“Ah... B-Boss M-Madame...” Tila may umipit sa aking dila. Madami akong naiisip na kapani-paniwalang rason na puwede kong pang-lusot sa kanya pero pinangunahan ako ng kaba habang nakatingin ako kay madame Zakira. Madalas ko siyang makitang naiinis, nagagalit, halos araw araw nga ay mainit ang ulo niya pero unang beses ko siyang makita na magalit ng ganito. Ang talim ng mga tingin niya kay Xyl.Mabilis akong tumayo sa pagitan nila upang awatin ang namumuong tensyon sa kanilang dalawa at saka ako ngumiti ng peke.“A.....ahah, M-May tinanong l-lang po ako sa kanya, b-boss m-madame” Nanginginig ang kalamnan kong tugon sa amo ko.“What is it about?” Napakalalim ng tono ni boss-madame, kung hindi ko lang talaga siya kilala, aakalain ko na walang katiting na pagka-babae sa katauhan niya. Hindi ako maka-tugon sa kan'ya dahil kung sasabihin ko ang totoo, hindi ito ang tamang oras para pakinggan niya ang sinabi ni Xyl sa akin kanina. Baka mas lalo pa siyang magalit.Nakakatakot, sa totoo lang.“I
ALEX'S POINT OF VIEW “HI SIR! Welcome to our restaurant, I am Alex and I will be serving you tonight.” Ang nakangiti kong pagbati sa kararating pa lang na customer.Ako ay isang waitress sa isang sikat na fine dining at french restaurant. “Would you like to make a reservation, Sir? ” Magalang at desente na tanong ko sa kanya. Ginawa ko na ang lahat maging maaliwalas lang ang aking mukha kahit pagod na ako sa hirap ng buhay.“A VIP room, please.” Tila matapobreng tugon ng customer, isa siyang may edad na lalaki.Napabusangot naman kaagad ako dahil ang init na nga ng ulo ko tapos magiging matapobre pa ang customer namin ngayon.Gamit ang kaliwang palad ko ay itinuro ko ang dayreksyon na dapat niyang puntahan. “This way sir, please do follow me.” Ngumingiti pa ding pahayag ko sa kaniya at saka na ako nag patiunang nag lakad papuntang VIP room,naPagkarating namin sa VIP room, binuksan ko na ito agad para sa kanya bilang kan'yang servant.Pinaupo ko siya sa isang mamahalin at malambot na
SINIMULAN ko ang buhay ko ngayong umaga sa pamamagitan ng pag plantsa ng polo at pantalong isusuot ko para sa pag-apply ko na s'yang galing kay papa, syempre para mag mukha lalo akong lalaki, kailangan kong mag suot ng pan-lalaki. Kagabi din pala, ginupitan ako ng kapitbahay namin at binayaran ko na din siya bilang pasasalamat sa mala koreanong hairstyle na ito. Pagkatapos kong mag-handa ay sumubo na lang ako ng ilang kutchara ng kaning nakahapag sa lamesa at saka na ako nag paalam sa mga magulang ko bago ako umalis sa bahay. Dala-dala ang aking biodata na nakaipit sa brown folder ay sumakay ako ng tricycle upang tumungo sa Luisa buildings. Doon naitalaga ang malaking kompanya ng fashcon. Mga sexyng damit na pinangarap kong suotin pero hindi ko afford. Nang makarating na ako sa Luisa building ay kaagad akong bumaba ng tricycle. Medyo nahiya pa ako dahil kaagad na nagtinginan ang mga babae sa akin. Naguguwapuhan kaya sila sa akin? O na we-weirduhan? Sana ay ayos lang ang pag papan
“I UNDERSTAND it well, sir.” Saad ko kaagad sa bago kong amo. “Pinapangako ko po na hindi ako mag sisinungaling kahit kailan. Kapag nag sinungaling ako ay lalaki ng bonggang-bongga ang aking t'yan, kasing laki po ng ulo niyong mamamaga in future dahil pupukpukin ko 'yan ng timbang may semento kapag nabuking niyo ako.” Nakangiti kong saad at saka ako bumulong sa mga huling salita.Kumunot naman agad ang nuo niya. “What did you say?” Tanong nito habang nag sasalubong ang dalawa niyang kilay.“Ahh... Wala ho si—Ma'am. anything you want me to do po?” Nakangiti kong tugon agad sa kaniya.Syempre, tulad ng aking sexuality sa aking resume, kasinungalingan din ang aking mga ngiti.Aba'y sinong ngingiti ng totoo kung ang damit na pinapangarap ko ay nasa isang taong lalaki na mas malaki pa ang mga muscle kay the rock!Echos! Makasimula na nga lang ng trabaho.“I see. So your name is Alex.” Usal muli ni Boss Zakira habang siya ay nakatingin sa aking resume.Ay hindi, Lexi Lore talaga pangalan ko.
