Chapter 12

Sa limang araw na pananatili sa resthouse ni Nao ay naging boring para sa 'kin kaya naisipan kong sabihin dito na ako'y  babalik sa 'king apartment pero bago ako payagan nito ay sinigurado muna niya na walang tauhan ng aking ama ang umaaligid sa tinitirhan ko.

"Bumalik ako sa apartment mo at 'yong kapitbahay mo ay may binigay sa 'kin at para raw 'to sa 'yo," pahayag nito sabay labas ng kapirasong papel at inilahad sa 'kin.

Binuklat ko na ang papel na 'yon at binasa ang nakasulat.

'Six months of staying in the Philippines, and after that whether you like it or not you'll come to me, us.'

Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko. Hinablot naman ni Nao 'yon mula sa 'kin at binasa ang laman.

"Awit, may six months ka pang natitira kaya i-enjoy mo na natin ang pags-stay mo," sabi nito. Umupo lang ako sa couch dahil sa sulat, six months, will that be enough? Am I ready to face the palace after years of leaving? 

"Oh? Bakit malungkot ka? Diba dapat maging masaya ka kasi wala na sila rito?" nagtataka na tanong nito at umupo sa 'king tabi. Ngumiti naman ako rito ngunit sadyang ayaw makisama ng mata ko dahil iba ang pinapahiwatig nito.

"But after six months, aalis na ako Nao, kukunin na nila ako. Hindi ko alam kung makakabalik pa ba ako rito o hindi," malungkot na saad ko. Lumungkot din ang mukha niya dahil sa 'king sinabi. Sino bang hindi? Baka hindi na kami magkita ni Nao, alam ko naman na mamimiss ako ng babaeng 'to.

Yinakap naman ako nito at bumulong, "sulitin natin ang six months, create more memories together." Tumango naman ako at yinakap ito pabalik.

Humiwalay na ako sa pagkakayakap sa kanya nang may maalala. 

"Nabilhan mo na ba ako ng bagong wig? 'Yong kapareho noong una at glasses at saka SIM card?" Ngumiti naman 'to at may kinuha. Nilagay nito ang paperbag sa lamesa, aking nilabas ang mga laman nito.

"Salamat," pagpapasalamat ko at niyakap ulit siya nang mahigpit. 

***

Nasa biyahe na kami at pauwi na. Nang kami ay nakarating sa 'ming patutunguhan, which is my apartment, sabay kami napatingin sa isa't isa nang may nakita kaming sasakyan sa labas. Sinenyasan naman ako ni Naomi na h'wag lumabas at siya muna raw. Lumabas 'to at tinignan kung kaninong kotse 'yong nakaparada at hindi nagtagal bumalik ito sa kotse.

"Nandito 'yong fake boyfriend mo," mahinang sabi nito. What's this man doing here? I went out and we were about to enter the apartment at the same time, but before that, I saw Venz leaning on his car, wearing glasses, arms crossed, looking at me, and I stopped.

"Come with me," seryosong saad nito. 

Ayoko nga, ano ka, batas? char.

Nagpaalam naman kaagad si Nao sa 'kin, ibig sabihin kaming dalawa na lang ang naiwan. Binuksan naman nito ang pintuan ng kanyang kotse at hinintay akong pumasok. 

Kakarating ko nga lang galing sa biyahe, biyahe na naman? Huminga ako nang malalim bago pumasok. Wala naman akong magagawa lalo na ngayon mukhang wala 'to sa kanyang mood. 

Moody naman ng isang ito.

Pinaharurot na nito ang sasakyan at hindi ko alam kung saan niya ako balak dalhin. Pumikit na ako at natulog. 

Naalimpungatan ako nang may naramdaman akong hininga malapit sa 'kin kaya naisipan kong buksan ang mata at bumungad sa 'kin ang pagmumukha ni Venz. Saglit kaming natigilan at tumingin sa isa't isa at naputol lamang 'yon nang may narinig kaming sigaw.

