Semua Bab The Sinful Life of Rory Maximillian: Bab 1 - Bab 10

"Sadie, dumating ka na pala. Halika na’t pumasok ka at maupo." Habang nagtataka pinagmamasdan ko ang babae, lumapit si Ate Bethany at masayang inanyayahan ang babae na pumasok.Pumasok ang babae sa loob ng bahay sa imbitasyon ni Ate Bethany. Ipinakilala rin kami ni ate sa isa't isa. At palagi pala niya itong kasama. Ang pangalan niya ay Sadie umano, nakatira siya sa katabing bahay."Sadie, ito ang kapatid ni Quinn, mula pa ito sa lungsod nila. Ito si Rory, kahapon lang dumating ito."Tiningnan ako ni Sadie nang may kakaibang ekspresyon sa mukha, at pagkatapos ay ngumiti at sinabi, "Hindi ko inaasahan na ang kapatid ni Quinn ay napakabata pa at guwapo!""Kakatapos lang ni Rory sa kolehiyo, hindi ba't bata pa? At hindi lang basta bata, malakas at makisig pa." Hindi ako sigurado kung imahinasyon ko lang, ngunit pakiramdam ko ay may ibig sabihin ang mga salita ni Ate Bethany, at sumulyap pa siya pang ibabang bahagi ng katawan ko. Mas lalo tuloy gumulo ang nararamdaman ko para sa kanya.

Ang panty na ito ay malambot at makinis, parang may natitira pang amoy ni Ate. Habang hawak ko ito, hindi ko maiwasang maalala ang mga eksena na narinig ko kaninang umaga. Lalo akong naging excited. Hindi ko naman talaga magagawa ang anuman kay Ate, pero hindi ba pwedeng gamitin ko ang kanyang gamit para paligayan ang sarili ko?Habang iniisip iyon, tinanggal ko ang aking sinturon at isinaksak ang panty na iyon sa loob.Nang handa na akong gamitin ang aking "limang daliri," biglang may kumatok sa pinto.Natakot ako nang sobra, halos maihi sa takot.Dalawang tao lang ang nasa bahay—ako at si Ate—kaya siguradong siya ang kumakatok. Mabilis kong inilabas ang panty at inilagay sa towel rack."Ano po, Ate?" sabi ko nang may bahagyang panginginig."Rory, may masama ka bang ginagawa diyan?" tanong niya."Ha? W-Wala po," sagot ko nang may pangamba."Bakit nanginginig ang boses mo?"Isang tanong lang niya, lalo akong kinabahan. Parang may pawis na lumalabas sa noo ko. Kahit bukas ang isi

"Ah..."Habang pinapaligaya ko ang sarili ko, hindi ganun kalakas ang pakiramdam. Baka kailangan ko pang maghintay ng ilang sandali bago ako makapaglabas.Ngunit nang makita ko na tinitigan ako ni Sadie habang ginagawa ko iyon, naging kakaiba ang pakiramdam ko—naging mas nakaka-stimulate, mas nakaka-excite, at mas nakakakilig.Bigla na lang akong sumabog. Dahil ginawa ko iyon nang walang takip, kaya halos walang tumalsik sa aking pantalon, ngunit ang upuan ng driver ay mas nagulo.Tumalsik sa lahat ng direksyon. Labis akong nagpanic. Kung makikita ito ng ate ko, nakakahiya! Ito ay ang kanyang mamahaling kotse. At dinumihan ko lang ng katas ko.Kahapon, nang sunduin nila ako ng ate at ni Kuya Quinn, hindi niya pinahintulutan na magmaneho si kuya ng kanyang kotse. Sinabi ni Kuya Quinn na ang kotse na ito ay binili ng ate para sa sarili niya, pinag-isipan niya ito ng mabuti, at sobra niya itong inaalagaan.Mabilis akong kumuha ng tissue mula sa upuan ng passenger at nilinis ang la

Ang matapang na ideyang iyon ay muling sumulpot sa aking isipan. Iyon ay, sa tuwing inaasar at ginaganyak ako ng ate, hindi ako kailanman lumaban. Dapat ko bang subukang lumaban ng isang beses?Hindi ba't palaging sinasabi ng ate na buksan ko ang aking sarili? Kung hindi ko susubukan, paano ko mabubuksan ang aking sarili? Paano ako matututo kung hindi ko man lang susubukan?Kaya, hinila ko ang aking pantalon hanggang kalahati, at biglang sinabi sa ate, "Ate, ang sakit-sakit ng puson ko, sinabi mo noon na kung masakit ay maaari mo akong tulungan?”Pagkatapos sabihin iyon, mabilis na tumibok ang aking puso, at labis akong natakot. Ito ang unang pagkakataon na nagsalita ako ng ganito kalaswa sa ate, at wala akong katiyakan. Kung papayag ba siya o hindi sa mga sinasabi ko."Kailangan ko pang magluto."Nakita kong namumula ang mukha ng ate, at mukhang nahihiya. Ito ay nagpagulat at nagpasaya sa akin nang sabay. Hindi direktang tinanggihan ako ng ate, ibig sabihin may pag-asa pa ako.

Tumingin si ate sa akin habang papalayo ako, at muling namula ang kanyang mga pisngi. Hindi niya siguro makakalimutan ang pakiramdam ng pagyakap ko sa kanya kanina.Kahit ako mismo ay hindi ko makalimutan ang sandaling nagkadikit ang katawan namin na pareho. Hanggang ngayon ay ramdam na ramdam ko ang lambot ng katawan niya sa katawan ko. Kahit pa bata ako ay malakas ang pangangatawan ko dahil batak sa gawaing bukid. Kaya alam ko na may ipagmamalaki rin ang katawan ko kahit papaano. Lalong-lalo na ang mga bisig ko dahil sa kakabuhat ng mga mabibigat na bagay. Kaya sigurado akong nasiyahan ang ate sa mga yakap ko. Ang intensyon ko ay mang-asar lang kay ate, ngunit sa huli ay tumakbo pa rin ako palayo. Una, kulang talaga ang aking lakas ng loob. Pangalawa, kahit na naasar ko si ate, ano ang magagawa ko? Hindi ko naman talaga magagawa ang anuman kay ate. Dahil gaya nga nang sinabi nito kanina, hindi ko kayang saktan si Kuya. Iniisip ko pa lang na magagalit siya sa ‘kin ay naninikip an