Astrid's POV.Kasalukuyan akong tumutulong sa mga katulong dito sa palasyo sa paghahanda ng pagkain nang maramdaman ang presensiya ng isa sa mga katulong na nasa likuran ko na pala."Your highness, maupo na lang po kayo..." magalang na sabi ng isa sa mga katulong na ikinangiti ko."Ayos lang po. Nasanay din kasi ako sa mundo ng mga tao na tumutulong sa paghahanda ng pagkain–I mean, most of us," sagot ko rito.Napahawak ako sa balikat nito at nagpaalam na muna na kukunin ang mga prutas sa kusina. Agad naman akong pumuntang kusina at agad na kinuha ang bowl na may lamang fruits.Napatigil naman ako nang maramdaman ang paghinga sa likod ko. Dahan dahan akong napalingon at nakitang malamig na nakatingin sa akin si Zarovich."Hey, you need something?" I asked while smiling."Tss." tanging lumabas sa bibig nito.Bigla itong naglakad na ikinawala ng mga ngiti ko. That's it?Napatingin naman ako sa pwesto nito
(3 weeks passed)Xelize's POV."Xelize!" hinihingal na tawag ni Xeviona.Napalingon naman ako sa kaniya bago nagsalita, "bakit?" Nagtataka ko naman itong tinitigan."Zarovich is leaving!" sabi nito.Napangiti naman ako."We know that already, Xev," sabi ko sa kaniya."But no one knows that Astrid is missing!" sigaw nito na ikinatigil ko.Agad akong napatingin rito at kunot noong nakatitig sa kaniya."Anong sinabi mo?" tanong ko sa kaniya."Xelize, Astrid is missing. Kagabi ko pa siya hindi napapansin. I-I thought she was in her room, it's been 3 weeks since Zaro and Astrid diba nung magkasagutan sila kaya normal na sa akin na dalhan na lang siya ng pagkain pero Xelize, wala talaga akong makitang Astrid sa kwarto nito..." naiiyak na sabi nito na nagpaikot ikot pa sa paglalakad nito sa harap ko, napatigil lang ito nang may magsalita sa likod namin."Astrid is missing?"Napalingo
Vladimir POV.This is the day that I've been waiting for... Ang babaeng hinahangad ko at ang babaeng gusto kong mapakasalan ay tuluyan ng magiging akin.I still remember when we are still young, Xelize and I always play in the woods, we share each other problems, we eat together, laugh and I love to hear her stories while we are laying on the ground, staring at the night sky, hoping to find some shooting stars.It's worth it to wait her for almost 100 years. Mahaba haba ang tiniis ko pero nakaya ko iyon, makasama lang ang babaeng mahal ko... I was 20 and she was 18 when she died. Now that she's 22 and I am 102 years old, I can finally marry her.Suot suot ko ang puting suit ko habang nakatayo sa gilid, hinihintay ang pagdating ng babaeng papakasalan ko. Hindi ko alam kung ganito ba talaga ang pakiramdam pag ikakasal kana, normal lang ba na kabahan ako at isipin na baka gagawin niya ang sinabi niyang hindi ito sisipot sa araw ng kasal namin? Na bak
Vladimir's POV.I loosen my tie while sitting on my couch. I still can't believe what she did. She just run away, she didn't even give a reason.And what the hell is wrong with her? Ano naman kung malaman kong buntis siya? Mas masisiyahan pa ako but godd*mn it! She just left! She left just like that!"f*ck," I cussed."Damn it! What did I do wrong Xelize? Why did you just leave me hanging like that? You should attend that wedding we prepared but you just left me there, dumbfounded," I said and drink the tequila."Tell me, Xelize. What did i do wrong for you to leave me like this?" I asked and point my finger on Xelize.She was infront of me, staring at me."You told me we will get married, but just because I got you pregnant before our wedding you will just leave me like that? Bullshit!" I said.I stood up and holds my head."Damn it! I feel tipsy," I whispered.Agad akong napahakbang kahit nah
Still Vladimir's POV.Hawak kamay kaming bumalik sa loob ng palasyo at hindi ko maiwasan ang mapangiti dahil naiintindihan nito ang sinabi ko.Nag uusap lang sila at nag aasaran pero maya maya nang makalapit kami ay tumahimik sila, ganoon din ang paglapit ni Hermes sa amin ni Xelize."Your majesty..." tawag ni Hermes at yumuko sa akin.Napatingin naman ito kay Xelize at tulad ng ginawa niya sa akin, yumuko din ito kay Xelize."Gusto lang po naming magpasalamat sa iyo, at sa ibang vampire royalties sa pagligtas ng Barovian, ang buong akala namin ay tuluyan niyo ng sinukuan ang kaharian natin..." masayang saad ni Hermes."I told you, Hermes... I just want my wife back that's why I decided to go to the human world." Nakangiting sabi ko at imbes na hawakan ito sa beywang ay ang kamay nito ang hinawakan ko lalo at marahang pinisil.Napatingin naman si Hermes kay Xelize at nginitian ito."And Hermes..." tawag ko rito na ikinatingin naman nito sa akin.
