KABANATA 2

"Sadie, dumating ka na pala. Halika na’t pumasok ka at maupo." Habang nagtataka pinagmamasdan ko ang babae, lumapit si Ate Bethany at masayang inanyayahan ang babae na pumasok.

Pumasok ang babae sa loob ng bahay sa imbitasyon ni Ate Bethany. Ipinakilala rin kami ni ate sa isa't isa. At palagi pala niya itong kasama. Ang pangalan niya ay Sadie umano, nakatira siya sa katabing bahay.

"Sadie, ito ang kapatid ni Quinn, mula pa ito sa lungsod nila. Ito si Rory, kahapon lang dumating ito."

Tiningnan ako ni Sadie nang may kakaibang ekspresyon sa mukha, at pagkatapos ay ngumiti at sinabi, "Hindi ko inaasahan na ang kapatid ni Quinn ay napakabata pa at guwapo!"

"Kakatapos lang ni Rory sa kolehiyo, hindi ba't bata pa? At hindi lang basta bata, malakas at makisig pa."

Hindi ako sigurado kung imahinasyon ko lang, ngunit pakiramdam ko ay may ibig sabihin ang mga salita ni Ate Bethany, at sumulyap pa siya pang ibabang bahagi ng katawan ko. Mas lalo tuloy gumulo ang nararamdaman ko para sa kanya.

Samantala ay tinignan ako ni Sadie mula ulo hanggang paa at tinanong, "Bethany, ang masahista na sinasabi mo ay ito bang kapatid ni Quinn?"

"Oo, si Rory! Noong bata pa siya ay ilang taon siyang nag-aral ng tradisyunal na masahe mula sa kanyang lolo. Sa pagkakaalam ko ay sikat sa lungsod nila ang Lolo ni Rory bilang masahista."

Pagkatapos sabihin iyon ni ate, tiningnan niya ako, "Kanina hindi kita nasabihan agad, nakalimutan ko kasi. Ngayon ko na lang ipapaliwanag sa ‘yo, Rory. Si Sadie na aking matalik na kaibigan ay may matagal nang dinaramdaman na sakit mula sa likod at leeg niya. At kung minsan ay nahihirapan siyang huminga, gusto niyang subukan ang massage ng isang tradisyunal na manghihilot."

Bumaling si ate sa ‘kin at nagsalita, "Naisip ko na marunong ka ng tradisyunal na masahe, kaya pinapunta ko si Sadie dito para subukan kung matutulungan mo ba siya."

Napatango ako, yun pala ang dahilan. Hindi ako nagdalawang isip at agad akong pumayag. Pinatira ako ni Kuya Quinn at ni ate sa bahay nila, at nangako pang tutulungan nila akong maghanap ng trabaho. Kaya natural lang na tumulong ako sa kanila sa maliit na paraan.

Ngunit medyo nahiya si Sadie at hinila siya ni ate sa tabi. "Bakit parang hindi ito tama? Masyadong bata pa ang kapatid ng asawa mo!”

"Ano naman kung bata? Hindi ba't mabuti ang pagiging bata? Malakas at masigla, mas mabuti para maalagaan ka ng maayos."

"Anong pinagsasasabi mo? Hindi ako ganoong klase ng tao." Namula ang mukha ni Sadie.

Ngumiti si ate at sinabi, "Nagbibiro lang, ikaw ang may masamang isip, hindi ba? Aminin mo, anim na buwan nang wala si Paolo. Hindi mo ba siya namimiss—Alam mo na… may pangangailangan ka rin naman, di ba?"

"Kung magpapatuloy ka, aalis na ako." Namula pati tainga ni Sadie na pinandidilatan ng mata si Ate.

Agad na niyakap ni ate si Sadie at sinabi, "Sige, sige, hindi na kita bibiruin. Alam ko naman na isa kang magalang at eleganteng babae. Pero sasabihin ko sa iyo, magaling talaga ang kapatid ko. Kaya subukan mo na nang maniwala kang totoo ang sinasabi ko."

