CHAPTER 2

Surprise

When I felt his warmth again for years living with him, I feel safe. I feel calm. I feel relaxation again. Lahat ng iniisip at kasalukuyang tumatakbo sa utak ko no'n, nawala. It's like he has this powers to erase all those negativities. That's why I fell for him.

Naputol ang pagpapahinga ko sa braso niya nang narinig ang malalim na boses ng doktor. Sabay-sabay kaming tatlo na napalingon sa kanya. Nagtaka ako dahil iba ang doktor na 'to sa doktor kanina pero hindi ko na 'yon pinuna at hinayaan siyang magsalita.

"Mr. and Mrs. Nevarez, you're Fiona's parents, right?" tanong niya dahilan kung bakit mabilis akong tumango.

"Yes, doc. Is there something serious happened to my baby?" bakas ang pag-aalala sa tono ni Jasper. Napaiwas ako ng tingin sa kanya nang naalalang ako ang dahilan kung bakit nandito kami ngayon. Kung bakit nandito si Fiona ngayon.

"Nothing serious happened, Mr. Navarez. It's just a mild respond to an allergy, but still, it's an allergy. She has taken too much sweets that her system did not handle it properly," seryoso niyang saad habang binabasa ang file na nasa kamay niya. He fixed his round eye glasses first before he continued, "Now, if you'll excuse..."

Tumango ako at hinayaan siyang umalis. I heard Nova thanked the young doctor, but I didn't mind that. Mabilis akong sumunod kay Jasper na lumapit sa mahimbing na natutulog na si Fiona. He abruptly kissed her forehead then whispered something sweet to her ear.

Nawala sa kanila ang atensyon ko nang narinig ang boses ng babaeng nurse sa gilid ko. "You can now leave anytime, ma'am. Here are some of the prescriptions in case her fever gets worse."

Maliit akong ngumiti at kinuha ang isang papel mula sa kamay niya. Tumabi ako para makadaan siya papaalis. Muli, narinig kong nagpasalamat si Nova sa umaalis na nurse. Nilingon ko siya at ngumiti.

"Thank you. My voice is now hoarse. Hindi ko na kayang magsalita," pagpapasalamat ko sa kaibigan ko.

She smiled then slightly brushed my hair. "Nothing to be worried about, sis. Hindi ka ba pagod? You can easily catch cold 'pag nabababad ka sa gabi 'di ba?"

Ngayon ko lang naalala 'yon. Hindi ako palalabas ng bahay lalo na 'pag gabi dahil sa dahilang iyon. Mabilis kasi akong nagkakasipon. Hindi naman 'yon sakit. Talagang mabilis lang akong lamigin lalo na nga kapag gabi.

"We'll now go home, Giovanna. Take care of Fiona first. Magbabayad lang ako." Sabay kaming napalingon ni Nova sa direksyon ni Jasper dahil sa pagsingit niya sa usapan namin. I found him looking at me with a worried expression. I opened my mouth but didn't say anything. "I'm afraid you'll catch a cold. Wait for me. I won't take too long."

"W-wait-"

Pipigilan ko pa sana siya kaya lang ay mabilis na siyang naglakad papalayo. Nakita ko pa kung paano niya pinatunog ang kanyang leeg habang naglalakad. Napanganga ako. I can now feel another wave of tears forming beneath my eyes. Sheez.

"Why is he like that, Nova? He always takes all the responsibilities," mahina kong tanong at binalik sa mahimbing na natutulog na si Fiona ang tingin. I'm trying to suppress my tears. I know I can do that.

Nakita ko sa gilid ng mata ko ang paglipat ni Nova sa kabilang bahagi ni Fiona. Umupo siya sa upuang nakalahad doon at mabilis na nilipad ang isang kamay sa malambot na buhok ng anak ko, ginagaya ako sa ginagawa.

"You can't blame him, Van. I told you before, he's a freak," pagbibiro niya at bahagyang ngumisi sa dulo. Yumuko ako at sinabayan ang mahinang pagtawa niya. Yeah, I married a handsome freak, Nova. "That's why I chose to be single forever. My life, my responsibility. No husband, no problem."

Mas lalo akong humalakhak at muling inangat sa kanya ang tingin. Kahit kailan talaga 'tong gagang 'to. But I'm thankful for her, though. Alam kong busy siya nang tinawag ko siya kanina. Narinig ko pa nga sa background niya ang halakhak ng mga estudyante niya pero pumunta pa rin siya dito. She's the type of friend everyone must have. It's a nightmare if you don't have a friend like her.

