Unang araw ko sa kolehiyo. Naninibago pa ako sa ambiance. "Hi. Alone?"Napatingin ako sa napakagandang babae."O-Oo," nahihiyang sagot ko naman."Me too. I'm Annie, and you?" Nakangiting nakipag kamay ito sa akin."L-Liana," agad naman ako nakipag kamay sa kan'ya."Huwag ka na mahiya sa akin, Liana. Ilang taon ka na pala?""Twenty three, ikaw?" naging komportable na ako na nakipagkuwenyuhan kay Annie."Twenty two. Anong kurso ang kinuha mo?""Bachelor in Medicine and Bachelor of Surgery," nahihiyang sagot ko naman.Kayod kalabaw na itinaguyod nila Tatay at Nanay ang pag-aaral ko. Sa sobrang mahal ng gastusin sa school at tuition, tumigil na rin ako. At ngayon, maipagpatuloy ko na ang aking pangarap na maging isang magaling na doctor."Wow! Ang galing mo naman. Ako naman, nursing. Nakakatuwa at nakilala kita!"Ngumiti naman ako kay Annie. Halatang anak-mayaman ito. Pero walang kaarte-arte. Simply lang ito manamit at may salamin ito sa mata. Sobrang kinis ng kan'yang balat at sobrang p
Hating-gabi na, wala pa rin si Caden. Sino ang babaeng kasama niya kanina? Sa nakikita ko, parang may something sa kanila.Nasasaktan ako. Hindi ko alam, pero ang sakit talaga.Mahal ko na ba siya?No! Hindi puwede! Pabaling-baling ako sa higaan. Napatigil naman ako dahil sa tunog ng sasakyan. Dali-daling bumangon ako at sumilip sa bintana."Caden?"Napatingin ako sa orasan na nakasabit sa dingding. Alas onse na ng gabi. Huminga ako ng malalim at binuksan ang pinto. Hinintay ko ito.Narinig ko ang tawanan ng babae at lalaki. Umigting naman ang panga ko."I enjoyed it so much, Love."Nakatingin lang ako sa babaeng kasa-kasama ng asawa ko. Siya rin ang babaeng pumunta sa opisina ni Caden.Nagkasalubong naman ang paningin namin ng asawa ko. Nagtatanong ang mga mata ko rito. "Oh. ' Di ba ikaw ang secretary ni Caden?" aniya ng babae sa akin."No. I'm his wife!" Diin na sagot ko rito.Nabigla pa ito at kalaunay naging seryoso ang kan'yang ekspresyon."Wife? I'm his girlfriend," pagtatar
"Liana!"Napapikit naman ako at pilit pinakalma ang aking sarili.Jusko! Ikaw na po ang bahala sa akin!Dahan-dahang lumapit ako kay Caden."C-Caden?"Isang malutong at nakakabinging sampal ang natanggap ko kaagad."Sino ang naglakas loob na tanggalin ang kuwentas sa leeg mo?!" Galit na sigaw niya sa akin."C-Ca-Caden..""Ilang beses ba sinabi ko sa'yo, huwag na huwag kang gumawa ng bagay na hindi ko magugustuhan!"Impit naman akong napahikbi. "I-I'm sorry. H-Hindi na mauulit!" "Sino ang nagtanggal?!" Ayoko sabihin. Ayoko madamay si Sir Alcantara."A-Ako. A-Ako nagtanggal, Caden!"Bigla lang niya ako hinaklit sa braso at hinila sa labas."Diyan ka matutulog sa labas! Bawal ka rin kumain!" Pasalya nia akong itinulak. Lahat ng kan'yang tauhan, nakatingin sa akin. Nagitla pa ako dahil sa lakas ng pagsarado sa pinto.Panay naman ang punas ko sa aking mukha na puno ng luha. Dahan-dahan akong tumayo at pumunta na lang sa pool area. Umupo ako at nakatulalang nakatingin sa kalawakan.Pagabi
Halos maghapon hindi ako lumalabas sa kuwarto. Hindi ko na itinanong kay Manang Narsing kung nandito pa rin ang babae ni Caden.Sobrang sama pa rin ng pakiramdam ko. Kapag bumangon naman ako, pakiramdam ko umiikot ang paligid ko. Hinatidan na lang ako ni manang ng tanghalian at hapunan. "W-Wala pa rin po ba si Caden?" tanong ko kay manang."Wala pa. Kasama niya si Manong Selo mo." Huminga naman ako ng malalim. "K-Kilala niyo po ba si Andrea Alleya Santiago?"Napatingin naman si Manang Narsing sa akin. "Nagkita ba kayo?!"Tumango naman ako."Liana, puwede ka humingi ng tulong sa kan'ya, hija! Sundalo si Andrea!""P-Po?""Kasamahan ni Caden si Andrea. Kapag malaman niya ang sitwasyon mo, panigurado tutulungan ka ni Andrea."Napatigil naman ako. "P-Paano mo po nakilala si Andrea?""Ang Tatay niya ay kasamahan ni Selo sa military. Si Andrea, Asawa niya ang kaibigan ni Caden.""May binigay po sa akin na calling card si Andrea. Pero kinuha po ito ni Caden.""Bihira lang na nandito si Andr
