Zarovich's POV.Agad kong iniwas ang mga suntok na binibigay ni Xelize sa akin. Pula ang mga mata nito at nakalabas ang mga matutulis na pangil nito.I quickly do a backflip to avoid Xelize's punches and quickly ran towards Astrid. She is unconscious because of what Xelize do to her. Mabilis ang pangyayari kaya hindi na namin ito napigilan.Agad namang humarang sila Kefton pero agad ding tumalon sa bintana si Xelize. Agad na sinundan nila Kefton si Xelize nang hindi na nag aaksaya ng oras."Anong nangyayari? Bakit nagkaganoon ang kasama niyo?" diretsong tanong ni Lysha.Nakatitig din ang mga kasama nito sa akin, may dala silang baril kaya wala akong magawa kundi ang aminin sa kanila ang pagkatao namin."Xelize, Astrid and I are vampires. While Levi, Liriko and Kefton are werewolves, Lysha. We are the runaway creatures in Barovian Kingdom. If you guys wondering why we are here in your world because we need to protect our queen, Xelize and the baby on her tomb. If Tanler find us, he wil
Astrid's POV.Dahan-dahan kong inimulat ang mga mata ko at inilibot ang paningin. Napalingon ako sa gilid ko at nakita si Zarovich na mahimbing na natutulog. Ibinaling ko naman sa ibang direksyon ang paningin ko para hanapin si Xelize pero walang bakas ng anino nito ang makikita mo sa loob ng kwartong ito."You're awake," Zaro said."Did I woke you up?" I asked to him and get up from the bed."No, not at all," he replied and I just nodded."Zaro, saan si Xelize?" tanong ko sa kaniya.Hindi ito sumagot kaya napatitig ako sa kaniya at nakitang nagbuntong hininga ito. Ano ba ang nangyari kagabi?"She left, Astrid.""What? How? Hindi ka naman nagbibiro, diba? Paanong umalis siya e wala siyang pupuntahan?" sunod-sunod na tanong ko."Last night, when you're unconscious she just left and we couldn't find her. She just disappeared and we don't know where she go," paliwanag nito na ikinasimangot ko."Halika na, kailangan natin sila mahanap. Hindi niya kakayanin ang mag isa, Zaro!" agarang saad
Still Eudorah's POV."Dati rati pa ay puro sakit ang nakuha ko. Palagi ako ang mali at hindi pinipili. Naalala ko pa dati na mas mahal nila si kuya Kefton kaysa sa akin. Dahil isa akong babae ay akala nila isa akong mahina..."Napahagulgol ako ng iyak nang maalala ko ang nangyari sa akin, yung araw na dinala nila ako sa mundo ng mga tao."Eudorah, halika na!" sigaw ni mommy sa pangalan ko."Mom, ayoko nga sumama sa inyo! Bakit hindi si Kefton ang isama niyo!" Napabusangot ako pagkatapos ko iyong sabihin."Eudorah, ang tigas ng ulo mo. Alam mong ang kuya mo ang magiging bagong Alpha ng mga lobo kaya hindi pwedeng siya ang isama namin," paliwanag naman ni daddy.Ilalayo niyo lang naman ako kaya gusto niyo akong isama sa mundo ng mga tao. Palibhasa'y mas pabor sa kanila ang kapated ko kaysa sa akin na isang mahinang lobo dahil babae ako!Sa huli ay wala akong magawa kundi ang sumama. Nanirahan ako sa mundo ng mga tao pero palihim din akong bumabalik sa Barovian, nakasunod at nakatanaw sa
Astrid's POV.Isang linggo na kaming nandito sa mundo ng mga tao. Wala na din kaming balita kay Xelize, simula n'ong umalis ito ay hindi na namin ito nahanap. Sumuko sa paghahanap sila Zarovich at sinabing babalik din si Xelize pero hindi ko maipaliwanag ang sarili ko, pakiramdam ko kailangan ako ni Xelize, kailangan niya kami lalo na't nagdadalawang tao ito..."Astrid?" nabalik ako sa ulirat nang marinig ang isang boses na pamilyar. Lumingon ako at nakita ang isang pormadong lalake na nakasandal sa pintuan ng kwarto ko habang nakatitig sa akin.Kanina niya pa ba ako pinagmamasdan?Dahan-dahan itong naglakad palapit sa akin. Pagkalapit nito ay umupo ito sa tabi ko at tumingin sa labas ng bintana."Iniisip mo pa din ba si Xelize?" panimula nito.Napabuga ako ng hangin bago sumagot sa kaniya, "nag aalala lang naman ako...""Paano kung wala na siya sa mundo ng mga tao? Paano kung hawak na siya ni Tanler kaya hanggang ngayon ay tahimik padin ang buhay natin dito sa mundo ng mga tao?" suno
