Hanggang matapos ang klase ay tahimik lang ako dahil hindi namang maiiwasan ang mapanghamak na mga tingin sa akin ng mga kaklase ko.
"Sir nandyan ka na pala" bungad ko kay sir Spencer na kakapasok lang ng bahay. Mabilis ko ng inayos ang mga pagkain sa mesa para makakain na siya.
"Anong section mo? Bakit hindi kita nakita kaninang break time? Hindi ka pumasok?" sunod sunod niyang tanong.
"Section one ho ako sir at nung break time, last minute na ho ako lumabas kasama ang pinsan mo" paliwanag ko.
"Ow, matalino ka pala" sakrastiko niyang sabi. "Pero ok yan para may kasama si Megumi"
"Ikaw sir, anong section mo?" tanong ko. Siguro last section ano? Sakto ugali mo dun eh.
"Section 3" sagot niya saka pabagsak na umupo sa upuan. Akalain mo yun, out of 9 sections, nasa 3 pa siya.
"Ganun po ba.." panapos ko sa usapan saka ako akmang tatalikod ng magsalita siya.
"Here" napatingin ako sa kanya at sa sobreng inilapag niya sa mesa. "Sabi ni lola, labas daw sa sahod mo ang baon mo sa school kaya iyan, allowance mo yan para sa isang buwan. Ayoko ng bigyan bigyan ka kada araw"
"Salamat ho sir" masigla kong sagot saka ko kinuha ang sobre.
"Bakit ba tuwang tuwa ka? Ganyan ka ba kababaw? Pera lang ang katapat mo?" kunot noo niyang tanong.
"H-hindi naman ho sir, pero malak--" di na niya ako pinatapos magsalita.
"Yun ang nakikita ko" mapait niyang tugon. "Umalis ka na nga sa harapan ko at nasisira ang araw ko sayo"
Bahagyang nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya saka ako mabilis na nagtungo sa silid ko.
Napakawala niya talagang puso para sabihan ako nun! Saglit pa lang kami magkasama pero ni hindi niya pa ako tinatrato ng tama! Kung magbintang pa siya ay akala mo hindi ako nasasaktan.
Matapos ang isang oras na nakaupo sa kama ay lumabas na ako upang hugasan ang pinagkainan niya saka ako nagtungo sa kwarto niya para kunin ang laundry basket niya na may lamang maduduming damit kasama na ang unipormeng sinuot niya ngayon.
"Wag mong kalimutang gamitan ng rabadabango yang uniform ko" di nakatinging kumento niya habang nakahiga siya't nagbabasa ng comics. Rabadabango pa siyang nalalaman, di na lang sabihing downy perfume.
Maingat kong hiniwalay ang mga puti sa d'color na damit saka ito pinaikot sa washing machine na magkahiwalay. Buti na lang talaga at kahit gwapo si sir ay hindi ko siya type dahil bukod sa mga damit niya ay malaya ko ring nakikita at nahahawakan ang mga salawal niya.
Pero inaamin ko, napakagwapo ng amo ko.
Matapos ang lahat ng gawain sa bahay ay natulog na ako dahil may pasok na naman bukas.
"Good morning sir" bungad ko kay sir na kakagising lang at nakataas na naman ang isang kilay sa akin.
"Maaga ka yatang nagready" nakangising sabi niya ng mapansing nakahanda na ang lahat ng gamit ko at nakasapatos na rin ako. "Baka nakakalimutan mong lilinisin mo pa ang kwarto ko?"
"Hindi ko ho iyon nakakalimutan, tatanggalin ko na lang ho ito sapatos ko pagpapasok na ako sa kwarto ninyo" sabi ko saka siya mabilis na kumain.
Eksakto 8:20 ng umaga ay nakapasok na ako sa room ko. Iniwan man kasi ako ng amo ko kanina sa bahay ay hindi ko na siya hinabol dahil nakalkula ko na ang oras at layo ng bahay ni sir Spencer sa school.
Ilang minuto pang nakalipas ay dumating na si Megumi.
"Hi Isha" nakangiting bati niya sa akin. Kinawayan ko lang siya saka siya umupo sa upuan niya at bumaling sa akin. "Bakit ang aga mo today?"
"Wala lang, ayoko na kasing malate eh" sagot ko. "Ikaw ba? Maaga ka talaga pumasok?"
"Hindi naman, nasanay lang ako na maaga nagigising kaya maaga ako nakakapasok" paliwanag niya. "Nga pala, pahingi naman ako ng number mo para magkatawagan tayo?"
"A-ah, wala akong cellphone eh" napakamot ako bigla sa batok ko matapos makaramdam ng bahagyang pagkahiya.