Napamulat ako bigla dahil sa sinag ng araw. "M-Manang?" "Bumangon ka na at kumain ng almusal. Alas diyes na ng umaga," saad ni manang. Huminga naman ako ng malalim. "W-Wala po akong gana." "Hindi puwede na hindi ka kakain. Bumangon ka na diyan." "P-Pagod na po ako. M-Manang, t-tatakas po ako." Napatingin naman si manang sa akin. "Alanganin na, hija. Lalong dinamihan ni Caden ang mga bantay sa labas. Huwag ka mag-alala, hahanap kami ni Selo ng paraan," aniya ni manang. Tumango naman ako. " S-Salamat po. Aasahan ko po mama-." Napatigil ako bigla dahil sa pagbukas ng pinto. Si Caden. "Lumabas muna kayo, manang," utos niya kay manang. Dali-daling lumabas naman si manang. Lumapit naman sa pinto si Caden at ni-lock ang pinto. " Tatakas ka?" Nakangising tanong niya. Nanlalaki naman ang mga mata ko. Paano niya nalaman?! "C-Caden, H-Hindi!" " Again and again! 'Di ba sabi ko, ayaw ko ng sinungaling!" Napalunok naman ako ng laway. "C-Caden, please. A-Ayoko na. Tama na!" Umiiyak n
"Maiiwan muna kita dito sa Isla," saad ni Caden sa akin."S-Saan ka pupunta?""Babalik ako sa Manila. Aayusin ko lang ang bangkay ng parents ko."Malungkot naman ako napatingin rito. "N-Nakikiramay ako, Caden."Naniningkit naman ang kan'yang mga mata na nakatingin sa akin."Alam kong wala kang kinalaman dito, Liana. But you know what, gusto ko rin maramdaman mo ang sakit na nararamdaman ko ngayon!"Napatigil naman ako. "A-Anong ibig mo sabihin?!" "Magbabayad ang parents mo! Buhay ang kinuha nila sa akin, buhay rin nila ang kapalit!"Umigting naman ang panga ko. Malakas na sinampal ko ito. " Subukan mo! Magpakamatay ako, at isasama ko ang bata sa aking sinapupunan!" Galit na sigaw ko rito.Nanlalaki naman ang kan'yang mga mata."What did you say?!" aniya na hinawakan ako ng mahigpit sa braso."Buntis ako! Total wala ka naman pakialam sa bata, isasama ko na lang siya sa kabilang buhay! Maniwala ka, Caden, kikitilin ko ang aking buhay kapag may masamang mangyari sa parents ko!" Agad na
ISA. Dalawang araw. Hanggang umabot ng isang linggo na wala pa rin si Caden."Tunawag ba si Caden sa'yo?" tanong ko kay Amy."Nope. Sino naman ako para tawagan niya?" mataray na sagot niya.Napakagat-labi naman ako. Mabait naman si Amy. Minsan ko na itong sinundan sa gubat at doon ko nakita na nag-eensayo ito sa pagbabaril. Lalo ako napahanga sa dalaga sa bilis at galing niya."N-Nag-alala lang ako sa kan'ya.""Hindi iyon basta-basta mamamatay," aniya at tumalikod na ito.Sinundan ko naman ito ng tingin. Kapag nandito si Caden, parang ang bait-bait ni Amy."Ma'am Liana, ipinagbabawal ni Boss na umalis ka mag-isa," saad ng tauhan ng asawa ko."Diyan lang po ako maglalakad sa tabing dagat," may pagkainis na sagot ko rito."Sasamahan lang po kita. Pasensiya na, Ma'am. Sumusunod lang ako sa utos ni Boss Caden."Napabuntonghininga naman ako. Wala naman ako magagawa. Habang naglalakad, nakabuntot naman ito sa akin. Napapikit naman ako sa lamig ng hangin na humampas sa aking mukha."Gaano
GAB, kaninong bahay ito? Bakit ang daming armadong kalalakihan dito?" tanong ko sa binata. "It's mine."Nanlalaki naman ang mga mata ko."H-Hindi ka tauhan ni Caden?!""Nope."Laglag naman ang aking panga. "K-Kasamahan ka niya?! Sino ka ba talaga, Gabriel Lee?!" "I don't need to answer your questions. Ang trabaho ko lang ay proteksyunan ka, Ma'am Liana.""Huwag mo na akong tawagin na Ma'am!" inis na saad ko at tinalikuran na ito. Bumaba na muna ako sa kusina. Naabutan ko si Amy na nagluluto. "Wala ba silang katulong na babae dito?" tanong ko kay Amy."Wala. You can see naman puro lalaki," sagot ng dalaga.Nanghihinang napaupo ako sa upuan. "N-Nakontak niyo na ba si Caden?" Napatingin naman ang dalaga sa akin. "Hindi pa. Si Gabriel na ang bahala doon. Kumain ka na at magpahinga.""W-Wala akong gana," malungkot na saad ko rito."Eh 'di magpakamatay ka na lang!" aniya at inabot sa akin ang baril."A-Amy!""Huwag mo ako artehan, Liana! Ayaw mo kumain? Parang magpakakamatay ka na rin