Astrid's POV.Isang linggo na kaming nandito sa mundo ng mga tao. Wala na din kaming balita kay Xelize, simula n'ong umalis ito ay hindi na namin ito nahanap. Sumuko sa paghahanap sila Zarovich at sinabing babalik din si Xelize pero hindi ko maipaliwanag ang sarili ko, pakiramdam ko kailangan ako ni Xelize, kailangan niya kami lalo na't nagdadalawang tao ito..."Astrid?" nabalik ako sa ulirat nang marinig ang isang boses na pamilyar. Lumingon ako at nakita ang isang pormadong lalake na nakasandal sa pintuan ng kwarto ko habang nakatitig sa akin.Kanina niya pa ba ako pinagmamasdan?Dahan-dahan itong naglakad palapit sa akin. Pagkalapit nito ay umupo ito sa tabi ko at tumingin sa labas ng bintana."Iniisip mo pa din ba si Xelize?" panimula nito.Napabuga ako ng hangin bago sumagot sa kaniya, "nag aalala lang naman ako...""Paano kung wala na siya sa mundo ng mga tao? Paano kung hawak na siya ni Tanler kaya hanggang ngayon ay tahimik padin ang buhay natin dito sa mundo ng mga tao?" suno
Kila mommy and daddy plano kong umuwi. Ayoko muna kila mama at papa, nakakapagod silang intindihan. Bungad palagi e sermon sa akin, minsan dinadasal ko na lang na sana hindi ko sila naging pamilya. It is just too much... It really is.Unti unting tumulo ang mga luha ko kaya agad ko itong pinunasan gamit ang palad ko at agad na napatigil ang pag eemote ko dahil biglaang nagring ang phone ko.I quickly click the answer botton and focus my attention on the road."Sweetie?" tawag sa akin ni mommy."Yes mommy? Why did you call?" nagtatakang tanong ko rito.I heard the other line sighed. Napakunot noo ako nang mapagtanto na humihikbi pala ito."Mom? What's wrong? Are you crying?" I asked, worriedly."No, no. Don't mind me, I just wanna hear your voice, sweetie. I'll gonna miss your voice, your presence, everything," my mom said.Huh? What is she saying?"Mom, wait for me okay? I'll be home in twenty-five minutes. I'm on my way," sabi ko.Nagtataka man ako pero isinawalang bahala ko na lang
Kasalukuyan akong nakatayo sa harap ng maraming tao ngayon. I roamed my eyes in every corner of the room, staring one by one of all men's faces. They are all look excited, like in any minute I can be his dinner once he bought me.Oh, what should I expect from these bastards? They are all the same! All they want is someone to play with for an hours! Claiming your body as if it's their property. We can't also escape from reality that they also want to suck and drink your blood."Ladies and gentlemen! This lovely here is very unique and beautiful! Look at her face, what an angelic face, isn't it? Oh, those dark brown eyes of her may look empty but deep in her soul is something you can't really determine, you will just love it if she will be your pet! So who wants to buy this lovely for a pet?" Nakangiti ito sa mga bampirang nasa harapan namin ngayon.Hindi ko maiwasan ang bigyan ng masamang titig ang mga nakatitig sa katawan ko ngayon. I'm wearing a small dress that reveal my cleavage. F
Nanatili akong nakatitig sa sarili ko at pinagpalit palit ang tingin ko sa salamin at sa kasama kong maid."Is this me?" I asked, pointing myself in the mirror.She was wearing a white dress below the knee, paired with two plain white sandals. No jewerly, but on her face, it has light makeup. Such a beautiful, I never thought of myself that I will be looking so beautiful with makeup! All I thought is I was ugly, 'cause that's what my fake friends told me, so are my parents.They never treat me as their child. I was their only child but it looks like all they think about is their company; they can buy whatever they want because of their money, wearing some expensive jewerlies looks them more richer.Napatingin ako sa pintuan dahil lamang sa isang katok kasunod nito ay ang pagbukas at ang pagpasok ng dalawa pang maid."The king is waiting for you at the dining area, your majesty," magalang na saad ng isa.I once look at my reflection in the mirror before I turn my gaze to the three maid