Kila mommy and daddy plano kong umuwi. Ayoko muna kila mama at papa, nakakapagod silang intindihan. Bungad palagi e sermon sa akin, minsan dinadasal ko na lang na sana hindi ko sila naging pamilya. It is just too much... It really is.Unti unting tumulo ang mga luha ko kaya agad ko itong pinunasan gamit ang palad ko at agad na napatigil ang pag eemote ko dahil biglaang nagring ang phone ko.I quickly click the answer botton and focus my attention on the road."Sweetie?" tawag sa akin ni mommy."Yes mommy? Why did you call?" nagtatakang tanong ko rito.I heard the other line sighed. Napakunot noo ako nang mapagtanto na humihikbi pala ito."Mom? What's wrong? Are you crying?" I asked, worriedly."No, no. Don't mind me, I just wanna hear your voice, sweetie. I'll gonna miss your voice, your presence, everything," my mom said.Huh? What is she saying?"Mom, wait for me okay? I'll be home in twenty-five minutes. I'm on my way," sabi ko.Nagtataka man ako pero isinawalang bahala ko na lang
Kasalukuyan akong nakatayo sa harap ng maraming tao ngayon. I roamed my eyes in every corner of the room, staring one by one of all men's faces. They are all look excited, like in any minute I can be his dinner once he bought me.Oh, what should I expect from these bastards? They are all the same! All they want is someone to play with for an hours! Claiming your body as if it's their property. We can't also escape from reality that they also want to suck and drink your blood."Ladies and gentlemen! This lovely here is very unique and beautiful! Look at her face, what an angelic face, isn't it? Oh, those dark brown eyes of her may look empty but deep in her soul is something you can't really determine, you will just love it if she will be your pet! So who wants to buy this lovely for a pet?" Nakangiti ito sa mga bampirang nasa harapan namin ngayon.Hindi ko maiwasan ang bigyan ng masamang titig ang mga nakatitig sa katawan ko ngayon. I'm wearing a small dress that reveal my cleavage. F
Nanatili akong nakatitig sa sarili ko at pinagpalit palit ang tingin ko sa salamin at sa kasama kong maid."Is this me?" I asked, pointing myself in the mirror.She was wearing a white dress below the knee, paired with two plain white sandals. No jewerly, but on her face, it has light makeup. Such a beautiful, I never thought of myself that I will be looking so beautiful with makeup! All I thought is I was ugly, 'cause that's what my fake friends told me, so are my parents.They never treat me as their child. I was their only child but it looks like all they think about is their company; they can buy whatever they want because of their money, wearing some expensive jewerlies looks them more richer.Napatingin ako sa pintuan dahil lamang sa isang katok kasunod nito ay ang pagbukas at ang pagpasok ng dalawa pang maid."The king is waiting for you at the dining area, your majesty," magalang na saad ng isa.I once look at my reflection in the mirror before I turn my gaze to the three maid
It's been 4 months and three weeks since I stay in Vladimir's place, his kingdom and yes, he still call me his wife. Nakatitig ako sa kalangitan habang inaalala ang mga nangyari.Remember when Vladimir spoke up when I'm at the garden? That day, he confessed that he likes me. He said, he can't get off his eyes on me while I am standing on that stage. He may didn't like how I dress up that day pero noong makita nito ang mukha ko na walang emosyon ay hindi niya maiwasang mamangha.No one ever told me like that!Naikwento din nito ang buhay nito pero hindi lahat ay sinabi nito at may parte ng utak ko and nagtataka padin. I still have a lot of questions inside of my head, but I need to be patience. This may not the right time so I need to wait."Lady Xelize," tawag ni Rafaela sa akin.Bahagyan kong inilinga ang ulo ko at tiningnan siya."The king wants to see you," magalang na sabi nito.Napangiti ako at tumayo sa pagkakaupo. Naglakad na ako patungo sa kwarto nito habang ang tatlo naman ay