THIRD PERSON'S POVIt's been weeks since Gio told the shocking news, and she's still shocked. Sino ba ang hindi, hanggang ngayon...She's feeling so doomed, upset, angry, and guilty. Kung hindi lang siya buntis malamang, nagpumilit sana siyang umalis.Pero ayaw niya namang ilagay sa alanganin ang bata sa sinapupunan niya at magiging malaking problema pa kung magkakataon."Fei, bibigyan kita ng new vitamins for your trimester, kailangan mag-doble ingat because the baby is going to be four months so you better take care of yourself more. Avoid crying too much malaki kasi ang epekto pag sobrang emosyonal parati ang Nanay," payo ni Vina.Nasa clinic ni Vina sina Gio at Fei ngayon para sa monthly check up ng buntis, and tomorrow is the start of Fei's second trimester.Nag undergo na rin siya ng ultrasound at napag-alaman lalaki ang anak nila, nakalalaki agad sila kaya nang malaman nila, ang asawa niya agad ang pinaka-masaya, even her, she's happy too.Niyakap siya ni Gio pero hindi siya tu
Fei's POV Ilang linggo rin ako nanatili sa ospital, pina-confine nila ako dahil naging komplikado ang pagbubuntis ko. The baby's heart beat is an underlying observation, I thought my baby was about to be lost but Ate Vina and Gio assured me that the baby is safe... and it's really safe.Thank God hindi niya kami pinabayaang mag-ina. Hindi ako dinala ni Gio sa ancestral house, bumili siya ng isang malaking penthouse na magiging bahay na namin pansamantagal. That ancestral house back then has brought me a traumatic experience and until now na kapag naalala ko para akong nauupos, nanghihina at hindi nanamalayang napapatulala. Hindi ko gusto ang pakiramdam na ganito pero madalas para akong nawawala sa sarili lalo na sa tuwing naiisip ko na ang sarili kong kapatid... nagawa akong... muli na lang akong napaluha mag-isa. Dahil lang sa inggit at galit ginusto niya matapos ang buhay ko, namin ni Gio sa ganoong paraan at pati ipinagbubuntis ko gusto niya rin mawala? Hangggang ngayon isa
WARNING ⚠️ THIS CHAPTER CONTAINS MATURED AND BLOODY SCENES NOT SO SUITABLE FOR YOUNG AND VERY SENSITIVE READERS, PLEASE SKIP IF YOUR STOMACH IS WEAK. Thank you ( ◜‿◝ )♡ THIRD PERSON'S POV "Sir." His men bowed when he saw him walking down to the basement under this ancestral house. "Where is she?" Gio asked because there are many torture rooms in here. Mga silid kung saan dinadala ang mga taong may malaking atraso sa kanya, sa pamilya nila na dati Daddy at Lolo niya ang namamahala. Ngayon, siya na. Nasanay na lang ang sikmura niya sa paglipas ng panahon, hindi alam ng asawa niya ang lugar na ito and this place is prohibited from the people in this house, aside from him and his men. "This way, Sir." Iginaya siya ng isa sa mga pinagkakatiwalaan niyang tauhan sa kinaroronan ni Keira. They walked in the dimmed hallway and they went to the least room. They stopped in front of this door and they opened it for him. Nauna na siyang pumasok at doon nadatnan niya na nga ang hin
THIRD PERSON'S POV Nakapikit lang si Gio habang nakaupo at nakasandal sa mahabang sofa sa loob ng clinic ni Vina na tahimik pero masama ang tingin na iginagawad sa kanya dahil sa sama ng loob. Nasa pribadong kwarto si Fei ng ospital na ito at tinurukan ng pampatulog ang asawa dahil hindi makatulog sa matinding shock dulot ng lahat ng mga pangyayari. Sapo lang din ni Vina ang noo habang nakaupo rin sa swivel chair sa harap ng lamesa niya sabay napahilamos na lang. Walang nagsasalita, pareho silang tahimik at parehong mga nagpapakiramdaman. Nang ito si Vina rin ang bumasag sa hindi na matiss na katahimikan. "Nakita mo na ang sinasabi ko, Gio?" tanong nito sa kanya buhat ng nanginginig sa galit na boses. Pagak pa nga itong natawa pero walang tuwa roon kundi halo-halong pagkadismaya dahil sa mga maling hakbang ng kapatid. Hindi rin nito mapigilan na maluha dahil parang naulit na naman ang nangyari sa kanila noon sa kanilang tatlo ng Mommy nila. And this time, kay Gio naman
Fei's POV "GIO!! WHERE THE F*CK ARE YOU?! HELP ME!" I cried. "THIS BAD BREATH GROSS MAN IS NOW EATING ME!!" tawag ko na sa asawa ko na siyang tanging huling taong pag-asa ko na lang. Pero narinig ko lang na tumawa ang nakakadiring lalaking 'to at sandali siyang tumigil sa paghalik sa akin. "Hinding-hindi na darating ang asawa mo h'wag ka nang umasa pa dahil sigurado ako na sa mga oras na 'to lasog-lasog na siya—" Pero biglang bumukas ang pintuan nang may sumipa rito ng pagkalakas-lakas dahilan para tumalsik ang pinto kaya natigilan siya kahit ako nagulat. Doon ay bigla na naming narinig ang tunog ng samu't saring palitan ng putok ng baril sa labas. Pero nasa taong pumasok sa kwarto natuon ang atensyon namin at hindi siya nag-iisa kundi marami pa silang mga tauhan niya... Napaiyak ako kasabay nang panginginig ng labi ko. "G-Gio... you're here." Bakas ang tuwa sa boses ko dahil dininig ako kasabay nang paghikbi ko dahil sa labis na pagkahabag. Kaya anoon na lang ang iyak
Fei's POV "S-Saan niyo 'ko dadalhin?!" Nilukob ako ng matinding takot nang alisin nila ang tali sa kamay ko at hiniklat nila ako sa braso at pwersahan akong itinayo. "H'wag kang magalala liligaya ka naman sa piling ko at hinding-hindi mo nakakalimutan ang pangalan ko." Ngumisi si Raj na naghatid muli ng matinding kilabot sa akin. Inutusan na niya ang mga tauhan niyang dalhin ako kung saan at nagbigay daan naman si Keira para paraanin kami. Nanginit na lang ang mga mata ko na makita ang sarili kong kapatid naaatim niya makitang ganito ang ginagawa sa akin ng mga taong 'to na hindi naman mga mukang tao! Nagpumiglas ako. "Bitiwan niyo 'ko!!" Pilit akong kumakawala sa kamay ng mga ito na nakahawak pero walang panama ang lakas ko sa lakas nila. Nailabas pa rin nila ako roon at nagulat ako na hindi pala isang abandonadong building ang kinaroronan namin kundi lumang abandonadong mansyon. Nagsisisigaw na lang ako na bitiwan nila ako kahit alam ko hindi nila para gawin iyon pinilit ko