Kinabukasan ay maaga akong nagising. Today is a special day. March 30. I should prepare something for this joyous day ahead. Nilingon ko ang mahimbing na natutulog na si Jasper sa gilid ko.

He looks really innocent and calm when he's sleeping. I guess it's because his heavy eyes can't be seen. 'Yong mabibigat niyang mata ang dahilan kung bakit siya minsan mukhang masungit. Dagdagan pa ng makapal niyang kilay. Everything in him looks really manly and stern.

Ngumiti ako at mahinang pinindot ang tungki ng ilong niya bago tumayo para makapaghilamos na.

Mabilis kaming umuwi kagabi nang natapos si Jasper sa pagbabayad. Plano ko pa sanang ilibre si Nova bilang kabayaran sa pagsama niya sa amin kaya lang ay humindi na siya. Nagmamadali na rin si Jasper kagabi. He said he wanted me and Fiona to be safe already. Baka kapag nagtagal pa raw ako sa labas ay talagang magkasipon na ako. I texted Nova last night and promised I will take her on a lunch date next time. Hindi na siya kumontra at pumayag na rin.

Nang nakalabas sa bathroom ay naabutan kong tulog pa rin si Jasper. Tss. Tulog-mantika talaga. Magrereklamo kung bakit siya nalelate, e, siya rin naman ang dahilan.

Sinilip ko muna ang maamo niyang mukha bago tuluyang dumiretso sa kwarto ni Fiona. I found her sleeping peacefully, too, just like her father. Her little body is so stretched on her big, soft mattress bed. The interior of her room is full pink yet she's also wearing a pair of pajamas with the same color. Muntikan ko na nga siyang hindi makita dahil humalo ang suot niya sa kabuuan ng kanyang kwarto. Natawa ako habang naglalakad papalapit sa kanya. Mas lalong dumoble ang halakhak ko nang narinig ko ang mahina pa niyang paghilik.

Oh my gosh. Why is her snoring so damn cute? I could record this and listen to it forever.

"Lahat na lang minana mo sa daddy mo 'no? Buti na lang nakuha mo 'yong maganda kong mata," pagkausap ko sa kanya kahit na mukhang nasa malalim pa rin siyang pagtulog.

Nawala sa magandang mukha ni Fiona ang tingin ko nang narinig ang garalgal na boses ni Jasper mula sa labas ng kwarto ni Fiona. Wala sa sariling napalingon ako sa gawi niya at nakita ko nga siya, kagigising lang at mukhang sinadya talagang pumunta dito. Hindi ko alam kung para ba makita si Fiona o ako. O baka both?

Papikit-pikit ang mata niya habang lumalapit sa natutulog pa rin na si Fiona. He kissed her forehead. Inamoy pa niya ang halimuyak nito bago ako binalingan.

"Cook breakfast for me, love. I'll take a bath first," he hoarsely said before he left me dumbfounded in Fiona's room.

A smile automatically crept on my lips. He knows what occasion is on today, huh? He's calling me on our sweet call sign again!

Binalik ko kay Fiona ang tingin. Heck! Why did it suddenly got hot? Should I open this room's curtains? It feels so hot!

I kissed Fiona's cheeks for one last time before I left her alone, letting her sleep more. Lumabas ako ng kwarto niya. Dahan-dahan ang pagsara ko sa pinto para hindi ko siya magising. Sinilip ko ang kwarto namin ni Jasper mula dito bago bumaba para masimulan na ang araw niya.

As I prepare all the ingredients I have and will need for his meal, an idea keeps playing in my mind. What did he prepare this time? I hope it's something good.

Today is my most special day. Four years ago, on this exact day, Jasper and I got married here in Miami. Iyon ang pinakamasayang araw sa buhay ko na hanggang ngayon ay tumatatak pa rin iyon sa isip ko.

Last year, he and Fiona both surprised me as soon as I woke up. It was his day off that time then I found out that the day before that, nagpi-prepare na pala silang dalawa. For the past three years ay laging ganoon ang ginagawa nila kaya lang ay mukhang may bagong pakulo yata siya ngayon. Our 4-year wedding anniversary must be quite special, huh?