"Mas mabuting pumili ng batang guwapo kaysa sa mga matatanda sa labas. Baka mabasos ka pa."

Pakiramdam ni Sadie ay may punto si ate, kaya tumango siya.

"Eh di samahan mo ako! Ayaw kong kami lang dalawa, pakiramdam ko ay may kakaiba kapag iniwan mo kami."

"Sige, sasamahan kita."

Nagbulungan silang dalawa sandali bago lumapit sa akin.

Gusto munang subukan ni Sadie na si ate muna ang mamasahihin ko, gusto niya raw makita muna.

Hindi na nagsalita pa si Ate Bethany. Basta na lang siyang humiga sa sofa.

"Rory, magsimula ka na."

Kumuha ako ng upuan at umupo sa tabi ni ate, sinimulan kong imasahe ang kanyang mga balikat. Talagang napakaganda ng katawan ni ate, may kabuuuan, at ang bilugan niyang pwet, matatag at nakataas. Halatang alagang-alaga niya ang katawan niya.

Halos hindi ko mapigilan ang sarili ko na tapikin iyon.

“Bethany, kamusta, komportable ba?" tanong ni Sadie.

"Siyempre komportable, ang tagal ko nang hindi nakaexperience ng ganitong ginhawa."

Umungol si ate, at pareho kaming namula ni Sadie.

Naging hindi komportable ang pang ibaba kong bahagi. Medyo hindi rin komportable si Sadie, at mahigpit na inipit ang kanyang mga hita..

"Sige, Sadie, ikaw naman. Para maintindihan mo kung bakit gustong-gusto ko ang masahe ni Rory."

Bumangon si ate mula sa sofa at umalis para kumuha ng tubig. Medyo nahiya si Sadie, at pagkatapos humiga, naglagay siya ng kumot sa kanyang mga hita. Nakaramdam ako ng lungkot nang hindi ko makita ang maganda niyang mga binti.

Gayunpaman, kahit anong gawin ni Sadie, hindi niya maikukubli ang kanyang magandang pangangatawan. Payat siya, ngunit may kabuuuan, malaki ang dapat malaki sa katawan niya, at payat ang dapat payat na bahagi. Tunay na mas mukha siyang bata kaysa kay Ate Beth pero dahil malaki rin ang hinaharap niya ay medyo magmukha siyang mature.

Nang mahawakan ko ang kanyang mga balikat, nanigas ang buong katawan ko.

Hindi ko kayang isipin na may mangyayari sa ‘min ni Ate. Pero hindi ba ko pwedeng mangarap tungkol sa kanyang matalik na kaibigan?

At ayon kay ate, ang asawa ng babaeng ito ay matagal nang wala sa bahay, tiyak na malungkot siya. At nakakaramdam siya ng pangungulila kagaya ni ate.

"Ate Sadie, komportable ka ba?" tanong ko.

Hindi sumagot si Sadie, sa halip ay mahinhin na umungol. Nang makita kong may reaksyon siya ay kumabog ang dibdib ko at lalong lumakas ang loob ko.

"May mas may magpapakomportable pa sa iyo."

Dahan-dahang dumausdos ang aking mga kamay pababa sa kanyang likod.

Nanginig ang katawan ni Sadie. "Anong ginagawa mo?"

"Sumasakit ang likod mo di ba? Imamasahe ko rin ang iyong baywang," sabi ko na may takot.

Hindi nagsalita si Sadie, na nagpapahiwatig ng pahintulot.

Pagkatapos dumausdos ng aking mga kamay sa kanyang baywang, sinimulan kong imasahe ito.

Ang baywang ni Sadie, tunay na napakaliit! Kayang hawakan ng isang kamay.

Ngunit malaki ang kanyang pwet, at bilugan at matambok, isang tunay na peach-shaped na pwet.

Sinabi ko kay Sadie, "Ate Sadie, sa totoo lang, wala namang malaking problema sa iyong mga balikat, ngunit maraming problema sa iyong baywang."

