"Eya, baby, behave there, okay? Bawal ma-stress si Tita Aveline, kaya sundin mo lang siya. She needs to be stress-free for your baby sister or brother in her tummy, okay?"
"Okay, mommy. I love you and daddy!" Eya said and gave her a flying kiss."Love you too, baby!"Itinapat ni Rienne ang cellphone sa mukha ni Andro na ngayon ay busy sa pagtingin ng kung ano sa camera niya."Bye, baby Soleia!"Nang matapos na ang tawag ni Eya ay hinarap niya si Andro na ngayon ay itinutok na naman sa kaniya ang camera. "Nakakahalata na ako, ah. For the past month, lagi mo akong kinukunan ng picture. I know I am the ever so gorgeous Rienne na maganda talagang subject for photography. Pero Andro ha, mayamaya ka kung kumuha ng picture! Mas maganda ba ako riyan kaysa sa personal?"Humalukipkip siya kay Andro na ngayon ay nagkakamot na ng batok habang ibinababa sa mesa ang hawak nitong camera."It had been blissful for Andro and Adrienne these past few months. Hindi man normal ang naging honeymoon nilang dalawa ay masaya pa rin siya dahil kasama niya ang babaeng mahal na mahal niya . . . ang asawa niya.But life surely has its own way of reminding them of the bitter reality. On the night of their supposedly 55th anniversary, Adrienne lost consciousness. The sight of her in a seemingly deep slumber scared the hell out of Andro. He can remember how his knees grow weak and how he almost stopped breathing as he looked at his wife who lay unconscious on the floor.Apparently, his wife's immune system is severely damaged, and her cancer cells are spreading like wildfire. Even her complications --- fatigue, flu, and diarrhea --- are getting worse and worse every single day.Pakiramdam ni Andro ay wala siyang silbi sa tuwing aatake ang sakit ni Adrienne. Kung puwede lang sanang kunin ang sakit nito ay matagal niya nang ginawa. Mas gusto pa ni
"B-Baby . . . "Nag-angat ng tingin ang anak niya at nang magkasalubong ang mga mata nila, hindi niya na mapigilang mapaiyak. Napatingin din siya sa bandang kanan niya nang maramdamang may umalalay sa kaniya para makaupo sa kama. Ang asawa niyang si Andro, at gaya ni Eya ay naiiyak na rin ito.Niyakap niya nang mahigpit ang anak at hinagod niya ang likod nito."B-Baby E, stop crying na . . ."Nakasubsob lang ang mukha ng anak sa bandang dibdib niya at patuloy lang ito sa pag-iyak. Binalingan niya si Androng nakatingin sa kanila habang may malungkot na mga mata."D-Does she know?"Sinabi iyon ni Rienne sa asawa nang pabulong. Buti at naintindihan nito. Tumango ito at napangiti nang malungkot. Nang dahil doon ay mas lalo niyang niyakap nang mahigpit si Eya. Mayamaya pa ay yumakap na rin si Andro sa kanila. Hinang-hina si Rienne sa mga oras na 'yon, pero pakiramdam niya ay na-recharge siya n
Halos madurog na ang puso niya habang tintingnan ang asawa ngayon. Nakalupaypay na si Adrienne sa banyo. Ilang beses itong pabalik-balik doon dahil sa mas lumalala nitong diarrhea. May mangilan-ngilan na ring rashes sa balat nito. Gusto mang umiyak ni Andro sa mga oras na 'to ay hindi niya ginawa. Alam niyang mas mag-aalala si Adrienne kapag naging emosyonal siya."My sun, let me help you get up."Kahit nahihirapan ay nginitian siya ni Adrienne. Pagkatapos niyang ayusin ang hospital gown nito ay binuhat niya na ito para ihiga muli sa kama. Sobrang gaan na ni Adrienne. Ang laki na kasi ng binawas sa timbang nito. Pero gaya ng lagi niyang sinasabi noon, kahit na maputla na ito at sobrang payat na ngayon, si Adrienne pa rin ang pinakamagandang babae para sa kaniya.He traced the contours of her face and lightly caressed her cheeks which is void of any hint of pink. He also smoothened her hair which speaks of glory. Adrienne opened her eyes and fla
Bumuntong-hininga si Andro at lumunok. He wanted to cry at this very moment. But no. He has to reign himself. Hindi siya puwedeng mag-breakdown sa ngayon. He still needs to tell that beautiful story to her."So iyon nga. Alam ng binatang nagluluksa ang batang babae, kaya sinamahan niya ito. Hindi niya ito iniwan. Inalagaan niya ito at sinamahan hindi lang dahil sa parang naging responsibilidad niya na rin ito. He stayed with her because he wanted to do so. Hanggang sa isang araw, naramdaman niyang may nag-iba na sa pakikitungo noong babae sa kaniya."He paused for a while as he reminisced that moment."Hindi siya manhid para hindi malamang nagkakagusto na sa kaniya ang babae."Napangiti siya pagkabanggit noon. Hindi niya rin maiwasang mas bumilis ang tibok ng puso niya habang ikinukuwento ang bagay na iyon sa asawa niya."Masayang-masaya ang binata. Kaso, natakot siyang baka kaya ganoon ang pakikitungo sa kaniya noong babae ay dahil nakikita
