Ang matayog at mahabang hagdan ay walang pinagbago, maski ang kulay niyon at ang disenyo ay walang naging pagbabago sa nakalipas na taon. Even the antique vase ay naroon pa rin sa gilid ng hagdan. Pero hindi niya na masyadong pinansin ang lahat. What matters to her right now is to get her son away from him. Mali na ma-punta pa sila dito at maibalik. Mali na naririto sila. At lalong mali na magkasama pa sila ni Greg. Maling-mali na makita nito ang anak niya dahil hinding-hindi siya papayag na mapunta ang anak niya sa lalaking iyon. She heard some laughters. And it came outside the living room. Dahan-dahan niyang binuksan ang screen door at saka lumabas. Bumigat ang dibdib niya when she saw her son Greene laughing while his papa is
lifting him in the air. May butil nang luha ang nag-landas sa pisngi niya. Kung sana sa ibang pagkakataon ay masisiyahan siya sa nakikita pero iba ngayon. Takot ang nararamdaman niya. Lalo pa't napakaraming armadong lalaki ang nagkalat sa paligid. Noon pa man, napakadaming bodyguard na ni Greg. Hindi niya alam kung ano pa ang illegal na ginagawa nito para magkaroon ito ng ganoong dami ng mga tauhan upang protektahan ito.It's not safe to me and my son to stay here. Nagma-martsang lumapit siya sa dalawa at mabilis na kinuha si Greene sa mga kamay nito.
“Hey!” halos takbuhin niya ang mga ito makalapit lamang agad siya. Nag-iisip na siya ng mmga paraan paano sila tatakas ni Greene lalo at ang daming nagkalat na armadong mga kalalakihan sa paligid.
Tandang-tanda pa niya ang maliit na lagusan sa likod bahay. Bakanteng lote ang labas niyon at kasunod ay kalsada palabas ng village. Nasisiguro niya na kung doon sila dadaan ni Greene ay makakapara agad siya ng Taxi na dadaan doon o kaya naman ay makakahingi ng saklolo sa kung sino mang motorista na daraan doon. Sa ngayon, kailangan niyang mabawi si Greene at saka na niya iisipin ang iba pang plano. Maaari naman niyang lapitan ang mga dati niyang kaibigan dito sa Pilipinas at nasisiguro naman niya na hindi tatanggi ang mga iyon sa ka-unting tulong na hihingiin niya para lamang makalayo silang mag-ina.
Kinarga niya agad si Greene pagka-kita niya at tinalikuran ang ama nito. Pero mabilis itong nakahabol sa kanila at humarang sa daraanan niya. Ang malaking bulto nito ang nagpahinto sa kanya.
“Where do you think you going? At kasama pa ang anak natin.”
“Anak ko!”
Madiing saad niya. Hindi niya gustong angkinin nito ang anak niya. He smirked. “Anak ko rin siya. Hindi mo naman siya magagawa ng sarili mo lang. Kaya anak ko din siya,”mariing sabi nito sa kanya. Sandaling uminit ang pisngi niya dahil sa sinabi nito.“Aalis na kami. Babalik kami sa Manitoba.”
She said with finality. Walang dahilan para manatili sila dito. May sarili na silang buhay malayo dito. She saw his eyes darken with madness.“At sinong nagsabi sayo na pwede kayong umalis?”
He asked dangerously.Nagkaroon ng biking sa lalamunan niya. Totoong sumisidhi pa rin ang takot niya lalo't ganitong seryoso ito. Pero hindi na siya katulad ng dati. She won't let him manipulate her life again. Sila ng anak niya. Matapang na sinalubong niya ang tingin nito.
”Ako!”
Mas dumilim ang mukha nito. “At sino rin ang nagsabi sayo na pu-pwede mo kaming i-kulong at piniliting manatili dito?” Bakas ang pinipigil na galit.Napa-igik siya nang hawakan siya ng mahigpit nito sa braso. “I've waited for so long. At sa tingin mo hahayaan ko kayong umalis? Think again milady. Think again.”