Napapangiti ako habang iniisip 'yon. I bought a gift for him last week pa. I borrowed an extra money from my dad just for that. It's not that special, though. Hindi ko alam kung anong gusto niya at noong tinanong ko siya, sabi naman niya ay wala. He just wanted a quiet and simple life with us. He said he doesn't want anything more than that. That was quite cheesy of him, but that still made me smile. That's why he's my man.

"You look happy today, ha?" Napaangat ang tingin ko nang narinig ang malalim niyang boses mula sa malayo.

Nawala ang ngiti ko nang tumambad sa akin ang topless niyang katawan. He just came from a warm bath, I know, but why does he need to show me his hot body like that? Tanging ang itim niyang boxer ang nagsisilbi niyang takip sa buo niyang katawan. Maliban doon ay wala na! The hell, right? His six-pack abs is waving right in front of me! Hello!

Napabalik ako sa realidad nang naramdaman ang mahinang pagpitik niya sa noo ko. Napakurap-kurap ako at napasinghap nang nakitang nandito na siya ngayon sa harap ko. As in sa harap ko mismo! How come he walked from our stairs down here in front of me so damn fast? He really has some powers in him, hasn't he?

"What are you staring at? Are you sick?" tanong niya habang patuloy pa rin sa pagpapatuyo sa buhok gamit ang puting head towel na binili ko para sa kanya noong nakaraang taon pa.

"H-huh?" Dang it! I should not have even let my voice came out!

Ang kalmado niyang mukha ay nagtataka na ulit akong nilingon. Mula sa pagkakaupo niya sa dining chair namin ay lumapit siya sa akin, magkasalubong ang kilay.

"Are you really sick? Are you okay?" nag-aalala niyang tanong. "Did you catch your cold again?"

His face is just few inches away from me. I gulped as I felt a huge slump in my throat. That's my heart. Hanggang lalamunan ay tumitibok 'yon. Nakakatakot pero ang sarap sa pakiramdam.

"I-I'm okay," utal kong sagot at iniwas sa kanya ang tingin. Bahagya ko siyang tinulak na dapat pala hindi ko ginawa. My soft hand just pressed on his hard and stoned wide chest. Mabilis kong binawi ang kamay ko nang nakaramdam ng paso. "L-lumayo ka nga! Can't you see I'm cooking your breakfast here?"

Ilang saglit niya akong tinitigan, naninimbang. Kinagat ko ang labi ko at kahit na gustong huminga nang malalim ay hindi ko ginawa. Baka may ibang lumabas sa bibig ko na kabaligtaran sa inaasahan ko. Tsk.

Seconds later, he finally obliged and really walked away from me. Naglakad siya papalapit sa dining table habang pinupunasan pa rin ang basang-basa niyang buhok.

"Make sure you're really fine, Van. Sobrang mahal magpagamot ngayon. We're not that poor, but we don't have enough money for that either," pananalita niya na hindi ko na pinansin at dinugtungan.

Hindi maalis ang isip ko sa nangyari kanina. Kahit ilang minuto na ang lumipas, ramdam ko pa rin ang pag-aapoy ng mukha ko. Sa buong oras tuloy ng pagluluto ay nakayuko lang ako sa malayong gilid niya. I can't show him how red I am!

Nang natapos sa ginagawa ay mabilis ko siyang sinabihan na pwede na siyang kumain. He can serve for his own meal 'no.

Hanggang ngayon ay tumatakbo pa rin sa isip ko ang abs niya kahit na nakapagsuot naman na siya ng isang pangbahay na shirt. I can't face him with a blushed cheeks. Isa pa, I need to check if Fiona's awake. Baka mamaya ay mainit na naman siya.

Nang nakapasok ako sa kwarto ng anak ko ay sunod-sunod ang paghinga ko nang malalim, pumipikit. I seriously want to erase that picture of his full pack abs, but I don't know how! I mean, I know how, but it's just... I can't. I don't want to...

Shit! I sound a lunatic slut bitch here! Ah!

"Mommy?" Halos mapatalon ako sa gulat at literal na mapamura nang narinig ang inosenteng boses ni Fiona malapit sa akin. Sinundan ko kung saan nanggagaling ang boses niya at nakita siya na nasa harap ko lang mismo. Iniwas ko ang tingin sa kanya at malalim na huminga, pinapakalma ang sarili. "Are you sick? You keep on taking a deep breath?"