ZACHARY LUIS' POINT OF VIEW GROWING up with a flirty mother is the most hateable thing that happened in my life. My name is Zachary, also famously known as Zakira, the queen of designer. It was exactly 8:00 am in the morning when I arrived at my company. As soon as I stepped on its corridor, everyone stood up and greet me with their afraid faces. With no words, I proceeded to the golden elevator, the elevator which only me is allowed to use. I silently arrived in my office and began doing my tasks as the chairman. I don't want to remember any of my personal problems, as much as possible I wanted to focus myself in building the biggest company in this world to the fullest just to get those people who cause me pain out from my mind. I was in the middle of signing some documents and project reports when suddenly, someone knocked on my elegant office's door. I was about to respond on the knocks when it opened without my permission. What the hell?! “DON'T YOU KNOW HOW TO WAIT FOR M
ALEX'S POINT OF VIEW ALASINGKO na ng hapon nang pawisan at hinihingal akong dumating sa Elton's bar. Isa itong tanyag na inuman na mga mayayaman at may kayang mga tao lamang ang puwedeng makapasok dito.Edi sanaol sila.Basa ang buong katawan ko hindi dahil sa ulan kasi di naman umulan, hindi dahil nahulog ako sa kanal kahit na iyon ang dapat na maganap dahil medyo tanga ako at mas lalong hindi ito dahil sa luha ni Midoriya, kun'di ito ay dahil sa pawis ko.Tinakbo ko lang naman ang ilang kilometro mula sa gusali ng kompanya ni madam-sir hanggang sa Elton's bar.Pagdating ko dito ay hinihingal akong napaupo sa semintado nitong parking lot kung saan naka park ang sasakyan ni madam-sir Zakira.Nawawalan ako ng lakas at ano mang oras ay pakiramdam ko'y mawawalan din ako ng malay. Pagod at matinding uhaw at gutom ang nararamdaman ko ngayon. Ganito din siguro ang nararamdaman ng mga pusa, aso, daga at iba pang mga nilalang na walang napgkukuhanan ng pagkain. Nakakaawa sila.“It's seems li
“GOOD morning, madame-sir” Nakangiti kong binati si madame Zakira nang maka pasok na ako sa opisina niya.Mabuti na lang at binigyan ako ni Ron ng gamot kagabi dahil kung hindi ay baka nga tuluyan na akong nilagnat at hindi makapag trabaho ngayong araw. Hindi ko pa naman sinasabi kila mama ang kinita ko kahapon, pero mamaya pag uwi ko ay mamamalengke na lang ako para sa kanila.Tumingala lang si madame Zakira sa akin at saka siya tumango, wala siyang sinasabi pero mababakas ang inis sa kan'yang mukha.Tatlong araw pa lang naman akong nag-tatrabaho dito pero nasanay na ako sa malamig na pakikitungo niya sa akin.Basta ang mahalaga ay makapagtrabaho at kikita ako ng malaki. Ipapangako ko na makakapag-papatayo ako ng bahay para sa mga magulang ko at maipapagamot ko din ang kanilang sakit balang araw.“You're late.” Tipid lang nitong sambit sa akin habang nakatingin sa mga dokrumentaryong kan'yang pinipermahan.Napatingin naman ako sa aking relo— joke lang, wala ako nun.Sa wall clock ako
Kasalukuyan akong nag-mamaneho patungo sa airport at tahimik lang na nakaupo sa back-seat si ma'am Zakira.Minsan akong sumusulyap sa kanya para tignan kung okay lang siya, baka kasi mamaya eh na stroke na yan at di lang humingi ng tulong dahil sa pride niyang sing taas ng height niya.Pero healthy naman si madam, katunayan ay mas maskulado pa siya kaysa sa ibang lalaki eh kaya sa tingin ko, wag ko na lang iyon alalahanin?“Will you please stop glancing at me? It's making me uncomfortable!” Ngumingiwi na usal sa akin ni madam Zakira.Pansin niya pa iyon?Nag focus na lang ako sa daanan at hindi ko na pinansin ang reklamo niya. Kahit kasi nag-aalala na ako sa kanya eh nag rereklamo pa din yan, kahit sundin ko pa ang utos niya, mag rereklamo pa din siya. Reklamador talaga!Ang reklamo ko lang talaga sa pag-tatrabaho ko sa kan'yan ay 'yang pagiging reklamador niya. Wala na lang akong magawa kun'di gumiwi at bumunga ng malalim na hininga.Ang hirap niya talagang intindihin.“Do you hate m