Kabanata 1

Kabanata 1 : Una

Unang Kabanata

Bakit ba tayo naghahanap pa ng makakasama sa buhay? Bakit ba tayo nagmamahal pa kung sa huli masasaktan lang tayo? Kasi ako! Kung sakali man, hindi ko na gugustuhin pang makita siya!

Sabi ko iyan noon sa sarili ko! Oo, noon! Nagbago iyon simula nong may makilala akong lalaki, nasa labas ako ng pasilyo namin noon, nang biglang may lumapit sa akin, hindi ko siya makita. Madilim na kasi iyon noon, lumabas ako, kasi ang sabi ni Ursula! Ang mangkukulam na kayang makakita nang hinaharap! Hindi daw isang mangkukulam ang nakatadhana sa akin, kundi isang taong, nagbabago nang anyo!

Ang nababasa ko lamang na libro ay ang mga libro na binibigay ni Ama sa akin noon, tungkol sa mga nilalang na kayang magbago ng anyo, at ang tanging alam ko lang na mga nilalang na kayang magbago nang anyo— ay ang mga Taong-Lobo!

Natatakot na ako! Madalim na sa labas at tanging sinag lamang nang buwan ang gumagabay sa akin. Sabi pa sa librong nabasa ko, Buwan ang nagsisilbing gabay ng mga Taong-Lobo, kinikilala din kasi silang anak nang buwan. Bagama't hindi sila mismo nanggaling sa sinapupunan nito, siya daw kasi mismo ang lumikha sa kanya . Hindi kasi niya maatim na iisang Taong-Lobo lamang ang kanyang binabantayan! Samantalang ang ibang dyosa ay higit sa sampu ang mga pinapangalagaan niya.

Ayon sa kwento, sumpa din para sa kanila, sa tuwing sasapit ang bilog na buwan. Hindi kasi nila makontrol ang uhaw nila! Nakakahiya man sabihin, pero hindi nila mapigilan ang sarili nilang mag-init, lalo na ang mga Taong-Lobo na malapit lamang sa mga nakatadhana sa kanila. Sumpa iyon, hindi kasi inaasahan ang pakikialam nang isang stranghero sa ginagawang orasyon noon nang Diyosa ng Buwan, at imbis na tulong sana, naging sumpa ito para sa nakakarami.

May minsang may naekwento sa akin ang aking Abuela, tungkol sa isang Alamat na kanyang nalalaman. Ngunit hindi niya binanggit kung sino ang mga ito. Hanggang sa isang araw, ang kanyang kwento— ay parang naging reyalidad sa akin.

Lahat kasi ng mga nangyari sa kwenento niya— ay madalas kong makita sa aking pangitain, maging sa aking panaginip. Ang mga boses tuwing mag-isa naman ako ang nagbibigay sa akin ng takot at pangamba.

At ang kwentong iyon ay ganito, may isang stranghero— iyon ay ang nagiisang Taong-Lobo, Na kanyang binabantayan! Lingid sa kaalaman ng Dyosa, matagal na itong may pagnanasa, kaya naman habang ginagawa nang dyosa ang orasyon, hindi napigilan ng stranghero ang kanyang sarili, at sinunggaban niya ang dyosa.

Puro halinghing, at pagsusumamo na itigil na niya ang kanyang ginagawa ngunit sadyang mapusok at matagal nang nagtitimpi ang Lalaki!

“Ahhh-Tama na! - - - Ahhh!” the loud noises again.

Bigla akong kinabahan! Bakit ako nakakarinig nang mga ungol!

“Please! Ahhh! Itigil mo-- Ahh - - Ito!” a sound of begging.

Oh, mayroon nanaman. Tunog nang isang babaeng, nahihirapan!

“Hindi! Kay tagal ko itong hinintay pero, ititigil ko lang! Hindi ko naman sinabi na gawan mo ako ng kasama, gamit ang kapangyarihan mo! Ang nais ko ay gumawa nang aking lahi, gamit ang katawan mo!” tunog nang lalaking may labis na pagnanasa at animo'y ayaw niyang makinig sa kung anong paki-usap!