"Ganun ba? Meron akong old phone sa bahay, well hindi naman iyon totally old model ng phone, pero hindi iyon latest, kung gusto mo ay ibibigay ko na lang iyon sayo?" tila nahihiyang suhestyon niya.
"Talaga? Nako salamat Megumi" may galak akong napahawak sa kamay niya. "Magkakaroon na rin ako ng pangtawag kay inay pag nagkataon"
"Hey, hindi naman iyon big deal para matuwa ka ng ganyan" natatawa niyang wika. "Anyway, wait lang ha? Lalabas lang ako, nakalimutan ko kasing umihi eh"
Excited na ako sa magiging cellphone ko!
"Hey" mula sa pagkakatingin ko sa labas ng bintana ay napatingin ako sa harapan ko kung saan ko narinig ang isang boses lalaki at dahil nagde daydream ako sa cellphone na ibibigay sa akin ni Megumi ay nakangiti akong napabaling sa kanya. Agad tumaas ang isa niyang kilay matapos akong makitang nakangiti.
"S-sorry, may maganda lang kasi akong naisip, anyway ano iyon?" tanong ko ng kayang pakay pero kaysa sumagot siya ay iniayos niya muna ang pabaliktad niyang upo saka pumangalumbaba sa harapan ko. Weird ha! "A-ano iyong kailangan mo?" ulit ko.
"Nothing" diretsang sagot niya na lalong nagpalito sa akin. Walang emosyon ang mukha niyang nakatingin sa akin at hindi iniinda na may mga kaklase na kaming nagpapasukan sa loob ng classroom na nakakakita sa amin.
"Oo nga pala, hindi pa kita kilala--" di na niya ako pinatapos at sinagot na niya ang dapat na sagot sa tanong ko. May pagkabastos siya inferness.
"Kenji Sandoval" sagot niya saka bahagyang ngumiti. Shocking naman pala ang kagwapuhan nitong lalaking ito pag ngumiti, mukha kasi siyang masungit pagseryoso eh.
"Nice to meet you Kenji, Loukri--" nanaman? Bakit ba hilig na hilig niyang putulin ang sinasabi ko.
"Kilala na kita, Loukrisha Makabajo diba? Ikaw yung nagtanong sa akin kahapon about sa classroom" paliwanag niya na ikina amaze ko naman. Natandaan niya na ako iyon kahit hindi niya ako tinignan nung tinanong ko siya. Sabagay, nagwelcome nga siya sa akin nung nagthank you ako eh. "Thanks for the time Lou" kasabay ng pagngiti niya sa akin ay ang pagkindat niya bago siya tumayo at umayos ng upo paharap.
Lou?
"Grabe, nakakainis sira pala yung cr sa floor natin, sa taas pa tuloy ako nakaihi" kwento ni Megumi matapos makabalik. "Nga pala, nakasalubong ko si sir Johan, wala daw tayong klase ngayon dahil sa meeting--"
"Classmates! No classes for today daw pinapasabi ng principal dahil sa meeting ng mga teacher" may kaartihang sabi ng isa naming babaeng kaklase na kakapasok pa lang ng classroom.
"Ganun? Kailangan ko na palang umuwi" may lungkot kong sabi.
"Huh? Bakit? Wala lang klase pero hindi pa nagpapalabas ang school ng mga istudyante" sabi ni Megumi.
I remembered something, nakasulat nga pala iyon sa katabi ng mapa sa main gate. Ang mga dapat at hindi dapat sa loob ng school at iba pa.
"Oo nga pala, hindi nga pala nagpapauwi ang school kung dahil lang sa meetings ng mga teacher dahil baka daw maglakwatsa lang ang mga istudyante" tugon ko sa kanya na tinanguan naman niya
"So saan mo gusto pumunta dito sa school?" tanong sa akin ni Megumi habang naglalakad kami sa hallway.
"Sa library? Ok lang ba sayo?" tanong ko.
"Hindi ko trip magbasa eh pero sige, matutulog na lang ako dun" pagsang ayon niya. Mabilis kaming nagtungo sa library at humanap ng pwesto. Nakahanap kami ng pwesto namin sa bandang dulo ng library kung saan kakaunti pa lang ang tao.
Matapos kong maibaba ang gamit ko sa upuan na pinwestuhan namin ay nagtungo na ako sa mga bookshelf para kumuha ng mga mababasa at wala pang ilang minuto ay nakakuha na ako ng limang librong nainteresan kong basahin.
"Meg--" di ko na natapos ang sasabihin ko ng makita kong tulog na ang aking kaibigan. Tahimik akong umupo sa harapan niya at nagsimulang magbasa.
