KABANATA 3

Parang batang nahuling may ginagawang masama, mabilis akong tumayo. "A-Ate, bakit ka nandito?"

Si Sadie ay tila nabigla rin, at agad na umupo mula sa sopa.

Ang kanyang magandang mukha ay namula tulad ng mansanas.

"Bethany, huwag kang mag-isip ng kung ano. Wala talagang nangyari sa amin ni Rory. Sumasakit lang ang dibdib ko at nahihirapan huminga, kaya pinamasahe ko sa kanya," paliwanag ni Sadie na tila natatakot.

Ngumiti ang ate. "Wala naman akong sinasabi, bakit ang nerbiyosa mo? O baka naman may itinatago kayo sa akin?"

Sabay kaming umiling ni Sadie. Pareho kaming kabado at hindi mapakali. Naisip ko, kung malalaman ni ate na hinipuan ko ang kaibigan niya. Baka paalisin niya ako sa bahay.

Hindi rin mapakali si Sadie, at nagsinungaling siya na may gagawin pa siya, kaya mabilis siyang umalis. Nakita kong nakatitig lang ang ate ko sa papalayaw na si Sadie, tila malalim ang iniisip.

Pagkatapos ng ilang sandali, tumingin sa akin ang ate ko. "Rory, ano sa palagay mo ang kaibigan ko?"

"Ha?" Gulat na gulat ako sa bigla niyang tanong.

Lalong uminit ang pakiramdam ko.

"Maganda naman si ate Sadie, maganda ang katawan, at mabait pa," sagot ko nang pabulong.

"Kung papayagan kitang manligaw sa kanya, gagawin mo ba?"

Gulat na gulat ako sa sinabi ng ate ko. Hindi ako makapagsalita sa sobrang kaba.

Baka nakita niya ang ginawa ko kanina at sinusubukan niya akong mapaamin.

Habang sobra akong kinabahan, biglang hinawakan ng ate ko ang kamay ko at hinampas ang aking likod. "Huwag kang kabahan, sabihin mo lang ang totoo."

"Ate, huwag mo naman akong pagtripan. Kaibigan mo si ate Sadie, paano ko magagawa 'yon?"

"Kung hindi mo kaya, bakit matigas na matigas 'yan?" tumingin ang ate ko sa ibaba ko.

Agad akong yumuko sa sobrang hiya.

"Wow, ang laki naman niyan. Hindi pangkaraniwan," pagpuri ni ate.

Parang nag-iba ang tingin niya sa akin—o nag-iisip lang ba ako?

Dagdag pa ng ate ko, "Seryoso ako. Akitin mo ang kaibigan ko, para na rin makatulong ka sa kuya mo."

Medyo naguluhan ako. Paano nakatulong sa kuya ko kung makikipagtalik ako kay Sadie? Anong mapapala ni Kuya Quinn kung aakitin ko ang kapit-bahay nila?

Pinaupo ako ng ate ko sa sopa at ipinaliwanag, "May negosyo ang kuya mo at ang asawa ni Sadie. May kabit ang asawa niya, at pinapahanap ng lalaki ang isang taong mang-akit sa asawa niya para madali silang makapaghiwalay. Naiintindihan mo na ba kaya ganun ang sinasabi ko?"

Tumango ako nang mariin. Naiintindihan ko, pero hindi ko maintindihan kung bakit may kabit ang asawa niya gayong napakaganda ni Sadie.

Habang malalim ang iniisip, bigla akong kinurot ng ate ko sa hita. "Ano'ng iniisip mo?"

Napahiyaw ako sa sakit at agad na umiling. "Wala po."

"Naalala mo ba ang sinabi ko kaninang umaga? Dapat gamitin ang mga bagay-bagay sa tamang paraan. Halos isang taon nang hindi hinahawakan si Sadie ng asawa niya. Konting diskarte lang, mapapasayo siya. Hindi ka pa nakakatikim ng babae, 'di ba? Ito na ang pagkakataon mo."

Lalong uminit ang pakiramdam ko sa mga sinabi niya. Kung ibang tao ay may mararamdaman pa rin ako pero hindi gaano. Hindi kagaya nitong nararamdaman ko ngayon. Ganito ang reaksyon ko dahil mismo kay Ate Bethany galing ang mga salitang iyon.

Nang makita ng ate ko na nakaupo lang ako, bigla siyang umupo sa tabi ko. Agad kong naamoy ang kanyang mabangong amoy. At dahil ito ang unang beses naming magkadikit nang ganito kalapit, ramdam ko ang init ng katawan niya. Lumakas ang kabog ng dibdib ko, at mas lalo akong kinabahan.

