My eyes are getting heavy because of the tears. Pagpasok namin sa bahay, nakita ko ang kapatid ko na inaasikaso ang kanyang gamit na mukhang kararating niya lang din. Alam ko na sinabihan na siya nina Harvick na mauna siya.Dapat niyang malaman ang tungkol kay mommy...She loves her! Umaasa rin siya sa mommy namin. Paano na lang niya maipapaliwanag sa kapatid ko ang ginawa niya?Hindi ko na namalayan na naihiga ako ng dalawa sa higaan. Kahit basa ako, hindi ko napigilan ang antok ko. Sobrang bigat na ng talukap ng mga mata ko at hindi ko na kaya pang tumayo at makipag-usap.Sana paggising ko panaginip lang ang lahat ng nakita ko.Alas dose na nang gabi nang magising ako. Napansin ko na mukhang pinalitan ako ng damit ni Rosanna. Lumabas ako sa kwarto at pumunta sa terrace. Hindi pa rin tumitigil ang ulan. Sinabayan ng luha ko ang buhos ng ulan nang maalala ko ang tungkol sa nanay namin.Kaya naman pala hindi na siya nagpakita pa... "I got it now." Napatango ako at natawa ng mahina.
3RD PERSON'S POV"What was that, huh?!" Inihagis siya ni Edward, ang asawa ni Virginia, ina ni Rosalie, sa sofa dahil sa kanyang gulat at pagkainis tungkol sa nakita niya roon sa may rentahan ng may mga kabayo."Honey, let me explain..." pinagdikit ni Virginia ang kanyang mga palad upang humingi ng pakiusap sa kanyang asawa habang nanginginig ang buo niyang katawan dahil takot na takot ito."Let you explain?! You're a liar!" Umalingawngaw ang sampal ni Edward. Kaagad na humalikipkip si Virginia sa kanyang kinauupuan. "You said you don't have a family. You said you're single. And then I find out that you have a child? How old is she, huh? I think they're already 20+ years old! You lied to me!"Hindi pa ito nakuntento, hinablot niya pa ang kanyang buhok at hinagis ulit ito sa sofa. Nauntog ang ulo niya at mabuti na lang malambot ang sofa, kundi nabasag na ang kanyang ulo.Dumaing ito ng malakas."Edward, it's not what you think!" Pero napatigil din si Virginia dahil wala na siyang ibang
Napaawang naman ang kanyang mga labi. "What?""Look. I'll explain, okay? Hindi ko ginustong saktan ang kaibigan natin. Alam mo na gusto ko siya. Ilang taon ko siyang gusto, alam mo 'yon, right?" He nodded, nakikinig ng mabuti. "Pero n'ong marinig ko mula sa 'yo na matagal mo na rin akong gusto, nakaramdam ako ng kakaiba para sa 'yo. Sa Baguio ko nahanap ang sagot sa confused feelings ko towards you. Nandiyan si Harvick for me, pero ikaw ang hinahanap ko. Ikaw ang gusto kong makita. I'm not ready to sleep with him kahit inaaya niya ako, know that? Dahil ikaw lang ang gusto ko.""Rosalie..." he ended up speechless."Will you be my boyfriend?" hinawakan ko ang kamay niya at inilagay iyon sa mukha ko."Y-Yes, I-I mean, no. No, Rose. Kailangan munang mag-usap kayo ni Harvick. Nasa huli ang pagsisisi," nakapikit nitong saad."Alam ko. Kaya nga nagsisisi akong naging manhid ako para sa 'yo. Hindi ako binigyan pansin ni Harvick. Ikaw ang palaging nandiyan for me. Sa ayaw at sa gusto ko, masas
Nakasakay ang kapatid ni Jervis sa kanyang tiyan na naglalaro ng alog-alog na laruan at sinusubo ito habang ako ay nakaunan sa braso niya at nakayakap sa kanyang baywang. Ang aking hita ay nakapatong sa may bandang hita ni Jervis.Kawawa naman siya sa amin! Pero parang natutuwa pa siya. Patunay lang na love niya kaming dalawa ng kapatid niya."Hello, baby!" masayang sambit ko at hinawakan ang mukha niya. "Bah!" paglalaro ko at tumawa naman ito. "Ang cute mo talaga! Sana kapag nagkababy kami ni Jervis ganyan din," biro ko at bumaling kay Jervis na biglang namula."Pinagsasasabi mo diyan," hiya nitong saad at kumagat pa ng labi."Hindi ba nagtanong ka if okay lang sa akin na magkababy tayo? I said yes, 'di ba?" About doon sa itinanong niya, nag-oo ako. As soon as possible kailangan ko nang makausap si Harvick dahil ayoko na kapag puputok na ang bomba ay saka niya roon malalaman. I am ready to be a mother. Wala na munang kasal-kasal. Ang mahalaga magkasama kami at planado na namin ni Je
