Chapter Four

"I'M back.. with our vodka spritz. Paborito mo 'to hindi ba?" masayang bigkas ni Janice nang bumalik ito sa cubicle nilang dalawa.

"Jan, thank you. Kung wala ka hindi ko alam kung ano ang gagawin ko ngayon. Siguro, sa sobrang hindi ko naiintindihan laman ng isip ko baka tumalon na ako sa tulay," biro ni Yvonne sa kaibigan.

"Anong tulay ang pinagsasabi mo diyan! Tigilan mo nga ako, Yvonne. Alam mo naman na one call away lang ako para sa 'yo."

"Kahit busy ka?"

"Kahit gaano ako ka-busy 'no!"

Isang malakas na tawanan ang pinagkaloob nila sa isa't isa.

Nagsalin ng alak si Janice sa kopetang dala nito matapos lagyan ng maraming yelo.

"Para walang hangover at baka magtaka si Leonardo, kung bakit ka umiinom."

"Wala naman problema kay Leo. Maiintindihan niya naman ako at isa pa, ikaw naman ang kasama ko."

"Kahit na 'no! Ayaw ko pa rin na isipin ni Leo na masama ang impluwensiya ko sa 'yo."

Umupo si Janice sa tabi ni Yvonne. Ngumiti ito sa kaniya.

"Be okay ha. Kung ano man iyang dinadala mong hindi mo pa kaya sabihin sa akin ngayon. I want you to be okay. Mahalaga ka sa akin, Yvonne."

"Thank you, Jan."

Nagbaba siya ng tingin sa kamay nitong nakahawak sa kamay niya.

"You don't know how much I'm feel safe, kasi nandiyan ka sa tabi ko ngayon. Masaya ako't nababawasan iyong dinadamdam ko."

"Okay lang. Ano ka ba! Anytime, anywhere. Kahit saan. I will be with you."

Iniwas niya ang tingin dito nang maalala niya si Liezel— ang matalik niyang kaibigan na matagal niya na ring hindi makakasama.

"I can't find Liezel eh. Alam mo naman na bukod sa 'yo, siya lang iyong kaibigan na maasahan ko palagi."

"Baka naman busy lang. Alam mo naman iyon si Liezel, parang hindi mo pa kilala iyon at kung ano anong aktibidades ang ginagawa n'on."

"I know naman. At naiintindihan ko naman siya. Minsan nakaka-miss lang din talaga samahan naming dalawa. Na-mi-miss ko lang siguro siya."

"Nandito naman ako eh. For the meantime, I can be Liezel. Okay lang ba?"

Muli niyang tinuon ang tingin kay Janice. Tinaas niya ang kopetang hawak niya.

"Cheers for this night..."

"Cheers for this night, Yvonne."

Sabay nilang tinungga ang alak. Halos nasaid nilang dalawa ito ng sabay. Natawa na lang silang dalawa nang muling nagkatinginan sa isa't isa.

"We have to enjoy this night. Malay mo, pagkatapos ng kasal niyo ni Leonordo ay bigla ka na lang niyang pagbabawalan sa mga tulad ng ganito."

"No! Hindi gagawin ni Leonardo iyon. Alam ko, atsaka walang magbabago."

"Talaga? Baka sinasabi mo lang ngayon iyan."

"Hindi nga. Sure ako r'on. One call away pa rin ako.. Maliban lang siguro kung may bata na akong kailangan bantayan."

Tumawa sila ni Janice. Wala pa naman sa plano nila ni Leonardo iyon. Hindi pa naman nila napag-uusapang dalawa iyon. Ang gusto lang nila mangyari pagkatapos ng kasal nilang dalawa ay maging mabuti ang pakikitungo ng pamilya ng bawat isa. Natigilan si Yvonne nang maalala ang sitwasyon ngayon ng mga magulang ni Leonardo. Hindi niya naiwasang maging malungkot.

"Inom pa. Papakalasing tayong dalawa ngayon."

"You can bring me home pa ba?"

"Oo naman 'no! Ako pa ba? Hindi kita pababayaan mag-isang umuwi. Kargo kita, Yvonne."

"Thank you, Jan. Cheers."