"Natatakot ka ba? Walang tiwala sa sarili?" maingat na tanong ng ate ko.

Mariin akong tumango. Hindi lang takot—sobrang takot na takot. Ni girlfriend nga wala ako, ngayon uutusan akong mang-akit ng isang may-asawa?

Muling hinawakan ng ate ko ang aking kamay, at ang boses niya ay naging mas malumanay kaysa dati. "Huwag kang matakot. Normal lang naman na may mga babaeng may asawa na at mataas ang libido na pinabayaan na ng asawa. Subukan mo lang naman, wala namang mawawala ‘di ba?"

Tinapik ni ate ang balikat ko.

"Ang pinakamabisang paraan para maakit ang isang babaeng may asawa, ay hulihin mo ang kiliti nila. Kapag nahuli mo na ang kanilang kiliti, hindi na nila mapipigilan at kakagat na sila sa patibong mo. Pagdating ng panahon, hindi mo na kailangang gumawa pa ng ano man para maakit sila. Magkukusa na sila at hahayaan ka na sa lahat ng gusto mo. Naiintindihan mo ba?"

Tango ako nang tango, pero parang ayaw pumasok sa utak ko ng mga sinasabi niya.

Paulit-ulit na sumasagi sa isip ko ang mga nakita ko kaninang umaga. Kahit pagdating kay ate, naiisip ko kung gaano kaakit-akit ang kanyang dibdib. At hindi ko inaasahan na napansin iyon ng ate ko.

"Malaki ba?" Biglang tanong sa akin ng ate ko.

Parang nanlalata ako sa kaba, at sa hindi maiwasang sagot ay, "Opo."

"Gusto mong hawakan?"

Lalong uminit ang pakiramdam ko, at humaging ang aking tenga.

Pero hindi ko masabi ang salitang "oo." Biglang lumapit ang ate ko, at ang kanyang dibdib ay sumandal sa akin. Parang nawalan ako ng malay, at blanko na ang isip ko.

"Kung gusto mo, sabihin mo. Ano'ng hiya-hiya? Likas lang sa tao ang mga pagnanasang 'yan. Minsan kailangan mo lang itong ilabas."

Hindi ko na napigilan, at sa isang iglap ay sinabi ko, "Opo! Gustong-gusto ko!"

"Hahaha, tama 'yan. Gawin mo lang ang nasa puso mo, at wala kang dapat ikatakot."

"Pero gawin mo lang ito kay Sadie, huwag sa akin, naiintindihan mo?"

Bigla akong nanghina. Akala ko ibibigay na ng ate ko ang sarili niya sa akin. Itinuturo lang pala niya sa akin kung paano magpakalma.

Pero mas mabuti na rin ito, dahil kung may mangyari sa amin ng ate ko, paano ko haharapin ang kuya ko? Hindi ko kayang saktan si Kuya Quinn. Kahit pa malaki ang pagnanasa ko kay ate ay ay malaki rin naman ang respeto ko kay kuya.

Hindi na ako makapagpigil pa, kaya nagsinungaling ako na sumasakit ang tiyan ko at tumakbo papunta sa banyo.

Kanina pa ako nahihirapan nang imasahe si Sadie, at nang lokohin pa ako ng ate ko. Nananakit na ang puson ko at halos masira na ang salawal na suot ko. Kahit na sinabihan ako ng ate ko kaninang umaga na mag-ingat, hindi ko na mapigilan. At hindi ko inaasahan na makakita ako ng isang pambabaeng panty sa may sabitan ng tuwalya.

Walang duda, kay ate iyon. Siya lang naman ang babae sa bahay namin. Labis-labis ang pagdududa at pag-aalinlangan sa puso ko, hindi ko alam kung dapat ko bang kunin ang panty na iyon.

Nang ipikit ko ang mga mata ko at pilit na kumalma, muli na namang bumalik sa isip ko ang mga pangyayari kaninang umaga.

May tinig sa loob ko na nagsasabi: “Isipin mo lang, hindi naman talaga siya mahahawakan o ano. Salawal lang ang nasa harapan mo at hindi mismo ang ate mo. At kung mamiss mo ang pagkakataong ito, mahirap nang magkaroon ulit.”

Sa ilalim ng pag-uudyok ng masamang tinig, hindi ko na napigilan ang sarili ko at kinuha ko ang panty.