Lumunok ako. Umiling ako bilang sagot sa tanong niya at wala sa sariling umupo para magpantay ang tingin namin. I shook my senses up and sweetly smiled at her. I didn't mind her genuine curiosity and instead cupped her cute, little face inside my two wide hands.

"You just woke up, but you're already pretty as always, baby Fiona? Can you teach me how to be pretty like you?" pag-iiwas ko sa pagbungad niya sa akin kanina.

She giggled. Sinabayan ko ang paghagikhik niya at tumayo para igiya siya papunta sa bathroom ng kwarto niya. Napabuntong hininga ako nang tuluyang nawala ang atensyon niya sa litratong nakita niya sa akin kanina.

"Mommy, I want to go to the park today! Ate Maddison told me yesterday that they just visited parks and she said they were all amazing!" matinis ang boses niyang sambit habang naglalakad kami papasok sa bathroom niya.

Ngumisi ako. Why do I feel like she and her father are up to something? Natawa ako at hindi na iyon pinuna. If this is part of their 'something', then I should just go with the flow, right?

"Yeah, sure. Which park did Ate Maddison told you you must visit, hmm?" tanong ko habang tinutulungan siyang makapaghilamos.

"Daddy Lolo's residence's, Mommy! May big park daw do'n tapos may swing, tapos ano... Mommy!" Natawa ako at binalik ang tingin sa kanya. Lumayo lang ako ng konti para isarado ang pinto. She's really so close to me, huh? "So, what, mommy? Pupunta ba tayo kina-"

Naputol ang sasabihin pa sana niya nang bumukas ang pinto. Napapitlag ako at agad na nilingon 'yon. I saw Jasper smiling at the both of us outside Fiona's bathroom. His smile almost equate the sun's brightness, damn it!

He's now prepared to leave for his work. He's still wearing a paired suit. This time it's a navy blue paired suit. A black shirt is underneath on that suit. His hair is fixed again and he completed his looks with a black shiny shoes. He looks really, really good. Especially with his casual attire. But, he looks good always, so...

"I thought you went missing," ngisi niya sa akin bago umupo at sinenyasan si Fiona na lumapit sa kanya. "Come here, baby. Daddy will now leave."

Mabilis na sumunod si Fiona, nawala na ang atensyon sa pinag-uusapan namin kanina, at matuling tumakbo papalapit sa kanya. Kinabahan pa ako dahil madulas ang bathroom niya. She might slip. Luckily, Jasper caught her immediately when her feet got tangled. Napaimpit ako dahil doon at mabilis na dinaluhan ang maliit niyang katawan. Sabay silang natawa pero hanggang ngayon ay malakas pa rin ang kabog ng dibdib ko.

"Jasper!" inis kong pagtawag sa kanya pero nalunod lang ang iritado kong boses sa mas lalong paglakas ng halakhak nila.

Unti-unting nawala ang pagsasalubong ng kilay ko habang pinanonood silang dalawa. A soft hand suddenly touched my heart while I watching their big smiles and their glowing eyes. Ah, they are my family.

"Mommy is worried for you, baby. Look at her reaction," natatawang sambit ni Jasper habang nasa braso niya si Fiona na sinasabayan ang halakhak niya, nasa akin din ang tingin.

Sabay silang humalakhak pero hindi ko na sila pinansin at lumabas sa bathroom ni Fiona. Jasper is about to leave. Kapag aalis na siya ay lagi namin siyang hinahatid ni Fiona palabas ng bahay. Fiona just loves doing that. Naramdaman ko ang pagsunod nilang dalawa sa akin.

"... She loves me so much, Daddy, that's why." Dinig kong sagot ni Fiona nang tinanong siya ng h*******k na 'to kung bakit ang o.a. ko raw. Tss. Big deal talaga sa kanya lahat kahit kailan. "Ingat ka, Daddy! Bring me some foods, okay?"

"Of course I will. Just promise me not to get sick again, okay? Will you promise me, baby?" his soothing voice replied.

Hindi ko na inantay ang isasagot ni Fiona at mabilis nang bumaba. I need some water. I felt my throat dried after what Fiona did. Aatakihin ako nang wala sa oras.

"Alis na 'ko. Take care Fiona, Van, okay?" Narinig kong bilin ni Jasper mula sa living room. Napalingon ako sa gawi niya nang narinig ang papalayo niyang boses.