It's been 4 months and three weeks since I stay in Vladimir's place, his kingdom and yes, he still call me his wife. Nakatitig ako sa kalangitan habang inaalala ang mga nangyari.Remember when Vladimir spoke up when I'm at the garden? That day, he confessed that he likes me. He said, he can't get off his eyes on me while I am standing on that stage. He may didn't like how I dress up that day pero noong makita nito ang mukha ko na walang emosyon ay hindi niya maiwasang mamangha.No one ever told me like that!Naikwento din nito ang buhay nito pero hindi lahat ay sinabi nito at may parte ng utak ko and nagtataka padin. I still have a lot of questions inside of my head, but I need to be patience. This may not the right time so I need to wait."Lady Xelize," tawag ni Rafaela sa akin.Bahagyan kong inilinga ang ulo ko at tiningnan siya."The king wants to see you," magalang na sabi nito.Napangiti ako at tumayo sa pagkakaupo. Naglakad na ako patungo sa kwarto nito habang ang tatlo naman ay
"Señorita Xelize, oras na po para maghanda," saad ni manang.Napatingin ako rito at hindi ko maiwasan maging matamlay. Dalawang linggo na ang nakakalipas nang ma discharge ako sa Hospital.And to be honest, I didn't remember that much. I also don't have plan to remember those lost memories of mine, all I think is Vladimir. I miss him so much!Hindi ako naniniwala na panaginip lang lahat iyon. I know somewhere in this world, there's a secret place where I can find Vladimir's Kingdom."Señorita...?" tawag ni manang sa akin."Uh... Mag aayos na po ako. Wait me outside," walang ganang sabi ko.Yumuko naman ito bago tuluyang umalis sa kwarto ko.Nakaalis na ito pero nanatiling nakatitig padin ako sa kalangitan. Mabigat ang dibdib ko habang inaalala ang mga araw na kasama ko ito."Oh, Vladimir. What did you do to me? Why did you leave me? If that was really a dream, you shouldn't wake me. If I was still in your arms... I swear I'll be the luckiest girl in the whole world!" I whispered.Mara
"Excuse me! Bestfriends niya kami malamang! Eh kayo?" Suzy said while crossing her arms. The other girls agree to her."Come on, Xelize. Seriously? Hindi mo ba ako kilala lalo na ang kasama ko? Ang kapated ko?" nakangiti nitong sabi at tiningnan ang katabi nito.They're siblings?Nanatili akong nakatitig sa kanila. This girl have a Goddess beauty. Her skin is white as milk, pointed nose, long black hair, long eyeslash that paired in two brown eyes.Same to the guy beside her. But their eyes... Are they wearing contact lense? Nalipat naman ang tingin ko sa kasama nila, ang tatlong lalake. Gano'n din sila. Mapuputi, may itsura at napansin ko ang tatlo ding babae.They all look couples."Oh! I forgot, my bad..." asik nito sa harap ko.I look at her at hindi ko maiwasang mapakunot noo. What's wrong with her?"A attention seeker like you forget about my brother Vladimir just because you got an accident?" Nakataas kilay itong tumingin sa akin."Hoy! Babaeng gatas! Na coma din kaya siya ng 2
Naglalakad ako sa hallway habang ang ibang estudyante naman ay nakatitig sa akin at nagbubulungan. As if I didn't hear them."She is Xelize? Seriously? So siya iyong nasa news 2 years ago na naaksidente?" "Ang ganda niya sa malapitan!""Wait, I heard na she's a desperate b*tch? But why isn't she chasing King Vladimir?" "Dude! She is that girl! But she wasn't in her hometown. Believe me, hindi niya alam kung kaninong teritoryo ang napasukan niyan.""Maganda sana, pero desperada."Iyan lamang ang naririnig kong bulungan sa kanila. Am I really that desperate to chase him?Argh! Kung dati ay ayoko maalala ang mga memorya ko ngayon, ninanais ko na maalala iyon. I can't even remember that I chase that guy! As far as I remember, I was his wife when he bought me on that bidding hotel!"Hey..."Naputol ang pag iisip ko nang marinig ang boses na iyon. Ramdam ko din ang pagtitig sa akin ng mga estudyante at ang pagiging tahimik ng mga ito na kanina lang e nagbubulungan sa isa't isa."Xelize."