"Paupo ha" wala pa man akong naisasagot ay umupo na ang pinanggalingan ng boses lalaki na nagtanong.
"Kenji.." mahina kong wika ng makita kong si Kenji ang tumabi sa akin.
"What?" tanong niya ng hindi tumitingin saka muling nilipat ang pahina ng binabasa.
"Wala naman, nagulat lang ako na nandito ka rin" nakangiti kong sabi saka ko napansin ang pagsulyap niya sa akin.
"Puro ba saya ang nararamdaman mo araw araw?" out of the blue niyang tanong.
"Huh? Hindi naman" sagot ko.
"Simula kasi kahapon nung pumasok ka pa lang sa main gate ng school, hindi na kita nakitaan ng kalungkutan" inilapag niya ang librong binabasa niya saka itinuon ang tingin sa akin.
"May paniniwala kasi akong sa lahat ng pagkakataon kailangan mong ngumiti, masama man o hindi ang nangyari, kasi yung ngiti, hindi lang iyan nakakapagpagaan ng kalooban mo, nakakapagpagaan din iyon ng kalooban ng mga tao sa paligid mo" paliwanag ko sa kanya na ikinangiti niya.
"You know what? You're weird.." bahagya siyang natawa.
Ako pa weird ha!
It's been three months simula noong pumasok akong kasambahay ni sir Spencer at hanggang ngayon, wala pa ring pagbabago sa ugali niyang asal hayop."Mabuti ho inay at natanggap ninyo agad ang padala ko ngayon di gaya noong mga nauna na kailangan ko pang pakiusapan ang amo kong uuwi ako diyan" may galak kong sabi saka ako umupo sa sofa habang hawak hawak ang cellphone kong ibinigay sa akin ni Megumi."Oo nga anak eh, pasensya na at mahina sa mga makabagong pagbabago ang nanay. Salamat nga pala sa padala anak ha, pati dito sa selpon na kasama" tugon niya na kahit hindi ko nakikita ay alam kong masaya. "Miss ka na namin anak" bigla akong nakaramdam ng lungkot sa sinabi niya."Miss ko na rin ho kayo" pilit kong iningiti ang mga labi ko upang hindi ako mahimigan ng kalungkutan."Hoy, nasaan na yung pinaplantya ko sayong damit?" rinig kong wika ng amo ko habang bumababa sa hagdanan."Inay, kailan
"Pagkatapos mo maglaba, kung gusto mo, umalis ka muna. Maggala ka, gawin mo gusto mo" napatingin ako kay sir Spencer na nakatayo sa likuran ko habang nagbabanlaw ako ng mga damit.Umalis? Bago yun ah."W-wala po ba kayong ipagagawa? O iuutos man lang?" tanong ko. Nakakapanibago naman kasi na pinapaalis niya ako ng walang inuutos."May narinig ka bang may inutos ako?" umiling ako. "Edi wala" saka siya umalis.Ano yun? Nakakapanibago talaga.Gaya ng sinabi niya, umalis ako ng bahay niya pagkatapos ko maglaba. Pumunta akong parke at doon tumambay.Napaka-aliwalas ng lugar kahit di gaanong presyo dahil sa daming gusali sa paligid.Habang nagmamasid ako, napako ang paningin ko sa dalawang batang naghahabulan. Nakakamiss ang dalawa kong kapatid.Nagmasid masid lang ako doon. Napakasayang pagmasdan ng mga bata. Naglalar
"Kamusta na si Spens?" tanong sa akin ni Megumi habang sabay kaming kumakain sa cafeteria. Pinatigil na kasi niya ako magbaon dahil may mga mura naman daw na tinda dito at tama nga naman siya dahil marami rin ang murang bilihin, yun nga lang mas marami ang mahal. "Nakakainis kasi iyon, ayaw akong pumupunta sa bahay niya" Paano, ang ingay niya kaya ayaw siya ni sir sa bahay."Pabayaan mo, papayagan ka rin nun pag naglaon" sagot ko sa kanya."Eh kayo Isha? Kamusta kayo? Kayong dalawa lang sa bahay niya tapos lalaki at babae pa kayo--" di ko na pinatapos si Megumi magsalita at sinalpakan ko na ng tinapay na binili ko ang bibig niya."Alam mo naman ang ugali ng pinsan mo, saka duh! Di ko type ang pinsan mo" pinakita ko pa sa kanya na tila imposible talaga ang iniisip niya. Well, gwapo