"Hon, nandito na sila!" sigaw ng isang babae at sigurado akong ina 'yon ni Venz. Mabilis namang lumayo ang lalaking 'to mula sa 'kin at tumikhim habang habang ako naman ay pula ang mukha. 

Bumaba na ako sa sasakyan at nasa likod lang ako ni Venz nakasunod habang papasok ito sa bahay. Sa bahay niya pala ako dinala, ano naman ang gagawin namin dito? 

Nasa sala na kaming apat kasama ang magulang nitong lalaki at wala akong kaalam-alam kung bakit ako nandito.

"Iha, siguro ika'y nagtataka kung bakit ka nandito. Gusto naming sabihin na kung pwede dito ka muna tumira pansamantala? Kami'y aalis at pupunta sa bansang America." 

Wow, rhyme beh. Nag-excuse naman sandali si Venz sa 'min nang may tumawag dito.

"Po? Ano pong connection no'n?" mukhang mali 'ata ang pagkakasabi ko kaya tumikhim ako saglit bago nagpatuloy. "I mean, bakit naman po ako titira rito? Nandito naman po ang anak niyo." 

Gagawin pa 'ata akong maid or babysitter e'.

Nagkatinginan ang mag-asawa at ang ama ni Venz na ang nagpatuloy. 

"Mag-fiance naman kayo diba? Gusto lang namin na may mag-asikaso sa kanya, buti na 'yong nandito ka upang walang ibang babae ang magtatangkang pumasok dito sa bahay," paliwanag nito.

Duh, pwede naman i-lock ang gate kung sakali. 

Bakit kailangan ako pa? Pwede namang mag-hire sila ng kasambahay.

I sighed. Do I have any choice? Nakakahiya naman kasing tanggihan ang dalawang ito.

Tumango na ako sa kanila at pumayag sa gusto. Niyakap naman ako kaagad ni tita Venice dala nang sobrang saya dahil pumayag ako sa gusto nilang mangyari. 

Tumayo ang mag-asawa nang bumalik ang kanilang anak, nagpaalam na ang mag-asawa sa 'min dahil malapit na raw ang kanilang flight.

Tahimik na nakaupo ako sa couch at hindi umimik. Wala naman kasi akong dapat sabihin kaya mas mabuting manahimik na lang ako.

"Kumusta?" tanong nito. Napatingin naman ako rito at nakitang nakatitig ito sa 'kin.

"Okay lang naman," simpleng sagot ko. Bakit ba ganito ito makatitig? Alam ba niyang nakakailang 'yon? 

"Pumayag ka sa gusto nila? You don't need to. Kayang-kaya ko ang sarili ko." Alam ko naman na kaya na niya 'yon, kalalaking tao nito tapos need pa ng tagabantay. 

"Gusto ko sana i-decline kaso nakakahiya naman sa parents mo kaya pumayag ako, mabuti na rin 'to, tinatamad kasi akong linisin ang kalat sa apartment." Gusto kong matawa sa reaction nito sa huli kong sinabi, magkasalubong ang kilay nito.

Venz's Pov:

Iyon ba ang rason nito kaya ito pumayag? Ay dahil tinatamad ito linisin ang kanyang magulong apartment? Pinuntahan at tinignan ko 'yon kahapon at may nakita akong dugo na nagkalat sa paligid. 

I was avoiding her for almost one week, and it wasn't easy for me lalo na pag nakasanayan mo na 'yong presence ng isang tao.

Naalala ko na naman ang mukha nito noong nakita ko ito sa gilid ng kalsada habang ika-ikang naglalakad.

I was just passing by, then, I saw her running with blood stains all over her T-shirt.

I wonder what happened to her, chased by a group of men.

Gusto kong pagbayarin ang nanakit sa kanya kaya naisipan kong magpa-imbestiga sa tulong ng aking kaibigan ngunit sa kasamaang palad, wala siyang nakalap.

Napakalinis ng pagkakagawa at alam kong pawang kasinungalingan ang kanyang sinabi sa 'kin noong tinanong ko ang babae. 

