เข้าสู่ระบบChapter 266“Huwag mong isipin na dahil tinulungan mo ako, magpapasalamat ako sa’yo. O pasasalamatan kita. O patatawarin kita,” malamig na sabi ni Amara, pero sa loob-loob niya, nanginginig ang galit na pilit niyang kinukulong.Hindi niya kayang tumingin kay Argus dahil kapag tumingin siya, baka makita niya ulit iyon ang tinging matagal na niyang sinusubukang kalimutan.Umiling si Argus. May bahagyang ngiti sa labi niya, pero hindi iyon masaya. Mapait. Pagod. Parang matagal nang tanggap ang lahat ng kasalanan niya sa mundo.Nag-iwas ito nang tingin. “Hindi ko kailangan ang pasasalamat mo.” Sa sandaling iyon, may dumaloy na dugo mula sa sugat niya pero sapat na para mapansin ni Amara. Napatingin siya sa kamay ni Argus. Kumapit ang dugo sa mapuputi nitong daliri. Parang biglang bumigat ang dibdib niya.Ayaw niyang maramdaman o kahit isipinin man lang kung bakit dati, handa siyang magmakaawa para sa lalaking ito.Hinawakan ni Argus ang kamay niya kaya bahagya siyang napakislot.Kinuha n
Chapter 265“Argus De Luca?” Parang nagyelo ang mukha ni Senyora Anita.Pamilyar ang pangalang Argus sa lahat. Ngunit bakit siya pupunta sa bahay ng Alcantara? Para kay Amara? Imposible. Hiwalay na sila. Ano pa ang pakay niya?Anuman ang dahilan, malinaw ang isang bagay: si Argus De Luca ay isang taong hinding-hindi nila kayang banggain sa buong buhay nila.Agad na nagpakita ng ngiti si Senyora Anita at lumapit. “Mr. Argus, ano po ang sadya n’yo? Maupo po muna kayo.”Dahan-dahang nagsalita si Argus, kalmado ngunit puno ng lamig. “Hindi ako mangangahas umupo sa upuang pag-aari ng pamilyang Alcantara.”Hindi agad naunawaan ni Senyora Anita ang ibig niyang sabihin.“Mr. De Luca, kayo po ay—”“Siya an g pinunta ko rito,” malamig na putol ni Argus habang bumaling ang tingin kay Amara.Agad na pumwesto si Mayumi sa harap ni Amara. Akala niya’y siya ang tinutukoy ni Argus. Itinuro niya ang sarili, bahagyang nakanganga.“Ako?”Humakbang si Argus at siya mismo ang lumapit.Habang papalapit si
Chapter 264Naiirita pa si Amara nang biglang tumunog ang telepono niya.Si Senyora Anita ang tumatawag.Agad siyang binulalas ng galit ng matanda na halos sumabog sa kabilang linya.“Amara! Buntis ka raw? Anong kabalbalan ’yang sinasabi mo? Kung buntis ka, paano ka mapapalayas sa pamilya De Luca? Sino ang niloloko mo, ako?!”“General Umbao, sinisiguro ko sa iyo na nagsisinungaling ang batang ’to,” patuloy ni Senyora Anita, galit na galit. “Hindi naman talaga siya buntis!”“Wala akong pakialam kung buntis siya o hindi,” sigaw ni General Umbao. “Ngayon din, magbibigay ka ng paliwanag! At ikaw—may lakas ka pang maliitin ako?!”“H-hindi totoo iyan, General! Hindi ko po kayo minamaliit! Nagsisinungaling lang po ang pinsan ko—” paliwanag ni Mayumi.Naririnig ang kaguluhan sa kabilang linya, at agad na naunawaan ni Amara na nagwawala na si General Umbao sa bahay ng mga Alcantara.“Amara!” malakas na utos ni Senyora Anita. “Binibigyan kita ng tatlumpung minuto. Pumunta ka rito ngayon din!”“
