Kabanata 4

Alice's Point Of View.

Hindi ako pwedeng magkamali sa narinig ko at isa pa, may mga baril sila. Kaya alam ko ang tungkol sa mafia ay dahil I already met them in real life. Noong 9 years old ako ay na kidnap ako. I was so scared at akala ko iyon na ang aking kamatayan.

Kinidnap nila ako kapalit ng malaking halaga ng pera, isang linggo akong nasa isang abandonadong bahay at nakakulong. Palagi ko rin naririnig ang mga lalaking kumidnap sa akin na nag-uusap tungkol sa mafia kaya noong nakabalik ako kila Dad ay nag search ako kung ano iyon.

At ngayon, nakakaramdam ako ng takot. Masasamag tao ang mga mafia, at kung isa ngang mafia boss si Valerian ay dapat ko na siyang iwasan.

Alam ba ni Dad ang tungkol sa katauhan ng lalaking pinakasalan ko? Probably not.

Hindi ko tuloy alam ang gagawin sa loob ng aking kwarto, natatakot ako dahil alam kong seryoso si Valerian na papatayin niya ako kapag hindi ko sinunod ang rule na sinasabi niya.

"Damn it! I fucking married to a Mafia Boss?!" bulong ko sa aking sarili, hindi pa rin makapaniwala. Kailangan ko ba talagang mapunta sa situation na ito?!

Sisigaw na sana ako sa inis ng makarinig ako ng katok sa pintuan ng aking kwarto, hindi ako tumayo mula sa pagkakaupo at pinanood lamang na bumukas ang pintuan. Nawala ang kabang nabubuo sa puso ko ng makitang isang babae na nakasuot ng uniform ng maid ang pumasok at may dalang tray ng pagkain.

"Pinapadala po ni Sir Valerian ang pagkain mo, Ma'am," saad ng babae at tumango naman ako at kinuha ang tray. Hindi naman na nagsalita pa iyong maid at umalis na.

Hindi ko napansin na may maid pala sa mansyon niya dahil dumiretso kaagad kami sa kwarto ko, how rude! Hindi niya man lang ako hinayaan libutin ang buong mansyon niya. Pansin ko rin na kahit ganito kalaki ang mansion niya ay malungkot pa ring tignan dahil siguro kaunti lang nakatira.

Nag-focus na lamang ako sa pagkain at hindi na nag-isip pang kahit ano.

Valerian's Point Of View.

"Narinig niya kaya ang napagusapan natin, Sir?" tanong ni Frank habang umiinom ng alak.

Malakas akong bumuntong hininga bago sumagot. "I don't think so," sagot ko. Pero kung narinig niya naman ay wala rin naman akong pakialam dahil wala siyang magagawa para lumaban dahil nandito siya sa aking teritoryo.

I can kill her anytime I want.

"Mayroong kakaiba sa babaeng iyon, ni hindi ko nga makitaan ng takot ang mga mata niya habang nakatutok ang mga baril natin sa kaniya," Frank look at me. "She's too brave para sigawan ka."

"She's a daughter of a mafia boss, galing siya sa pamilya ng mga mafia. Hindi na nakakagulat na hindi siya matakot sa atin," seryosong saad ko. "And I can't wait to make her suffer and beg for my forgiveness."

Alice's Point Of View.

Ilang araw ang lumipas at nanatili lang ako rito sa kwarto ko, hindi ko rin nakikita si Valerian at tanging iyong maid lang na nagdadala ng pagkain para sa akin. Hindi niya rin naman ako kinakausap at mukhang si Valerian ang nagsabi noon dahil pansin kong natatakot ang maid sa akin.

Malakas akong napabuntong hininga habang nakahiga at nakatingin sa kisame, gabi na at ang tahimik ng paligid ngunit hindi pa rin ako nakakaramdam ng antok. May cellphone naman ako at laptop na dala pero wala naman akong makausap dahil unang una wala akong kaibigan. Homeschooled ako simula preschool hanggang makagraduate kaya palagi akong nakakaramdam ng inggit kay Alana at Alyana dahil sila ay kakakapasok sa mismong university habang ako ay nasa kwarto ko lamang nag-aaral.

