Bitbit ang galit at sakit sa puso ni Selena ay nangako siya sa sariling tatapusin niya ang kanyang misyon at ipaghihiganti ang mga kasamahang walang awang pinatay ng mga Itim na Salamangkero. Pero pano niya gagawin yun kung sa kanyang matagumpay na pagtakas ay may bagong hamon ang Tadhana? Sa isang iglap, nagising nalang siyang walang alaala ng kanyang buhay. Wala na ang misyong ipinangako niyang gawin maging kapalit man nito ay ang buhay niya. Sa kanyang paghahanap ng kasagutan sa mga tanong sa kanyang isipan ay marami siyang makikilalang kaibigan. Hanggang sa pumasok siya sa Akademya ng mga kabataang may Espesyal na Kakayahan. Doon ay magsisimulang bumalik ang mga memorya nang nakaraan. Sa lugar na iyon ay makikilala niya ang mortal na kaaway na siyang may malaking parte sa nakalimutang misyon. Ang lalaking nakatadhana sa kanya. Pero mapaibig niya kaya ito sa kanya kung may minamahal na itong iba? Matapos niya kaya ang kanyang misyon kung kapalit nito ay sisirain niya ang kaligayahan ng lalaking mahal niya? Magically Bonded. Isang kwento ng paglalakbay, paghihiganti at pag-ibig ng isang dalaga. Isang dalagang nakatadhana sa isang dakilang misyon.
View More──世界は、歪んでいた。
生命は皆、生まれながらにして罪をその身に宿していた。 他の生命を奪わねば、生きてゆくことが出来ぬ……"生きる"とは即ち罪を重ねてゆく行為に他ならない。日々、生命のやり取りが世界中の至る所で繰り広げられていた。 中でも特に罪深い存在とされたのが、人間であった。彼らは、自分たちこそが生命の頂点であると驕り高ぶり、不必要な殺戮を楽しんだ。自分勝手に善悪の概念を定義し、同族同士で殺し合うなどは日常茶飯事であった。 何より、彼らは他の生命と比べても欲望が極めて深かった。決して満たされることを知らぬその様はさながら、底なし沼のようでさえあった。 専横を極める、醜悪なる存在──ある意味で、彼らは歪んだ世界そのものを体現していると言えた。 だが──そんな世界を創造したと自ら称する《《神》》は、人間たちが跋扈する現況を好ましく思わなかった。故に神は、人間たちに罰を与えた上で、世界そのものを新たに創り直すことを決定した。 眼前では、首を吊った若い女が木枯らしに吹かれてゆらゆらと揺れていた。まだ死んでから間もないのだろうか。薄汚れた粗悪な長靴下(ストッキング)に包まれた爪先から、ぽたぽたと糞尿が滴り落ちている。 視線を少し動かせば、至る所に死体が転がっていた。首を刃物で掻き切った者、眼前の女のように首を吊った者、吐瀉物に塗れながら倒れている者。 「……惨いね」 黒衣に身を包んだ少女がぽつりとそう呟くと、彼女の傍らに控える一匹の黒い狼が、彼女の言葉に同意するかの如く悲しげに吠えた。 遠方に目を向けると、巨大な砂時計が蜃気楼のように不規則に輪郭を変えながら、時を刻んでいるのが見える。あの砂時計が目の前に広がる惨状の元凶だということを、少女はよく理解していた。 ──"崩壊の砂時計"。 少女は砂時計のことをそう呼んでいる。それは世界が終焉を迎えるまでの秒読みをする装置。そして世界中の何処にでもあって、何処にもない空虚なるもの。生命あるものが、どれほど砂時計に近付こうと試みたところで無意味である。常に一定の距離を保ったまま、目的地に何時まで経とうとも辿り着くことは出来ないのだから。 崩壊の砂時計が出現してから、世界は変貌した。遥かなる天空より飛来する、翼持つ者──《《天使》》と、地の底より這い出て来る、異形の怪物──《《魔族》》の活発化。 そして……古より、人類を脅かしてきたそれらに加えて、新たに地上に出現した、嘗て人間だった者たちの、成れの果て──《《堕罪者》》。欲に塗れた結果、人の姿を喪失した者。それらの出現によって、人は大きくその数を減らしたのだ。 崩壊の砂時計を目の当たりにし、天使や魔族、堕罪者の脅威に晒された人間たちの行動は、実に様々だった。生に絶望して自ら命を絶つ者。開き直って我欲を剥き出しにする者。心穏やかに過ごし、静かに終焉の時が訪れるのを待つ者。目の前にて屍となって転がっている彼らは、恐らく前者だったのだろう。 