa kanyang ulo.She tensed, trying to pull away."Don’t move," he warned. "We had a deal. Compensation, remember?"“I never said it like that,” she replied, gritting her teeth in frustration.His presence—so overwhelming, so relentless. Always hovering, always assuming control.On the surface, they looked perfect. Nakayapos ang
Nang magising si Amber ay hindi na siya nanatili sa loob ng cabin. Naligo siya at pinalitan ang benda at nagsuot ng simpleng damit.Napaismid pa siya nang makitang may mga damit na siyang pwedeng suotin. Isang simple, maaliwalas at komportableng damit.Tahimik siyang bumaba patungo sa restaurant ng barko para kumain kahit na wala pa siyang ganang makipag-usap ni kanino man.She chose the table beside the window and watched the vast of crystal clear ocean.Saglit siyang nagmuni-muni hanggang sa may anino ang dumaan sa kanyang paningin. Bago pa siya makalingon ay nakaupo na ito sa kanyang tapat, may hawak na kape at may pamilyar na ngiti sa labi.“Let’s talk,” ani West, kalmado ang boses habang marahang tinatapik ang mahahabang daliri sa lamesa. Nakasuot ito ng puting polo na nakabukas ang dalawang butones sa bandang dibdib, may suot na sunglass sa ulo at nakasuot din ng white shorts. Gaya ni Amber ay sobrang maaliwalas din ang awra ni West ngayon. Hindi mawala-wala ang pilyong ngiti.
She laughed—bitter, ironic. “Do you even know what love is?”Then he snapped. Agad na sinakal ni West si Amber at diniin sa dingding. Napahawak si Amber sa malaki niyang kamay pilit tinatanggal sa kanya.“I hate you…” bulong ni Amber.“I don’t love you, Amber. I don’t love you. And I will never love you… Never…”Pero kasalungat no’n ay ang binubulong ng kanyang puso. Paulit-ulit niyang sinasabi iyon, as if this would help him ignore the pain in his heart and prevent him from getting hurt. Pero hindi. Mas lalo lang siyang nasasaktan. Hindi niya kayang sabihin ang totoo sa harap ng babaeng ilang taon na niyang minahal. Dahil kapag sasabihin niya ang totoo, natatakot siya na baka’y paggising niya ay wala na ang babae sa tabi niya na parang bula.She hates him. Paanong maniniwala si Amber sa kanya kung sasabihin niyang mahal niya ito?He’d better say the otherwise and keep her by his side, than say the truth and lose her again.Napaubo si Amber kaya agad niyang binitawan ang leeg ng bab