Isa na rin iyon sa dahilan kung bakit wala akong kaibigan, bukod pa roon ay hindi talaga ako hinahayaan ni Mom at lalong lalo na ni Dad na umalis ng mansyon. Malaki talaga ang pagkakaiba ko sa dalawa kong kapatid na babae, dahil sila ay malaya at nagagawa nila ang mga bagay na gusto nilang gawin.

Pero ako? Palagi akong may kasamang guards sa paligid ko, palaging may nababantay sa akin at naiinis ako dahil doon. Kaya noong nalaman kong sa England na ako titira kasama ang lalaking pinakasalan ko ay nakaramdam ako ng kaunting saya sa aking puso dahil akala ko magiging malaya na ako, na magagawa ko na ang mga bagay na gusto ko. Pero nag kakamali pala ako.

Dahil pakiramdam ko ay nakakulong pa rin ako, pakiramdam ko ay isa pa rin akong prisoner.

Napatigil ako sa pag-iisip ng makarinig ako ng mga tunog ng sapatos, mabilis akong bumangon sa pagkakahiga at sumilip sa bintana. Nanlaki ang mga mata ng makita ang isang lalaking nakausot ng mask sa ulo, mabilis kong nakita ang hawak niyang baril sa kamay. Tumitingin siya sa mansion at noong napatingin siya sa bintana ng aking kwarto ay mabilis akong nagtago at dumiretso sa pintuan.

Binuksan ko ito at nanlaki ang mga mata ko dahil hindi ito naka lock. Mabilis akong lumabas ng kwarto, kailangan kong sabihin kay Valerian na may nakapasok na magnanakaw sa kaniyang mansion!

Bumungad sa akin ang madilim na paligid, hindi ko alam na hindi nagbubukas ng ilaw ang mga maid sa gabi at hindi ko tuloy makita ang paligid. Ni-hindi ko nga alam kung saan ang kwarto ni Valerian sa sobrang dami ng kwarto na nandito.

Nagpatuloy ako sa paglalakad kahit na wala akong ibang nakikita kundi ang madilim na paligid. Sa gitna ng paglalakad ko ay naramdaman ko ang presensiya ng isang tao sa aking likod at bago pa ako makalingon ay mabilis nitong tinakpan ang aking bibig at hinatak sa isang kwarto.

"What the fuck are you doing here?" galit na bulong ni Valerian sa akin habang ako naman ay nakaawag ang labi sa gulat dahil sa nangyari, hindi ko man nakikita ang mukha niya ngayon dahil sa dilim ngunit alam kong nakakunot ang noo niya.

"M-may nakita akong magnanakaw mula sa aking bintana," I said softly, nakaramdam ako ng takot ng pumasok sa aking isip na isa siyang mafia boss at kayang kaya akong patayin.

"Magnanakaw? Idiot fuck! That's not a thief!" naramdaman ko ang iritasyon sa kaniyang boses at magsasalita na sana ako ngunit narinig kong malakas na bumukas ang pintuan kung nasaan kami ngayon at nakarinig ako ng putok ng mga baril.

"Valerian! What the hell is happening?!" sigaw ko dahil hindi ko alam ang nangyayari dahil sa dilim ng paligid.

"Shut your mouth, Woman!" narinig kong sigaw niya at sunod-sunod ang putok ng baril na aking naririnig kaya napatakip ako ng aking tainga at pinipilit na huwag makaramdam ng takot.

Napansin kong wala na akong kasama sa kwarto kaya mabilis akong lumabas kahit na nanginginig ang mga kamay ko, pag labas ko ay bukas na ang ilaw at napaawang ang aking labi ng makita ko si Valerian na may hawak na baril at may dugo ang mga kamay.

Nang makita niya ako kumunot ang kaniyang noo at naglakad papalapit sa akin. Nakaramdam ako ng matinding takot sa uri ng pagtingin niya sa akin.

"Why are you so stubborn?!" galit niyang sigaw sa akin.