"Ah, ano ang problema sa baywang ko?" nag-aalala niyang tanong.

Habang iniimasahe ang kanyang baywang, sinabi ko, "Medyo mahina ang iyong bato, at kapag malala ang kahinaan ng bato, magkakaroon ng pananakit ng likod at baywang."

"Hindi ba lalaki lang ang maaaring magkaroon ng mahinang bato? Babae ako, maaari ba akong magkaroon ng mahinang bato?"

"Ito ay talagang isang maling akala, parehong lalaki at babae ang maaaring magkaroon ng panghihina ng mga bato. Hindi ba't may dalawang bato ang bawat tao? Karaniwang alam ng mga tao na ang mga lalaki ay nagkakaroon ng mahinang bato kapag masyadong maraming ginagawa, ngunit bihira ang nakakaalam na ang kakulangan ng enerhiya at dugo sa mga babae ay maaari ding magdulot ng mahinang bato."

"Tingnan mo, medyo maputla ang mukha mo. Ito ay senyales ng kakulangan ng enerhiya at dugo. At sa matagal na panahon na hindi mo ito pinapansin, nagdulot ito ng iba pang mga problema."

"Ano ang dapat gawin?" tanong ni Sadie na wala sa sarili.

Ngumiti ako at sinabi, "Sa totoo lang, ang iyong problema ay hindi pa malubha. Ipagmamasahe kita, at kung magpapatuloy ka ng ilang panahon, magiging maayos ang iyong problema."

"Sige, imasahe mo na ako."

"Sige, magsisimula na ako, Ate."

Dumausdos ako pababa sa baywang ni Sadie. Malinaw kong naramdaman na nanigas ang katawan ni Sadie, ngunit wala siyang imik. Lalong lumakas ang aking loob.

Dumaan ang aking mga kamay sa pigi ni Sadie, at dahan-dahang inangat ang kumot na nakalatag sa kanyang mga hita. Ang mahaba at puting mga binti, parang jade, talagang napakaganda.

Sa huli, hinawakan ko ang mga paa ni Sadie at pinisil ang mga pressure point sa talampakan.

Hindi mapigilan ni Sadie na mapahiyaw.

Namula ang kanyang mukha.

"Ate Sadie, ayos ka lang ba?" tanong ko na may pag-aalala.

Mabilis ang paghinga ni Sadie. "Ayos lang, Rory, magpatuloy ka lang. Kaya ko pa naman."

Ipagpatuloy ko ang pagmamasahe sa kanyang mga talampakan.

Kasabay nito, hindi ko mapigilan ang pagnanasang tingnan sa ilalim ng kanyang palda.

Nakalulungkot, palaging nakadikit ang mga hita ni Sadie, kaya wala akong makita.

Pagkatapos ng ilang sandali ng pagmamasahe, pakiramdam ko ay hindi ito sapat, kaya naglakas-loob akong magsabi, "Ate Sadie, mayroon ka bang problema sa dibdib at paghinga? Dapat ko ring imasahe iyon."

Habang sinasabi ito, nakatitig ako sa dibdib ni Sadie, kung maaari ko lang imasahe doon mamaya, napakasarap iyon.

Nag-aalala pa ako na baka tumanggi si Sadie, ngunit sa halip ay sinabi niya, "Sige, sige."

Agad akong nasabik, at hinila ang upuan sa harap. "Ate Sadie, humiga ka, para mas madali kong mamasahe"

Masunurin si Sadie, at mahinhing humiga sa sofa.

Ang kanyang dibdib, bagaman hindi kasing laki ni ate, ay matatag at tayong-tayo iyon.

Hindi pa ako nakakahawak sa dibdib ng isang babae, at sa sandaling iyon, sobra akong kinakabahan. Pinagpapawisan ang mga kamay ko sa kaba.

Naghahanda na akong ilapat ang aking mga kamay nang biglang dumating ang boses ni ate. "Wow, masyado kayong mabilis na dalawa, ah."