LOGINMadilim ang mukha ni Erickson, habang nakaabang sa harapan ng pinto. Ang bawat galaw niya ay tila pinupuno ng tensyon ang maliit na silid. Namutla si Lucy sa takot, halos hindi makapaniwala sa tanawing humaharap sa kanya. Para bang sa isang kisap-mata, natanto niya—malamang katapusan na ng kanyang k
Mabilis ang bawat hakbang ni Erickson habang buhat-buhat si Nancy. Ramdam niya ang bigat ng katawan nito, ngunit higit na mabigat ang konsensiyang dumadagundong sa kanyang dibdib. Bawat segundo ay tila paghatol, bawat patak ng ulan ay paalala ng mga kasalanang pilit niyang nililibing sa limot.Pagla
Narating ni Erickson ang kanilang bahay na nababalutan ng katahimikan. Tanging tunog ng bukas na telebisyon sa salas ang maririnig. Wala na rin ang mga katulong—malalim na kasi ang gabi.“Angus, dito ka lang. Ihanda mo ang kotse after thirty minutes,” bilin niya sa assistant. “Copy, sir!” mabilis n
“Erickson!” mabilis na sinalubong ni Lucy si Erickson na kagagaling lang sa labas, may dalang paper bag ng pagkain. Halatang nagmamadali siya at pawisan pa, tila ba may mabigat na iniisip.“Bakit?” agad niyang tanong nang makita ang ekspresyon ni Lucy—halata ang kaba, ang nanginginig nitong mga kama
"RENALYN, bakit namumula ang mga mata mo?" tanong ni Lucy sa kanya.“Ang hirap kayang magkunwari na ako ang may sakit. Kung hindi lang dahil kay Willie, hindi ko ito gagawin…” sabi ni Renalyn habang pinupunasan ang pawis sa noo. Maputla ang kanyang mukha, at kahit hindi totoo ang sakit, tila nakikit
Lumabas si Nancy sa ospital nang malamig na ang hangin sa labas. Tumama ang liwanag ng buwan sa kanyang mukha, at sa sandaling iyon, ramdam niya ang kakaibang sigla sa kabila ng sakit. Ang dating marupok na babae ay parang napalitan ng isang aninong handang gumanti. Hindi na siya ang Nancy na tahimi