"Earth to Isha, girl anong nangyari sayo at tulala ka dyan?" tanong sa akin ni Megumi na kanina pa kumakaway sa harapan ko."Napaisip lang ako dun sa kwento ni ma'am sa English about sa love story niyang nagumpisa sa kiss" sabi ko saka ako tumingin sa labas ng bintana at sakto pagtingin ko sa baba ay si Spencer agad ang nakita ko. Shocks! Bakit naman sa dinami dami ng makikita siya pa."Bakit namumula ka? Anong nakita mo?" tanong na naman ni Megumi saka akmang titingin sa bintana pero pinigilan ko't hinila palabas ng room tutal break time na. "Nababaliw ka na girl""Siguro nga" natatawa tawa kong sabi. Mabilis kaming nakarating sa cafeteria at sa hindi ko inaasahang pagkakataon ay bigla kaming hinarangan ng anim na babae na kung titignan at ia-analy
"Ineng si ate mo Lolita ito, ang inay mo isinugod namin sa ospital, bigla na lang kasi siyang nahimatay" sagot ni ate Lolita na kapatid ni ate Lorna. "Baka naman pwede kang umuwi dito, kailangan ka kasi namin dito""O-opo, uuwi ho ako ngayon din dyan" lumuluhang sabi ko saka tumakbo papasok sa kwarto ko. Inihanda ko na ang gamit ko sa pag-alis ko saka ko inasikaso ang lahat ng gawaing bahay pati ang pagkain na kakainin ng amo ko bukas. Bago ako umalis ng tuluyan ay nag-iwan na lang ako ng sulat na kailangan kong umalis pansamantala at ng contact dahil mukhang hindi makikipag-usap sa akin si sir Spencer."Kayo na lang muna bahala sa akin sa school Megumi, tatawag din ako kay donya Alicia para sabihing uuwi muna ako" sabi ko kay Megumi na kausap ko sa cellphone."Sige mag-iingat ka Isha, tawagan mo ko pagmay need ka ha? Kahit pera, papahiramin kita" sagot pa niya."Pakibantayan na lang muna ang pinsan mo par
Inaamin ko namang nung una ayoko talaga sa kanya pero nung nagtagal na ako sa bahay niya ay pakiramdam ko, hindi ko na kayang gumising ng hindi siya napagsisilbihan saka nung hinalikan niya ako? Pakiramdam ko, their something magical and I knew, it was love.Pero mali eh! Hindi pwede."Wag mo kong titigan Loukrisha" from the first time in forever, tinawag niya ako sa pangalan ko. "I'm asking you""Hindi kasi ako sure since amo kasi talaga kita" pinagdikit ko ang mga dulo ng daliri ko sa sobrang kakabahan ko.
"W-what? Kayo na?" nanlalaki ang mga mata ni Megumi matapos kong sabihin sa kanya na kami na ng pinsan niya. Nandito kami ngayon sa field ng school, nakaupo sa damuhan matapos namin kumain sa cafeteria. "Omg! That's a good news. Akalain mo yun, kahit pangit ugali niya, may papatol sa kanya""May sinasabi ka Megumi?" sabay kaming napalingon ni Megumi sa likuran. Nakatayo si Spencer doon habang kunot ang noo."Wala, wala. Bat ka nandito? Di mo naman kami nilalapitan sa school ah" kumento ni Megumi.Pumaupo si Spencer sa tabi namin sa bandang gitna. "Iba na ngayon""Kayo ha" tinusok tusok ni Megumi ang balikat ng pinsan niya."Hindi nakakatuwa Megumi. Tumigil ka nga" saway niya. Hindi pa din talaga nagbabago ang ugali niya."Hayaan mo siya, natutuwa lang siya" saway ko naman siya. Tumingin siya sa akin saka nagpout. Syet! Ang cute niya.
"Sabay kayo pumasok ng amo mo ah" kumento ni Kenji pag-upo ko sa pwesto ko. Nakapaharap siya sakin habang nakapangalumbaba."Nakita mo pala kami" tugon ko."Di ko naman sasabihin kung hindi, diba? Minsan talaga di ko alam kung bat nasa section 1 ka" binatukan ko siya. "Mapanakit ka""Ang epal mo kasi" sabi ko na ikinangisi niya."Umamin ka nga sakin, anong meron sa inyo ng amo mo?" bigla akong namula. "Ah, kayo na""H-hoy, wala pa akong sinasa--" di na niya ako pinatapos."Di mo naman kailangan sabihin, halata kaya" nakangisi niyang sabi. "Sabi ko na nga ba, may gusto sayo yun eh""Hoy, wala kang sinabi no" binelatan ko siya."Kita mo, isa ka ding epal eh" tumawa ako sa sinabi niya."Hi guys, anong pinagkwekwentuhan nyo?" masiglang bungad ni Megumi."Wala. Ang ingay mo" sagot