Naabutan kong nakasunod sa kanya ang maliit na katawan ni Fiona. From here, I can feel how happy Fiona is while watching her dad. Ang maliit niyang ulo ay nakaangat dito at nakikita ko ang paggalaw ng buhok niya, siguro dahil sa sobrang tuwa.

"Wait. Did you remember today's date?" I asked, still holding the glass of water in my left hand.

Halos magkakalahati na kami ng araw pero mukhang kahit pagbati ay hindi man lang niya ginagawa. Did they really prepare a surprise for me? I wonder what kind of surprise this is.

Napahinto siya at muli akong nilingon. Ang ngiti niya ay unti-unting nawala at napalitan ng pagtataka. Nawala ang pag-asa ko nang nakita ang reaksyong nakaukit sa mukha niya, mistulang iniisip kung anong petsa at anong meron sa araw ngayon.

"Ah... yeah. Of course, I remembered," he awkwardly responded.

Nawala ang namumuong pangamba sa dibdib ko at napangiti. Tatanungin ko pa sana siya kung bakit hindi man lang niya ako binabati pero bago ko pa magawa 'yon ay malakas nang nag-ingay ang kanyang phone. Mabilis niyang kinuha iyon mula sa bulsa ng pants niya, dahilan kung bakit nawala sa paningin ko ang maliit niyang ngiti. Nawala ang reaksyon niya nang nakita ang screen ng kanyang phone.

He raised his head towards us and smiled. He waved his hand to me and to our daughter before he finally walked outside. I took a deep breath and decided to follow him. I kissed Fiona's forehead, whose smile is still wide while looking at her leaving dad. Mukhang hindi niya na ako napansin. Hindi ko na rin iyon pinuna at lumapit sa nakatalikod na si Jasper. Dahil doon ay narinig ko ang sinabi niya sa kung sino mang kausap niya sa kanyang phone. Dahan-dahang bumagal ang mabilis na pag-uunahan ng paa ko hanggang sa tuluyan na akong huminto, nabubura ang malaking ngisi sa labi.

"... yeah. I'm now on my way. Please, wear the dress I bought for you." Huminto siya ilang saglit pagkatapos ay tumawa.

My brows furrowed and took one more step near him. I stopped midway when he turned his face around. Mukhang naramdaman niya ang presensya ko. Nakita ko ang pagsasalubong ng kilay niya, mukhang iritado. He signalled me to stop before he finally walked away, his sudden irritation because of me is still etched on his face. Napahinto ako at pinanood ang pag-alis niya.

I gulped as an idea keeps on popping up in my mind. Dang it, Jasper Dave! Don't ever think of doing that shit...

Nawala iyon sa isipan ko nang narinig ang boses ni Fiona mula sa loob. Ilang saglit ang inantay ko, kinakalma ang sarili, bago siya mabilis na dinaluhan. I made her eat her breakfast before I ordered her to get ready. Ihahatid ko siya kina Daddy bago ako didiretso sa isang salon. Who knows, baka nga talagang may pinaplano sila. Even though what happened this morning keeps bothering me, I still hopped on that idea.

"You don't need to do much for her, Dy. Kahit ano naman ay kinakain niyan ni Fiona. Isa pa, hindi naman ako magtatagal. I just..." I stopped midway. I'm shy because after years, this will be my first time visiting a salon again to pamper myself. Ngumisi ako sa harap ni Daddy. "I'll just go and get my hair done."

Ngumisi siya at sinilip ang masayang si Fiona na nasa loob ng malaki niyang bahay. Binalik niya ang tingin sa akin nang may ngiti sa labi at tumango.

"If that's what you want, then. Basta pwedeng kainin lahat ni Fiona maliban sa sweets?" pag-uulit niya sa bilin ko. Mabilis akong tumango habang pinapanood si Fiona na nililibot ang bahay ni Daddy. Natatawa ako sa kacute-an niya. "What if she wants to try some, Giovanna?"

Napabalik ang tingin ko sa tatay ko. "Give her some, but not too much, Dy. Kapag sinabihan mo rin naman siyang bawal sa kanya, sumusunod din naman siya. Minsan lang pero at least 'di ba? Just... don't let her eat sweets for more than an hour."

"Okay, then. I will," pagpayag niya, malaki pa rin ang ngiti. Sinuklian ko iyon ng mas matamis pa at akmang aalis na sana nang bigla niya akong binati. "It's your wedding anniversary today. Happy 4 years of being married with your husband, Giovanna! Is that why you'll get your hair done?"