Jervis's POVTahimik lang akong lumuluha habang pinagmamasdan ang mapayapang natutulog na si Rose. Kahit na gusto ko siyang ipagtabuyan hindi ko talaga kaya lalo na kung nagpupumilit siyang maging kami at mag-stay ako.Gawa-gawa ko lang 'yung pag-alis ko pero ang totoo magpapa-diagnose na ako sa hospital at hindi ko alam kung mabubuhay pa ba ako o ano. Alam ko naman na maikli na lang ang buhay ko at ayoko na ma-attach ng sobra si Rose. Ayoko na masanay siya na nasa tabi ko siya. Kaya pinagsisiksikan ko na si Harvick sa kanya dahil ayoko na masaktan siya kapag dumating 'yung araw na malaman niya ang totoong dahilan ko.Kaya ngayong araw na ito, susulitin ko ang oras ni Rose na kasama ko siya. Kung hindi dahil sa mga paalala niya, hindi ako magkakaroon ng lakas na loob para kausapin mamaya ang dad ko. Nakita ko rin kung gaano siya kasaya doon sa kapatid ko. Paano ko magagawang bitawan siya? Ngayong mahal niya rin pala ako.Sana mapatawad ako ni Harvick. I am willing to give Rose to him
Rosalie's POV"Do you have to this?" naiiyak kong tanong habang pinagmamasdan si Harvick na nag-iimpake ng kanyang mga gamit.Like there was a conflict within me regarding the situation we find ourselves in.I am also torn between two lovers! I couldn't decide! My heart was ripped apart! And I have no idea where to look for the piece of my heart that was lost when I hurt this helpless man who was changing to fit with my desires and showing me love."Uuwi na muna ako, Rosie," sagot niya nang hindi ako binabalingan. Nilapitan ko siya at kahit na ang busy niya ay niyakap ko pa rin siya sa kanyang likod. "I'm sorry," my voice vibrated in his back. "Kasama mo naman 'yang kapatid mo. Hindi ka naman nag-iisa," sagot pa niya at isinarado na niya ang kanyang maleta. "Pagtitiisan ko muna sa iisang bahay ang ama ko," dugtong pa niya."Harvick, huwag ka nang magalit. Sorry na..." suyo ko pa at hinigpitan ang yakap ko sa baywang niya.If only I could push him into bed and lock him in my arms jus
A horn reached my ears. Kaagad akong humarap sa may pintuan nang makita ko si Harvick na patakbong lumapit sa pwesto namin wearing his concerned expression when he saw the man lying on the floor.Kinuha niya rin ang ulo ni Dad. "What happened?" he asked in a concerned tone as he lifted my father. He felt his heartbeat and I heard his soft sigh of relief. Rosanna and I helped him to carry Dad. "Natagpuan na lang namin siyang walang malay. Hindi ko alam kung napaano siya pero bilisan natin at baka lumipas ang ilang minuto, baka may mangyari sa kanya," I answered worriedly. Kinagat ko lahat ng kaba ko at ang takot ko at kailangan kong maging positibo para sa kapatid ko at para sa sarili ko.Kung magiging negative ako, mas lalo lang akong kakabahan. Nasa backseat kami ni Daddy habang nasa driver seat naman si Harvick katabi niya si Rosanna na nakadungaw ang ulo para titigan ang ama namin. She doesn't stop crying while holding our father's hand. Hinalikan ko ang ulo ng ama ko at niyakap s
Harvick received a lot of thank you from me when he left me together with our stuff inside the hospital room. Nakatulala pa rin si Rosanna at sa palagay ko ay hindi niya nakakaya ang problema sa pamilya namin ngayon. Knowing na ‘yung mommy namin ay masaya sa ibang pamilya habang ang daddy ko ay nakahospital.Relate naman ako sa nararamdaman niya eh. “I talked with Mommy,” Rosanna said for about 10 minutes of silence. Umayos ako sa pwesto ko at hinintay muli ang kanyang sasabihin, kyuryos din kung ano ang kanilang pinag-usapan. “I told her that I will never forgive her. She wants to explain pero hindi ko na siya pinansin. Nagsinungaling na siya at alam kong uulitin niya ‘yon, right, ate?” hinarap niya ako habang ang kanyang mapupungay na mga mata ay namamaga. Tumango ako habang hinahabaan ang aking kamay para abutin ang kanyang mukha.Wala akong ibang sinabi kundi ang pagmasdan ang ama ko na mukhang lumalaban sa bingid ng kamatayan. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko o kung paano k