Xelize's POV.Tahimik akong kumakain sa tabi ni Vladimir habang sila naman ay nag kwekwentuhan. Napatingin ako sa kinakain ko at hindi man lang ito naubos.Iniisip ko padin yung kanina at hindi ko maiwasan na kabahan. Paano nga kung mamamatay talaga ako? Paano kung yung inaakala kong happy ending e hindi pala mangyayari?Ibig bang sabihin nito e panandalian na lang yung saya na marararamdaman ko?Dahan dahan akong napatingin kay Vladimir nang hawakan nito ang kamay ko at pisilin."Ayan ka na naman," sabi nito."Nandito ako para pigilan na mangyari iyon, calm down okay?" malambing na sabi nito na nagpagaan naman sa akin.Dahan dahan akong tumango sa kaniya habang nakangiti at hinawakan din ang kamay nito."Finish your food now..." mahinang sabi nito na ikinatango ko.Tinuloy ko na ang pagkain at pinipilit ang sarili ko na iwasan isipin ang mga iyon. Kailangan kong iwasan, may tiwala ako kay Vladimir, ala
Still Xelize's POV.Kinabukasan ay maaga akong nagising at naghanda. Ang sabi kasi nila e mamamasyal daw kami sa bayan. Hindi ko alam na may bayan din pala sila, katulad lang sa mundo ng mga tao. Walang masyadong pinagkaiba, maliban sa umiinom ng dugo ang mga bampira ang mga lobo naman e fresh meat habang sa mundo ng mga tao ay kadalasan talaga e niluluto at hindi umiinom ng dugo, siguro may iba e kumakain ng fresh meat pero para lang siguro iyon sa mga cannibal at yung iba na kahit buhay pa e kakainin pa dahil healthy daw iyon?Nakarinig ako ng tatlong katok sa pinto bago ito tuluyang bumukas at bumungad si Vladimir."You ready?" Nakangiting tanong nito.Lumapit naman ako rito at hinalikan ito sa pisnge."Yes, let's go?" pag aaya ko na sinang ayunan naman nito.Agad na kaming nagtungo sa hallway nitong palasyo kung saan naghihintay sa amin ang mga kaibigan namin.Hindi pa man kami nakakarating doon ay nakikita ko na ang
Xelize's POV."How is he?" I asked Astrid.Nakita ko namang bumuntong hininga ito bago humarap sa akin."I, we don't know, Xelize. We are still working this out, ang biglaang pagkawalan ng malay ni kuya ay hindi normal..." naguguluhang sabi nito."What do you mean?" tanong ko sa kaniya."What she meant is, it's not just an accident why Vladimir suddenly passed out," sabat ni Zarovich.Napatingin naman ako kay Vladimir. Who could be doing this to you? Naguguluhan ako sa nangyayari. Hindi kaya yung nasa panaginip ko ang gumawa sa kaniya nito?But, I don't have enough information to tell them about that, ni hindi ko alam kung sino ang mga iyon na nasa panaginip ko.Napaupo naman ako sa tabi ni Vladimir at hinawakan ang kamay nito. Natutulog padin ito at wala sa amin ang may alam kung kailan siya magigising.Pag nalaman ito ng bayan ay baka magkagulo sila... Napakagulo, naghihinala na ako sa lahat ng bagay,