Hindi siya marunong magsinungaling. Ano ang koneksyon niya sa mga may gawa nito sa kanya? Sino ba talaga siya? 'Yan ang dapat kong malaman kaya naisipan kong makipagsabwatan sa parents ko. 

Oo, planado ang pagtira niya sa bahay ko ngunit hindi ang pag-alis ng aking pamilya.

I just grab the opportunity kaya dinamay ko na sila. Tinignan ko naman si Celine na ngayon ay unti-unti nang tumahimik. Suot na naman nito ang wig, maganda naman ang kulay copper nitong buhok kaya hindi ko maintindihan kung bakit gusto niyang magsuot ng wig.

Hindi ba siya naiinitan magsuot ng wig? 

"Alam kong maganda ako at pwede bang itigil mo na 'yang pagtitig mo? Nakakailang at nakakairita," malditang turan nito. 

Umiwas naman kaagad ako ng tingin dito at tumalikod.

"Come with me, I'll show your room," seryoso kong saad bago lumakad papunta sa silid nito. 

Narinig ko naman ang yapak ng kanyang paa sa likod, ibig sabihin sumunod 'to sa 'kin. 

Tiny smile forms on my lips.

Umakyat na ako sa hagdan at tinungo ang kanyang silid.

"Ito ang magiging kwarto mo," sabi ko sabay turo sa left side. "Ito naman ang aking kwarto," dagdag ko at turo sa katabi. 

"Pwede bang uuwi muna ako? Kukunin ko lang ang mga damit." Humarap naman ako sa kanya at umiling.

"No, may mga damit ka na sa silid mo. Kung may iba ka pang kailangan, puntahan mo lang ako at tawagin." Binigay ko rito ang susi at kaagad naman niya 'yong tinanggap.

***

I decided to call Naomi, sinagot naman ito kaagad ang tawag.

(Ano? Niligawan ka na? Kyaaaaah!)

Mabilis kong nilayo ang cell phone sa 'king tainga dahil sa nakakabingi nitong boses. 

"Ano ba ang pinagsasabi mo? Inform sana kita na nandito ako sa bahay niya, dito muna ako titira pansamantala," saad ko.

(Holyshet, ibig sabihin malapit kayo sa isa't isa ta's as days passed magkakaroon ka ng feelings sa kaniya tapos magco-confess ka ay hindi siya muna tapos in the end magiging kayo na, kyaaaaaaaaah!)

Mabilis kong binaba ang tawag, wala naman 'ata itong balak tumino kahit sandali lang, kung anu-ano na lang ang pinagsasabi nito. 

Tinapon ko na ang cell phone sa higaan at mabilis na sumampa sa kama at nagsimulang matulog.

Nagising ako nang biglang tumunog ang aking t'yan hudyat na gutom na ang mga alaga kong bulate. 

Naisipan kong bumaba upang kumain, naabutan ko si Venz sa lamesa. Bihis na bihis 'to habang kumakain, ako'y kanyang napansin ngunit saglit lang 'yon at tinuon ulit nito ang atensyon sa pagkain. 

Napairap naman ako sa kanyang ikinilos.

Napansin ko rin ang isa nitong kasambahay na nakatayo sa gilid at naghihintay na utusan. May kasambahay naman pala ito, akala ko wala. Lumapit na ako rito at nagtanong, "ate, asan po 'yong mga lalagyan ng pinggan? Kakain po sana ako."

"Saglit po ma'am, ako na lang po ang kukuha." Pipigilan ko sana ito ngunit bago ko pa nagawa 'yon ay mabilis na nakalakad ang babae upang kumuha ng pinggan. 

Wala akong nagawa kundi umupo lamang sa upuan katapat ni Venz na patapos na kumain.

"Saan ang punta?" tanong ko. Sakto namang dumating si ate at nilagay na nito ang pinggan sa 'king harapan. Nagsimula na akong mag-sandok ng kanin at ulam. Wow, andami namang putaheng nakahanda sa lamesa.

"Sa mga kaibigan ko," he answered without putting a single glance on me. Pangit ba ako para hindi tignan?