She knew him very well. Wala itong gusto na hindi nakukuha sa kahit na anong paraan. Ini-waksi niya ang braso at hinarap ito sa matapang na paraan.
“Nagpapatawa ka. At sino ka para pigilan kami? I won't let you to dragged me and my son to your selfish life! Hindi ko hahayaang mamulat ang anak ko sa mundong ikaw ang nasusunod. May sarili kaming buhay at hindi ka kasama doon!”
Gumuhit sa mukha nito ang sakit ng mga salitang binigkas niya. Nagsisisi man pero huli na. Hindi na niya binawi ang alin mang nasabi niya. Sawa na siya. Pagod na pagod na. Mas tumibay ang depensa niya na hinding-hindi siya nito mapipilit. Pero unti-unting naglalaho iyon lalo pa't nababasa niya sa mga mata nito ang pinipigilang galit.
“Kapag sinabi kong hindi kayo aalis. Hindi! Matuto kang makinig dahil kung ipagpipilitan mo ang gusto mo. May isang bagay kang pagsisihan.”
Napalunok siya dahil sa sinabi nito.Niyakap din niya ng mahigpit si Greene.
“P-Pakawalan mo na kami please,”
nawala ang tapang niya. Alam niyang kahit magmatapang pa siya ay hinding hindi magbabago ang desisyon nito. He will remain his decision untouched.Lumikot si Greene at pilit na humaharap sa ama.
“P-Pa-Pa.” Totoong nagulat siya nang unang bigkasin nito ay papa. Iniumang nito ang braso at pilit na sumasama sa amang nakatayo sa harapan niya ay seryoso ang mukha. Dahan-dahang lumapit pa ito lalo sa kanila. Akala niya'y kakargahin nito si Greene pero dinampian lang niya ito ng halik sa noo.
“Be good to your mom big boy okay. Papa will be very busy today.”
He said to her son. And Greene giggled when his papa kissed his temple again.Nang sa kanya na ito tumingin. “Stay here! Tinatamad na akong sumunod ng sumunod sa lahat ng mga pinupuntahan mo. Nakakapagod nang tanawin ka sa malayo so stay here!”
Kumunot ang noo niya. Anong ibig nitong sabihin? Is he always been with her all along? Hindi impossible lalo pa't espiya niya si patty sa bahay niyong mag ina. Akmang magsasalita pa siya.
“No more any words. Baka nakakalimutan mo. I owned you because you’re still my wife. And as my wife you will stay with me. Only with me.”
Galit na sinundan niya ito. “It’s stop me being your wife nang piliin mong i-lihim sa akin ang mga dapat ay alam ko. So, stop telling me that I am still your wife when in the first place I never been your wife.”
Tinalikuran niya si Gregory habang bitbit niya si Greene. Pinili niyang tumalikod agad upang hindi nito makita ang luhang sunod-sunod na pumatak sa mga mata niya. Greg stops as her husband as well nang mas piliin nitong mag-sinungaling kaysa ang sabihin ang katotohanan sa kanya. Katotohanang kahit masakit ay pipiliin niyang tanggapin kaysa ang manatiling bulag at walang alam.