Natulala ako sa kanya, pero agad din namang napangiti. Naramdaman ko ang muling paghawak ng isang kamay sa dibdib ko habang hinaharap sa kanya ang buong katawan.

I don't know if there's really a surprise, but I still need to be beautiful on this special day. I think that's also my reason. Galak kong nilawakan ang ngiti kay Daddy.

"Thank you, Dy. I still don't know, but I'll treat you the next day after tomorrow, I promise. Day off ni Jasper sa makalawa," balita ko sa kanya. Malaki siyang tumango, nangingiti pa rin. Humagikhik ako dahil doon bago nilingon si Fiona na bakas ang pagkamanghang nililibot ang paligid. "Fiona! Mommy won't take long, okay? I'll be back, maybe after an hour. Don't give Daddy Lolo too much stress, okay?"

Napalingon siya sa akin at mabilis na tumakbo papalapit. Her fluffy cheeks bounced as she did that. Matamis siyang ngumiti at kinawayan ako.

"I promise I won't, Mommy! Daddy Lolo's house is so big! I wanted to live here even just for a day."

Natawa ako at hindi na iyon sinagot. Hinalikan ko ang pisngi niya bago ko sinenyasan si Daddy na aalis na ako. Tumango lang siya at sinabihan akong lumakad na. Ilang saglit ko munang pinanood ang kumakaway na si Fiona sa akin bago ako tuluyang umalis.

I tried to inform Nova that I'll be in a salon for today. Paniguradong 'pag nalaman niya 'yon ay mage-exaggerate na naman siya. She keeps on blabbering nonsense things. Hindi daw porket may asawa't anak na ako ay hindi na ako mag-aayos. Blah blah blah. It's annoying, but I would love to see her reaction when she found this out.

Huminto ako sa isang salon na malapit sa residence ni Daddy. Malaki ang salon na 'yon at mula dito, kita ang maraming tao. The way they advertised their salon seems engaging and fun.

Pumasok ako sa loob. Almost all the customers and the workers turned their gaze at me for a second because of my sudden entrance. Ngumiti ako at hindi na sila nilingon isa-isa. Dumiretso ako sa counter, kung saan ko talaga balak dumiretso, para makapagtanong.

"Good morning, ma'am! Welcome to our salon!" pagbati sa akin ng isang may katabaang babae.

Matamis kong sinuklian ang ngiti at enerhiya niya. "Good morning. Uh, today is my special day. Can you do something for my hair? Perhaps, the latest trend or something?"

Tumango siya at inabutan ako ng isang brochure, malaki pa rin ang ngiti. "So, it's your birthday, ma'am?"

Inangat ko ang tingin sa kanya at natatawang umiling. "No, uh, sorry... Today is my wedding anniversary," tipid kong sagot, halatang nahihiya.

Nalaglag ang panga niya pero sa huli ay naiilang na natawa. "Oh, I'm so sorry. I thought it's your birthday. You look young... to be married."

Unti-unting nabura ang ngiti sa labi ko, nangangapa kung tamang reaksyon nga ba iyon o hindi. I don't know. Medyo na-offend lang ako sa sinabi niya.

Ilang saglit ko siyang tinitigan pero hindi na rin nagsalita. Binaba ko ang tingin sa brochure na hawak ko. Inabot ako ng limang minuto sa paghahanap ng tingin kong babagay sa akin, pero sa huli ay hinayaan ko siyang pumili. Wala rin akong masyadong alam sa mga latest trends ngayon. Ang lahat din naman ng hairstyles na nasa brochure ay magaganda at mukhang sasakto din naman sa akin.

After almost three hours of getting my hair done, I finally finished. They dyed my hair in an ash gray color and curled up a bit my natural curly hair. I remembered doing this years ago, when I was still in college, but I didn't know that I will look good on this hairstyle. Kaya pala gustong-gusto ni Nova na subukan ko ang mga naging kulay niya ng buhok. Lagi niyang sinasabi na bagay raw iyon sa akin.

I feel fresh when I stepped outside that salon. Medyo magaan sa pakiramdam. I know it's too crazy; smiling without a reason, I mean, but I kept doing that on every stranger my eyes had laid on. Nababaliw na talaga ako.