"Happy 70th anniversary, my eternal sunshine."Andro buried his face in his hands and wept like how he did these past few days. Limang araw na ang nakalipas mula nang bawiin sa kaniya ang asawa. Limang araw na rin siyang parang unti-unting pinapatay. Mula nang mawala sa kaniya si Adrienne, wala na siyang ibang ginawa kundi matulog, umiyak, at pagmasdan ang mga larawan nitong naipon sa dark room niya.Iyong mga video at picture na lang ni Adrienne ang tinitingnan niya araw-araw. Kung wala ang mga 'yon, baka hindi niya na gustuhing magising pa siya. Sa totoo lang, ayaw niya rin naman talagang magising sa araw-araw. Ang kaso, lagi niyang pinapaalala sa sarili niyang may responsibilidad pa siya bilang ama ni Soleia. Ang anak nila ni Adrienne ang ginagawa niyang motivation para sa araw-araw. Sa kaniya ito binilin ng asawa. Kaya hindi dapat siya magpadala sa lungkot.Pero talagang sa mga panahon ngayon ay sobrang sakit pa rin ng nangyari. Sariw
"Do we really have to go there, Mom?" Hindi mapigilang mainis ni Andro nang sabihin sa kaniya ng mommy niyang pupunta raw sila sa bahay ng kaibigan nito. Nanonood siya ng paborito niyang anime at ayaw niya talagang lumabas ngayong araw na `to. Mas lalong ayaw niyang sumama dahil ang pupuntahan nila ay ang bestfriend ng Mommy niya, ang Tita Amelia niya. Siguradong aabutin na naman ng oras-oras bago matapos ang kuwentuhan ng mga ito. Whenever Tita Amelia visits their house, she and his mom could actually talk to each other for several hours, non-stop. At talagang minsan ay inaabot na ito ng gabi. Kaya nga kinakabahan siya ngayong pupunta sila sa bahay ng mga ito. How many hours would it take his mom and his Tita Amelia as they catch up with each other? "Mom, can't I just stay here? Kahit ito na lang po ang gift niyo sa akin. Please?" Andro said in his unusually sweet voice. Saglit lang siyang tinapunan ng tingin ng mommy niya at bumalik na ito sa
Hindi mahirap hanapin ang kuwartong iyon dahil iyon lang ang tanging pinto na kulay pink. Napangiti at napailing pa siya nang makitang may nakapaskil na 'keep out of Adrienne's room' na yari sa pinunit na pad paper at medyo magulo ang pagkakasulat.Bahagyang nakabukas ang pinto pero kumatok pa rin siya."Hello? Adrienne?"Walang sumagot kaya napagdesisyunan niya nang buksan ang pinto nang tuluyan para makapasok. He is welcomed by a really girly room. All the stuff in there were pink or purple in color. Talagang babaeng-babae.Nilibot niya ang paningin at sa isang sulok ay nakita niya ang isang batang babae. Nakatalikod ito kaya hindi niya makita ang mukha nito. Andro went near her and saw that she is playing with girly stuff like makeup, bags, and shoes. Laruan ang mga iyon."Hey, Adrienne. Pinatawag ka sa akin ng mommy mo. Kakain na raw tayo sa baba."She didn't even look at him and just continued playing with her toys. Sasabihin niya
"Sumabay ka na kaya sa amin? Malapit nang mag-6 pm o. Ipapahatid ka muna namin sa inyo, Andro."Napatingin si Andro kay Adrian nang sabihin nito iyon. Tumingin din siya sa labas ng classroom nila at nakita niya ngang kahit hindi pa gabi ay madilim na ang langit. Currently, it is raining cats and dogs and ten minutes ago, their family driver informed him that their car's engine failed. Kaya raw baka ma-late na ito sa pagsundo sa kaniya.He looked at his wristwatch and saw that it is five to six. Bumuntong-hininga siya at isinukbit na ang bag niya."Okay. Sorry for the hassle, man. Malayo pa naman ang bahay namin sa inyo.""Not a problem at all. Tara na."Naglakad na sila papuntang gate ng school. Sobrang lakas pa rin talaga ng ulan. Bago niya makalimutan, tinawagan niya na muna ang driver nila at sinabi niya na lang na ihahatid na siya nina Adrian.When he got inside the car, he saw Adrienne who was busy with something on her phone.&nbs