••

NAPATAYO si Leonardo mula sa pagkakahiga nang makita ang larawan ni Yvonne sa isang bar kasama ang kaibigan nitong si Janice. Si-nend ito sa kaniya ng kaibigan niyang nandoon din sa bar na 'yon. Nagtanong ito sa kaniya kung may problema ba silang dalawa ni Yvonne at bakit nakita nya itong nag-iinom at wala siya.

Muling nakatulog si Liezel sa tabi niya ng magbaba siya ng tingin. Ala-una na ng madaling araw ngayon— kailangan niyang puntahan si Yvonne, hindi niya pweding pabayaan ang kasintahan. Wala naman siyang alam na may problema silang dalawa, ang alam niya ay maayos ang lahat sa kanilang dalawa.

"Leo? Saan ka? Ang aga pa ah."

Napaupo si Liezel nang makita nitong sinusuot niya ang t-shirt niya.

"Kailangan kong puntahan si Yvonne."

"Ha? Bakit? Ano'ng nangyari?"

"She's drunk!"

"Drunk? Si Yvonne? Umiinom? Sino kasama? Huwag mong sabihin sa akin na may ibang lalaki ang santa mong asawa?!" pang-uuyam ni Liezel.

"Stop it, Liezel! Yvonne is not okay. Malakas ang kutob kong may dinadala ang fiancee ko."

"Wow! Ouch! Sa harap ko pa talaga mismo? Okay ka rin 'no! Kapag nangangati ka; ako ang hanap mo!"

"Liezel. Please. Please. Hindi ko alam kung ano ang problema ni Yvonne. Kilala mo ang kaibigan mo, hindi siya ganoon."

"Sino nga ang kasama?" naging mahinahong tanong nito sa kaniya.

"Si Janice."

"Kasama niya naman pala si Janice eh. Ano pinag-aalala mo? Knowing Janice, hindi siya pababayaan n'on. Stay, Leo! Hindi ka naman niya hinahanap e. Atsaka malay mo ba kung may ibang kasama mga iyon!"

"Hindi ganoon si Yvonne! Hindi siya katulad ng ibang babae— hindi siya katulad..."

"Katulad ko? Bakit hindi mo ituloy? 'di ba iyon naman ang gusto mong sabihin? Hindi siya katulad ko! Come on! Say it, Leo!" galit nitong bulyaw sa kaniya.

Umiwas ng tingin si Leonardo dito. Wala siyang panahon makipagtalo kay Liezel, kailangan niyang puntahan si Yvonne iyon ang alam nya.

"Sasama ako!'

"Liezel! Ano ba? Gusto mo bang makita tayong magkasama ni Yvonne ha?" Pagtangka niyang pagpigil dito.

"Kaibigan ko rin si Yvonne, Leo. At kilala ko ang kaibigan ko, hindi magdududa iyon— dahil hindi madumi ang utak n'on! Okay! Trust me!"

Sinundan niya ng tingin ang pagtayo nito, tuloy-tuloy na pumasok sa sariling banyo sa loob ng kwarto niya. Wala siyang nagawa kun 'di hayaan na lamang ito dahil isang malaking gulo lang kung hindi niya pagbibigyan ang babae sa gusto nito.

Suot-suot ang isang pulang dress ay muling lumabas si Liezel. Nakaayos na ang buhok nitong kanina lang ay bahagyang nagusot nang ilang beses silang magniig na dalawa.

"I can drive my car, kung natatakot kang may makakita sa atin. Let's go! No buts! Alam ko ginagawa ko!" Nagpatiuna sa paglabas ng pinto si Liezel..

Nagpalabas na lamang siya ng isang malalim na buntong hininga habang sinusundan ito ng tingin. Wala na siyang magagawa pa— nakapagdesisyon na ang spoiled na dalaga.

~~~

NAPANGITI si Janice nang makitang tulog na tulog na si Yvonne. Mukhang tinamaan ito sa alak na in-order niya, bagay na gusto niya naman talagang mangyari. Kasalukuyan pa rin silang nasa isang pribadong cubicle, hinayaan niya lang na sumandal si Yvonne. Lumapit si Janice dito, dahan-dahan nilagay ang daliri niya sa malambot at mamula-mulang pisngi ni Yvonne.

'Napakaganda mo, Yvonne. Napakaganda mo..." Bulong ni Janice sa sarili — habang dahan-dahan nilalapit ang labi nito sa labi ng kaibigang nakatulog dahil sa kalasingan.