Chapter 263Mariing kinurot ni Ysabel ang sarili.“Aww!” Masakit iyong kurot kaya sigurado siyang hindi ito panaginip. Totoo ito… totoong-totoo. Hindi niya napigilang ngumiti nang masaya.Alam niya simula pa lang, alam na niya na sila ni Argus ang magiging end game at may nararamdaman si Argus para sa kanya. Ang ugnayan nila ay hindi basta-bastang masisira ni Amara.“Argus… salamat. Salamat sa sobrang pag-aalala mo sa akin,” malambing niyang sabi.Ngumisi si Argus, malamig at walang emosyon. “Pagod na ako. Pwede ka nang umalis.”“Argus, gusto kong manatili muna sa tabi mo. Gusto kitang samahan—”“Ayaw kong inuulit ang sarili ko.” Hindi man lang siya tiningnan ni Argus.Nang maramdaman ni Ysabel na maaaring magalit si Argus, wala siyang nagawa kundi ang lumabas muna. Ngunit kahit pumayag na si Argus na pakasalan siya, hindi pa rin nawala ang kakaibang kaba sa dibdib niya.Pagkaalis ni Ysabel, muling bumalot ang katahimikan sa ward.Ibinuka ni Argus ang kamay at pinisil ang kumikirot n
Chapter 262Nagising si Argus sa loob ng ambulansya, at pagdating sa ospital ay siya pa mismo ang naglakad pabalik sa loob.Hindi talaga naghinay-hinay si Amara.Nabulabog si Luciana at agad tinanong ang doktor, “Dok, ano’ng nangyari sa kaniya?”Tiningnan ng doktor ang tikom na panga ng lalaki, saka ang napunit na sugat, at pati ang buhok nitong lalo pang num manipis dahil sa pagkakabaldado. Napabuntong-hininga ito. “Kayo ang unang tao sa mundo na gumawa ng matinding aktibidad pagkagising pa lang. Basa pa ang sugat ninyo.”“Matinding aktibidad? Anong matinding aktibidad?” Naguluhan si Luciana, tingin niya ay salitan sa tahimik niyang anak at sa bagong binalot na sugat sa ulo nito.Kung hindi niya kilala si Argus, iisipin niyang nakipagsuntukan ito sa labas.Matapos gamutin ng doktor ang sugat ni Argus, mahinahon nitong pinulot ang kamiseta sa tabi at isinuot.“Argus, saan ka ba nagpunta?” tanong ni Luciana.“Wala akong ginawa,” sagot niya, malamig.“Wala? Kung wala kang ginawa, bakit
Chapter 261Napatingala si Amara at nakita si Tygar na nakatayo sa pintuan.Para kay Amara, dumating na ang tagapagligtas niya.“T! Bilis! Tulungan mo muna ako!”Tumingin si Tygar sa walang-kibong Argus. “Tutulungan kitang itapon ang bangkay?”Napasinghap si Amara. “Nahimatay lang siya. Tumawag na ako ng emergency. Tulungan mo naman akong buhatin siya pababa.”Sumulyap si Tygar sa magulong kama at sa hubad na pang-itaas ni Argus. Biglang dumilim ang ekspresyon niya.“Ginawan ka ba niya ng masama?”“H–Hindi! Mahaba ang kuwento, basta ‘wag mo siyang hayaang mamatay dito.”Tinangka ni Amara na buhatin si Argus, pero kulang ang lakas niya. Ilang ulit niyang hinila ang lalaki na ni hindi man lang gumalaw.Nang makita ni Tygar na pinagpapawisan na ito at walang nangyayari, napabuntung-hininga siya, tinanggal ang butones ng manggas at itinupi ang sleeves saka lumakad papasok.“Lumayo ka.”Umusog si Amara. Lumuhod si Tygar sa isang tuhod, ipinasok ang bisig sa ilalim ni Argus, at buong lakas