“All I want you to do! Is to moaned! Just moaned! I want to hear your sweet voice!” nakangisi siguro ito at nasasarapan sa ginagawa niya habang sinasabi niya iyon! Pero! Bakit ko naririnig ang mga salitang iyan!

“Ahhh--ahh--ahh No!” ang tinig ng pagkadisgusto

“Ah! Ah! Ahhhhhhhh” and all I can hear now, is a moaned. But, from whom?

Hanggang sa naputol ang ungol na iyon. Akala ko titigil na! Hindi pa pala! May narinig ulit akong boses , pero hindi na ito gaya nang kanina!

“Sinusumpa ko, gamit ang kapangyarihang taglay ko! Saan mang dako ka makarating! Hanggat nasisinagan ka nang buwan na aking palatandaan, maghahanap ang iyong katawan nang isang bagay na kanyang hinahanap! Sa paghahanap mo ng  babaeng sa iyo'y nakatakda, Kahit gaano mo man siya kamahal! Hindi ka niya mapipigilan, sa init na dala nang aking kapangyarihan! Dadalhin ito nang mga magiging anak mo! At sa susunod pang henerasyon!” iyon ang huling binigkas ng babaeng sumumpa. Hanggang hindi ko na ulit alam ang mga susunod pang nangyayari.

Hanggang sa nawala na lahat nang narinig ko! At nawalan ako nang malay!

——

Nakarinig ako nang malalakas na sigaw! Kahit ang mga natutulog sa bandang silangan siguro nang palasyo ay magigising sa sobrang lakas ng sigaw nila!

Naging mabilis ang pangyayari! Nagsidatingan na lamang ang mga kilalang mangkukulam sa aming angkan! Ang iba'y nagulat ang iba naman ay nakatitig lamang sa aking braso!

“Ang marka! Ang kanyang marka!”

Naguguluhan akong tumingin sa lalaking nagsalita!

“Mahabaging Diyosa nang Buwan!”

Sumenyas pa siya sa ere, akala mo'y nananalangin nang hindi ko malaman!

Ang aking ama! Mukhang kadadating niya lang. Takang-taka sa kung anong nangyayari?

“Ang anak mo Carlos— ay isang tinakda.” hindi ko alam kung anong dapat ibigay na reaksyon. Naguguluhan man ay hindi ko magawang ipakita sa kanila. Kinuha niya ang aking palad, at sa hindi ko maipaliwanag na dahilan kanya itong tinitigan, at ang kanyang mga mata ay bigla na lamang umilaw ng sobra.

" Sa susunod na kabilugan ng buwan. Ang kanyang mamahalin ay dadating, dala ang isang bagay na kanyang pagmamay-ari. Ang iyong nakatakdang gampanin ay darating, wala kang ibang gagawin kundi tanggapin ito. Sa ayaw mo man, o sa hindi. Ito'y matagal nang naisulat, wala pang kahit sino ang pwedeng pumutol ng isang utos at babala, ang bagay na ito ay nalalapit na. ” wala akong maintindihan. Mas magulo ito, hindi na nga maintindihan ang iba.

“Ang araw na iyon ay darating. Matutunan mong buwagin ang sumpang iyong sinambit. Mawawalan nang bisa kung ano man ang nasabi sa propesiya, kung ang iyong gampanin ay iyong gagawi. Ikaw— bilang tanda ng iyong marka, ito'y isang naka-atang na responsibilidad na hindi mo maaaring takasan.” pahayag nang matandang mangkukulam na si Ursula.

Hanggang sa ang mismong lumapit sa amin ay ang aking mismong Abuela. Kinuha niya ang aking palad sa matandang, tumingin kanina. At sa hindi malamang dahilan, ngayon lamang ako nagtaka sa kanyang ginawa .

Wala akong alam sa nangyayari. Ang tanging alam ko lamang sa ngayon ay ang paghila sa akin ng aking Abuela, patungo sa kung saan na maging ako'y hindi alam.

TO BE CONTINUED.

M. J | MissGorJuice