Tatlong araw nang wala si Greg. At kahit ganoon, mahigpit ang bantay nilang mag ina. Kulang nalang kahit sa pagtulog ay may bantay sila. Naiinis na siya dahil tila nawalan na sila ng karapatang makalabas at sumagap man lang ng hangin sa labas. Tila sila isang mga preso sa loob ng kulungan na ang tawag ay, tahanan. Umalis nga si Greg pero ikinulong naman sila nito sa bahay. At si Greene ay mukhang nasanay na sa presensya ng ama nito kaya palaging umiiyak sa gabi. Hindi naman dating ganoon ang anak niya. Nagpasya siyang bumaba ng hagdan. Ang una niyang gustong gawin ay magpahangin sa pool area at tanawin ang maliliwanag na bituin sa kalangitan. Iniwan niyang natutulog si Greene sa silid nila kaya malaya siyang nakalabas upang makapagpahangin. Gabi na at tahimik na ang buong kabahayanan. Dati-rati, natutulog siya sa sofa makita lamang niyang dumating ang asawa niya tuwing gagabihin ito. Hindi siya makatulog ng mahimbing hangga’t di niya alam kung ku
"Baby..." Humakbang siya palayo kahit nangingig ang mga tuhod niya. "W-Wag kang lalapit sa ‘kin," sabi niya. Her voice were shaking. Parang may mga yelo sa balat niya. Hindi niya rin alam paano niya ito titigan sa mga mata nito nang hindi niya naiipakita dito ang kakaibang trauma niya. Pumataysiya.Pumataysiyang tao. He killed someone right in front of me. Right in my eyes!Humakbang siya. Akala niya, bali-balita lang na kaya nitong gumawa ng ganoon klaseng bagay, pero kaya nga nito. Kaya nitong pumatay nang walang babala. "Baby, It's me." Humakbang pa ito papalapit sa kanya. Bumaha ang liwanag at nagmamadaling pumasok ang mga tauhan nito na may dalang kanya kanyang armas. Hindi na siya nagulat na makita sa mukha nang mga tauhan nito na tila sanay na sila sa mga ganoong aktibidades. Wala man lamang kahit na anong pagkagulat sa kanila na makakita sila nang bangkay na nakahandusay at nagkalat na dugo. Bumaling ang mg
"Isla Rosal?" Ulit ni Shane sa sinabi ni Gregory nang sa wakas ay makababa ang helicopter na sinasakyan nila. Ngayon lang kasi umimik si Gregory pagkatapos ng pagtatalo nila kagabi at ang mga binitiwan nilang salita sa isa’t isa na alam niyang hanggang ngayon ay nasa isip pa rin nito. Maging ang huling sinabi nito ay nasa isip pa rin niya. Pero hindi na niya ipinilit ang gusto niya na umalis na hindi ito kasama dahil kahit anong gawin niya ay alam niyang hindi ito papayag. Mula Maynila ay sumakay sila sa isang private plane patungong Palawan at saka doon sumakay ng helicopter patungo dito sa isla. Maaga siyang ginising ng isang kasambahay upang sabihin na mag-empake na daw siya ng mga gamit nila ni Greene kaya kanina ay mabilis siyang gumayak. Hindi pa rin kasi mawala sa isip niya nab aka may isa pa sa mga tauhan ng asawa niya ang mag-tangka sa buhay niya o sa kanilang mag-ina sa oras na malingat si Greg. Isang tagong isla na nasa dulong bahagi ng Palawan ang
“Can we talk?”Shane stood up from her seat when she heard what Greg have said. They had a normal dinner along with their helpers. Nalaman niya kasi na malapit si Greg sa mga kasama nito sa bahay kaya normal palang sumabay ang mga ito sa hapag. Pero mukhang mahiyain ang mga kasama nila kaya mabilis din silang namaalam matapos kumain.Si Greene naman ay nakatulog na ng maaga pagkatapos niyang ipagtimpla ng gatas.“Para saan?” tanong niya.When he rose up to his seat ay humarap ito sa kanya. “Us. Let’s talk about us,” he said.“Us? Hindi ba’t tapos na tayo?” may diin niyang sabi.She avoided his stares para hindi niya makita ang mga emosyong iniiwasan niyang makita sa mga mata nito. Hanggang sa papel na lamang ang kasal nila at hindi na babalik iyon sa dapat asahan nila dahil matagal nang tapos ang pagsasama nila.“Pero wala akong sinabi sa ‘yo na tapos na tayo. I a
