Chapter 83

Binigyan ko lamang sila ng ilan pang mga oras upang magligpit ng kanilang mga gamit at mag-impaki nang makaalis ng tuluyan sa mansyon na siyang nakapangalan na sa aking pangalan kagaya ng aming napag-usapan o napagkasunduan noon. Kagaya ng aking binitawang salita kanina ay nagsimula silang maglipit at mag-impaki ng kani-kanilang mga gamit lalo pa at wala na silang ibang choice kun''di ang umalis.

Bakas naman sa kani-kanilang mga mukha ang lungkot habang patuloy sa kanilang ginagawa. Hindi maikakaila na sila'y naghihinayang sa kanilang mansyon na basta-basta na lamang mawawala sa kanila sa tagal ng panahon na kanilang pananatili rito.

"Ayos ka lang ba Mom?" Malungkot na tanong ni Marcelo kay Senyora.

"I'm okay son," maikling sagot niya sabay pahid ng kaniyang luha sa mata.

"Umiiyak ka po ba?" Pagtatakang tanong niya sabay hinawakan sa balikat si Senyora.

"No I'm not, na puwing lang kasi ako," pagkukunwari pa niya.

Sa kalagitnaan ng pagliligpit nila ng kanilang mga kagamitan ay nagsila