Napangiti si Izza matapos basahin ang liham. Simple lang, pero ramdam niya ang sinseridad sa bawat salita. Lalo na sa huling linya—na para bang may mas malalim pang ibig sabihin. Isang araw lang daw ang kailangan para mabago ang pananaw ng isang tao. At sa totoo lang, parang siya rin ay bahagyang na
Napahinto si Izza sa pagsusuot ng tsinelas habang pinagmamasdan ang anak. “Anak ng may-ari dito?” tanong niya, bagaman alam na niya ang sagot. “Yung anak ni Lola Mandy?”“Opo. Siya po ang kasama ko buong umaga. Nag-bake po kami ng cookies! Tapos po... sinabihan niya akong demonyito,” kunot-noong rek
Napangiti si Jules, at sa unang pagkakataon, ngumiti rin si Julio—hindi niya agad napansin. Para bang kahit ayaw niya, nahahawa siya sa simpleng tapang at kasipagan ng batang ito.Maaaring hindi buo ang pamilya ng bata, subalit ang pagpapalaki ng ina nito sa bata ay labis pa sa sobra.“Unahin po nat
"Mukhang kuhang kuha mo ang pagtingin ng mommy ko ah," para si Juliong sira ulo na ikinukumpara ang sarili sa isang bata. Ano ba ang meron sa batang ito?" Ngunit nagulat siya, paglingon sa kanya ng bata. Nakangiti ito, labas ang dalawang bily sa magkabilang pisngi. Bigla niyang naalala ang nakaraan
Gusto niyang sakalin ang bata at ibaliag sa labas ng bahay. Ang lakas ng loob nitong pagsalitaan siya ng hindi maganda, kahit sa loob ng pamamahay niya! "Alam mo ba kung nasaan ka?" tanong niya dito. "Opo, nasa bahay niyo." "Yun naman pala. Kapag nasa bahay ka ng iba, matuto kang lumugar." "Baki
Llong nagunot ang mga mata ni Julio ng magtama ng malapitan ang mukha nila ng bata. Pareho pa silang may nunal sa may ibaba ng mata. "Hello po, good morning.. anak po kayo ni lola Mandy?" slang ang pagkakasalita nitoniyon, halatang hindi tagalog ang mother tongue ng bata. "Yes, and you are?" nakak