「──私たちの手で、彼らを葬ってあげよう……マルコシアス。もう二度と、こんな辛い世界に生まれなくても済むように」 狼に向かって少女がそう呟いた、その時だった。 少女の足元に転がっていた死体が突然起き上がり、少女の華奢な足首を掴んだ。まだ辛うじて、息のある者がいたのだ。 それは、壮年の男だった。口元が吐瀉物に塗れていることを考えるに、どうやら服毒自殺を図ったものの死にきれなかったらしい。 「ア……アアッ……」 口から汚物を撒き散らし、苦しげな呻き声を発しながら、男は少女のすらりと伸びた細い脚に縋り付く。厚手の白いストッキングや黒いスカートの裾が、瞬く間に男の吐瀉物や血に塗れ、名状し難い不気味な色へと変色した。 風でフードがめくれ、少女の素顔が露わとなる。何処か幼さが残っていながらも、その顔は彫像のように美しい。艶やかな銀色の長髪と青い瞳も相まって、この世の者とは思えぬほどの神々しさを放っていた。 「タ……スケ、テ……」 男は懇願するように少女を見上げる。鼻が曲がるほどの悪臭が漂うも、少女は眉ひとつ動かさない。ただ真っ直ぐ、男の目を見据えていた。 涙を流す男を見下ろしたまま、少女は小さく頷く。 刹那──目にも留まらぬ疾さで少女は抜剣し、無音で男の首を刎ねていた。 血飛沫を上げながら横倒しとなった男の身体は、暫くの間痙攣を繰り返していたが──やがて完全に動かなくなった。 少女は丁重に、男の頭を拾い上げる。苦悶に満ちていた先程までと異なり、男の死に顔は安らかなものであった。 「──おやすみ。どうか、安らかに」 男の頭部に対し、少女は穏やかな声音でそう言葉を掛けた。Zero's Point of View,While walking at the hallway, I felt the people around me getting tensed as they look at me. Kahit di ko sila tignan ay alam ko ang emosyon na pinapakita nila sa mga mukha nila. Pity. I was in an exclusion for training when I was suddenly summoned by the Headmaster to go to the gymnasium. I have a rule to never be disturbed once I was training pero ipinatawag pa rin ako. It only means one thing. May pakiramdam ako na may masamang nangyari. Pero di ko pa rin inaasahan ang makikita ko pagdating ng gymnasium. I could feel my anger burning each step I take. Dahan dahan akong naglakad hanggang sa mapahinto ng makita na ang bagay na hinahanap ko. I don't know how long it has been since the last time I saw them. Pero naalala ko pa rin ang nakangiti nilang mukha habang kumakaway sa akin habang ako naman ay nakasimangot na nakatingin sa kanila. Galit ako sa kanila sa pag-iwan nila noon sa akin para s
Kanina pako naiilang sa tingin ng tatlong bata sa harap ko. Para silang mga pusang kumikinang ang mata na nagpapacute sa akin.“Pwede bang gawin niyo ulit, ate Emerald?” Pakiusap ni JinJin.“Oo nga ate. Can you do it again? Please…” Si Wendy, isa sa mga batang kasama ni chloe kanina.“Yes, one last time. We want to see it again” Si Julia. Napabuntong-hininga ako. Mga limang beses na siguro nila itong sinabi. Tatanggi na dapat ako pero di ko maatim tanggihan ang mga bata sa harap ko. Walang magawa ay kinuha ko ang hawak nilang gamit. Ang tawag nila dito ay magical tool. Ito daw ang ginagamit ng mga tao dito para maipagtanggol ang sarili nila sa mga masasamang mages dahil karamihan sa mga tao na nakatira sa bayan na to ay walang kapangyarihan. Sa buong bayan ay meron lang daw isa na biniyayaan.