I drive my way back to Dad's house after that. Hindi naman malayo 'yong residence nila sa village namin pero kailangan pa rin naming umuwi ni Fiona ngayon pa lang. Actually, gusto ko pa sanang makabonding si Daddy kaya lang ay hindi ko naman inasahan na aabutin pala ako ng mahigit na isang oras sa salon. Hindi pa nga ako naglalunch.

"You can't force her, Giovanna. Baka magalit siya," saad ni Daddy nang sa muling pagkakataon ay pinilit ko si Fiona na umuwi na.

She might have had enjoyed her day here. Ngayong sinasabi ko na uuwi na kami ay hindi siya pumapayag. Maglalaro pa raw siya at aantayin si Maddison na ngayong hapon pa lang pinaplanong bumisita.

Hindi naman magagalit si Jasper kung maaabutan niyang wala si Fiona sa bahay, pero kasi may sakit lang kahapon si Fiona. I can now imagine how worried he might be when he found this out.

"I can't leave her here, Dy," sagot ko at muling binalingan ng tingin ang nakatalikod na si Fiona sa banda ko. "Fiona, let's go na! Daddy is waiting na. Dali!"

Hindi niya ako pinansin at nagpatuloy sa panood sa malaking tv ni Daddy, para bang wala siyang narinig; para bang hindi niya narinig ang lungkot sa boses ko. I felt a slight pain because of that. My smile faded. I should have not left her here.

"Kung ganoon ay bakit hindi na lang siya dito matulog? Just for this night, Constanciana," saad ni Daddy habang ang tingin ay na kay Fiona na rin. Inangat ko sa kanya ang tingin. Nilingon niya ako at matamis na ngumiti. "Isa pa, it's you and your husband's wedding anniversary. You two should loosen up a bit this time. Ako na ang bahala kay Fiona."

Hindi ko alam kung magandang ideya ba 'yon pero nang sa muling pagkakataong tinawag ko si Fiona at hindi siya lumingon, ay hinayaan ko na. Maybe that would be a better idea.

Daddy's right. It's our wedding anniversary, after all. We should take this day as a couple first. Just some hours without this cutie masungit here first.

Pumayag ako sa gusto ni Daddy at binilinan ulit ng mga gagawin kay Fiona. Hindi pa agad ako nakaalis dahil naabutan ako nina Ate Ginger. She's not with her husband. Nasa isang business meeting daw somewhere in a province here in Florida. Hindi na ako nagtanong pa doon dahil wala rin naman akong pake.

"Giovanna, wait!" pagpuputol ni Ate Ginger nang pasakay na ako ng sasakyan.

Madilim na ang langit. Any moment soon, uuwi na si Jasper. Hindi ko alam kung may surprise pa nga ba siya pero kailangang may sasalubong sa kanya pag-uwi niya sa bahay.

Napalingon ako sa direksyon niya at kumunot ang noo. Nasa loob sina Daddy at nakikipaglaro sa dalawa niyang apo. Nagpaalam ako kay Fiona at sinabihan siyang dito muna siya matutulog. Pumayag siya doon, mas lalong natuwa, pero kabaligtaran ng emosyon niya ang nararamdaman ko ngayon.

"Why?" I asked my sister when she stopped in front of me.

"Here's my gift for your wedding anniversary," mahina niyang bulong at may inabot na isang katamtamang laki ng box sa akin.

Kumunot ang noo ko at wala sa sariling binuksan iyon, na sana pala ay hindi ko ginawa. Napasinghap ako nang nakita ang loob. Humalakhak siya kaya mabilis ko siyang hinampas sa braso. She didn't mind that and just kept on bursting herself out.

"The heck? Anong gagawin ko sa lingerie mo?" iritado kong tanong at padabog na binalik 'yon sa kanya.

"Sige na, sige na. Bawal tanggihan ang grasya... lalo na 'pag bagong set ng lingerie," natatawa niyang saad at tinulak-tulak na ako papasok sa loob ng sasakyan ko. Hindi makapaniwala ko siyang tiningnan pero hindi niya ako pinansin at dinagdagan pa ang sinabi niya, "Sabihin mo sa akin kung aling posisyon 'yong mas masarap, ha?"

Iritado akong sumigaw pero mas lalo siyang humalakhak. Padabog akong pumasok sa loob ng sasakyan ko. I felt the fast beat of my heart together with my freaking hot cheeks as I imagined that... Shit!

Tss. Bakit ko ba kapatid 'yon?