Alas diyes na pasado na nang magmulat siya ng mga mata. Ang mga maliliit na daliri ni Greene ang gumising sa kanya."Mimi-mi" narinig niyang sabi nito habang nakapasok sa ilong niya ang daliri nito. Sinusundot-sundot niya iyon at sabay hahagikhik na akala mo’y kinikiliti.Humalik muna siya sa pisngi nito. "How's your sleep little Man?"Tumawa si Greene sa kanya. Nilingon niya ang katabing bahagi nila pero bakante na iyon. Gising na marahil si Greg at nasa baba na. Nilinis muna niya ang bata. Pinalitan niya ang diaper nito pati na rin ang damit na naipantulog niya. Saka siya nag-ayos ng sarili. Isang simpleng floral dress lamang ang naisipan niyang suotin kung saan siya presko at komportable.Nang makababa silang mag-ina ay hindi nila naabutan si Greg sa baba. "Wala na po si Sir Ma'am," ani ng kasambahay na dinatnan niya sa kusina."S-Saan siya nagpunta?" di niya mapigilang itanong. Iniisip niya na baka nasa Maynila na ito at iniwan na sila sa
Tinitigan niya ang album na inabot ni Lita sa kanya pagpasok nila sa loob ng library. Ibinaba niya sa carpet na sahig si Greene at hinayaang magpaikot-ikot doon. May inabot siyang mga laruan dito na safe naman hawakan at paglaruan ni Greene.Umupo siya sa leather settee na naroroon at binuklat ang album. Tumambad sa kanya ang mga lumang litrato nila noon. May kuha pa noong namasyal sila sa Maynila dahil unang anniversary nila. Mga masasayang memories nila na nabaon na sa limot at panahon.Hindi niya akalain na na-ipon nito ang mga iyon. Iniwan sila ni Manang Lita sa loob ng library, nagpaalam kasi ito na maraming aasikasuhin sa kusina kaya hinayaan na lamang niya. Hinayaan naman niyang maglaro lamang si Greene. Matapos bisitahin ang album, gumawi naman ang mga mata niya sa hilera ng mga libro na naroroon. Mahilig siyang magbasa kaya sa tuwing pupunta siya sa library noon, ay sinasamahan siya ni Greg para bitbitin nito ang mga hiniram niya
“S-Shane!”How could she possibly think that living with him makes her feel safe and unharmed? Shane ran through the passage that connects to the guests room. Mabilis niyang ibinaba sa kama si Greene at ini-lock niya ang pinto. Sinusubukan niyang mag-isip ng isang bagay na magagawa niyang dahilan para tuluyan na niyang iwan si Gregory. Kagat-kagat niya ang kuko nang maulingan niya ang malalaking yabag mula sa labas ng pintuan. Maya-maya pa’y magkakasunod na katok naman ang narinig niya. “Open this door, Shane!” Shane carried her child at saka sumiksik sa isang sulok. Hindi siya makapagsalita. Hindi rin niya alam kung ano ang sasabihin niya dito. Basta ang alam lang niya ay natatakot siya. “Kung ano man ang narinig mo, come out there and let’s talk it over. I can explain to you,” he said. But s
May mga tao na sasabihin, marriage is all about love and loyalty. Pero hindi palaging ganoon, marriage tells about a story of two opposite souls that bound to each other in sickness and in health, for richer or for poorer. May mga pagkakataon kasi sa buhay ng isang tao na kahit ganoo mo kamahal ang asawa mo ay kailangan mo rin bigyan ng laya ang sarili mo kung dapat ka bang manatili sa isang pagsasama kung kulang na ang pundasyon nito. But deep inside of Shane’s heart alam niya na gusto pa niyang magpatuloy sila. Sadyang hindi lang niya siguro nagampanan ang pangako niyang mananatili siyang matatag ano man ang pagsubok na dumaan sa pagsasama nila. Na naging isang mahina siya at duwag sa pagharap sa takot at pangamba niya. “Nakikita ko na mahal na mahal ka ng asawa mo, Ma’am. Dahil kung hindi madali na para sa kanya ang makalimot sa lahat ng ito,” pagpapahayag ni Manang Lita kay Shane habang