“Wala ka talagang maalala?”Umiling ako.“Bakit ka nandun sa nakakatakot na gubat na yun?”Napahinto ako at nag-isip. Pilit ko mang isipin ay wala talaga akong maalala. Sumasakit lang yung ulo ko.Isang batok ang natanggap ni JinJin sa Nanay niya.“Kakasabi niya lang na wala siyang maalala diba? Bakit mo pa siya tinatanong niyan? Pinapasakit mo pati ang ulo ko eh.” Sumimangot si JinJin sa Nanay niya habang nagkakamot ng ulo. Bumaling sakin si Nanay Flora at ngumiti. Kanina lang ay matiyaga silang nagpakilala sakin kaya kilala ko na ang mga pangalan nila. Sabi nila ay tawagin ko nalang silang Nanay Flora at Tatay Franco. Ang anak naman nila ay Jennica ang pangalan pero tawagin ko nalang daw na Jinjin. Sampung taong gulang palang si JinJin samantalang nasa edad kwar
“Tay! Nay! Nakauwi na po ako.” Masayang sabi ng isang batang babae. Napahinto siya sa pinto ng makita ako. Nakatingin lang siya sa akin at ganun din ako sa kanya. Napatingin siya sa babaeng nasa tabi ko ng magsalita ito. Nandito kami ngayon sa parang sala ng bahay nila. Maliit lang ang bahay nila at medyo may kalumaan na pero maayos at malinis naman. Dinala ako dito ni Manang dahil ayaw niya akong iwan mag-isa sa kwarto dahil baka bigla na naman akong atakihin ng sakit sa ulo at masaktan ang sarili ko. “Nakauwi kana pala, Jinjin. Kamusta ang pagpasok mo?” Narinig kong tanong nito sa kanya. Nanatili lang akong nakikinig at nakaupo sa kanina ko pang pwesto. Napatingin muna ito sa akin bago buong siglang ngumiti sa marahil ay nanay niya. ‘Kung ganun ay may anak pala ang mag-asawa.’ “Maayos naman po. Marami rin po akong naging kaibigan na bago. Nagpakilala pa nga po kami isa-isa sa harapan.” Masaya niyang sambit bago tumingin ulit sa akin. Nagtataka.
Mabilis ang ginagawa niyang pagtakbo habang kabadong tumitingin sa paligid. Sa katahimikan ng gabi ay tila may isang malakas na speaker na nakalagay sa dibdib niya at ang paulit-ulit na tumutugtog ay ang tibok ng puso niya.‘Di siya pwedeng mahuli! Di niya pwedeng sayangin ang sakripisyo ng mga taong nagbuwis na ng buhay para sa misyong ito. Kailangan niya ding tapusin ang misyon na nakaatang sa kanya. Siya nalang ang huling pag-asa ng grupo.’ Yan ang paulit-ulit na tumatakbo sa isipan ng dalaga.Bumilis ang tibok ng puso ng babae ng marinig ang mga boses ng mga humahabol sa kanya. Mukhang malapit na nila siyang mahabol. Kanina pa siya kinakapos nang hininga at tagaktak na rin ang pawis niya pero pilit pa rin siyang tumatakbo.‘Hindi pwede!’ Sigaw niya muli sa kanyang isip. Hindi siya pwedeng maabutan ng mga ito. Sa isang kumpas ng kanyang kamay ay pinatumba niya ang isang malaking
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments