KABANATA 35

Kinabukasan hindi ko alam kung lalo akong maiinis na hindi niya pa rin ako sinasagot sa tanong ko kung kaya't tinanong ko muli.

"Bakit, Delton? Gaano mo kakilala si Daxton?"

Sinundan ko siya sa sala habang bitbit ang laptop niya. Naupo siya sa sofa kahit na alam niyang gusto ko siyang kausapin.

Ayaw niya akong tingnan at tutok lang ang atensyon niya sa screen ng kanyang laptop kung kaya't mas lalo akong nagduda.

"Just paint something upstairs, Savvy. I'm kind of busy. I'll deal with you later at night," pagtataboy niya.

Tinaas ko ang kilay ko at namewang sa harap niya.

"The question is simple, Delton. Ano ba ang mahirap sa tanong? Depende na lang kung may tinatago ka."

Tumigil siya sa pagtipa at tingin ko ay naubos ko na ang pasensya niya. Nag-angat siya ng tingin at seryoso akong tiningnan.

"Your question is non-sense, Baby. I know Daxton, of course. He was my client. What else should be the answer?" naiinip niyang tanong.